Η ζωή είναι σαν την ποίηση, Ρόμπερτ Φροστ–Οκτάβιο Πας (απόσπασμα από μια συζήτηση)

Ρόμπερτ Φροστ: Κι εμένα μου αρέσει να ξαναδιαβάζω τα βιβλία. Δεν εμπιστεύομαι εκείνους που δεν ξαναδιαβάζουν. Εκείνους που διαβάζουν πολλά βιβλία. Μου φαίνεται μια τρέλα αυτή η μοντέρνα μανία, που μόνο θα αυξήσει τον αριθμό των σχολαστικών. Πρέπει να διαβάζεις καλά και πολλές φορές κάποια βιβλία.

Οκτάβιο Πας: Μια φίλη μού λέει ότι ανακάλυψαν μια μέθοδο για να αυξήσουν την ταχύτητα της ανάγνωσης. Πιστεύω ότι σκέφτονται να την επιβάλουν στα σχολεία.

Ρόμπερτ Φροστ: Είναι τρελοί. Αυτό που χρειάζεται να διδάξουν στον κόσμο είναι να διαβάζει αργά. Και να μη μετακινείται τόσο. Και ξέρετε γιατί ανακαλύπτουν όλα αυτά τα πράγματα; Από φόβο. Οι άνθρωποι φοβούνται να σταθούν στα πράγματα, γιατί αυτό τους δεσμεύει. Γι’ αυτό φεύγουν μακριά από τη γη και πάνε στις πόλεις. Φοβούνται μη μείνουν μόνοι.

Οκτάβιο Πας: Ναι, ο κόσμος είναι γεμάτος φόβο.

Ρομπερτ Φροστ: Και οι δυνατοί εκμεταλλεύονται αυτόν τον φόβο. Ποτέ πριν δεν ήταν τόσο υποτιμημένη η ατομική ζωή και τόσο αξιοσέβαστη η εξουσία.

Οκτάβιο Πας: Βέβαια, είναι πιο εύκολο να ζει κάποιος άλλος για σένα, να αποφασίζει κάποιος άλλος για σένα, ακόμα και το να πεθάνεις είναι πιο εύκολο αν πεθαίνεις για λογαριασμό κάποιου άλλου. Έχουμε προσβληθεί από φόβο. Υπάρχει ο φόβος του καθημερινού ανθρώπου, ο οποίος υποκύπτει στην εξουσία. Αλλά υπάρχει επίσης ο φόβος των δυνατών, που δεν τολμούν να μείνουν μόνοι. Λόγω του φόβου επιβάλλεται η ισχύς.

Ρόμπερτ Φροστ: Εδώ οι άνθρωποι εγκαταλείπουν τη γη για να δουλέψουν στα εργοστάσια κι όταν επιστρέφουν δεν τους αρέσουν πια τα χωράφια. Η γη είναι δύσκολη. Πρέπει να είσαι πάντα σε επαγρύπνηση κι ο καθένας είναι υπεύθυνος για τα πάντα κι όχι μόνο για ένα μέρος της δουλειάς, όπως στο εργοστάσιο.

Οκτάβιο Πας: Η γη, επιπλέον, είναι μια εμπειρία μοναξιάς. Δεν μπορείς να πας κινηματογράφο ούτε να καταφύγεις σ’ ένα μπαρ.

Ρόμπερτ Φροστ: Ακριβώς. Είναι η εμπειρία της ελευθερίας. Είναι όπως στην ποίηση. Η ζωή είναι σαν την ποίηση, όπως όταν ένας ποιητής γράφει ένα ποίημα. Ξεκινάει σαν μία πρόσκληση στο άγνωστο: γράφουμε την πρώτη γραμμή και δεν ξέρουμε τι θα ακολουθήσει. Δεν ξέρουμε αν στον επόμενο στίχο μάς περιμένει η ποίηση ή αν θα αποτύχουμε. Κι αυτή η αίσθηση του θανάσιμου κινδύνου συνοδεύει τον ποιητή σε όλη την περιπέτειά του.

_______

 ~ [Από την εκτενή συζήτηση των δύο ποιητών που έλαβε χώρα το καλοκαίρι του 1945 στο Βέρμοντ όπου παραθέριζε ο Πας. Πρωτοδημοσιεύτηκε στο περιοδικό Sur της Αργεντινής, περιελήφθη στη συνέχεια στο βιβλίο του Πας Las peras del olmo και πλέον βρίσκεται στον β΄ τόμο των Απάντων του (Excursiones/ Incursiones. Dominio Extranjero). Θυμίζουμε ότι φέτος τιμώνται τα 100 χρόνια από τη γέννηση του Οκτάβιο Πας. Η μετάφραση δημοσιεύεται για πρώτη φορά.]

  Πηγή: frear.gr

by Αντικλείδι , https://antikleidi.com

Συναφές: 

Η ζωή είναι ένας λαβύρινθος, όχι μαραθώνιος

Ο Bukowski, η ζωή και τα πρέπει