Πήγες στο Πρίνστον – και λοιπόν;

“Πέτυχα τις προάλλες μια συζήτηση στο διαδίκτυο μεταξύ αστρονόμων, σχετικά με το πόσο αλαζόνες είναι εκείνοι που πήγαν σε κάποιο από τα “μεγάλα” πανεπιστήμια της Αμερικής – Πρίνστον, Χάρβαρντ και τα σχετικά. Τα σχόλια στη συζήτηση πήγαιναν κι έρχονταν, με κάποιους να επιχειρηματολογούν για το ότι εκείνοι που πήγαν στα πανεπιστήμια με το ηχηρό όνομα δεν είναι απαραίτητα καλύτεροι επιστήμονες και ότι στον χώρο γίνονται αδικαιολόγητες διακρίσεις με βάση το από πού αποφοίτησε ο καθένας.

Με εντυπωσίασε η συζήτηση, γιατί κάπου στα μισά συνειδητοποίησα ότι κανένας από τους συμμετέχοντες δεν επεσήμανε δύο απλά πράγματα:

1. Το αν θα σπουδάσει και πού θα σπουδάσει κανείς καθορίζεται σε πολύ μεγάλο βαθμό από το βιοτικό επίπεδο, το μέρος όπου γεννήθηκε, το επίπεδο σπουδών των γονέων του/της και την οικονομική του/της κατάσταση. Με λίγα λόγια από παράγοντες που λίγο έχουν να κάνουν με την ευφυία και την ικανότητα του καθενός. Εγώ, για παράδειγμα, που γεννήθηκα στην Ελλάδα, θεώρησα τεράστια επιτυχία το να σπουδάσω στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, για την ύπαρξη του οποίου οι συμμετέχοντες στη συζήτηση μάλλον δεν έχουν ακούσει. Με λίγα λόγια, η ζωή μας καθορίζεται σε μεγάλο βαθμό από την τύχη.
2. Εφόσον έχουμε φτάσει στο σημείο να συζητάμε για το ποιο πανεπιστήμιο μας έδωσε το διδακτορικό μας πτυχίο, σημαίνει ότι το βιοτικό και μορφωτικό μας επίπεδο είναι υψηλό, και οι πραγματικές διαφορές μεταξύ του αποφοίτου του Πρίνστον και οποιουδήποτε άλλου αστρονόμου/αστροφυσικού είναι μικρές. Επίσης έχουμε ξεφύγει από τα χειρότερα που θα μπορούσαν να μας συμβούν σε πολλά, πολλά άλλα μέρη του κόσμου όπου θα μπορούσε η τύχη να μας έχει κάνει να γεννηθούμε. Ήμασταν απλώς πολύ, πολύ τυχεροί στη ζωή μας, αλλά καθόμαστε και παραπονιόμαστε για το πανεπιστήμιο.

Εξαιτίας αυτών των παρατηρήσεων θεώρησα συνετό να γράψω την επόμενη απάντηση σε όλους εκείνους που συμμετείχαν στη συζήτηση:

“Καθώς έβαζα την κόρη μου για ύπνο πριν από λίγο, σκεφτόμουν πόσο έχουμε συνηθίσει να παραπονιόμαστε για πράγματα που είναι ασήμαντα. Είμαι γυναίκα και θα μπορούσα να είχα γεννηθεί στην ύπαιθρο της Υεμένης, ή στην υποσαχάρια Αφρική, θα μπορούσα να έχω υποστεί τη γυναικεία περιτομή, θα μπορούσα να είχα γεννηθεί ως ένα από τα εκατομμύρια και δισεκατομμύρια μη προνομιούχα κορίτσια στην Ινδία, που θανατώνονται μετά τη γέννησή τους, θα μπορούσα να είχα πωληθεί στο εμπόριο λευκής σαρκός, ή αλλού θα μπορούσα να είχα λιθοβοληθεί επειδή κάποιος με βίασε. Δεν πήγα σε ένα σπουδαίο πανεπιστήμιο και παρόλα αυτά θεωρώ τον εαυτό μου έναν από τους τυχερότερους ανθρώπους στη γη, επειδή, ας το παραδεχτούμε, ζω σε συνθήκες καλύτερες από ό,τι το 99% του ανθρώπινου πληθυσμού. Επίσης, σε όλες αυτές τις περιπτώσεις που ανέφερα παραπάνω, ή εγώ ή η κόρη μου ή και οι δύο μας θα είχαμε πεθάνει στη γέννα, αλλά η ιατρική περίθαλψη μου επέτρεψε να αποκτήσω ένα απολύτως υγιές μωρό, και η ιατρική περίθαλψη ίσως με βοηθήσει να αποκτήσω άλλο ένα. Γι’ αυτό θα πάω τώρα να φάω βραδινό μαζί με τον σύζυγό μου, συνεχίζοντας να αισθάνομαι εκπληκτικά, απίστευτα τυχερή, και στο ίδιο επίπεδο με έναν απόφοιτο του Πρίνστον (ο οποίος μάλλον δεν είχε τόσο καλή ασφάλιση υγείας όπως εγώ).”

Ήθελα να το μοιραστώ αυτό μαζί σας. Μην αισθάνεστε ποτέ άσχημα γι΄αυτό που είστε, μην αφήνετε κανέναν να σας πει ότι είναι καλύτερος από εσάς. Οι πραγματικά καλύτεροι δεν θα ισχυριστούν ποτέ κάτι τέτοιο. Είστε ισοδύναμος με οποιονδήποτε απόφοιτο του Χάρβαρντ, αν μπορείτε να βάλετε το μυαλό σας να δουλέψει λογικά, αν δεν πιστεύετε κάτι απλά επειδή κάπου το διαβάσατε ή το ακούσατε, αν έχετε κριτικό πνεύμα, αμφισβητείτε και διερευνάτε.

Υψηλή νοημοσύνη και ακαδημαϊκή επιτυχία δεν είναι δύο έννοιες συνώνυμες. Πράγματι, οι άνθρωποι υψηλής νοημοσύνης συχνά αποζητούν και επιτυγχάνουν την ακαδημαϊκή καταξίωση. Ωστόσο ο παράγοντας τύχη που αναφέραμε παραπάνω είναι πολύ σημαντικός. Τι θα επιτύγχανε ο Άλμπερτ Άϊνσταιν αν είχε γεννηθεί σε μια φτωχή οικογένεια ανθρακωρύχων; Φυσικά η ερώτηση είναι ρητορική και δεν έχει απάντηση, αλλά χρησιμεύει στο να καταδείξει την τεράστια τελικά σημασία των συγκυριών.

Μία από τις βασικές αιτίες της δυστυχίας μας, είναι ότι διαρκώς συγκρίνουμε τους εαυτούς μας με άλλους, πιο επιτυχημένους ανθρώπους.  Αυτό όχι μόνο είναι άστοχο, αλλά συχνά σαμποτάρει και την προσωπική μας εξέλιξη.

Το στοίχημα που έχω με τον εαυτό μου είναι να σταματήσω αυτήν τη σύγκριση, που μόνο τρικλοποδιές μου βάζει. Υπάρχουν πάμπολλοι άνθρωποι πιο επιτυχημένοι από εμένα, πιο έξυπνοι, πιο ταλαντούχοι στη δουλειά, στη μαγειρική, στην τέχνη της μητρότητας, στο γράψιμο και σε πολλά, πολλά άλλα πράγματα. Εμένα τελικά τι με αφορά αυτό;

Το ότι πήγες στο Πρίνστον, κύριε, δε σημαίνει τελικά τίποτα. Αν δεν βρεις κάτι άλλο, κάτι δικό σου που να καθορίζει την ταυτότητά σου, τότε είσαι χαμένος!”

____

   engamovios.wordpress.com

by Αντικλείδι , http://antikleidi.wordpress.com

Συναφές: 

Το ρεκόρ της ανεργίας και η μετανάστευση  

Δείξε μου το φίλο σου, ή και το γονιό του 

Ποιες ειδικότητες επαγγελματιών είναι δυσεύρετες μέσα στην κρίση 

Τα επαγγέλματα του μέλλοντος 

Οι καλύτερες και οι χειρότερες δουλειές στην Αμερική 

Τι πρέπει να κάνει η νεολαία;