Οταν εκδίδαμε το αλήστου μνήμης περιοδικό «Το Τέταρτο», με τον Μάνο Χατζιδάκι συναντιόμασταν, μαζί με τον Νίκο Γκάτσο, κάθε μεσημέρι στο GB της Μεγάλης Βρεταννίας. Ηταν το στέκι που είχε επιλέξει όταν αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τον Φλόκα της Πανεπιστημίου, πολύ πριν γίνει τράπεζα.
Σταμάτησε να πηγαίνει στον Φλόκα, όπως μου είχε πει ο ίδιος, γιατί βαρέθηκε να διαβάζει «Ριζοσπάστη». Και γιατί διάβαζε «Ριζοσπάστη»; Γιατί απέναντί του πήγαινε και καθόταν ο Γρηγόρης Μιχαλόπουλος, ο εκδότης της φιλοχουντικής «Ελεύθερης Ωρας», και ο Χατζιδάκις, για να τον εκνευρίσει και να μην τον βλέπει, άνοιγε την εφημερίδα του ΚΚΕ και κρυβόταν από πίσω της. Ελεγε πως είσαι ελεύθερος άνθρωπος όταν διατηρείς για τον εαυτό σου το δικαίωμα να λες καλημέρα σε όποιον εσύ επιλέγεις. Ως γνωστόν, του άρεσαν οι παραδοξολογίες και όταν τις έλεγε, αυτοσχεδιάζοντας ανάλογα με την περίσταση και την παρέα, κοιτούσε γύρω του για να δει τις αντιδράσεις υπομειδιώντας.
Ηταν τότε τα μέσα της δεκαετίας του ’80 βέβαια, και ο ίδιος δεν είχε ψευδαισθήσεις. Η κατά μέτωπον σύγκρουσή του με τον αυριανισμό και τα παράγωγά του δεν ήταν τυχαία. Η νοσηρή ατμόσφαιρα της Ελλάδας του 2012 αποδεικνύει πως είχε πέσει έξω. Αυτός και όσοι σκέφτονταν όπως αυτός ήταν οι εξαιρέσεις. Οι υπόλοιποι ήταν ο κανόνας. Και τον θρίαμβό τους δεν τον προκάλεσε η κρίση. Η κρίση ήταν απλώς η θρυαλλίδα που πυροδότησε το εκρηκτικό θράσος των υλικών τους. Διότι και ο θυμός, και η αγανάκτηση, και το αίσθημα της αδικίας έχουν την ποιότητά τους, μια ποιότητα που την ορίζει η καλλιέργεια ή η έλλειψή της.
Να το πω και κάπως διαφορετικά: ο Μελανσόν, για παράδειγμα, είναι αρκετά μορφωμένος ώστε να ξέρει πως αυτά που λέει οδηγούν στον Ροβεσπιέρο, τον οποίον δεν διστάζει να τσιτάρει. Οπως και ο Σλάβοϊ ο Ζίζεκ. Τα εγχώρια υποπροϊόντα τους όμως απλώς μιμούνται τον επαναστατικό τους οίστρο χωρίς να αντιλαμβάνονται πού ακριβώς τους οδηγεί. Σκέτοι ελληναράδες που έχουν μάθει να σκέφτονται, διαβάζοντας κακές μεταφράσεις.
Του Τάκη Θεοδωρόπουλου, από τα Νέα.
by Antikleidi , http://antikleidi.wordpress.com
Σχετικά άρθρα:
Μάνος Χατζιδάκις: “Ο νεοναζισμός δεν είναι οι άλλοι”
Μάνος Χατζιδάκις – συνέντευξη στον Ρένο Αποστολίδη
Ο Σέξτος Εμπειρικός και η ατέρμονη παλινδρόμηση της δικαιολόγησης
Ένα από τα μεγαλύτερα παράδοξα της σύγχρονης επιστήμης είναι ότι ενώ συνθέτει μια ηγεμονική κουλτούρα,…
Από όλες τις προφητικές γνώσεις που μπορεί να βρει κανείς στο κλασικό μυθιστόρημα του Όργουελ,…
Το 1784, σε ένα δοκίμιό του με τίτλο αυτή την ερώτηση: "Was ist Aufidarung?", ο…
Υπάρχουν δύο απαραίτητα στοιχεία για τη γνώση: το υποκείμενο της γνώσης (ο γνωρίζων, ή ο…
Ένα μικρό αφιέρωμα στον συγγραφέα και ψυχολόγο Daniel Kahneman που διακρίθηκε για το έργο του…
Για κάποιους είναι τόσο εύκολο να ερωτευτούν με μια ιδέα όσο και έναν άνθρωπο. Οι…