Το να είσαι μαύρος, να έχεις γεννηθεί εδώ, να μιλάς ελληνικά, να τραγουδάς τον εθνικό ύμνο και να μην έχεις «χαρτιά».
Με λένε Μιχάλη…
«Με λένε Μιχάλη. Γεννήθηκα το 1980 στην Αθήνα, στο «Μητέρα». Οι γονείς μου τότε έμεναν στο Παγκράτι. Μετά τη γέννα μου μετακομίσαμε στα Πατήσια. Οι γονείς μου είναι από τηΝιγηρία. Ο πατέρας μου ήρθε στην Ελλάδα για να σπουδάσει, τη δεκαετία του ΄70. Ύστερα από κάποια χρόνια έφερε και τη μητέρα μου. Από τα παιδικά μου χρόνια δεν θυμάμαι πολλά πράγματα. Στο δημοτικό τα πήγαινα μια χαρά με τα άλλα παιδιά. Μόνο όταν τσακωνόμασταν στο ποδόσφαιρο με στολίζανε με βρισιές του τύπου «αράπης» και τα σχετικά. Ήμουν ο μόνος μαύρος στο σχολείο μου. Θυμάμαι επίσης ένα σκηνικό. Μια μέρα, έπειτα από τσακωμό, κάποια παιδιά με είχαν βάλει στη μέση και με έβριζαν. Τότε ένα παιδί που τον έλεγαν Ηλία όρμησε εναντίον τους για να με υπερασπιστεί. Από τότε γίναμε κολλητοί φίλοι. Τα πρώτα χρόνια στο σπίτι μιλούσαμε νιγηριανά και αγγλικά. Αυτό όμως με εμπόδιζε για τα μαθήματα. Μέχρι που ο δάσκαλος κάλεσε τους γονείς μου και τους είπε ότι έπρεπε να μιλήσουμε ελληνικά στο σπίτι.
Με τα χρόνια επικράτησαν τα ελληνικά στο σπίτι μας. Ελληνικά και hiphop. Από εννέα χρόνων μιλώ μόνο ελληνικά. Μιλώ επίσης άψογα αγγλικά, ενώ τα νιγηριανά τα καταλαβαίνω αλλά δεν τα μιλώ πια. Το πάθος για τη μουσική το «κόλλησα», ίσως, επειδή μεγάλωσα ανάμεσα σε διάφορους γλωσσικούς ήχους. Στο γυμνάσιο παθιάστηκα με τα γκράφιτι, τη hip-hop και τηDram΄Ν΄ Βase. Είναι χρόνια που περνούν διοργανώνοντας πάρτι και ανταλλάσσοντας κασέτες με τα φιλαράκια. Εκείνη την περίοδο μπήκε έντονα η θρησκεία στη ζωή μου. Μαζί της και η πρώτη υπαρξιακή σύγκρουση. Γιατί η θρησκεία έλεγε «ειρήνη υμίν», ενώ το hip-hop μιλούσε για εξέγερση. Η θρησκεία ήταν ευχή, το hip-hop δράση. Το hip-hop και τα γκράφιτι ήταν για μένα ένα είδος ξεσπάσματος. Τότε, για πρώτη φορά, άρχισα να γράφω στίχους. Έγραφα και για τον ρατσισμό. Ξαφνικά συνειδητοποίησα κάτι που είχα απωθήσει: το χρώμα της επιδερμίδας μου.
Το να είσαι μαύρος. Εγώ είμαι περήφανος που είμαι μαύρος. Το να είσαι μαύρος όμως σημαίνει ότι συναντάς μπροστά σου έναν τοίχο. Σημαίνει ότι πρέπει να ξοδεύεις πολλή ενέργεια για να πείσεις τους γύρω σου ότι δεν είσαι γεννημένος μόνο για να πουλάς CD και να παίξεις μπάσκετ. Ότι μπορείς να γίνεις γιατρός, λογοτέχνης, σχεδιαστής μόδας, οτιδήποτε. Το να είσαι μαύρος σημαίνει ότι ζεις με αυτό το χρώμα, το αναπνέεις, ότι δεν σε αφήνουν ποτέ να νιώσεις αόρατος.Τη μεγαλύτερη έκπληξη την προκαλείς όταν μιλάς ελληνικά χωρίς προφορά. Παθαίνουν πλάκα. Μερικοί κάθονται με το στόμα ανοιχτό και σε κοιτάνε σαν εξωγήινο. Τέλος πάντων… Ένα καλοκαίρι στη Σύρο. Η ανατροπή στη ζωή μου συνέβη ένα καλοκαίρι στη Σύρο.
Μόλις είχα τελειώσει το λύκειο. Ήθελα τότε να μπω στη Σχολή Καλών Τεχνών και άρχισα να κάνω ιδιαίτερα μαθήματα ελευθέρου σχεδίου. Το καλοκαίρι πήγα στη Σύρο για να δουλέψω στο εργαστήριο της δασκάλας μου. Έκανα βόλτα ένα απόγευμα, όταν ξαφνικά μπροστά στα πόδια μου σταμάτησε ένα αστυνομικό τζιπ. Βγήκαν έξω δυο αστυνομικοί και μου ζήτησαν τα χαρτιά. Είχα μαζί μου τη ληξιαρχική πράξη γέννησης. Θεωρούσα ότι ήταν αρκετή, αφού είχα γεννηθεί στην Ελλάδα. Με πήγαν στο Τμήμα. Μου είπαν ότι τα χαρτιά μου είναι ελλιπή. Ένας από τους αστυνομικούς μού είπε ότι θα με απελάσουν. «Πού θα με απελάσετε;» ρώτησα. «Στα σύνορα και να πας από εκεί που ήρθες», μου απάντησε. «Εγώ δεν ήρθα από πουθενά. Έχω γεννηθεί στην Ελλάδα», είπα. Δεν πήρα απάντηση. Απέλαση, σύνορα, όλα αυτά μου φαίνονταν σαν ταινία. Έφυγε η γη κάτω από τα πόδια μου και είχα κατατρομάξει. Έμεινα εκεί τρεις μέρες, στο σκοτάδι, κοιμόμουν χάμω, σε ένα μικροσκοπικό κελί με δυο Πακιστανούς που δεν μιλούσαν ούτε ελληνικά ούτε αγγλικά. Αυτές οι τρεις μέρες ανέτρεψαν τα πάντα μέσα μου. Με τη μεσολάβηση φίλων και δικηγόρων με άφησαν ελεύθερο. Τότε άρχισαν να με βασανίζουν τα ερωτήματα.
Ποιος ήμουν; Τώρα καταλάβαινα γιατί δεν με καλούσαν φαντάρο, όπως συνέβαινε με όλους τους φίλους μου. «Φίλε μου, εσύ είσαι ξένος», έλεγα στον εαυτό μου. Και πάλι δεν ήθελα να το πιστέψω όμως. Σκεφτόμουν ότι οι αστυνομικοί είχαν κάνει λάθος. Ήταν ένας μηχανισμός άμυνας για να μη διαλυθώ. Τα χαρτιά, τα χαρτιά, τα χαρτιά. Όταν εισέβαλε στη ζωή μου η λέξη χαρτιά και αλλοδαπός όλα καθάρισαν πλέον. Ρώτησα τους υπαλλήλους στον δήμο εάν μπορώ να βγάλω ελληνική ταυτότητα επειδή έχω γεννηθεί εδώ. Μου απάντησαν κοφτά: «όχι». Μετά ήρθαν οι ουρές, οι βεβαιώσεις, τα ένσημα, τα γραφεία, οι υπάλληλοι, η ατελείωτη αναμονή. Και όταν βγαίνει η άδεια παραμονής είναι ληγμένη. Ξανά ουρές, βεβαιώσεις, ένσημα, γραφεία, υπάλληλοι, ατελείωτη αναμονή. Με αυτά θα φας όλη τη ζωή σου.
Τα καλύτερα χρόνια σου φεύγουν κυνηγώντας τα χαρτιά. Δεν μπορείς να πας πουθενά. Τα όνειρα για το πανεπιστήμιο τα εγκατέλειψα γιατί κυνηγούσα τα χαρτιά. Με κάλεσαν το 2002 στη Γαλλία για να εκπροσωπήσω την Ελλάδα σε ένα φεστιβάλ θεάτρου δρόμου. Δεν πήγα γιατί δεν είχα χαρτιά. Ήθελα να ανοίξω μια δική μου δουλειά, δεν μπόρεσα γιατί δεν είχα χαρτιά. Τα ελληνικά είναι η γλώσσα σου… Νιώθεις σιγά σιγά να ανοίγει ένα χαντάκι ανάμεσα σε σένα και στους φίλους σου. Εκείνοι προχωράνε, κυκλοφορούν ελεύθεροι. Αυτό που για σένα αποτελεί ζήτημα ζωής και θανάτου, γι΄ αυτούς είναι ένα τίποτα. Επειδή δεν έχεις κανονικά χαρτιά δεν μπορείς να κάνεις σχέδια για το μέλλον. Σκέψου τι κατάπτωση. Να είσαι είκοσι χρόνων και να μη μπορείς να κάνεις σχέδια για το μέλλον. Φθείρεσαι ανεπαίσθητα, γίνεσαι μικρός, κλείνεσαι στον εαυτό σου. Πρέπει να προσέχεις πολύ για να μη γίνεις ανθρωπάκι.
Για να μη δεις όλους τους γύρω σου ως εν δυνάμει εχθρούς. Ύστερα έρχονται άλλες ερωτήσεις.Τι είσαι; Γεννήθηκες εδώ, τραγουδάς τον εθνικό ύμνο της Ελλάδας, στο σχολείο είπες ποιήματα για την 25η Μαρτίου. Και όμως σε θεωρούν αλλοδαπό. Στη Νιγηρία εσύ δεν έχεις πάει ποτέ. Τα ελληνικά είναι η γλώσσα σου. Τι είσαι λοιπόν; Πρέπει να είσαι τρεις φορές τρελός για να μην τρελαθείς. Πρέπει να παλέψεις με νύχια και με δόντια για να μην αφήσεις την πραγματικότητα να σε ξεκάνει. Τι κάνω αυτή τη στιγμή; Ασχολούμαι πολύ με τη μουσική και με το θέατρο του δρόμου. Τώρα δουλεύω στον «Κοσμοπολιτισμό», ένα πολιτιστικό κέντρο που διοργανώνει και πολλά ενδιαφέροντα event με μετανάστες καλλιτέχνες. Τα χαρτιά; Τα περιμένω ακόμα, εδώ και δυο χρόνια. Το μέλλον; Το μέλλον, φίλε μου, είναι τα όνειρά μου. Αυτά είναι η ασπίδα και η ελευθερία μου…»
του Gazmend Kapllani
ΤΑ ΝΕΑ: 17 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2007
Αντικλείδι , https://antikleidi.com
Συναφές:
Οι αδιάφοροι, του Αντόνιο Γκράμσι
Όταν οι Έλληνες ήταν ανεπιθύμητοι ξένοι…
Μια δραματική πραγματικότητα που δεν είναι ούτε “μαύρη” ούτε “άσπρη”. Ο έλληνας φίλος μας έχει δίκιο για το αδιέξοδό του, για το οποίο δεν φταίει αυτός. Δίκιο όμως έχει και η πατρίδα μου στο ότι είναι πολύ φτωχή και πολύ μικρή και οι έλληνες πολύ λίγοι και υπό τις παρούσες συνθήκες ακόμη “πιο λίγοι” [ανήμποροι] να δεχθούν και να αντέξουν όλο αυτό το ετερόκλητο, δυστυχισμένο πλήθος. Ο πλούτος οφείλει να μοιράζεται. Η φτώχεια ξεγελιέται με το χαμόγελο και την καλοσύνη αλλά το ένστικτο της αυτοσυντήρησης γρήγορα “τα πάει στην μπάντα”. Και η Ελλάδα φτώχυνε πολύ και δεν αντέχει άλλο. Ένας λαός που οι βαριές του βιομηχανίες είναι η ναυτιλία και ο τουρισμός και ανέκαθεν ήταν ταξιδευτής και άποικος και πρόσφυγας και μετανάστης δεν υπήρξε ποτέ από τη φύση του ρατσιστής. Κινδυνεύει όμως να τον κάνει η δυστυχία. Το δύσκολο πρόβλημα του κάθε Μιχάλη, πρέπει να βρει δίκαιη για τους ίδιους αλλά ρεαλιστική λύση, που να μη συνιστά “πρόσκληση” και σ’ άλλους γονείς άλλων Μιχάληδων, που καταλήγει, όπως βλέπουμε, στη διαιώνιση της δυστυχίας με άλλες μορφές.
Τελικά ποιός είναι Έλληνας; Με τι κριτήρια είναι Έλληνας; Με βάση το αίμα; Με βάση το Πνεύμα; Με βάση την Ελληνική Παιδεία; Την Γλώσσα την Ελληνική; Πρώτα ας ξεκαθαρίσουμε την σύγχυση στο δικό μας μυαλό. Γιατί μου φαίνεται ότι παπαγαλίζουμε την σύγχυση των πολιτικών και συμμετέχουμε στο “διαίρει και βασίλευε” στην μισαλλοδοξία και την διαφοροποίηση άνευ νοήματος. Τελικά είναι πιό Έλληνας ο Βενιζέλος που υπέγραψε την παράδοση της Ελλάδας στην οικονομική “ισχύ” των Γερμανών; Οι δοσίλογοι ήταν Έλληνες; Οι προδότες και οι εμπρηστές του εμφυλίου ήταν Έλληνες; Η συνείδηση του ανθρώπου και ο αυτοπροσδιορισμός δεν είναι αρκετά γιά να εντάξουν κάποιον στην πατρίδα που θέλει να υπηρετεί και υπηρετεί με όλες του τις δυνάμεις και τις υπερασπίζεται;
Συμφωνώ μαζί σου. Όμως δεν παύει η πραγματικότητα να είναι επιεικώς προβληματική για όλους, ακόμη και για όσους από τους μετανάστες έχουν πλέον τακτοποιηθεί στην Ελλάδα. Ας μην απλοποιούμε και ας μην εξωραϊζουμε την κατάσταση. Εθελοτυφλώντας όχι μόνο διογκώνεται το πρόβλημα αλλά ενισχύει και όσους δεν πρέπει, αν με καταλαβαίνεις τι εννοώ….
ΑΛΟΙΜΟΝΟ ΑΝ ΟΠΟΙΟΣ ΓΕΝΙΕΤΑΙ ΕΔΩ ΘΕΩΡΕΙΤΑΙ ΕΛΛΗΝΑΣ ΟΠΩΣ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΑ ΕΡΓΑΤΗ ΠΟΥ ΓΕΝΝΙΕΤΑΙ ΣΤΟ ΚΑΤΑΡ, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΡΙΑΝΟΣ ΑΛΛΑ ΕΛΛΗΝΟΠΟΥΛΟ. ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΟΤΙ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ ΕΔΩ, ΜΙΛΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ κλπ ΑΣΦΑΛΩΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟΥ ΔΙΝΕΙ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΠΙΣΤΕΥΕΙ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΑΣ. ΟΥΤΕ ΒΕΒΑΙΑ ΚΑΠΟΙΟΣ ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΔΙΚΑΙΟΥΤΑΙ ΝΑ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙ ΜΙΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΑΛΛΟΔΑΠΩΝ – ΣΥΝΗΘΩΣ ΑΠΡΟΣΚΛΗΤΩΝ , ΠΑΡΑΝΟΜΩΝ κλπ – ΝΑ ΜΙΛΟΥΝ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΕΛΛΗΝΙΚΑ , ΠΟΙΟΣ ΤΟΥΣ ΕΛΕΓΧΕΙ, ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΑΚΟΜΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΤΗΣ ΧΑΛΙΜΑΣ. ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΜΗΝ ΕΧΕΙ ΧΑΡΤΙΑ, ΝΑ ΠΑΕΙ ΣΤΗΝ ΠΡΕΣΒΕΙΑ ΤΟΥ ΝΑ ΛΑΒΕΙ ΧΑΡΤΙΑ ΝΙΓΗΡΙΑΣ . ΜΕΝΕΙ ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ , ΓΙΑΤΙ ΛΥΣΣΑΞΑΝΕ ΟΛΑ ΤΑ ΑΝΕΠΙΘΥΜΙΤΑ ΑΠΡΟΣΚΛΗΤΑ ΑΛΛΟΔΑΠΑ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝΕ ΔΗΘΕΝ ΕΛΛΗΝΕΣ. ΤΟΥΣ ΕΝΟΧΛΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΓΕΝΝΗΘΗΚΑΝΕ , ΔΗΛΑΔΗ ΑΛΒΑΝΟΙ, ΠΑΚΙΣΤΑΝΟΙ, ΝΙΓΗΡΙΑΝΟΙ κλπ ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΑ ΠΟΤΕ ΘΑ ΠΑΝΕ ΠΙΣΩ ΣΤΗ ΓΛΥΚΕΙΑ ΠΑΤΡΙΔΑ ΝΑ ΔΟΥΛΕΨΕΙ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΑΝΕΡΓΟΣ.ΜΙΧΑΛΗ, ΕΙΣΑΙ ΚΑΙ ΘΑ ΕΙΣΑΙ ΑΛΛΟΔΑΠΟΣ ΚΑΙ ΑΣΕ ΤΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΓΙΑ ΕΘΝΙΚΟ ΥΜΝΟ ΚΑΙ ΤΕΤΟΙΑ ΩΡΑΙΑ. ΖΩ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ, ΚΑΤΕΧΟΜΕΝΟ,, ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΕ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΑΛΛΟΔΑΠΟΥΣ ΣΑΝ ΕΣΕΝΑ ΚΑΙ ΘΕΩΡΩ ΟΤΙ ΣΙΓΑ ΣΙΓΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΑΝΑΒΡΟΥΜΕ ΤΗ ΧΑΜΕΝΗ ΜΑΣ ΠΑΤΡΙΔΑ ΚΑΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΣΑΝ ΕΛΛΗΝΕΣ.
Το άρθρο το υπογράφει ο γνωστός αλβανός ‘δημοσιογράφος” Καλπάνι ο οποιος δέν εχει αναφερθει στα χιλιάδες εγκλήματα συμπατριωτών του κατά ελλήνων , τους σφαγμένους έλληνες απο εισβολέις τυπου Μιχάλη, από τά αλβανακια ΓΕΝΝΗΜΑ ΘΡΕΜΜΑ ΕΛΛΑΔΟΣ ΜΕ ΜΟΡΦΩΣΗ ΕΛΛΑΔΟΣ που πριν δυο μήνες κατεβασανε, ποδοπατουσαν και καψανε την ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΗΜΑΙΑ (και αυτα τα σκουπιδια μιλουσανε ελληνικα – αληθεια γιατι στο σπιτι δεν μιλουν τη δικη τους γλωσσα; – γεννηθηκανε εδω, πανε σχολειο με δικα μας εξοδα κλπ , παιδια σαν το Μιχαλη. Αντι ο Καπλανη να ασχολειται να πεισει ποσο πρεπει να ριζωσουνε στην ελλαδα ολα τα αποβλητα που μαζευτηκανε εδω, και επιλεγει νιγηριανο και οχι αλβανο διοτι καπου δεν ταιριαζει, καλα θα εκανε να επειθε τους ομοιους του να τα μαζεψουνε και να εγκαταλειψουνε μια χωρα με εανιμση εκατομμυριο ΕΛΛΗΝΕΣ ανεργους. Βεβαια , δυσκολο να εγκαταλειψεις τοσα σκανδαλωδη υπεπρονομια από άσυλα μέχρι επιδοματα ανεργιας, συνταξεισ μαιμου, γεννητούρια, περιθαλψη, φάρμακα για αλβανια και αλλου με ταχυδρομειο, παιδεια, καί ολα αυτα. Αφησε ρε Καπλανη τα παραμυθια και ασχολησου με την Αλβανια σου που ξεκινα οπως τονιζει το αποβλητο Μπερισα, απο την Πρεβεζα. Και αντι να πατε στο αναθεμα, θελετε ντε και καλα να γινετε δηθεν ελληνες. Καπλανη, τα σκουπιδια έλληνες δεν γίνονται και εσεις οι αλβανοι στα 20 τοσα χρονια αποδειξατε οτι εισαστε αξεστοι και εγκληματιες στο μεγαλυτερο ποσοστο. Ας μη μιλαμε για Μιχαληδες αλλα γιά τους άνεργους έλληνες, και ο καθε Μιχαλης (Μομπουτου Σεκε Σεκο και οχι Μιχαλης) κοβει μια θεση εργασιας απο ΕΛΛΗΝΑ.
Δεν ήξερα πως είχαμε τόσους ρατσιστές στην παρέα αγαπητό αντικλείδι….κρίμα….
Ναι πράγματι είναι τόσο απογοητευτικό όσο και τρομαχτικό. Ποιοί είναι ο Έλληνες τελικά; Τι τους χαρακτηρίζει; Τι προσόντα πρέπει να διαθέτει κάποιος γιά να κατακτήσει το status των Ελλήνων; Γιατί πολλοί “έλληνες” μας κάνουν να ντρεπόμαστε…. χώρια που έχουν χαντακώσει την Μητέρα Πατρίδα.
Ευτυχώς αγαπητή μου που έχουμε λιγότερους ανθέλληνες και περισσότερους ρατσιστές.
“ Άν δεν είστε ευτυχείς εδώ τότε ΦΥΓΕΤΕ. Δεν σας υποχρεώσαμε να έλθετε. Εσείς επιλέξατε να έλθετε εδώ. Επομένως ΑΠΟΔΕΧΤΕΙΤΕ την χώρα που ΕΣΕΙΣ επιλέξατε.“ Έτσι αναφέρεται στο διαδίκτυο ότι κατέληξε η απάντηση της Αυστραλιανής Πρωθυπουργού JULIA GILLARD προς τους εκεί μετανάστες , οι οποίοι διαμαρτύρονται για τη .πολιτική της Αυστραλιανής Κυβέρνησης .