Τα παιδιά έχουν ξεφύγει από κάθε έλεγχο και ο Μάρτιν, ο πατέρας τους, αρχίζει να εκνευρίζεται. Στρέφεται προς τη γυναίκα του, τη Μέλανι, και λέει με ύφος απότομο. «Χρυσή μου, δε νομίζεις πως θα έπρεπε να ησυχάσουν τα παιδιά?».
Στην πραγματικότητα σκέφτεται. «Παραείναι ανεκτική μαζί τους».
Η Μέλανι, αντιδρώντας στο θυμό του, νιώθει να την πλημμυρίζει οργή. Το πρόσωπο της σφίγγεται, τα φρύδια της σμίγουν σκυθρωπά και απαντά. «Τα παιδιά διασκεδάζουν. Ούτως ή άλλως, σε λίγο θα πάνε για ύπνο».
Η δική της σκέψη. «Άντε πάλι, μουρμούρα».
Τώρα ο Μάρτιν δείχνει φανερά εκνευρισμένος. Σκύβει απειλητικά, με τις γροθιές σφιγμένες, και λέει με πολύ ενοχλημένο ύφος. «Να τα βάλω τώρα στο κρεβάτι?».
Σκέφτεται. «Μια ζωή αντιρρήσεις. Καλύτερα να αναλάβω εγώ».
Η Μέλανι, τρομαγμένη ξαφνικά από την αγανάκτηση του Μάρτιν, λέει πειθήνια. «Άσε, θα τα βάλω εγώ για ύπνο τώρα».
Σκέφτεται. «Έχει βγει από τα ρούχα του — μπορεί να χτυπήσει τα παιδιά. Ας υποχωρήσω καλύτερα».
Για τη Μέλανι, η υπόγεια σκέψη είναι κάτι σαν. «Πάντα μου προκαλούσε φόβο με την οργή του».
Για τον Μάρτιν, η σκέψη-κλειδί είναι. «Δεν έχει δικαίωμα να μου φέρεται έτσι».
Η Μέλανι αισθάνεται αθώο θύμα του γάμου τους και ο Μάρτιν νιώθει δικαιολογημένη αγανάκτηση με αυτό που θεωρεί άδικη μεταχείριση.
Οι σκέψεις περί αθώου θύματος ή «δικαιολογημένης αγανάκτησης» (ιεράς οργής) είναι χαρακτηριστικές συζύγων που αντιμετωπίζουν προβλήματα με το γάμο τους. Αυτές οι σκέψεις υποθάλπουν την οργή και την προσβολή. Από τη στιγμή που οι καταθλιπτικές σκέψεις, όπως η δικαιολογημένη αγανάκτηση, γίνονται αυτόματα, αυτοεπιβεβαιώνονται. η σύντροφος που αισθάνεται θύμα εξετάζει με μεγάλη προσοχή κάθε τι που κάνει ο σύντροφος της, το οποίο θα μπορούσε να επιβεβαιώσει την άποψη της ότι αυτή είναι το αθώο θύμα, αγνοώντας ή παραβλέποντας κάθε πράξη τρυφερότητας από μέρους του που θα μπορούσε να αμφισβητήσει ή να διαψεύσει την άποψη αυτή.
Αυτές οι σκέψεις είναι πανίσχυρες. Ενεργοποιούν το νευρικό σύστημα συναγερμού. Από τη στιγμή που η σκέψη του συζύγου σχετικά με τη θυματοποίησή του προκαλεί μια συναισθηματική ένταση, εύκολα θα φέρνει στο νου του και θα αναμασάει ένα κατεβατό πίκρες που του θυμίζουν τους τρόπους με τους οποίους εκείνη τον μετέτρεψε σε θύμα, ενώ δε θα θυμάται τίποτα σε όλη τους τη σχέση που θα μπορούσε να κλονίσει την άποψη ότι αυτός είναι ένα αθώο θύμα. Θέτει τη σύζυγο του σε μια προδιαγεγραμμένη μειονεκτική κατάσταση. ακόμα και όσα η σύζυγος κάνει ενσυνείδητα και καλοπροαίρετα μπορούν να παρερμηνευθούν, εφόσον εκείνος τα βλέπει μέσα από έναν αρνητικό παραμορφωτικό φακό και τα απορρίπτει ως αποτυχημένες της απόπειρες να αρνηθεί ότι τον θυματοποιεί.
Οι σύντροφοι που τηρούν απαισιόδοξη στάση είναι εξαιρετικά επιρρεπείς σε συγκινησιακές πειρατείες. Θυμώνουν, πληγώνονται ή στενοχωριούνται από τις πράξεις των συζύγων τους, και διατηρούν τον εκνευρισμό τους από τη στιγμή που ξεσπάσει το επεισόδιο. Η εσωτερική τους στενοχώρια και η απαισιόδοξη στάση είναι ακόμα πιο πιθανό να τους κάνει να αντιμετωπίζουν το σύντροφο τους με κριτική και περιφρονητική διάθεση, πράγμα το οποίο με τη σειρά του αυξάνει τις πιθανότητες μιας στάσης άμυνας ή υπεκφυγής από την πλευρά του άλλου.
Ίσως οι πιο επικίνδυνες τοξικές σκέψεις να βρίσκονται στο μυαλό των ανδρών που ασκούν σωματική βία στις γυναίκες τους. Μια μελέτη, που εκπόνησαν ψυχολόγοι στο Πανεπιστήμιο της Ιντιάνα πάνω σε βίαιους συζύγους, αποκάλυψε ότι αυτοί οι άνδρες σκέφτονται σαν «παλικαράδες πιτσιρίκοι».
Μερικοί άνθρωποι έχουν υψηλά όρια κατακλυσμικής διάθεσης, αντέχουν εύκολα το θυμό και την περιφρόνηση, άλλοι άνθρωποι ωστόσο μπορεί να προκαλούνται και μόνο από μια απλή παρατήρηση του συντρόφου τους. Στην τεχνική περιγραφή της κατακλυσμικής διάθεσης περιλαμβάνεται και μια αύξηση των καρδιακών παλμών από τα επίπεδα της ηρεμίας. Σε κατάσταση ηρεμίας οι σφυγμοί της γυναίκας είναι περίπου 82 το λεπτό, του άνδρα περίπου 72 (οι συγκεκριμένοι σφυγμοί διαφέρουν κυρίως ανάλογα με τη σωματική διάπλαση του ατόμου). Η κατακλυσμική διάθεση αρχίζει με 10 σφυγμούς πάνω από τους σφυγμούς ηρεμίας του ατόμου. Αν η καρδιά φθάσει τους 100 κτύπους το λεπτό, κάτι που εύκολα μπορεί να συμβεί σε καταστάσεις θυμού ή με το κλάμα, τότε το σώμα παράγει αδρεναλίνη και άλλες ορμόνες που διατηρούν τη στενοχώρια σε υψηλά επίπεδα για αρκετή ώρα. Η στιγμή της συγκινησιακής πειρατείας είναι έκδηλη από το ρυθμό της καρδιάς. μπορεί να εκτοξευθεί κατά 10, 20 ως και 30 κτύπους παραπάνω ανά λεπτό. Οι μύες τεντώνονται. Ίσως δημιουργηθεί η αίσθηση της δύσπνοιας. Υπάρχει ένας κατακλυσμός από τοξικά συναισθήματα, ένας δυσάρεστος καταιγισμός φόβου και θυμού που μοιάζει αναπόφευκτος και, υποκειμενικά, θέλει «αιώνες» να ξεπεραστεί. Στο σημείο αυτό —του πλήρους εκβιασμού— τα συναισθήματα του ατόμου είναι τόσο έντονα, η ορατότητα του τόσο περιορισμένη και η σκέψη του τόσο συγχυσμένη, ώστε δεν υπάρχει ελπίδα να δεχθεί την άποψη του άλλου ή να λύσει το πρόβλημα με τρόπο λογικό.
Αυτή είναι ίσως η πιο επικίνδυνη καμπή σ’ ένα γάμο, μια καταστροφική μεταστροφή της σχέσης. Ο κατακλυσμικός σύντροφος έχει φθάσει πια εκείνη τη στιγμή να σκέφτεται τα χειρότερα για τη σύντροφο, και ερμηνεύει κάθε τι που εκείνη κάνει με τον πιο αρνητικό τρόπο. Ασήμαντα ζητήματα γίνονται αφορμή για ομηρικούς καβγάδες. Προσβολές ανταλλάσσονται αδιάκοπα. Με τον καιρό, ο κατακλυσμικός σύντροφος αρχίζει να θεωρεί όλα τα προβλήματα στο γάμο του εξαιρετικά σοβαρά και άλυτα, αφού το ίδιο το κατακλυσμικό συναίσθημα υπονομεύει κάθε προσπάθεια εξεύρεσης λύσης. Καθώς αυτό συνεχίζεται, η αναζήτηση μιας λύσης αρχίζει να φαίνεται μάταιη, κι έτσι οι σύντροφοι προσπαθούν από μόνοι τους να συνεφέρουν τον ταραγμένο ψυχικό τους κόσμο. Αρχίζουν να έχουν παράλληλη ζωή, ουσιαστικά ζουν απομονωμένοι ο ένας από τον άλλο, και νιώθουν μοναξιά στο γάμο. Πολύ συχνά, ανακαλύπτει ο Γκότμαν, το επόμενο βήμα είναι το διαζύγιο.
Σ’ αυτή την τροχιά προς το διαζύγιο, οι τραγικές συνέπειες της συναισθηματικής ανεπάρκειας είναι ολοφάνερες. Καθώς το ζευγάρι αιχμαλωτίζεται στο φαύλο κύκλο της κριτικής και της περιφρόνησης, της άμυνας και της υπεκφυγής, των καταθλιπτικών σκέψεων και του συγκινησιακού κατακλυσμού, ο ίδιος ο κύκλος αντανακλά μια αποσύνθεση της συναισθηματικής αυτοεπίγνωσης και του αυτοελέγχου, της ενσυναίσθησης και της ικανότητας των συντρόφων να ηρεμούν ο ένας τον άλλον αλλά και τον εαυτό τους.
Daniel Goleman Η συναισθηματική νοημοσύνη – Γιατί το “E Q” είναι πιο σημαντικό από το “IQ”?
by Αντικλείδι , https://antikleidi.com
Συναφές:
Ένα από τα μεγαλύτερα παράδοξα της σύγχρονης επιστήμης είναι ότι ενώ συνθέτει μια ηγεμονική κουλτούρα,…
Από όλες τις προφητικές γνώσεις που μπορεί να βρει κανείς στο κλασικό μυθιστόρημα του Όργουελ,…
Το 1784, σε ένα δοκίμιό του με τίτλο αυτή την ερώτηση: "Was ist Aufidarung?", ο…
Υπάρχουν δύο απαραίτητα στοιχεία για τη γνώση: το υποκείμενο της γνώσης (ο γνωρίζων, ή ο…
Ένα μικρό αφιέρωμα στον συγγραφέα και ψυχολόγο Daniel Kahneman που διακρίθηκε για το έργο του…
Για κάποιους είναι τόσο εύκολο να ερωτευτούν με μια ιδέα όσο και έναν άνθρωπο. Οι…