Ιστορίες με μουσική (ν.2)

funny-music1


Μια “μίνι” ραδιοφωνική εκπομπή που συντροφεύει τα απογεύματα της Κυριακής.

Για δεύτερη Κυριακή (το δις εξαμαρτείν δεν ισχύει για εμένα) οι Μουσικές Ιστορίες φιλοδοξούν να ντύσουν μουσικά το απόγευμα της μέρας που παραδοσιακά είναι μέρα χαλάρωσης και ξεκούρασης,σε ένα μαγικό κόσμο αγγελικά πλασμένο ίσως,είπα λοιπόν να ταξινομήσω τα τραγούδια και να τα γράφω μέσα στην εβδομάδα,κάθε μέρα και από ένα ή δύο ή και κανένα,αναλόγως την διάθεση….

Ξεκινάμε και χρόνια πολλά στους εορτάζοντες…


Η Δευτέρα είναι μια μέρα που όλοι ή σχεδόν όλοι (εγώ δεν έχω πρόβλημα) θα ήθελαν να την σβήσουν και να μην υπάρχει σε κανέναν ημερολογιακό χάρτη και αυτό γιατί σημαίνει το τέλος του Σαββατοκύριακου.Κανείς όμως ή σχεδόν κανείς δεν θα έφτανε στο σημείο που έφτασε η 16χρονη Brenda Ann Spencer….

Ήταν 29 Ιανουαρίου του 1979 και ημέρα Δευτέρα όταν η 16χρονη Brenda Ann Spencer πήρε το όπλο της και αιματοκύλισε την συγκεκριμένη ημέρα πυροβολώντας αδιακρίτως στο δημοτικό σχολείο Cleveland Elementary School του San Diego στην Καλιφόρνια, 8 τραυματισμένα παιδιά,2 νεκροί καθηγητές και 1 τραυματισμένος αστυνομικός ήταν ο τραγικός απολογισμός…

Η Brenda Ann Spencer Δικάστηκε σαν ενήλικη και σε ερώτηση γιατί το έκανε είπε ότι είχε πλάκα να πυροβολεί τα παιδιά και ότι δεν της αρέσουν οι Δευτέρες ( I Don’t Like Mondays)…

Η φράση της αυτή και η πράξη της ενέπνευσαν λίγο αργότερα τον Bob Geldof και τους Boomtown Rats ο οποίος δήλωσε πως ήταν μια απόλυτα παράλογη πράξη και έτσι έγραψε ένα απόλυτα παράλογο τραγούδι δίχως να έχει διάθεση να εκμεταλλευτεί την τραγωδία για προσωπικό όφελος..

Το τραγούδι απολύτως παράλογα έκατσε για 4 εβδομάδες στη κορυφή των Βρετανικών Singles Chart ενώ παρά την επιτυχία του στην Βρετανία στις ΗΠΑ έφτασε μέχρι την 73η θέση του US Billboard Hot 100…


Από μια εντελώς παράλογη πράξη και από ένα εντελώς παράλογο τραγούδι (όπως δήλωσε ο ίδιος ο δημιουργός του) περιμένετε το videoclip να ξεφεύγει από αυτό το μοτίβο;


Αφήνοντας πίσω αυτή την παρανοϊκή Δευτέρα του 1979 ήρθε η Τρίτη της 21ης Οκτωβρίου του τρέχοντος και σωτήριου έτους όπου για πολλοστή φορά δέχτηκα την εξής ερώτηση…

Ποιο είναι το αγαπημένο σου τραγούδι;

Όταν με ρωτάνε ποιο είναι το αγαπημένο μου τραγούδι αυτομάτως μου έρχεται στο μυαλό το Stairway to Heaven και όχι άδικα.

Νο1 το 1999 στα 10 καλύτερα ροκ τραγούδια όλων των εποχών στην Αγγλία.
Νο3 στα 100 καλύτερα τραγούδια όλων των εποχών το 2000 στις ΗΠΑ.
Νο1 στα 100 καλύτερα σόλο.

Το 1970 (δεν είχα γεννηθεί ακόμα) στην Ουαλία τρία διαφορετικά μουσικά μέρη βασάνιζαν το μυαλό του Jimmy Page και του Robert Plant και η χρυσή τομή βρέθηκε με την ένωση τους σε ένα διαρκώς αυξανόμενο τέμπο ξεκινώντας από το ακουστικό τέμπο και περνώντας μέσα από μια ηλεκτρική ενορχήστρωση απογείωσαν το τραγούδι με ένα hard rock ρυθμό.

Το τραγούδι κατηγορήθηκε (όπως όλα άλλωστε τα ροκ τραγούδια) από μεσαιωνικές αντιλήψεις για κρυμμένα σατανιστικά μηνύματα αλλά ΔΕΝ είναι αυτό το αγαπημένο μου τραγούδι….

Ότι και αν λέτε το βινύλιο δεν παίζεται…

Κατά καιρούς ακούγονταν διάφορα για το συγκεκριμένο τραγούδι,πρόσφατα τα παιδιά του Randy California,μουσικού των Spirit, έκαναν μήνυση στους Led Zeppelin υποστηρίζοντας πως έκλεψαν το τραγούδι Taurus που έγραψε ο πατέρας τους και είχε κυκλοφορήσει το 1968 ενώ το Stairway to Heaven κυκλοφόρησε το 1971,έτσι 40 χρόνια μετά την κυκλοφορία του Stairway to Heaven σκέφτηκαν να κάνουν μήνυση στους Led Zeppelin αξιώνοντας πνευματικά δικαιώματα.Ακούστε και το επίμαχο τραγούδι…


Μπήκε η Τετάρτη,η κουβέντα με γνωστούς και φίλους περιστρέφεται γύρω από ταινίες των 80s και κοιτάξτε τι θυμήθηκα τώρα…

Ας μιλήσουν οι αριθμοί…242 εκατ.δολάρια έσοδα μόνο στις ΗΠΑ,πάνω 295 εκατ.δολάρια παγκοσμίως,28η θέση στην λίστα με τις τοπ 100 κωμωδίες..

Οι Bill Murray,Dan Aykroyd,Harold Ramis,Ernie Hudson στον ρόλο των κυνηγών φαντασμάτων έδωσαν ρέστα..Εντάξει,εντάξει,το ίδιο και ο Μπίλιας στο ρόδα τσάντα και κοπάνα…

Δεν μπορώ να είμαι αντικειμενικός,έπιασα πολλές φορές στο παρελθόν τον εαυτό μου να φαντασιώνεται πως είμαι ghostbuster μέσα σε μια ονείρωξη μεταφυσικής δραστηριότητας (τι είπα τώρα),είμαι φανατικός των Ghostbusters και μην μου πείτε πως και εσείς (όσοι τουλάχιστον ζήσατε τα 80s) όταν ακούτε το τραγούδι της ταινίας δεν κουνάτε ρυθμικά το κεφάλι σας με ένα χαζοχαρούμενο χαμόγελο στα χείλη…


Το γύρισμα της Πέμπτης με έκανε να θέλω να γυρίσω πιο πολύ μέσα στο χρόνο…

Ένας φίλος με ρώτησε  τι είναι τα μπλουζ,δεν ήξερα τι ακριβώς να του απαντήσω,πάντως δεν είναι τα πάρτυ της παιδικής μας ηλικίας και οι πρώτοι διστακτικοί χοροί με τις συμμαθήτριες μας…

Μου είπε το εξής…

Σκέψου ότι είσαι μια μαύρη γυναίκα , το χιλια οκτακόσια κάτι, την εποχή των δούλων στην αμερική. Είσαι αλυσοδεμένη σε μια γωνία και λίγο παραπέρα είναι ένα μωρό και κλαίει , το δικό σου παιδί. Τι θα του λεγες;

Αυτό είναι τα μπλουζ….

Ένα τραγούδι που οι ρίζες του χάνονται στο χρόνο και τοποθετούνται γύρω στο 1870 κάπου στην Αλαμπάμα,τον Μισισσιπή ή την Γεωργία των ΗΠΑ,την εποχή της δουλείας και των σκλάβων,το τραγούδι αυτό όπως και σχεδόν όλα τα μπλουζ μεταδόθηκε από στόμα σε στόμα και με κάποιες παραλλαγές έφτασε μέχρι τα 90s και αυτόν τον αλήτη τον Curt Cobain αφού ήδη το είχαν τραγουδήσει πολλοί…

Στίχοι αλλάζουν με την πάροδο του χρόνου,τo “Black girl, black girl, don’t lie to me” γίνεται  “My girl,my girl, don’t lie to me” και ακούγεται πιο ευχάριστα στα αυτιά μας ,μην μου πείτε ότι όταν το ακούσατε για πρώτη φορά το μυαλό σας πήγε στην εποχή των σκλάβων…

Το τραγούδι είναι γνωστό με τρεις τίτλους.”In the Pines”,”Black Girl”,”Where Did You Sleep Last Night”.

Αν και μου αρέσει η εκδοχή του Curt Cobain τολμώ να πω ότι δεν τρελάθηκα με τους Nirvana, ένοχος κύριε πρόεδρε.


Ίσως να φταίει ο καιρός,ίσως η διάθεση μου,η Παρασκευή μπήκε και εγώ ήθελα να ακούσω αυτό…..

Σε μια στιγμή κατάθλιψης οι Metallica χαρίζουν μια από τις ωραιότερες δυναμικές μπαλάντες με το σόλο της κιθάρας να κατατάσσεται στην 24η θέση των ωραιότερο σόλο όλων των εποχών,ήταν η πρώτη δυναμική μπαλάντα του συγκροτήματος και προσωπικά η ωραιότερη η οποία συντάραξε τους φαν του είδους καθώς ο James Hetfield φλέρταρε με τον θάνατο και την αυτοκτονία την εποχή εκείνη (1984) και το τραγούδι περιγράφει ακριβώς αυτό μέσα από τον συγκλονιστικό σπαραγμό της  κιθάρας του …


Κάπως έτσι πέρασε και αυτή η εβδομάδα,πως ήταν η δική σας;

550362_199829080126769_608980202_n

Μέχρι την άλλη Κυριακή..Ό,τι ήθελε προκύψει…

Από τον Γιώργο Ζ.

by Αντικλείδι , https://antikleidi.com

Συναφές: 

Ιστορίες με μουσική.

Σχετικά Άρθρα

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -


- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -