5 μικρές “ιστορίες του Κου Κόυνερ”

captive in the mind


Αγάπη για την πατρίδα (μίσος για τους πατριδολάτρες)

Ο κ. Κ. δεν το έκρινε απαραίτητο να ζει σε μια συγκεκρι­μένη χώρα. Έλεγε: Παντού μπορώ να πεινάσω. Κάποτε όμως έλαχε να περνάει από μια πόλη πού την είχε κυριέψει ο εχθρός της χώρας όπου ζούσε. Τον πλησίασε τότε ένας αξιωματικός τού εχθρού και τον ανάγκασε να κατέβει από το πεζοδρόμιο.

Ο κ. Κ. κατέβηκε και διαπίστωσε ξαφνικά ότι είχε αγανακτήσει ενάντια σ’ αυτόν τον άνθρωπο, και μάλιστα όχι μόνο ενάντια στον άνθρωπο μα προπαντός ενάντια στη χώρα πού ανήκε ο άνθρωπος αυτός, τόσο, πού ευχήθηκε να γίνει ένας σεισμός και να την καταπιεί. Γιατί, ρώτησε ο κ. Κ., έγινα εθνικιστής εκείνη τη στιγμή; Γιατί συνάντησα έναν εθνικιστή. Μα γι αυτό ακριβώς πρέπει να εξολοθρεύουμε τη βλα­κεία · γιατί κάνει βλάκες αυτούς πού τη συναντούν. 

0-Keuner

Και το κακό πράμα δεν είναι φτηνό

Καθώς έκανε διάφορες σκέψεις γύρω απ’ την ανθρωπό­τητα ο κ. Κ. κατάληξε σε ορισμένα συμπεράσματα σχε­τικά με την κατανομή της φτώχιας. Κάποια μέρα κοίταξε γύρω του στο σπίτι και βρήκε πώς ήθελε άλλα έπιπλα, πιο κακής ποιότητας, πιο φτηνά, πιο φτωχικά. Πήγε παρευθύς σ’ έναν μαραγκό και τού παράγγειλε να ξύσει το βερνίκι από τα έπιπλά του. Χωρίς βερνίκι όμως τα έπι­πλα δεν έδειχναν φτωχικά μα καταστραμμένα. Κι όμως ό λογαριασμός τού μαραγκού έπρεπε να πληρωθεί κι ό κ. Κ. αναγκάστηκε ακόμα να πετάξει τα έπιπλά του και ν’ αγοράσει καινούρια, πιο φτηνά, πιο φτωχικά, πιο κακής ποιότητας, μια και τα θελε έτσι. Κάποιοι πού το έμαθαν γέλασαν σε βάρος τού κ. Κ. γιατί τα φτωχικά έπιπλα τού κόστισαν πιο ακριβά από τα βερνικωμένα. Ό κ. Κ. όμως είπε: Χαρακτηριστικό της φτώχιας δεν είναι ή οικονομία μα το έξοδο. Σάς ξέρω τον λόγο σας: ή φτώχια σας δεν ταιριάζει στις ιδέες σας. Μα στις δικές μου ιδέες δεν ταιριάζει ό πλούτος.

Πείνα

Σε μια Ερώτηση σχετικά με την πατρίδα ο κ. Κ. έδωσε τούτη την απάντηση: Παντού μπορώ να πεινάσω. ‘Ένας προσεχτικός ακροατής ρώτησε τότε τον κ. Κ. πώς γίνεται να λέει ότι πεινάει όταν στην πραγματικότητα έχει να φάει. Ό κ. Κ. δικαιολογήθηκε λέγοντας: Προφανώς ήθελα να πω ότι μπορώ να ζήσω παντού όπου υπάρχει πείνα, φτάνει να θέλω να ζήσω. ’Ομολογώ πώς υπάρχει μεγάλη διαφορά ανάμεσα στο να πεινάω εγώ ο ίδιος και στο να ζω σε τόπο που ο κόσμος πεινάει. “Ας μού επιτραπεί ωστόσο ν’ αναφέρω σαν ελαφρυντικό μου το γε­γονός ότι το να ζω σε τόπο όπου υπάρχει πείνα είναι για μένα αν ίσως όχι τόσο κακό όσο να πεινάω ό ίδιος, του­λάχιστο όμως πολύ κακό. Στο κάτω-κάτω για τούς άλ­λους δεν έχει τόση σημασία αν εγώ πεινάω, έχει όμως μεγάλη σημασία ότι είμαι εναντίον της πείνας 

Πρόταση για την περίπτωση πού δε θα προσέξουν την πρόταση

Ό κ. Κ. συμβούλευε να προσθέτουμε, αν είναι δυνατό, σε κάθε πρόταση καλού-κακού και μιαν άλλη, για την περίπτωση πού οι άνθρωποι δε θα προσέξουν την πρό­ταση. Όταν λόγου χάρη πρότεινε σε κάποιον πού βρι­σκόταν σε δύσκολη θέση ένα συγκεκριμένο τρόπο δρά­σης πού έβλαφτε τούς άλλους όσο το δυνατό λιγότερο, τού έδειχνε ταυτόχρονα κι έναν άλλο τρόπο, λιγότερο ακίνδυνο, όχι όμως και τον πιο σκληρό απ’ όλους. Αυτός πού δεν είναι έτοιμος για όλα, έλεγε, θα πρέπει να κάνει τουλάχιστον το λιγότερο.

brecht

Πρωτοτυπία

Σήμερα, παραπονέθηκε ό κ. Κ., είν’ Αμέτρητοι αυτοί πού παινεύονται δημόσια ότι μπορούν να γράψουν μόνοι τους τόμους ολάκερους βιβλία. Κι αυτό το βλογάει όλος ό κόσμος. Ό Κινέζος φιλόσοφος Τσουάνγκ Τσι έγραψε, φτασμένος άντρας, ένα βιβλίο μ’ εκατό χιλιάδες λέξεις πού τα εννιά δέκατα του, ήταν Αποφθέγματα. Τέτοια βι­βλία δεν μπορούν πια να γραφτούν στην εποχή μας γιατί λείπει το πνεύμα. “Έτσι οι σκέψεις κατασκευάζονται στο ιδιωτικό εργαστήρι τού καθενός, και θεωρείται Ακαμά­της εκείνος πού δεν μπορεί να βγάλει Αρκετές. Βέβαια έτσι δεν υπάρχει ούτε μια σκέψη πού να μπορείς να τη χρησιμοποιήσεις μα ούτε και διατύπωση της σκέψης πού να μπορείς να την Αναφέρεις. Πόσο λίγο υλικό χρειάζον­ται αυτοί για τη δουλειά τους! Μια πένα και μερικές κόλλες χαρτί είναι το μόνο πού μπορούν να παρουσι­άσουν. Και δίχως καθόλου βοήθεια, μονάχα με το λιγο­στό υλικό πού ό καθένας μπορεί να κουβαλήσει με τα χέρια του, φτιάχνουν τις καλύβες τους! Τα μόνα χτίρια πού γνωρίζουν είναι εκείνα πού μπορεί να χτίσει ένας άνθρωπος μόνος του.

  ~ Από το βιβλίο “Οι Ιστορίες του Κου Κόυνερ”

Αντικλείδι , https://antikleidi.com/

Συναφές: 

5 μικρές ιστορίες

Κουρτ Τουχόλσκι – Ο ψύλλος

Σχετικά Άρθρα

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -


- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

1 σχόλιοΣχολιάστε