Οι περισσότεροι άνθρωποι αισθάνονται πληγωμένοι, απογοητευμένοι και προδομένοι από την κοινωνία, τους συνανθρώπους τους, τον κόσμο…
..αυτό όμως δεν είναι αλήθεια…είναι μια παραμόρφωση..
Οι άνθρωποι αυτοί είναι πληγωμένοι από τις δικές τους προσδοκίες για τον κόσμο
και όχι από αυτόν…
Οτιδήποτε κι αν συμβαίνει στον κόσμο είναι αληθινό,
αυτό όμως που αυτοί σκέφτονται ότι θα έπρεπε να συμβαίνει στον κόσμο
δεν είναι αληθινό…
δεν απογοητεύεσαι δηλαδή από τον κόσμο αλλά από τις δικές σου προβολές γι αυτόν…
…στην απόσταση που δημιουργείται μέσα στο μυαλό σου ανάμεσα σε «αυτό που είναι» και αυτό «που θα έπρεπε να είναι» δημιουργείται η σύγκρουση.
Γνωρίζεις για παράδειγμα έναν άνθρωπο και λες « Τι υπέροχος άνθρωπος!»
Και μετά από λίγο καιρό λες « Μα πόσο ανόητος, πόσο διεφθαρμένος άνθρωπος ήταν!»
«αγαπάς» κάποιον γι αυτό που νομίζεις ότι είναι,
για την εικόνα που εσύ έχεις φτιάξει γι αυτόν…
Νομίζεις ότι ο συγκεκριμένος άνθρωπος άλλαξε ξαφνικά??
Ήταν οι δικές σου προσδοκίες και προβολές γι αυτόν που σε απογοήτευσαν,
όχι αυτός ο ίδιος.
Άρα, αυτό που έχει πραγματική αξία να παρατηρήσουμε είναι ο τρόπος που βλέπουμε τον κόσμο και τους άλλους…
και αυτός ο τρόπος καθορίζεται από τις αξίες μας και όσα έχουμε μάθει…
Από το τι πραγματικά γνωρίζουμε για τον κόσμο και τους άλλους…
Οι αξίες μας διαμορφώνονται κυρίως μέσα στο περιβάλλον που ζούμε.
Αν ζούμε σ ένα κόσμο εχθρικό και ανασφαλή, έναν κόσμο ανταγωνιστικό και βίαιο οι αξίες μας θα έχουν διαμορφωθεί ανάλογα…
…το ίδιο και οι προσδοκίες και οι προβολές μας για τον κόσμο αυτό…
Υπάρχουν χιλιάδες θεωρίες σχετικές με το πώς θα έπρεπε να είναι ο κόσμος μα όλες αυτές οι θεωρίες δεν έχουν λύσει ποτέ κανένα πρόβλημα ουσιαστικά.
Οι άνθρωποι συνήθως ακολουθούν αυτές τις θεωρίες και χάνονται,
χάνουν τον «στόχο» τους.
Ακολουθούν γοητευμένοι τη θεωρία της Μη Βίας και της ειρήνης, για παράδειγμα, εξακολουθώντας να είναι βίαιοι στη ζωή τους.
Όταν ένας συνάνθρωπος σου πεινάει δεν έχει καμία αξία να του περιγράφεις πως είναι ένα πιάτο με φαγητό.
Η κοινωνία μας δεν είναι προσανατολισμένη στο να λύνει προβλήματα.
Η κοινωνία μας κινείται με βάση ένα πολύ περιορισμένο κίνητρο,
το προσωπικό όφελος, το κέρδος
και με ένα τέτοιο κίνητρο, μια τέτοια ψεύτικη αξία δεν θα λύσει ποτέ κανένα πρόβλημα…
Είναι ανοησία να πιστεύει κανείς ότι μπορεί το μέρος να ευτυχεί όταν το όλον δυστυχεί…
Όλα είναι ένα στον κόσμο μας και καλό θα ήτανε να το επανεξετάσουμε σοβαρά αυτό αν πραγματικά ενδιαφερόμαστε να αλλάξει ριζικά εικόνα αυτός ο κόσμος.
Για να λύσεις ένα πρόβλημα χρειάζεσαι να έχεις τη μέθοδο και τα «εργαλεία» να το κάνεις.
Ο κόσμος μας σήμερα, μας δίνει ένα πλήθος από εναλλακτικούς τρόπους και μεθόδους για να λύσουμε τα προβλήματά μας, οι γνώσεις μας γι αυτόν και τα «εργαλεία» που διαθέτουμε είναι εξαιρετικά.
Το βιοτικό επίπεδο όλων των ανθρώπων της γης θα μπορούσε να είναι πολύ υψηλό.
Και τούτο δεν είναι μια ακόμα προσδοκία ή προβολή γιατί βασίζεται σε πραγματικά και υπαρκτά δεδομένα.
Δυστυχώς όμως, όπως προαναφέρθηκε, ο κόσμος μας δεν είναι προσανατολισμένος στο να λύνει προβλήματα.
Οι άνθρωποι δεν είναι αποφασισμένοι βαθειά και ριζικά να αλλάξουν.
Όλοι οι εναλλακτικοί τρόποι, οι γνώσεις μας και τα «εργαλεία» που διαθέτουμε σήμερα σπαταλούνται για τα περιορισμένα οφέλη της παγκόσμιας ολιγαρχίας που εξουσιάζει τον κόσμο μας.
Ένας άλλος, πιο δίκαιος και ασφαλής κόσμος, υπάρχει μονάχα στις προσδοκίες και τα όνειρά τους και με αυτό τον τρόπο τίποτα δεν αλλάζει ουσιαστικά!!
Κανείς δεν ξέρει πραγματικά το πόσο ακόμα χρειάζονται οι άνθρωποι να δυστυχήσουν και να υποφέρουν για να αποφασίσουν να αλλάξουν ριζικά.
Υ.Γ. Το κείμενο αποτελεί ελεύθερη μετάφραση και ανάπτυξη από σκέψεις του Jacque Fresco
Τάσος Πετρίδης – Πανγαία – Venus Project
Πηγή: http://www.ramnousia.com/
Αντικλείδι , https://antikleidi.com/
Συναφές:
Σε πόσα «πρέπει» πρέπει να χωρέσεις
Πολύ σωστά.
Οι λύσεις των προβλημάτων του κόσμου δεν λύνουν τα προβλήματά μας, γιατί ο καθένας μας έχει τα ατομικά του προβλήματα. ¨Απλά ένα υγιέστερο περιβάλλον μας βοηθά να προσαρμοσθούμε καλύτερα και να “λύσουμε¨ τα προσωπικά μας προβλήματα. Αυτό εξαρτάται από εμάς τους ίδιους και όχι από τους άλλους. Ας μάθουμε λοιπόν να λύνουμε μόνοι μας τα προβλήματά μας και να προσαρμοζόμαστε στο περιβάλλον μας. Μπορούμε να είμαστε ευτυχισμένοι και με τα λίγα και με τα πολλά. Άλλωστε η Ευτυχία δεν εξαρτάται από το τι έχουμε, αλλά από το τι είμαστε…
Συγχαρητήρια για τα πολύ πετυχημένα σχόλιά σας κε Καθηγητά στα ομολογουμένος πολύ ενδιαφέροντα άρθρα του ιστολογίου
Μακάρι να είχε “like” στα σχόλια
Αποστόλη,
Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.
Ευχαριστώ και το “Αντικλείδι” που μας δίνει την ευκαιρία να ξεκουραζόμαστε λίγο από την καθημερινότητα με την πολύ όμορφη ύλη που μας στέλνει.
¨Αλκης
κε Καθηγητά εμείς ευχαριστούμε για τα πολύ ενδιαφέροντα (κάθε φορά) σχόλιά σας. Η εμπειρία και η ματιά σας πάνω στα πράγματα είναι πολύτιμη. Ελπίζουμε να συνεχίσουμε να σας δίνουμε το κίνητρο αυτό και μελλοντικά.
Εγώ ευχαριστώ για το πολύ αξιόλογο περιεχόμενο του τόπου σας που μας δίνει την χαρά της συμμετοχής και της ανταλλαγής απόψεων σε ένα περιβάλλον που πολλοί δυστυχώς μονολογούν και επαναλαμβάνονται χωρίς να ακούν…
Είναι ανοησία να πιστεύει κανείς ότι μπορεί το μέρος να ευτυχεί όταν το όλον δυστυχεί… (Νομίζω πως αυτό ισχύει στους περισσότερους από εμάς. Πως μπορώ να είμαι ευτυχισμένη έχοντας τα πάντα, όταν γύρω μου βλέπω τους συνανθρώπους μου να υποφέρουν?) Οσο για το κείμενο, εξαίρετο! Συγχαρητήρια στον αρθογράφο.Συγχαρητήρια επίσης στον κύριο καθηγητή Μαγδαληνό για τα καίρια του σχόλια. Ελένη Ζ. από Κύπρο
Φυσικά ευχαριστούμε και τους υπόλοιπους φίλους και φίλες για τα άκρως εποικοδομητικά σχόλια αλλά και τις παρατηρήσεις τους. Να είστε σίγουροι ότι τα διαβάζουμε όλα με τη δέουσα προσοχή ,τα λαμβάνουμε υπόψη ,αλλά και τα αποζητούμε .
Μερικές φορές κάποια από αυτά είναι τόσο αξιόλογα που αν δεν υποσκελίζουν , είναι τουλάχιστον ισάξια με το περιεχόμενο του άρθρου που σχολιάζουν .
Να είστε καλά , καλή δύναμη σε όλους
[…] […]