Κλειδωμένος μέσα (η καρύδα)

Όλη τη ζωή μου έζησα σε μια καρύδα.. Δεν είναι σπουδαίος τόπος να ζει κανείς; Ήταν στενάχωρα και σκοτεινά ιδιαίτερα το πρωί που έπρεπε να ξυριστώ. Εκείνο όμως που μʼ ενοχλούσε πιο πολύ ήταν η έλλειψη επαφής με τον έξω κόσμο. Αν κανένας δεν έβρισκε την καρύδα και δεν αποφάσιζε να την σπάσει, ήμουνα καταδικασμένος να ζήσω όλη μου τη ζωή μέσα σε μια καρύδα. Ίσως και να πεθάνω εκεί.

Πέθανα μέσα σʼ αυτή την καρύδα. Κανά δυο χρόνια αργότερα κάποιοι βρήκαν την καρύδα και την έσπασαν και βρήκαν μέσα ζαρωμένο και ξεραμένο. «Τι κρίμα», είπαν, «αν τον βρίσκαμε πιο νωρίς, ίσως να μπορούσαμε να τον σώσουμε. Ίσως να υπήρχαν κι άλλοι κλεισμένοι έτσι σαν κι αυτόν».

Άρχισαν λοιπόν να τριγυρίζουν και να σπάνε όλες τις καρύδες. Ήταν ανώφελο όμως. Ήταν χωρίς νόημα. Ήταν χαμένος καιρός. Άνθρωποι που αποφασίζουν να ζήσουνε μέσα σε μια καρύδα, τέτοιοι τρελοί υπάρχουν μόνο ένας στο εκατομμύριο. Γιατί βλέπετε, δεν μπορούσα να τους πω πως έχω έναν αδερφό που ζει μέσα σʼένα βελανίδι…

«Ας μη ζούμε μέσα σε καρύδες. Ας μη ζούμε μέσα σε βελανίδια. Υπάρχει ένας ολόκληρος κόσμος για να τον γευτούμε. Υπάρχουν απίθανα πράγματα να δούμε και να αισθανθούμε και να επιθυμήσουμε και να σκοπεύσουμε και να πετύχουμε. Είσαι ένα απίστευτο δώρο και είσαι όλος δικός σου! Δε φτιάχτηκες για να ζήσεις τη ζωή σου μέσα σε βελανίδια και καρύδες. Θα ήταν η πιο μεγάλη αμαρτία, να βιώνεις λιγότερα απ’όσα είσαι.»

Λέο Μπουσκάλια 

Το απόσπασμα το διηγείται ο συγγραφέας στο βιβλίο “Να ζεις, ν’αγαπάς και να μαθαίνεις” & αναφέρει ότι το έχει γράψει κάποιος που λέγεται Γκούσταβσον .

by Αντικλείδι , https://antikleidi.com

Συναφές: 

Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά 

Kάποιος σ’ αγαπάει… 

Από το βιβλίο ”Να ζεις,να αγαπάς και να μαθαίνεις” του Λεο Μπουσκάλια! γ μέρος 

Η αγάπη απορρίπτει τις ταμπέλες 

Τα δώρα της ζωής