Φανταστική ιστορία αναγνώστη του blog
Ο υπολοχαγός Αρκάδιος έσυρε τα βαριά του πόδια, μπαμπουλωμένα κάτω από πολλαπλές στρώσεις προστατευτικών στολών, μέσα στον στενό διάδρομο από ενισχυμένο σκυρόδεμα, και ασφάλισε τη βαριά μεταλλική πύλη πίσω του. Απασφάλισε βαριεστημένα το αεροστεγές του κράνος και ετοιμαζόταν να το βγάλει όταν η οροφή άρχισε να σείεται και να χιονίζει σκόνη.
“Πάλι πυρηνικά!?”
Φώναξε ενοχλημένος στο βάθος του διαδρόμου. Καμία απάντηση. Φυσικά. Όχι, οι κοσμοπλίτες θα έκαναν τη δουλειά τους… Αλλά αυτός έφταιγε, αυτός και ο λοχαγός που δεν είχαν επιβάλει σωστή πειθαρχεία.
Διέσχισε το διάδρομο μουρμουρίζοντας και τσουγκρίζοντας την άγαρμπη στολή του στους τοίχους. Ύστερα από τρία χρόνια, ακόμα δεν είχε συνηθίσει πλήρως στη βαρύτητα αυτού του μέρους, και δεν ήταν διατεθειμένος να επανεξετάσει τη σχέση του μαζί της εκείνη την ημέρα. Ύστερα από ένα λεπτό είχε φτάσει στον προθάλαμο, όπου δύο κοσμοπλίτες πασπατεύανε μία οθόνη που τρεμόπαιζε, ενώ από ένα μεγάφωνο κρόαζαν ριπές τεχνικών πληροφοριών. Μόλις είδανε τον υπολοχαγό τεντώθηκαν σε μία αποτυχημένη στάση προσοχής. Ο Αρκάδιος πέταξε το κράνος του σε έναν μεταλλικό πάγκο και έκατσε σε έναν άλλον απέναντι.
“Μπορεί κανείς να μου εξηγήσει που τα βρίσκουν τόσα πυρηνικά και τα ρίχνουν κάθε τόσο πάνω μας?”
“Δεν ξέρουμε κύριε υπολοχαγέ. Οι εσωτερικές επικοινωνίες μας όμως είναι μιά χαρά.”
“Φυσικά και είναι μιά χαρά, αφού είναι σχεδιασμένες να αντέχουν σε πυρηνικές επιθέσεις. Όλο αυτό το μέρος είναι σχεδιασμένο να αντέχει σε πυρηνικές επιθέσεις, που καθιστά πιό παράλογο το γιατί επιμένουν να μας βομβαρδίζουν! Δεν έχουν βαρεθεί μέχρι τώρα?”
“Μπορεί να προετοιμάζουν τη μεγάλη τους επίθεση. Φαίνεται ότι πλήξανε τη μεγάλη παραβολική κεραία. Δεν θα ’ναι εύκολο να λαμβάνουμε ειδοποιήσεις από το διάστημα μέχρι να την επισκευάσουμε.”
“Κρίνοντας από το ότι η κεραία μας δεν έπαθε τίποτα το αξιοσημείωτο από τους προηγούμενους τέσσερεις βομβαρδισμούς, θα έλεγα ότι μάλλον τη πετύχανε κατά τύχη.”
“Σε κάθε περίπτωση, μπορούν να το εκμεταλλευτούν αυτό, κύριε υπολοχαγέ. Το δελτίο αγώνα λέει ότι ο εχθρός επαγρυπνά παντού, και θα χρησιμοποιήσει κάθε εμφανιζόμενη ευκαιρία για να καταβάλει τους υπερασπιστές της αυτοκρατορίας. Και οι εσωτερικές επικοινωνίες δεν είναι μιά χαρά! Έχουν παράσιτα.”
Ήταν ο δεύτερος κοσμοπλίτης, που ήταν σιωπηλός μέχρι τότε. Έπειτα από τη βιαστική του προσοχή, όταν εμφανίστηκε ο υπολοχαγός, είχε χώσει πάλι τη μούρη του στον πίνακα ελέγχου και μπαζόβγαζε καλώδια με χαρακτηριστική έλλειψη προφανής τεχνικής.
Ο Αρκάδιος ανοιγόκλεισε τα μάτια του στωικά και τον ρώτησε.
“Πως σε λένε?”
“Κοσμοπλίτης δεύτερης τάξης Συναδινός”
“Δεν είσαι πολύ καιρό εδώ, ε?”
“Κλείνω τέσσερεις μήνες σε δύο μέρες, κύριε υπολοχαγέ. ”
“Μπορείς να ξεχάσεις το ‘κύριε υπολοχαγέ’. Δεν έχω καμία όρεξη σήμερα. Πόσες φορές είδες εχθρική επίθεση σε αυτούς τους τέσσερεις μήνες;”
“Καμία ακόμα…”
“Πόσες φορές έχεις δει να κάνουμε εμείς επίθεση σε αυτούς τους τέσσερεις μήνες;”
“Καμία.”
“Γιατί νομίζεις ότι είναι αυτό;”
“Σίγουρα σχεδιάζουν κάτι προσεκτικά! Όπως και εμείς! Ο αγώνας είναι στο αποκορύφωμά του!”
“Ο αγώνας. Σωστά. Ξέρεις γιατί πολεμάμε;”
“Φυσικά! Πολεμάμε για να διατηρήσουμε το αναφαίρετο δικαίωμά μας να αξιοποιούμε αυτόν τον πλανήτη όπως θέλουμε εμείς! Πολεμάμε για την ελευθερία μας!”
“Δεν σου φαίνεται ποτέ περίεργο πως το απλά να είμαστε οι πρώτοι σε έναν πλανήτη αυτόματα μεταφράζεται σε ‘αναφαίρετο δικαίωμα αξιοποίησης’ ολόκληρου του πλανήτη; Δεν σου φαίνεται λίγο περίεργο το ότι τα Ηνωμένα Έθνη αρνούνται να αναγνωρίσουν αυτό το νομικό καθεστώς, όπως και όλα τα υπόλοιπα κράτη του κόσμου;”
Ο Συναδινός αναψοκοκκίνησε και άρχισε να μιλάει με περισσότερο θάρρος.
“Αυτά είναι λόγια πλουτοκρατών! Τα Ηνωμένα Έθνη ελέγχονται από τις μεγάλες εταιρίες και αποσκοπούν στο να εκμεταλλευτούν το διάστημα για το κέρδος τους! Μόνο η αυτοκρατορία είναι αρκετά αγνή ώστε να αξιοποιήσει τους πλανήτες της προς όφελος των λαών του κόσμου!”
Ο Αρκάδιος άρχισε να μετανιώνει που άνοιξε τέτοια συζήτηση. Ήξερε που θα κατέληγε, και δεν ήταν ποτέ όμορφο. Κάθε λίγους μήνες το ξέχναγε και ρωτούσε κάποιον νεαρό κοσμοπλίτη για τα κίνητρα του πολέμου, και πάντα το μετάνιωνε. Μία φορά παραλίγο να κατηγορηθεί για ύψιστη προδοσία…
“Ας θεωρήσουμε ότι έχεις δίκιο. Η αυτοκρατορία μας είναι ένας αλτρουιστικός οργανισμός που εγκαθιδρά την ισότητα και την αδελφότητα στο διάστημα. Έχεις δει καθόλου την επιφάνεια του πλανήτη μας?”
“Την είδα όταν πρωτοήρθα εδώ. Κάποια μέρα ελπίζω να συμμετάσχω σε αποστολή επανδρωμένης αναγνώρισης, αν δεν προηγηθεί η μεγάλη επίθεση…”
“Άρα δεν έχεις δει την επιφάνεια του πλανήτη. Μόλις γύρισα από μία επανδρωμένη αποστολή μέχρι τα όρια της Κινέζικης περιοχής ελέγχου. Ξέρεις πως είναι εκεί;”
Ο Συναδινός τέντωσε το πρόσωπό του με ενδιαφέρον.
“Είναι ήρεμα. Έχουν αντιπυραυλική άμυνα σε όλη την περίμετρο, και έχουν αρχίσει να ξεπηδούν μικρές πόλεις πάνω στην επιφάνεια, γύρω από ορυχεία, βάσεις και ερευνητικά κέντρα. Έχουν αρχίσει να φτιάχνουν έναν μεγάλο δρόμο που θα τους ενώνει με την Αμερικάνικη περιοχή ελέγχου.”
“Φυσικά, όλοι οι πλουτοκράτες δουλεύουν μαζί! Το κεφάλαιο δεν διαχωρίζει έθνη όταν βλέπει δυνατότητα εκμετάλλευσης!”
“Έχεις δει τα δικά μας ορυχεία και ερευνητικά κέντρα στην επιφάνεια; Τι λέω, φυσικά και δεν τα έχεις δει.”
Ο Συναδινός γέλασε ειρωνικά
“Επειδή δεν έχουμε τέτοια πράγματα! Οι πλουτοκράτες δεν μας αφήνουν να τα στήσουμε με τους βομβαρδισμούς τους!”
“Θυμάσαι πως έγινε και ήμασταν οι πρώτοι που αποικίσαμε αυτόν τον πλανήτη;”
“Ήταν χάρη στην επιστημονική πρωτοπορία της αυτοκρατορίας μας!”
“Ναι, μόνο που τότε η αυτοκρατορία δεν ήταν παρά μία καινοφανής ιδέα για την διεύθυνση διαστημικών αποικιών που απέχουν μεγάλη απόσταση από τη Γη, και δεν μπορούν να βασίζονται στην άμεση επικοινωνία με την επίγεια κυβέρνηση. Αν θυμάσαι, ήταν μία παράταξη των επιστημόνων που τη δημιούργησε, παρά το σκεπτικισμό της πλειοψηφίας της κυβέρνησης. Ακόμα παραμένει ξέχωρη από τη διοίκηση της χώρας στη Γη, που είναι ευθύνη της βουλής. Ήταν οι πρωτοποριακές ανακαλύψεις της προπερασμένης δεκαετίας, και η γρήγορη αξιοποίηση των νέων τεχνολογιών προώθησης από εμάς που μας επέτρεψε να φτάσουμε εδώ πρώτοι και να στήσουμε τις επιστημονικές βάσεις μας.”
“Δεν το θυμάμαι, γιατί ήμουν μικρός τότε, αλλά και βέβαια το ξέρω! Ήταν η πιό ένδοξη εποχή μας! Το διάστημα ήταν δικό μας!”
“Και μόνο δικό μας. Γιατί εμείς μόνο ξέραμε να το αξιοποιούμε σωστά. Κατά πόσο νομίζεις ότι αξιοποιούμε αυτόν τον πλανήτη σήμερα;”
“Όχι όσο θα μπορούσαμε! Αλλά για αυτό δεν φταίμε εμείς! Αναγκαζόμαστε να αγωνιζόμαστε με κάθε μέσο για να αποτρέψουμε την απώλεια του πλανήτη μας.”
“Από τους υπόλοιπους ανθρώπους του πλανήτη…”
“Από τους πλουτοκράτες!”
“Ναι. Από τους κακούς πλουτοκράτες…”
Ο Αρκάδιος σηκώθηκε. Είχε μία αναφορά να γράψει. Ο λοχαγός έπειτα είχε να την διαβάσει και να την προωθήσει στο γραφείο στρατιωτικών υποθέσεων, που θα την αξιολογούσε αναφορικά με το δελτίο αγώνα της κεντρικής οργανωτικής επιτροπής της αυτοκρατορίας, στην ειρηνική ασφάλεια της Αθήνας. Η επιτροπή κάποτε θα λάμβανε την αναφορά του γραφείου στρατιωτικών υποθέσεων και θα την αξιοποιούσε για την αξιολόγηση του νέου δελτίου αγώνα, το οποίο θα προωθούσε στον πλανήτη του. Μέχρι τότε, η αναφορά του θα είχε μεταμορφωθεί στην επαλήθευση όλων των θεωριών της κεντρικής επιτροπής, ανεξάρτητα από τις πραγματικές παρατηρήσεις. Αυτό ονομαζόταν ‘αναπόφευκτη ιστορική αναγκαιότητα’. Ο Αρκάδιος είχε προ πολλού πάψει να της αντιστέκεται, αλλά αυτό δεν σήμαινε ότι την είχε ποτέ αποδεχθεί.
Η αναφορά του θα ‘διορθωνόταν’ όπου διαπιστώνονταν προφανή λάθη. Και τα λάθη ήταν πολλά αυτή τη φορά. Είχε εξερευνήσει βαθιά μέσα στην Κινέζικη επικράτεια, όπως είχε εξερευνήσει βαθιά και μέσα στην Αμερικάνικη επικράτεια την περασμένη φορά. Οι κοσμοπλίτες εκεί τον είχαν αντιμετωπίσει σαν κάτι το αξιοπερίεργο, παρά σαν κάποια απειλή. Είχε δει τις νέες πόλεις να χτίζονται, τα κοσμοδρόμια όλο ζωή, έναν νέο κόσμο να γεννιέται. Και είχε δει πολλούς από τους παλιούς αυτοκρατορικούς επιστήμονες που είχαν πρωτοαποικήσει τον πλανήτη, να εργάζονται με τιμές στις νέες εκείνες πόλεις.
Αλλά το πιό σημαντικό ήταν αυτό που δεν είχε δει. Είχε αποκτήσει πρόσβαση σε δορυφορικές φωτογραφίες και είχε κάνει επιτόπιες επισκοπήσεις. Είχε δει τα σχέδια των νέων εχθρικών καταδρομικών, μία κλάση ανώτερα, πλέον, από τα κλασικά καταδρομικά της αυτοκρατορίας, και είχε αξιολογήσει τις στρατιωτικές δυνάμεις όλων των παρατάξεων που είχαν βάσεις στον πλανήτη. Και η αυτοκρατορία παρέμενε η μόνη μπουνταλάδικη παράταξη που χρησιμοποιούσε ακόμα πυρηνικά όπλα.
ΣΤΑΥΡΟΣ ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΥΔΗΣ – ΑΘΗΝΑΙ 2008
by Αντικλείδι , http://antikleidi.wordpress.com
Συναφές:
Ο Dr. Manhattan και τα στοιχειώδη σωματίδια της ύλης
Reblogged this on ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ.
Reblogged this on ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ.