Η Γερμανία των ψευδαισθήσεων

aca67e0331dea213b311ab16a44ae53d.landscape


Τις τελευταίες ημέρες, ο εκπρόσωπος της Γερμανίας στο διοικητικό συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας εξέφρασε την έντονη διαφωνία του με την απόφαση της ΕΚΤ στις 7 Νοεμβρίου να μειώσει το βασικό της επιτόκιο. Τώρα, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ξεκίνησε έρευνα σχετικά με το αν το τεράστιο πλεόνασμα τρεχουσών συναλλαγών της Γερμανίας προκαλεί οικονομική ζημία στην Ευρωπαϊκή Ένωση και πέραν αυτής. Η έρευνα και η κριτική για το μοντέλο ανάπτυξης της Γερμανίας που βασίζεται στις εξαγωγές έχει προκαλέσει οργή ​​στη Γερμανία. Θα γίνει η Γερμανία ο αποδιοπομπαίος τράγος για τα προβλήματα της Ευρώπης, ή είναι πραγματικά εκτός τόπου σε σχέση με την ΕΕ και την παγκόσμια οικονομία;

– – – – –

Οι Γερμανοί είναι εδώ και χρόνια από τους πιο φιλοευρωπαϊκούς λαούς, αλλά η διάθεσή τους έχει σταδιακά στραφεί εναντίον της Ευρώπης και του κοινού νομίσματος, του ευρώ. Ένα πολιτικό κόμμα που είναι ανοιχτά κατά του ευρώ έχει προκύψει, και, παρότι δεν κατάφερε να εκλεγεί στην Bundestag στις γενικές εκλογές του Σεπτεμβρίου, έχει γόνιμο έδαφος για να αναπτυχθεί. Αυτό είναι τραγικό, γιατί η Γερμανία θα πρέπει να οδηγεί την ανάπτυξη ενός πειστικού οράματος για το μέλλον της Ευρώπης .

Τρεις αυταπάτες ευθύνονται για την καλλιέργεια αποστροφής του γερμανικού λαού προς την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση – και για την αποτυχία πολλών Γερμανών να καταλάβουν ότι η Γερμανία έχει περισσότερα να χάσει από την κατάρρευση του ευρώ.

Κατ’ αρχάς, οι Γερμανοί είναι πεπεισμένοι ότι έχουν ξεπεράσει την κρίση εξαιρετικά καλά. Παρά το γεγονός ότι η αύξηση του ΑΕΠ επιβραδύνθηκε απότομα το 2009, ανέκαμψε γρήγορα. Η οικονομία της Γερμανίας είναι τώρα 8 % μεγαλύτερη από ό,τι ήταν τότε. Ομοίως, το ποσοστό ανεργίας έχει μειωθεί κατά τη διάρκεια της κρίσης, φθάνοντας το 5,2%, το χαμηλότερο επίπεδο από την επανένωση. Και η δέσμευση της γερμανικής κυβέρνησης για δημοσιονομική εξυγίανση επέτρεψε να επιτευχθεί ένα πλεόνασμα πέρυσι. Μέχρι το 2018, το δημοσιονομικό πλεόνασμα αναμένεται να ανέλθει στο 1,5 % του ΑΕΠ.
Αυτά τα στοιχεία έχουν τροφοδοτήσει την αντίληψη ότι η οικονομία της Γερμανίας είναι ιδιαίτερα αναπτυγμένη, καθώς και ότι το μέλλον της θα είναι ακόμη πιο λαμπρό αν οι ασθενέστερες οικονομίες της ευρωζώνης δεν την συμπαρασύρουν προς τα κάτω. Όμως, όπως φαίνεται από μια πιο μακροπρόθεσμη προοπτική, οι οικονομικές επιδόσεις της Γερμανίας είναι στην πραγματικότητα μάλλον απογοητευτικές. Μια έρευνα του DIW δείχνει ότι, από την έναρξη της νομισματικής ένωσης το 1999, η Γερμανία κατέγραψε μερικά από τα χαμηλότερα ποσοστά ανάπτυξης του ΑΕΠ και παραγωγικότητας της ευρωζώνης. Επιπλέον, οι πραγματικοί μισθοί έχουν αυξηθεί ελάχιστα. Για το περισσότερο από το 60% των Γερμανών εργαζομένων έχουν, στην πραγματικότητα, μειωθεί. Οι μισθοί έχουν αυξηθεί σημαντικά περισσότερο αλλού στην Ευρώπη, παρά το βάθος της οικονομικής κρίσης. Δεδομένου ότι η Γερμανία έχει επίσης ένα από τα χαμηλότερα ποσοστά επενδύσεων της ευρωζώνης, η βελτίωση του ΑΕΠ της είναι πιθανό να είναι από τις πιο αργές της Ευρώπης κατά τα επόμενα χρόνια, κάνοντας τις σημαντικές αυξήσεις των μισθών απίθανες.

Φυσικά, οι Γερμανοί δεν είναι εντελώς λάθος. Η κρίση στην περιφέρεια της Ευρώπης αποδυναμώνει τις προοπτικές  οικονομικής ανάπτυξης της Γερμανίας. Αλλά πρέπει να θυμόμαστε ότι, μόλις πριν από μια δεκαετία, η Γερμανία ήταν ο «ασθενής της Ευρώπης», και ότι η ισχυρή ανάπτυξη και ο δυναμισμός αλλού στην Ευρώπη συνέβαλαν ουσιαστικά στην ανάκαμψή της. Και θα πρέπει να αναγνωρίσουν ότι οι Ευρωπαίοι βρίσκονται όλοι στην ίδια βάρκα. Ό,τι είναι καλό για την Ευρώπη είναι καλό για τη Γερμανία και το αντίστροφο.

Η δεύτερη ψευδαίσθηση που βάζει παρωπίδες σε πολλούς Γερμανούς είναι ότι άλλες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις κυνηγούν τα χρήματά τους. Ως αποτέλεσμα, η Γερμανία ήταν απρόθυμη να συμμετάσχει πλήρως στη συζήτηση για μια ευρωπαϊκή τραπεζική ένωση, λόγω της πεποίθησης ότι θα εκθέσει τους γερμανούς φορολογούμενους σε μεγάλους κινδύνους και άγνωστο κόστος μέσω της αναδιάρθρωσης των τραπεζών και της ασφάλειας των καταθέσεων. Ομοίως, οι Γερμανοί έχουν επικρίνει τα μέσα της νομισματικής πολιτικής της ΕΚΤ, ιδιαίτερα το πρόγραμμα για τις «οριστικές χρηματικές συναλλαγές», με τους αντιπάλους να προσφεύγουν στο γερμανικό συνταγματικό δικαστήριο για να ακυρώσουν το πρόγραμμα επαναγοράς κρατικών ομολόγων από την δευτερογενή αγορά της ΕΚΤ.


Η αντίθεση αυτή φαίνεται αντιπαραγωγική, δεδομένου ότι η απλή ανακοίνωση του προγράμματος OMT από την ΕΚΤ ηρέμησε τις αγορές κρατικού χρέους και μείωσε το κόστους δανεισμού στις περιφερειακές χώρες. Πράγματι, απλώς και μόνο με την παροχή ενός αξιόπιστου αναχώματος έναντι του κινδύνου κατάρρευσης της ευρωζώνης, το σύστημα έχει γίνει ένα από τα πιο επιτυχημένα μέτρα που θεσπίστηκαν από οποιαδήποτε κεντρική τράπεζα στην πρόσφατη ιστορία. Η πιο λογική εξήγηση για την απάντηση της Γερμανίας είναι ότι πολλοί Γερμανοί νιώθουν μια βαθιά δυσπιστία για τις άλλες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις και ως εκ τούτου πιστεύουν ότι δεν μπορεί να εξαρτώνται για να αποφύγουν την πτώχευση.

Η τρίτη ψευδαίσθηση της Γερμανίας είναι ότι η τρέχουσα κρίση είναι τελικά μια κρίση του ευρώ. Αν και είναι δελεαστικό να είναι το κοινό νόμισμα o αποδιοπομπαίος τράγος, το γεγονός είναι ότι το ευρώ έφερε τεράστια οικονομικά και οικονομικά οφέλη στη Γερμανία, λόγω των αυξημένων συναλλαγών, της μεγαλύτερης σταθερότητας των τιμών, της αύξησης του ανταγωνισμού και της βελτίωσης της αποτελεσματικότητας. Επιπλέον, η κρίση στην ευρωζώνη δεν έχει τα χαρακτηριστικά μιας νομισματικής κρίσης. Το ευρώ δεν είναι υπερτιμημένο ούτε έχει κακή διαχείριση, η οποία θα μπορούσε να υπονομεύσει την ανταγωνιστικότητα και να διαβρώσει την εμπιστοσύνη στην μακροπρόθεσμη σταθερότητα του νομίσματος. Αντιθέτως, η αξιοσημείωτη ανθεκτικότητα της συναλλαγματικής ισοτιμίας του ευρώ έναντι όλων των άλλων σημαντικών νομισμάτων αποδεικνύει τη διαρκή πίστη στη βιωσιμότητα και τη σταθερότητα του ευρώ. Αυτό που οι χρηματοπιστωτικές αγορές δεν πιστεύουν πλέον είναι ότι οι κυβερνήσεις θα κάνουν ό,τι χρειάζεται για να σώσουν την Ευρώπη από την κρίση.

Το επιχείρημα ότι η κρίση πηγάζει από την ευρωζώνη που δεν είναι η βέλτιστη νομισματική ζώνη είναι εξίσου εσφαλμένο. Καμία οικονομία δεν είναι μια βέλτιστη νομισματική ζώνη. Υπάρχουν σημαντικές διαφορές μεταξύ των πολιτειών των ΗΠΑ, ακόμη και μεταξύ των κρατιδίων της Γερμανίας. Η κύρια πρόκληση για τη μακροπρόθεσμη βιωσιμότητα του ευρώ είναι η έλλειψη πολιτικής βούλησης για την εφαρμογή συμπληρωματικών πολιτικών, όπως μια τραπεζική ένωση και μια αξιόπιστη δημοσιονομική ένωση.

Ενώ οι προοπτικές της οικονομίας της ευρωζώνης έχουν βελτιωθεί, δεν είναι εκτός κινδύνου. Μια βαθιά κρίση σε οποιαδήποτε χώρα μέλος είναι πιθανό να γίνει μεταδοτική. Λαμβάνοντας υπόψη το εμπόριο της Γερμανίας και την οικονομική διαφάνεια, καθώς και την ευθύνη της ηγεσίας που συνοδεύει την οικονομική της δύναμη, θα αντιμετωπίσει ιδιαίτερα υψηλό κόστος.

Στο πλαίσιο αυτό, η τρίτη κυβέρνηση της καγκελαρίου Άνγκελα Μέρκελ, μετά τον σχηματισμό της, πρέπει να απαλλάξει τη χώρα από τις αυταπάτες που την εμποδίζουν να παίζει έναν ενεργό και εποικοδομητικό ρόλο στη διασφάλιση ότι η Ευρώπη λειτουργεί ως ένωση. Ένα τέτοιο εγχείρημα απαιτεί, πάνω απ ‘όλα, την αποκατάσταση της εμπιστοσύνης μεταξύ των ευρωπαϊκών χωρών. Παρόλο που αναμφίβολα θα είναι δύσκολο να επιτευχθεί, είναι η μόνη πραγματική επιλογή της Γερμανίας – και η πραγματική ελπίδα της Ευρώπης.

saving-euro

   ~ o οικονομολόγος Μαρσέλ Φράτσερ, πρώην επικεφαλής ανάλυσης της διεθνούς πολιτικής στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και πρόεδρος του Γερμανικού Ινστιτούτου Οικονομικών Ερευνών (DIW)

   antinews.gr , project-syndicate.org

by Αντικλείδι , https://antikleidi.com

Συναφές: 

Ο κόσμος κατά τους Γερμανούς

Τα εθνικά στερεότυπα σε χάρτες.

Το Γερμανικό Χρέος προς την Ελλάδα και τον Υπόλοιπο Κόσμο

Γερμανικοί μύθοι και αλήθειες

Γιατί αρνείται η Γερμανία την εκτύπωση νέου χρήματος 

Εμείς οι Γερμανοί ας μην καταστρέψουμε για τρίτη φορά την Ευρώπη’ 

Ελλάδα – Γερμανία 1-0  

Μόνο η εμβάθυνση της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης μπορεί να σώσει το ευρώ

Σχετικά Άρθρα

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -


- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

1 σχόλιοΣχολιάστε

  • Το γεγονός ότι σε γενικευμένη κρίση της καπιταλιστικής δύσης η μόνη οικονομία που ανταποκρίθηκε θετικά και εξακολούθησε την ανάπτυξή της είναι αυτή της Γερμανίας, παρά το σοκ της ενοποίησης με το χρεωκοπημένο ανατολικό της τμήμα, αποδεικνύει την ορθότητα του γερμανικού μοντέλου οικονομικής διαχείρισης. Τα αμερικάνικα συμφέροντα επιδιώκουν την εξακολούθηση του δικού τους μοντέλου του αναρχοκαπιταλισμού ή την επιστροφή των λαών της δύσης σ΄αυτό, της ασύδοτης δηλαδή και επιπόλαιης κατανάλωσης και της ολοένα ενίσχυσης της ζήτησης αντιπαραγωγικών προϊόντων – υπηρεσιών, που ενδιαφέρουν το κατεστημένο τους, με την παράδοξη μάλιστα για καπιταλιστικό μοντέλο ενίσχυση ή έστω διατήρηση του κρατισμού μέσω διαβρωμένων κυβερνήσεων και κομμάτων, που το προπαγανδίζουν. Η γερμανική οικονομία πράγματι δεν θα μπορέσει επ’ άπειρον να στηρίζει και να σώζει τα οικονομικά λάθη – εγκλήματα αρκετών ευρωπαϊκών κυβερνήσεων ιδίως αυτών του νότου. Το συμφέρον της ευρωπαϊκής οικονομίας είναι να απαγκιστρωθεί από το άρμα των ΗΠΑ.