Τα παρακάτω πειράματα κλασσικά κοινωνικής ψυχολογίας αξίζει τον κόπο να τα ξέρει ο κάθε σκεπτόμενος άνθρωπος.
Καταρχήν τι είναι κοινωνική ψυχολογία.
Όπως λέει και η Φλόρα Κοκκινάκη στο βιβλίο της κοινωνική ψυχολογία είναι “η διερεύνηση του πως οι σκέψεις τα συναισθήματα και η συμπεριφορά των ατόμων επηρεάζονται από την πραγματική, φανταστική ή υπονοούμενη παρουσία άλλων ατόμων”. Τα θεμέλια αυτής της επιστήμης είναι η Γερμανική Volkerpsychologie (η ψυχολογία των λαών) και οι ιδέες του Gustave Le bon για την ψυχολογία του όχλου.
Διάφορα πειράματα.
α)Το πείραμα του Triplett. O Tripllett το 1898 παρατήρησε ότι οι ποδηλάτες έτρεχαν γρηγορότερα εάν έτρεχε κάποιος άλλος μαζί τους. Ας κάνουμε τώρα τον πρώτο παραλληλισμό. Η κοινωνία μας από μικρούς μας βάζει “ένα δίπλα να τρέχει”.
β)Το πείραμα του Ross, Greene,House (1977). Σε αυτό έβαλαν μια ταμπέλα “φάτε στον Joe” σε φοιτητές (επέλεγαν εάν θέλουν να την βάλουν ή όχι) και μετά που έκαναν ένα περίπατο σε δημόσιο χώρο για μισή ώρα του γίνονταν η ερώτηση τι ποσοστό έκανε την ίδια πράξη με αυτούς. Δηλαδή εάν δέχθηκαν να βάλουν την ταμπέλα τι ποσοστό πιστεύουν ότι την έβαλαν. Τα άτομα ανεξάρτητα τι είχαν διαλέξει τελικά πίστευαν ότι το μεγαλύτερο μέρος ακολούθησαν την δική τους επιλογή. Με λόγια λόγια τείνουμε να υπερεκτιμάμε την δημοτικότητα των απόψεών μας. Δεύτερος παραλληλισμός. Νομίζουμε ότι αυτό που εμείς κάνουμε-επιλέγουμε το κάνουν όλοι.
γ)Το πείραμα του Seligman-Maier(1967). Αυτοί πήραν σκυλιά και του έκαναν ηλεκτροσόκ που τα δύστυχα δεν γνώριζαν πως να αντιμετωπίσουν. Τα σκυλιά αυτά έγινα παθητικά (ανεπάρκεια κινήτρων), δεν εκδήλωναν κανένα συναίσθημα(συναισθηματική ανεπάρκεια) και δεν κατάφεραν ποτέ να μάθουν και πως μπορούν να το αποφεύγουν (γνωστική ανεπάρκεια). Με άλλα λόγια όποιος βιώνει συστηματικά αρνητικά γεγονότα τα οποία δεν μπορεί να ελέγξει αναπτύσσει αίσθηση “εκμαθημένης αδυναμίας” . Τρίτος παραλληλισμός. Όταν ζητήσεις ένα χαρτί από μια δημόσια υπηρεσία ή το κράτος σου χρωστά λεφτά.
δ)Το πείραμα του Solomon Asch (δεκαετία 50). Στα πειράματα ζητούνταν από μία ομάδα να πάρει μέρος σε ένα δήθεν “οπτικό τεστ”. Στην πραγματικότητα, όλοι οι συμμετέχοντες πλην ενός ήταν συνεργάτες του ερευνητή και το αντικείμενο της μελέτης ήταν το πως αυτός ο ένας θα αντιδρούσε στην συμπεριφορά των “συννενοημένων” συμμετεχόντων. Όταν οι ερωτήσεις γίνονται δίχως την ύπαρξη του γκρουπ το συνολικό ποσοστό σφάλματος είναι 0.7%. Όταν εξεταζόμενος απαντούσε στο τέλος (μετά που οι συνεργοί είχαν απαντήσει επίτηδες λανθασμένα) τα ποσοστά λάθους ήταν δραματικά αυξημένα. Τέταρτος παραλληλισμός. Όταν ο Asch ρώτησε τους συμμετέχοντες για συμμορφώθηκαν με την άποψη της πλειονότητας οι πιο συχνές αιτίες ήταν η αβεβαιότητα, η αμφισβήτηση της κρίσης τους, ο φόβος απόρριψης, το άγχος και η μοναξιά. Αν δηλαδή βλέπεις ότι αντικειμενικά “σε δουλεύουν” από τον φόβο μήπως και θεωρηθείς περιθωριακός η bizzare απλά λες ότι λέει και η πλειονότητα…”έλα ρε αδερφέ αφού έτσι είναι”
___________
Ευχαριστούμε τον που μας υπέδειξε τα παραπάνω πειράματα σε σχολιό του στο άρθρο Το τέρας μέσα μας: Το πείραμα του Μίλγκραμ .
Πηγή: http://giorgosvagionis.wordpress.com/
by Αντικλείδι , http://antikleidi.wordpress.com
Σχετικά άρθρα:
Θα σκοτώνατε έναν άνθρωπο για να σώσετε πέντε ;
Το τέρας μέσα μας: Το πείραμα του Μίλγκραμ
Ψυχολογικές διαστάσεις της παρούσας κρίσης
