Ο ψυχολόγος Philip Zimbardo υποστηρίζει ότι η σημερινή γενιά των παιδιών είναι καταδικασμένη να αποτύχει, εξαιτίας του πορνό και των παιχνιδιών βίντεο.
Στο βιβλίο του “The Demise of Guys: Why Boys AreStruggling And What We Can Do About It”, που προκάλεσε θόρυβο και πολλά σχόλια, εξηγεί τους λόγους για τους οποίους οι σημερινοί άνδρες αποτυγχάνουν τόσο στην μόρφωση, όσο και στις προσωπικές τους σχέσεις.
Προτείνει στους γονείς των αγοριών να περιορίσουν ή και να σταματήσουν εντελώς την πρόσβαση των παιδιών τους στους υπολογιστές και τα βιντεοπαιχνίδια, έτσι ώστε να τα επαναφέρουν στο σωστό δρόμο.
Κάποια σημαντικά σημεία από το βιβλία (τα δεδομένα που χρησιμοποιεί είναι από την αμερικάνικη κοινωνία):
- Τα κορίτσια τα πηγαίνουν πολύ καλύτερα από τα αγόρια, σε κάθε τάξη, από το δημοτικό μέχρι να αποφοιτήσουν.
- Το 2011, οι βαθμοί των παιδιών για εισαγωγή στα πανεπιστήμια (τεστ SAT) ήταν οι χαμηλότεροι για τα τελευταία 40 χρόνια.
- Τα αγόρια έχουν 30% περισσότερες πιθανότητες να παρατήσουν το σχολείο και το πανεπιστήμιο, σύμφωνα με το αμερικανικό Εθνικό Κέντρο Εκπαιδευτικής Στατιστικής.
- Ακόμη και το Χόλλυγουντ έχει αντιληφτεί αυτήν την πραγματικότητα, και την εκμεταλλεύεται μέσα από κινηματογραφικές ταινίες όπως είναι οι Failure to Launch, Knocked Up και Jackass, που λοιδορούν την σημερινή αποτυχημένη γενιά ανδρών.
- Το 70% των χαμηλών και αρνητικών βαθμολογιών στα σχολεία, δίνονται στα αγόρια.
- Σύμφωνα με τις τελευταίες έρευνες, οι άνδρες δεν ενδιαφέρονται πλέον να παντρευτούν, να κάνουν παιδιά, ή να γίνουν οι αρχηγοί της οικογένειας.
- Τα αγόρια έχουν πενταπλάσιες πιθανότητες να προσβληθούν από το σύνδρομο της διαταραχής ελλειμματικής προσοχής, την αφηρημάδα και από υπερκινητικότητα, από ότι τα κορίτσια.
- Τα δυο τρίτα των μαθητών στα ειδικά προγράμματα εκπαίδευσης, είναι αγόρια.
- Το μέσο αγόρι σπαταλά 13 ώρες την εβδομάδα παίζοντας βιντεοπαιχνίδια. Το μέσο κορίτσι, μόλις 5.
- Μέχρι να κλείσει τα 21 του χρόνια, ο μέσος νεαρός Αμερικανός θα σπαταλήσει 10.000 ώρες παίζοντας βιντεοπαιχνίδια. Πρόκειται για τον διπλάσιο χρόνο από αυτόν που απαιτείται για να αποκτηθεί ένα πανεπιστημιακό πτυχίο.
- Ο μέσος μαθητής λυκείου ξοδεύει τουλάχιστον δυο ώρες την εβδομάδα παρακολουθώντας πορνό. Οι άνδρες δεν μπορούν να ξεφύγουν από το πορνό. Μόνο μέσα στο 2011, παρήχθησαν και κυκλοφόρησαν 13.500 εμπορικές και μεγάλης διάρκειας ταινίες πορνό. Οι αντίστοιχες κανονικές ταινίες του Χόλυγουντ ήταν μόλις 600.
- Όπως ισχυρίζονται οι ερευνητές, η διαδικτυακή πορνογραφία βλάπτει παντελώς την ικανότητα των νεαρών αγοριών να δημιουργήσουν ουσιαστικές ρομαντικές σχέσεις, επειδή τείνουν να βλέπουν τις γυναίκες ως αντικείμενα.
- Σύμφωνα με τις σημερινές προβλέψεις, μέχρι το 2016, το 60% των πτυχίων ΑΕΙ θα ανήκουν σε γυναίκες.
- Το 63% των ανδρών δηλώνουν ότι δεν έχουν κανέναν κίνητρο, εξαιτίας των αντικρουόμενων μηνυμάτων που δέχονται καθημερινά από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και την κοινωνία, όσο αφορά τον ανδρικό ρόλο.
- Το 70% των νεαρών ανδρών της Αμερικής απαντάει σε έρευνες πως η γενιά τους δεν πρόκειται να είναι τόσο έξυπνη ή καινοτόμος, όσο οι γενιές άλλων αναπτυγμένων χωρών.
by Αντικλείδι , http://antikleidi.wordpress.com
Συναφές:
Τα σημαντικότερα επιστημονικά ευρήματα του 2011 για την ανατροφή των παιδιών
Ώστε επειδή το μέσο αγόρι αφιερώνει 13 ώρες την εβδομάδα σε ηλεκτρονικά παιχνίδια αυτό έχει κακές επιπτώσεις στην εκπαίδευσή του αλλά οι 5 ώρες που αφιερώνει αντίστοιχα το μέσο κορίτσι δεν είναι άξιες σημασίας? Εξάλλου δεν γίνεται καθόλου λόγος για τα διάφορα είδη παιχνιδιών – όλα μπαίνουν στο ίδιο τσουβάλι. Με την ίδια λογική ο ψυχολόγος αυτός θα μπορούσε να προτείνει να πάψουν να βλέπουν ταινίες επειδή αφιερώνουν πολύ χρόνο βλέποντας ταινίες πορνό. Όλες τις ταινίες, δεν πάει να είναι αριστουργήματα της τέχνης ή ντοκιμαντέρ ή έργα που αυξάνουν την εμπάθειά των θεατών προς τους άλλους ανθρώπους. Όχι, όλη η ηλεκτρονική ψυχαγωγία είναι κακή, αυτό είναι το μόνο συμπέρασμα που βγαίνει. Και το ίντερνετ είναι κακό γιατί αποσπά την προσοχή των παιδίών, και το ραδιόφωνο και η τηλεόραση επίσης. Πρέπει να επιστρέψουμε στις παλιές καλές εποχές, που τα παιδιά δεν είχαν παρά ένα τόπι αν ήταν τυχερά και περνούσαν τις μέρες τους στο δρόμο. Πόσα πτυχία θα μπορούσαν να έπαιρναν στο χρόνο που σπαταλούσαν παίζοντας ποδόσφαιρο στις αλάνες, αυτό δεν ερευνάται… Φυσικά ούτε λόγος για τη σταδιακή αύξηση του μέσου IQ λόγω ακριβώς της αύξησης πολύπλοκων ερεθισμάτων στα παιδιά. Όχι, τα ηλεκτρονικά παιχνίδια είναι κακά.
Και το 60% των πτυχίων σε γυναικεία χέρια είναι τρομακτικό. Αλλά το 60% σε αντρικά χέρια, προηγουμένως, ήταν ‘φυσιολογικό’. Ας ρίξουμε την ευθύνη για τα πάντα στα ηλεκτρονικά παιχνίδια, όπως παλιά τη ρίχναμε στα ναρκωτικά (που και αυτά μπαίναν στο ίδιο τσουβάλι και ακόμα συχνά μπαίνουν)…
Επέτρεψε μου να διαφωνήσω, εν μέρει.
Πράγματι τα βιντεοπαιχνίδια προσφέρουν κάποια καλά στο παιδί, όπως αυξημένα αντανακλαστικά. Όμως, αυτό συμβαίνει όταν υπάρχει μέτρο στο πόσο παίζεις. Είναι διαφορετικό να παίζεις 2 φορές την εβδομάδα για 1 ώρα, και διαφορετικό να παίζεις κάθε μέρα για 4 ώρες, Φαντάζομαι δεν θα διαφωνήσεις ότι τα περισσότερα παιδιά κάνουν κατάχρηση χρόνου και εμπίπτουν στην δεύτερη κατηγορία.
Θα συμφωνήσω ότι δεν πρέπει να βάζουμε όλα παιχνίδια στο ίδιο τσουβάλι. Είναι διαφορετικό να παίζεις σκάκι στον υπολογιστή και διαφορετικό να κυνηγάς όλη την ώρα κάποιον για να τον σκοτώσεις. Όμως το άρθρο νομίζω αναφέρεται στα παιχνίδια του δευτέρου τύπου. Αλλωστε αυτά δεν παίζει η συντριπτική πλειοψηφία των παιδιών ;
Όσο αφορά το IQ πότε αυξάνεται περισσότερο; Όταν παίζεις 3 ώρες ηλεκτρονικά παιχνίδια ή όταν παίξεις μισή ώρα ένα ηλεκτρονικό παιχνίδι και τις υπόλοιπες δυομιση ώρες παιξεις ποδόσφαιρο με τους φίλους σου, διαβάσεις λίγο ένα βιβλίο, και ασχοληθείς με τα παιχνίδια σου (πχ κάνεις ένα παζλ) ;
Ισως έχει κάποια δόση υπερβολής το συγκεκριμένο βιβλίο, αλλά νομίζω ότι δεν έχει άδικο … Τουλάχιστον στο μεγαλύτερο μέρος όσων αναφέρει.
13 ώρες την εβδομάδα είναι, κατά μέσο ώρο, λιγότερο από δύο ώρες την ημέρα. Είναι ο χρόνος που σπαταλάει κανείς βλέποντας δύο σήριαλ στην τηλεόραση και, δεδομένης της ποιότητας των σήριαλ που συνηθίζουν να προβάλουν τα κανάλια αυτό το καιρό, τον βρίσκω χρόνο καταλληλότερα επενδυμένο. Συμφωνείς, βλέπω, πως δεν είναι το ίδιο ένα παιχνίδι στρατηγικής με ένα παιχνίδι αντανακλαστικών (στο οποίο ενδέχεται και να τρέχει ο παίκτης για να σκοτώσει κάποιον). Αλλά το άρθρο δεν κάνει τέτοια διάκριση. Και αυτό μου θυμίζει την τραγελαφική ιστορία, πριν κάπου δέκα χρόνια ή και παραπάνω, που η Βουλή των Ελλήνων, για να αντιμετωπίσει το πρόβλημα εθισμού στα ‘φρουτάκια’ απαγόρευσε ΟΛΑ τα ηλεκτρονικά παιχνίδια. Τότε, φυσικά, γίναμε διεθνής περίγελος, και ο νόμος εκείνος δεν εφαρμόστηκε ποτέ. Όσον αφορά την ερώτησή σου για το ΙQ, πολλά παιχνίδια έχουν πάζλ και πολλά έχουν αρκετό κείμενο ώστε από μόνο του θα έκανε ένα πλήρες βιβλίο. Δεν πιστεύω ότι το ποδόσφαιρο προσφέρει πολλά στην ευφυία – ή τουλάχιστον πολύ λιγότερα από το να συγκεντρώνεσαι στο να συντονίζεις την ταυτόχρονη συγκυρία δεκάδων παραγόντων ή μονάδων σε ένα παιχνίδι στρατηγικής. Προτιμώ, προσωπικά, την εναλλαγή που προσφέρουν πολλοί διαφορετικοί τρόπου εκμάθησης και ψυχαγωγίας, είτε είναι στον υπολογιστή είτε σε βιβλία είτε έξω στη φύση, αλλά θα δίσταζα να καταφερθώ εναντίον ενός συγκεκριμένου απλά επειδή κάποιος δεν αφιερώνει αντίστοιχο χρόνο στους υπόλοιπους.
Το βιβλίο στο οποίο αναφέρεται το άρθρο μπορεί και να είναι εξαιρετικά καλά μελετημένο και προσεκτικό στα συμπεράσματά του και στις κατηγοριοποιήσεις του (ο συγγραφέας του, εξάλλου, είναι καταξιωμένος ψυχολόγος – αν και η ηλικία του των 79 χρονών εγείρει κάποια ανησυχία για το κατά πόσο είναι ενήμερος των ιδιαιτεροτήτων των διάφορων ειδών ηλεκτρονικών παιχνιδιών), αλλά κάτι τέτοιο δεν βγαίνει σε αυτό το άρθρο. Αναφέρει ότι «Το 63% των ανδρών δηλώνουν ότι δεν έχουν κανέναν κίνητρο, εξαιτίας των αντικρουόμενων μηνυμάτων που δέχονται καθημερινά από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και την κοινωνία, όσο αφορά τον ανδρικό ρόλο.» και ότι «Ακόμη και το Χόλλυγουντ έχει αντιληφτεί αυτήν την πραγματικότητα, και την εκμεταλλεύεται μέσα από κινηματογραφικές ταινίες όπως είναι οι Failure to Launch, Knocked Up και Jackass, που λοιδορούν την σημερινή αποτυχημένη γενιά ανδρών.», αλλά τα πρότυπά τους οι νέοι δεν τα λαμβάνουν από παιχνίδια – τα λαμβάνουν από την τηλεόραση, τις ταινίες, τους γονείς και το περιβάλλον τους. Το πρότυπο του ‘ρέμπελου νέου’ που κάνει κοπάνες και είναι κουλ και δεν δίνει λογαριασμό σε κανέναν είναι παλαιότερο από την ευρεία εξάπλωση των ηλεκτρονικών παιχνιδιών ή της εύκολης πρόσβασης στη πορνογραφία – και αυτό το πρότυπο είναι πολύ πιό πιθανοφανής αιτία για μία από τις παραμέτρους του προβλήματος, της χαμηλότερης επίδοσης των αγοριών στο σχολείο.
Η άλλη παράμετρος είναι η δυσκολία κοινωνικοποίησης με γυναίκες και η σύγχυση για το τι είναι η ανδρική ταυτότητα, αλλά αυτό εμπίπτει στο όλο θέμα ισότητας των φύλων και στην αλλαγή των προτύπων που λαμβάνονται – πάλι – από μέσα άσχετα με τα ηλεκτρονικά παιχνίδια. Πριν πενήντα χρόνια κάποιος μεγάλωνε με την ιδέα ότι ο άντρας είναι η κεφαλή του σπιτιού, αυτό που εργάζεται στην οικογένεια και αυτός που κάνει το πρώτο βήμα στις σχέσεις με τις γυναίκες, που αντιμετωπίζονταν σαν μάλλον χαμηλότερης διανοητικής αξίας όντα. Αυτό έχει αλλάξει και είναι απόλυτα φυσιολογικά να επικρατεί μία σύγχυση μέχρις ότου επιτευχθεί μία νέα ισορροπία.
Τέλος, είδα μία παρουσίαση TED του συγγραφέα πάνω σε αυτό το θέμα, και παρατήρησα δύο ενδιαφέρουσες διαφορές σε σχέση με το πως παρουσιάζεται σε αυτό το άρθρο. Πρώτον, ο Philip Zimbardo στην παρουσίασή του δεν δίνει κάποια εύκολη λύση, όπως ο περιορισμός του χρόνου στον υπολογιστή – λέει ξεκάθαρα ότι δεν έχει ως σκοπό να τους δώσει κάποια τέτοια λύση. Δεύτερον, παράλληλα με τα παιχνίδια στον υπολογιστή και το πορνό κάνει λόγο και για τη συνεχή χρήση του ίντερνετ, σαν ισάξιο παράγοντα. Πως και γιατί κάτι τέτοιο παραλέιπεται από ένα άρθρο που διακινείται μέσω διαδυκτίου, δεν μπορώ να φανταστώ…
[…] Πορνό και βιντεοπαιχνίδια καταστρέφουν την επόμενη γε… […]