Τσέχωφ – Η δική μου

tsehof


Αυτή, όπως κατηγορηματικά διαβεβαιώνουν οι γονείς και οι προϊστάμενοι μου, γεννήθηκε πριν από μένα. Δε ξέρω αν έχουν ή όχι δίκιο, εκείνο που γνωρίζω μόνο είναι ότι δε θυμάμαι ούτε μία ημέρα της ζωής μου, που να μην της ανήκει και να μην ένιωθα την εξουσία της πάνω μου.

Δεν με εγκαταλείπει ούτε κατά τη διάρκεια της ημέρας ούτε κατά τη διάρκεια της νύχτας ∙ δεν αναφέρω καν το πώς σέρνομαι για να ξεφύγω από αυτή, – η σχέση μας, πάει να πει είναι δυνατή, στερεή … Μα μη ζηλεύετε, νεαρή αναγνώστρια! …

Η συγκινητική αυτή σχέση δεν μου προσφέρει τίποτα άλλο εκτός από τη δυστυχία. Πρώτον, η δική «μου», χωρίς να με αφήνει μόνο μου ούτε τη μέρα ούτε τη νύχτα, δεν με αφήνει να ασχοληθώ με το έργο του. Με εμποδίζει να διαβάσω, να γράψω, να κάνω περιπάτους, να απολαύσω τη φύση …

Γράφω τις γραμμές αυτές, ενώ εκείνη σπρώχνει διαρκώς τον αγκώνα μου, σαν την αρχαία Κλεοπάτρα τον όχι λιγότερο αρχαίο Αντώνιο, με τραβάει στο θεωρείο. Δεύτερον, με καταστρέφει σα γαλλίδα κοκότα. Εξαιτίας της αφοσίωσής της έχω θυσιάσει τα πάντα: τη σταδιοδρομία, τη δόξα, την άνεση …

Anton Chekhov - οφθαλμαπάτη του VictorMolev

Anton Chekhov – οφθαλμαπάτη του VictorMolev

Για χάρη της κυκλοφορώ γδυτός, ζω σε ένα φτηνό δωμάτιο, τρώω ανοησίες, γράφω με χαλασμένη μελάνη. Όλα, όλα τα καταβροχθίζει, η αχόρταγη! Τη μισώ, την περιφρονώ…

Από καιρό έπρεπε να τη χωρίσω, μα δεν την χώρισα μέχρι σήμερα γιατί οι μοσχοβίτες δικηγόροι ζητούν τέσσερις χιλιάδες ως αμοιβή για το διαζύγιο…

Προς το παρόν δεν έχουμε παιδιά … Θέλετε να μάθετε το όνομα της; Παρακαλώ…

Είναι ποιητικό και θυμίζει τη Λίλη, την Λέλα, τη Νέλη…

Την λένε – Τεμπελιά.

———

Μετάφραση από τα ρωσικά Δημήτρης Β. Τριανταφυλλίδης ©

Πηγήoanagnostis.gr

Αντικλείδι , https://antikleidi.com

Συναφές: 

Άντον Τσέχωφ : “Το έργο τέχνης”

Ά. Τσέχωφ / Χωρίς σχόλια

Σχετικά Άρθρα

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -


- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

2 CommentsΣχολιάστε

  • Ο καλλιτέχνης δεν λέει πάντα κάτι ξεχωριστό, κάτι καινούργιο, κάτι μεγαλοφυές. Είναι όμως ο τρόπος που το λέει, που τον κάνει καλλιτέχνη. Το ίδιο αυτό περιεχόμενο θα μπορούμε να το θίξει ένας επιστήμονας, ψυχοθεραπευτής, ας πούμε, προτείνοντας οδηγίες για να αποφύγει ένας ασθενής του την τεμπελιά που τον οδηγεί ίσως στη μελεγχολία και την κατάθλιψη, ή είναι προϊόν αυτών. Ο συγγραφέας όμως, το κάνει βίωμα, το κάνει κομμάτι του εαυτού του και το προσεγγίζει ποιητικά. Έτσι και πολλά μεγάλα έργα της κλασικής λογοτεχνίας: η ίδια η πλοκή θα μπορούσε να αποτελεί θέμα μιας δημοσιογραφικής έρευνας, ενώ στα χέρια ενός αληθινού καλλιτέχνη απογειώνεται σε έργο τέχνης.