Δεν μου αξίζει να βιαστώ

Οι άνθρωποι έχουμε την τάση να βάζουμε ταμπέλες στους γύρω μας. Θεωρούμε ότι μπορούμε να αποδώσουμε χαρακτηρισμούς στον άλλο με την πρώτη ματιά, βασιζόμενοι στην πρώτη εντύπωση και βέβαια στην εξωτερική εμφάνιση. Σαφώς, η εξωτερική μας εμφάνιση είναι το περιτύλιγμα του εσωτερικού μας κόσμου και αυτό που θέλουμε να βλέπουνε οι άλλοι για εμάς.

Με την ενδυμασία, η οποία επιλέγεται ελεύθερα από τον καθένα μας, δίνουμε το στίγμα μας και καλλιεργούμε μια εικόνα του εαυτού μας. Ως ένα εύλογο σημείο, παρουσιάζουμε την προσωπικότητα μας, την αισθητική και την προσαρμοστικότητα μας στον χώρο και τον χρόνο. Για τον λόγο αυτό, χρειάζεται να είμαστε ευπρεπείς και περιποιημένοι, ο καθένας βέβαια, με την προσωπική του πινελιά.

Υπάρχουν βέβαια και οι στρεβλές περιπτώσεις, στις οποίες οι άνθρωποι υπερβάλλουν ηθελημένα ή ακούσια όσον αφορά την περιβολή τους. Σαφώς, το γεγονός αυτό θα κινητοποιήσει τον αρνητικό σχολιασμό του περίγυρου, αλλά τι συμβαίνει όταν ο σχολιασμός εκτρέπεται και καταλήγει σε επίθεση λεκτική ή ακόμη και σωματική; Δεν είναι λίγες οι φορές που άτομα, φέροντα περιβολή αρμόζουσα στον αριστερό χώρο δέχτηκαν από επίθεση από τους ακροδεξιούς, άτομα που έτειναν σε ναζιστικά πρότυπα κυνηγήθηκαν από αναρχικούς και ομοφυλόφιλοι προπηλακίστηκαν λόγω της αποτυπωμένης στην ενδυμασία τους προτίμησης τους.

Ένα ακόμη δείγμα της «ρετσινιάς» της περιβολής αποτελεί και η δημοσκόπηση που διεξήγαγε στη Βραζιλία, το Κυβερνητικό Ινστιτούτο Οικονομικής Έρευνας (IPEA). Σύμφωνα με αυτή, το 65,1% των ερωτηθέντων απάντησε πως οι βιασμοί είναι δικαιολογημένοι αν οι γυναίκες ντύνονται προκλητικά ενώ το 58,5% απάντησε πως αν οι γυναίκες ήταν πιο προσεκτικές στη συμπεριφορά τους οι βιασμοί θα ήταν λιγότεροι. Στο ερωτηματολόγιο απάντησαν 3.810 πολίτες από 212 πόλεις. Η δημοσκόπηση έγινε όταν αποκαλύφθηκε από το IPEA ότι το 50,7% των θυμάτων βιασμού στη Βραζιλία είναι κορίτσια κάτω των δεκατριών ετών. Οι σκέψεις που προκαλούν τα παραπάνω αποτελέσματα είναι ανάμεικτες, δεδομένου ότι στη Βραζιλία επιτρέπεται –αν όχι επιβάλλεται- να κυκλοφορούν οι γυναίκες γυμνές, κατά την διάρκεια του περίφημου καρναβαλιού. Με άλλα λόγια, η προκλητική εξωτερική εμφάνιση -προφανώς εκτός της περιόδου του κερδοφόρου καρναβαλιού-  ποινικοποιείται και η δικαιολογημένη τιμωρία της είναι ο βιασμός.

Προς τούτο αποφάσισε να δράσει η δημοσιογράφος Nina Quieroz οργανώνοντας μια ηλεκτρονική καμπάνια διαμαρτυρίας. Πιο συγκεκριμένα, κάλεσε στις 28/3, μέσω Facebook, τις γυναίκες να ανεβάσουν φωτογραφίες τους με το σύνθημα «Δεν μου αξίζει να βιαστώ».

Η ανταπόκριση ήταν θερμή και συμμετείχαν άτομα από όλες τις ηλικιακές ομάδες. Μάλιστα, υπήρξαν και νέοι άντρες που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα και ανήρτησαν ημίγυμνες φωτογραφίες τους κρατώντας στα χέρια το εξής γραμμένο σύνθημα: «Καμία γυναίκα δεν αξίζει να βιαστεί. Ντρέπομαι που είμαι άντρας και που πρέπει να πω κάτι τόσο προφανές.» .Στον αντίποδα, δεν έλειψαν και οι ακραίες αντιδράσεις : Οι άντρες της έγραφαν πως αν την πετύχουν στο δρόμο θα τη βιάσουν και οι γυναίκες πως εύχονται να βιαστεί.

Είναι θλιβερά τα παγκόσμια πρότυπα ομορφιάς που έχουν καθιερωθεί. Σε μια κοινωνικά ξέφρενη πορεία να αγγίξουμε τον πήχη της εξωτερικής εμφάνισης και περιβολής, ο οποίος ανακυκλώνεται και ανανεώνεται κάθε σεζόν, είναι παράδοξο να τιμωρούμε την έκφραση της γυναικείας θηλυκότητας με τον βιασμό. Είναι απαράδεκτο να θεωρείται δίκαιη τιμωρία ο εξευτελισμός του γυναικείου σώματος επειδή εκτέθηκε στα μάτια των πολλών με μια προκλητική περιβολή. Διότι δεν μιλάμε για έλλειψη καλαισθησίας και νουθεσία αλλά για ολοκληρωτικό και μόνιμο ακρωτηριασμό της γυναικείας ψυχής, ακριβώς λόγω της ταμπέλας ότι «ήθελε και τα έπαθε».

   ~ Mαρία Ιακωβίδου  

by Αντικλείδι , https://antikleidi.com

Συναφές: 

Τα στερεότυπα και η επιρροή τους στην συμπεριφορά

«Βία(σε) με και άλλο, μπορείς….»

Η αυταπάτη του χρόνου