στίχοι, μουσική Θοδωρή Μανίκα
διασκευή Θανάση Γκαϊφύλλια
πρώτη εκτέλεση Θοδωρής Μανίκας & Thirty Ντέρτι, 1998
http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=qheBR5rR_nw
Παλιοί αφισοκολλητές και χθεσινοί Ζαπάτα
που τώρα είναι οπλισμένοι με κινητό και κάρτα
Που μάθανε να παίρνουνε το ξίγκι από την μύγα
να βγάζουνε τα πιο πολλά βάζοντας τα πιο λίγα
Που βιάστηκαν να χτίσουν, το εξοχικό στην Λούτσα
και σκόπιμα μπερδεύουν, την βούρτσα με την π….
Συνωμοσία των μετρίων *
Μόλις το πήραν μυρωδιά πως έγιναν πολλοί
φτιάξανε όπως τους βόλευε τα “πρέπει” και τα “μη”
Βάλανε τρικλοποδιά στο κάθε παλικάρι
και κόψαν το ποδόσφαιρο στον Γιώργο Δεληκάρη
Μάθανε να ‘χουν το μυαλό, στο κάτω τους κεφάλι
και να ‘ναι ευχαριστημένοι με το “μία η άλλη”
να λένε “ναι σε όλα”, με ένα κούνημα των ώμων
μικροπαρανομώντας με την βούλα και τον νόμο
Καταχραστές της λογικής, διαλέγουν νέες θέσεις
κι οι συγγραφείς τα παίρνουνε, παίρνοντας συνεντεύξεις
Και οι γκόμενες των σαλονιών την πέσανε στα ούτια,
μαγκέψανε βλέπεις οι φελλοί, και δώσ’ του μακροβούτια!
Και δώσ’ του γέλιο και χαρά και “ωσαννά!” και “μπράβο!”
και “ζήτω!” που περάσανε από την πόρτα και απ’ τον μπράβο
Που έχουνε πολιτικούς σε σόου με μοντέλα
και σταρ εισαγγελέα που την βρήκε στα μπουρδέλα.
Πίσω από τα γραφεία τους στήσανε ζωούλες
σεξοπαρενοχλώντας ψαρωμένες μικρούλες
Ξύλινες οι λέξεις τους στα αυτιά μου μόλις μπουν
ακούω μια φωνή να τραγουδά… “Γιατί σιωπούν;”
Γιατί σιωπούν τα αδέλφια μου λιώνοντας στην ψάθα
ελπίζοντας μονάχα στου Λόττο την εξάδα
Γιατί ξεχνάνε πως δεν είμαστε για τεμενάδες
όχι γραικοί μα Έλληνες, Γιουνάν και όχι ραγιάδες
Την ώρα που εσύ χόρευες πάνω σε ένα τραπέζι
πάνω από την χώρα στάθηκε, ένα μαύρο κιρκινέζι**
Μας έβαλε στο μάτι μα αντί να κλάψω
για την Συνωμοσία των Μετρίων εδώ θα γράψω
Εδώ θα γράψω την προσωπική μου ιστορία
εδώ που με έριξε του χωροχρόνου η συγκυρία
Εδώ που βάλανε φυλακή και τον Κολοκοτρώνη
και θίασο σκιών μας κάναν πίσω από το σεντόνι.
Πήρα το θάρρος και έκανα μια ευχή και για σένα
που δεν νοστάλγησες ποτέ, τίποτα και κανένα
Ευχήθηκα λοιπόν να νοσταλγήσεις κάτι
κι αυτό να είναι της ψυχής σου το λευκό κομμάτι
που σου το πήρανε προκαταβολικά στα διόδια
για να μην ανεβείς ως την κορφή με τα πόδια
αλλά για να ‘χεις στήριγμα των Μετρίων τις πλάτες
αφήνοντας στην άκρη τις αληθινές τις γάτες
Στις τελευταίες φουρνιές του ανθρωπίνου γένους
έχω αφήσει δύο σπόρους καλά ποτισμένους
Κι αν συνεχίσει ο κόσμος στων Μετρίων την ρότα
ας είναι τα παιδιά μας που θα κλείσουνε την πόρτα
με μια επανάσταση που δεν θα δεις στις ειδήσεις
μα αν τύχει και βρεθείς κοντά, μπορεί να κερδίσεις
αυτό που τόσα χρόνια σου έχουν στερήσει
και με την Συνωμοσία των Μετρίων σου έχουν κρύψει…
Σου έχουν κρύψει…
Σου έχουν κρύψει…
Σου έχουν κρύψει…
.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.
*Το ρεφρέν στην πρώτη εκτέλεση ήταν:
Πηγή: rigasili.blogspot.gr
Αντικλείδι , https://antikleidi.com
Συναφές:
Steven Wilson – ‘Ιστορίες που το κοράκι αρνήθηκε να τραγουδήσει’
Ένα από τα μεγαλύτερα παράδοξα της σύγχρονης επιστήμης είναι ότι ενώ συνθέτει μια ηγεμονική κουλτούρα,…
Από όλες τις προφητικές γνώσεις που μπορεί να βρει κανείς στο κλασικό μυθιστόρημα του Όργουελ,…
Το 1784, σε ένα δοκίμιό του με τίτλο αυτή την ερώτηση: "Was ist Aufidarung?", ο…
Υπάρχουν δύο απαραίτητα στοιχεία για τη γνώση: το υποκείμενο της γνώσης (ο γνωρίζων, ή ο…
Ένα μικρό αφιέρωμα στον συγγραφέα και ψυχολόγο Daniel Kahneman που διακρίθηκε για το έργο του…
Για κάποιους είναι τόσο εύκολο να ερωτευτούν με μια ιδέα όσο και έναν άνθρωπο. Οι…