Βαρκελώνη και Γκαουντί

Η Βαρκελώνη είναι μια πόλη που από την πρώτη ματιά σε εντυπωσιάζει με την εκπληκτική ποικιλία που διακρίνει την αρχιτεκτονική της, από τα μεσαιωνικά κτίρια της συνοικίας Barrio Gotico στο κέντρο της Πόλης και το μοντερνισμό του Antonio Gaudi, μέχρι τα εντυπωσιακά κτίρια της Μπαρτσελονέτα.

Η πυκνοκατοικημένη Βαρκελώνη είναι μάλλον η πιο κοσμοπολίτικη ισπανική πόλη. Πρωτεύουσα της Καταλονίας, για να είμαστε πολιτικά ορθοί, αφού οι ντόπιοι θεωρούν την περιφέρεια ξεχωριστή χώρα και μιλούν τη δική τους γλώσσα. Αλλάζοντας τελείως πρόσωπο μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες, η πόλη είναι ταυτόχρονα παραδοσιακή και σύγχρονη, νεανική και κλασική. Κινείται και αναπνέει μέσα σε μεσαιωνικά παλάτια, καθεδρικούς ναούς, καλντερίμια αλλά και σε φαρδιούς, πολυσύχναστους δρόμους και καταπληκτικά κτίρια ( δείγματα του μοντερνισμού του τέλους του 19ου αιώνα ).

– – – – – – – – – – – – – – –

TIMELAPSE ΒΙΝΤΕΟ

– – – – – – – – – – – – – – –

– – – – –

Αντόνι Γκαουντί (1852-1926)

Ανάμεσα στα σύγχρονα σπίτια, τους πλακόστρωτους δρόμους και τα μεταμοντέρνα κτήρια της Βαρκελώνης, εντυπωσιάζουν –βγαλμένα σαν από παραμύθι- ορισμένα από τα πιο διάσημα δημιουργήματά του Γκαουντί, του εκκεντρικού και ιδιοφυή καταλανού αρχιτέκτονα της Αρ Νουβό, που αφιέρωσε όλη του τη ζωή και τον πλούτο της αστείρευτης δημιουργικότητάς του στην πόλη του, στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ου αιώνα. Η επιβλητική Sagrada Familia, το εντυπωσιακό πάρκο Guell, το όμορφο σπίτι Batlló κ.ά.. Οι δημιουργίες του θυμίζουν άλλοτε παραμύθι, άλλοτε κάτι από την απρόβλεπτη ομορφιά της φύσης και άλλοτε κάτι από Ανατολή.

Ο Γκαουντί είχε καταφέρει έναν εντυπωσιακό συγκερασμό της αρχιτεκτονικής και της γλυπτικής στο έργο του, αλλά και ιδιαίτερα τολμηρές στατικές επιλύσεις. Και πίσω από τις μορφές της αρχιτεκτονικής του, σταθερή πηγή έμπνευσης παραμένει η φύση: καμπυλωτές επιφάνειες να σπινθηρίζουν «ζωντανές» από τα πολύχρωμα κεραμικά τους, περιγράμματα να «ανεμίζουν» σχεδόν «φαγώσιμα», σχεδόν λιωμένα, σαν μορφές από θαλάσσια όντα, τα παράθυρά τους σαν οπές μιας κυψέλης. Σε αυτό το ρευστά γοτθικό στυλ της εξωτικά πλούσιας διακόσμησης όλα προσδίδουν μια σχεδιαστική ευφορία, μερικές φορές «αποπνικτική».

Η εκκλησία Sagrada Familia εκείνη που αποτέλεσε το έργο ζωής του βαθιά θρήσκου Γκαουντί. Η κατασκευή της είχε αρχίσει το 1892 και συνεχίζεται ακόμη(!), αποτελώντας ένα από τα μεγαλύτερα εργοτάξια που συρρέουν για να θαυμάσουν αναρίθμητοι επισκέπτες.

Τα τελευταία χρόνια της ζωής του ο Γκαουντί είχε ολοκληρωτικά αφιερωθεί σε αυτή την ανάθεση, ζώντας στην κρύπτη του ναού. Ηταν εκείνα τα χρόνια τόσο ευτελής η εμφάνισή του που όταν το 1926 τον χτύπησε ένα τραμ σε μια πολυσύχναστη διασταύρωση οι οδηγοί ταξί αρνήθηκαν(!) αρχικά να τον πάνε στο νοσοκομείο πιστεύοντας ότι ήταν ζητιάνος. Ο φημισμένος αρχιτέκτονας πέθανε τρεις ημέρες αργότερα. Αυτή η εικόνα της εγκατάλειψης δεν ανταποκρινόταν στο μέγεθος της φυσιογνωμίας του η μισή Βαρκελώνη πήγε στην κηδεία του δημοφιλούς αρχιτέκτονα που λίγοι είχαν γνωρίσει από κοντά.

_______

by Αντικλείδι , https://antikleidi.com

Συναφές: 

Ισπανία: πεντακόσια χρόνια κρίσης / του Σεμπάστιαν Σοπ

Μαριναλέντα: Χωρίς παπά και χωροφύλακα

Οι πόλεις με την καλύτερη ποιότητα ζωής είναι ακόμη στην Ευρώπη