Το Τέρας

clown-escape-fear-ghosts-mask-monster-Favim.com-61005


Τι ακριβώς συμβαίνει με σένα άνθρωπε; Γιατί μερικές φορές είσαι τόσο χλωμός; Μου μοιάζεις σαν να μην χωράς πουθενά! Μέρες πολλές οι χώροι μοιάζουν να σε πλακώνουν και οι άνθρωποι να σε κουράζουν.

Κινείσαι και μιλάς με αυτό το προσεκτικά επιλεγμένο σύνολο κινήσεων και φράσεων το οποίο σου επιτρέπει πρώτον να μην γνωρίζει κανείς την αναταραχή που κυριαρχεί μέσα σου και δεύτερον να τροφοδοτείς την εικόνα που οι άλλοι έχουν σχηματίσει για σένα με θετικές και συμπαθητικές λεπτομέρειες. Έτσι όταν κατά καιρούς κάνεις έναν απολογισμό για το ποιόν σου προτιμάς και επιλέγεις τις ιδιότητες που οι άλλοι ισχυρίζονται ότι έχεις, άσχετα αν εσύ, ως αυστηρότερος κριτής, έχεις καταλήξει σε σκληρότερα συμπεράσματα. Είναι η κοινωνική σου εικόνα, η οποία φυσικά έχει τεράστια διαφορά με την πραγματική σου, σωστά; Δεν είναι πολύ δύσκολο να το αντιληφθεί κάποιος, αρκεί αυτός ο κάποιος να ενδιαφέρεται για την εσωτερική και πραγματική υπόσταση των συνανθρώπων του, να αναζητεί τις πραγματικές αιτίες πίσω από κάθε πράξη και επιθυμία. Διότι όντως ο κόσμος δεν είναι καθόλου αυτό που φαίνεται, σπάνια συναντάς άτομα τα οποία γνωρίζουν το πραγματικό σχήμα της ελεύθερης προσωπικότητάς τους. Έτσι αφού σύμφωνα με τους άλλους «όλα σου πάνε καλά», ε ναι λοιπόν, όλα μου πάνε καλά! Η ενέργεια από αυτόν τον, εξωτερικής προέλευσης, αυτοπροσδιορισμό θα καταναλωθεί σε μέρες που θα μείνουν στην μνήμη σου μάλλον ως ωραίες. Και μετά θα έρθει πάλι το τέρας!

2654552497_f42f45cfaa

Η ζωή σου μοιάζει πλέον με μία τραμπάλα, όπου οι ευτυχισμένες μέρες διαδέχονται τις σκοτεινές, γεμάτες μοναξιά, με μια τέτοια φυσιολογική περιοδικότητα που όταν οι ευτυχισμένες περίοδοι καμιά φορά επιμηκύνονται, αρχίζεις να αισθάνεσαι ότι κάτι δεν πάει καλά. Τι ακριβώς έκανες αυτή την φορά και κατάφερες να κρατήσεις μακριά σου και για ένα τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα το τέρας που κατατρώει το νήμα που σε ενώνει με τη ζωή; Τι ήταν αυτό όντως που έκανες αυτή τη φορά, διότι αν το κατανοήσεις θα μπορείς να το ελέγξεις και να το σκοτώσεις το άτιμο το τέρας μια και καλή! Και τότε, όλος ο κόσμος θα είναι δικός σου, θα καταφέρνεις να είσαι παντού, σε κάθε όμορφη πτυχή του κόσμου τούτου και θα είσαι σε θέση επιτέλους να τις γευτείς, θα είσαι δυνατός και γεμάτος όπως τότε στις μέρες τις ευτυχισμένης παιδικότητας σου. Και έτσι ξεκινάς και κάθε τόσο νομίζεις ότι βρήκες τη συνταγή, εκείνη την ιδιαίτερη τεχνική, που θα σου εξασφαλίσει την επιστροφή, το να ξαναγίνεις όπως ονειρεύεσαι ή τουλάχιστον όπως νομίζεις ότι κάποτε ήσουν.

Θυμάσαι το πρώτο φιλί, το πρώτο γυναικείο στήθος που άγγιξες, τη ζεστασιά του στην παλάμη σου, την ονειρεμένη εκείνη απαλότητα, αυτήν την μοναδική στιγμή γνωριμίας με την επίγεια τελειότητα. Βιώματα που αποτυπώθηκαν στο βιβλίο της προσωπικής σου συνεισφοράς στον κόσμο με το πιο ζεστό μελάνι. Βιώματα που συνέδεαν εσένα με τη μυστική και γοητευτική πλευρά της πραγματικότητας που ναι μεν σε όλους δίνεται η δυνατότητα να δοκιμάσουν όμως αυτό δυστυχώς γίνεται για κάποιο περιορισμένο και άτακτα σκορπισμένο χρονικό διάστημα. Μήπως λοιπόν όλοι μας δεν έχουμε καταντήσει μόνιμοι νοσταλγοί του παρελθόντος; Με αυτήν την άσβεστη επιθυμία για επιστροφή σε αυτό το «τότε» που θα έπρεπε να είναι παρομοιότυπο με το τώρα! Ποίος είναι λοιπόν ο υπεύθυνος για αυτήν την απώλεια, γιατί δεν καταφέρνει κανείς να συντηρήσει και να επεκτείνει τη σχέση του με το νόημα της ύπαρξής του; Γιατί αυτές οι μοναδικές στιγμές δεν επαναλαμβάνονται πλέον ή γατί όταν το κάνουν είναι ποίο αραιές και μικρότερης έντασης; Ξέρω ότι όλη σου η ύπαρξη έχει επικεντρωθεί σε μια και μόνο επιθυμία, σε ένα και μόνο στόχο, σε μία προσδοκία: Να ξαναγεμίσει το στήθος σου ενέργεια που θα δώσει νόημα στο πρωινό σου ξύπνημα και ορμή στα βήματά σου καθώς θα περνάς το κατώφλι της φωλιάς σου και θα είσαι έτοιμος να χαθείς στους διαδρόμους της πόλης. Θες την νεανική σου ορμή που κυριαρχούσε τα συναισθήματά σου να επιστρέψει και να ξαναπιάσει δουλειά, γιατί η απουσία της πονά και μάλιστα αφόρητα.

new-crowd-54-2001Σε βλέπω πάντως όταν περπατάς μονάχος και βιαστικός στους διαδρόμους αρνούμενος να μιλήσεις σε οποιονδήποτε βρεθεί στον δρόμο σου. Ίσως ένα ξερό γεια σε κάποιον τυχερό και ίσως και ένα σε αυτόν που δε θέλεις να πιστέψει πως δεν τον συμπαθείς. Άλλες φορές σε βλέπω ανάμεσα σε πολύ κόσμο, παρέα με ένα βλέμμα παγωμένο, βλέπω ότι εκείνη την στιγμή ξαφνικά όλοι οι άλλοι είναι ακριβώς αυτοί που είναι ευτυχισμένοι, ενδιαφέροντες, άνθρωποι με περιεχόμενο και εσύ εκεί στο κέντρο ο κενός, ο χωρίς περιεχόμενο και μόνος. Με το τέρας συντροφιά, να σε τρώει και εσύ να περιμένεις να καταλαγιάσει η πείνα του. Βλέπω να πληγώνεσαι από το γέλιο και την καλή διάθεση των άλλων, αυτοί μοιάζουν να επικοινωνούν τόσο εύκολα και με τέτοιον όμορφο τρόπο ενώ εσύ… Μετά σε βλέπω και στο μπαρ, περισσότερο συνδεδεμένο με το ποτήρι σου παρά με αυτόν που κάθεται δίπλα σου. Το αλκοόλ είναι ένας πρώτης τάξεως τρόπος να πας εκεί που νηφάλιος δεν έχεις ούτε τα κότσια ούτε την προδιάθεση. Γιατί η σκιά και ο κίνδυνος του τέρατος σου κρατά απασχολημένη την σκέψη σου, είναι αυτό που σου στερεί την ευκαιρία να γευτείς την ζωή που τρέχει μπρος τα μάτια σου για ακόμα μια φορά. Τα μάτια σου πλέον δεν την βλέπουν όπως πρέπει γιατί είναι γεμάτα μελαγχολία, μια μελαγχολία γεννημένη από αυτήν την συνεχή αίσθηση απώλειας του τώρα…Σε βλέπω μετά και στην γωνία, πάλι μόνο μετά από ένα ακόμα διάλειμμα επικοινωνίας. Πάλι μόνος στην όψη, φαινομενικά όμως με παρέα.

_____

  dialogikoimonologoi.wordpress.com

Αντικλείδι , https://antikleidi.com/

Συναφές: 

Το τέρας μέσα μας: Το πείραμα του Μίλγκραμ 

Όσο μας τρομάζει η μορφή του τέρατος… Μάνος Χατζιδάκις

Οι ρίζες του μίσους  

Which Side Are You On? 

Το φάρμακο της λύπης. 

Φωνή του καιρού

Σχετικά Άρθρα

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -


- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -