«Ποια είσαι συ; Δε μοιάζεις για γυναίκα θνητή, που οι ουρανοί της χάρισαν τέτοια γοητεία. Γιατί δεν κάθεσαι ήσυχη σε μια μεριά; Γιατί έχεις φτερά στα πόδια;»
«Είμαι η Ευκαιρία, και λίγοι με γνωρίζουν. Κινούμαι αδιάκοπα, γιατί το ’να μου πόδι το ’χω πάνω σ’ έναν τροχό. Δεν υπάρχει φτερό που να μου παραβγαίνει στο τρέξιμο, κι ωστόσο έχω φτερά στα πόδια μου, για να τυφλώνω τον κόσμο όταν τρέχω. Τα μπερδεμένα μαλλιά μου τα ’χω ριγμένα μπροστά, μ’ αυτά σκεπάζω και το στήθος και το πρόσωπό μου, για να μη μ’ αναγνωρίζει κανείς όταν έρχομαι. Στο πίσω μέρος του κεφαλιού είμαι φαλακρή. Του κάκου προσπαθεί να μ’ αρπάξει κανείς όταν τον έχω προσπεράσει».
«Πες μου όμως, ποια είναι αυτή που έρχεται μαζί σου;»
«Η Στερνή σου Γνώση. Γι αυτό, κατάλαβέ το: Όποιος δεν προφταίνει ν’ αρπάξει εμένα, πιάνει αυτήν. Κι όσο χασομεράς με ανόητες κουβέντες και σκέψεις, δε βλέπεις, κακομοίρη μου, πως σου ’φυγα και μ’ έχασες».
Νικολό Μακιαβέλι
———
Ευχαριστούμε τη φίλη Ρένα Χατζοπούλου για το παραπάνω απόσπασμα
Αντικλείδι , https://antikleidi.com
Συναφές:
