Πως ψηφίσαμε?

      Άρθρο συνεργάτη του blog

Ψηφίσαμε, αλλά ψηφίσαμε ‘καλά’? Τι είναι αυτό που επιλέξαμε τελικά? Οι εξελίξεις τρέχουν και το ερώτημα παραμένει αναπάντητο: τι ακριβώς επιθυμούσαμε όταν ψηφίζαμε μ αυτό τον τρόπο?

Ένα είναι σίγουρο από τις προχτεσινές εκλογές :  ηττήθηκαν πολλοί. Ένας απ αυτούς ήταν το “σύστημα” , ή μάλλον για την ακρίβεια, η τηλεοπτική εκδοχή του.

Ένα άλλο ήταν η τιμωρία του δικομματισμού, αλλά και πολύ περισσότερα απ ότι αντιπροσώπευε. Γιατί μαζί του παρέσυρε περισσότερους απ’ όσους τους άξιζε, φέρνοντας τους φανατικούς στο προσκήνιο.

Ηττήθηκαν οι δημοκρατικές δυνάμεις, υποχώρησαν άτακτα η λογική με τη σωφροσύνη εις βάρος του ανορθολογισμού και του λαϊκισμού.

Τιμωρήσαμε τα πολιτικά κόμματα αλλά στην ουσία τιμωρήσαμε τον εαυτό μας αφού δεν αποδεχόμαστε την ευθύνη.

Ηττήθηκε ακόμη και μια εκδοχή της ακροδεξιάς, (πλην αρκετά κοινοβουλευτικής όπως αποδείχτηκε) το Λαος, και ήρθαν οι εξτρεμιστές της Χ.Α. (η άκρα δεξιά πλέον αθροίζει 1,3 εκ ψηφοφόρους και είναι μάλλον η πρώτη δύναμη … με τον Καρατζαφέρη να φαντάζει ως τσεγκεβάρα μπροστά στον Μιχαλολιάκο).

Tο εκλογικό σώμα δεν φάνηκε να έχει διάθεση ν αλλάξει τα πρόσωπα από την άλλη. Τα πρωτοκλασάτα και λαοπρόβλητα στελέχη των παρατάξεων που ως χτες τους γιούχαραν και τους γιαούρτωναν φαίνεται ότι εκλέγονται και πάλι

Τελικά τι θέλουμε να κάνουμε? Μάλλον κάτι ολίγον σχιζοφρενικό: Θέλουμε Ευρώπη κι ευρώ αλλά δεν θέλουμε τις υποχρεώσεις που απορρέουν απ αυτή τη σχέση. Δεν θέλουμε μνημόνια και συμβάσεις, δεν θέλουμε δάνεια, δόσεις και τόκους. Δεν θέλουμε να μας βοηθήσουν αλλά να μας χαρίσουν. Πιστεύουμε ότι είμαστε κάτι παραπάνω απ όλους τους άλλους λαούς , δεν χρωστάμε, μας χρωστάνε.

  Το αποτέλεσμα?

Ένα πολιτικό και κοινωνικό αδιέξοδο, αφού είναι οφθαλμοφανές ότι δεν μπορεί να οδηγήσει σε κάποια βιώσιμη λύση. Δεν φαίνεται να υπάρχουν δυνάμεις οι οποίες αθροιζόμενες να μπορούν να οδηγήσουν σε μια διέξοδο με συνοχή και συνέπεια σ ένα ευρωπαϊκό μέλλον. Ακόμη και οι επόμενες εκλογές που φαίνεται ότι είναι προ των πυλών φαίνεται να αναπαράγουν τα ίδια αδιέξοδα.

  Η λύση?

Πρέπει επιτέλους να συζητήσουμε επί της ουσίας. Ν αποφασίσουμε τι θέλουμε στ αλήθεια. Ας ζητήσει ο κόσμος την πραγματικότητα, ας πουν τα κόμματα την αλήθεια και τι πρεσβεύουν.

Για παράδειγμα:

• πως μπορεί ν αντικαταστήσουμε τα δάνεια που δεν θέλουμε?
• τι θα βάλουμε στη θέση τους για να πληρωθούν μισθοί και συντάξεις?
• πως θα αλλάξουν τα πράγματα?
• τι θα γίνει με το δημόσιο ?
• χρειάζονται ν απολυθούν οι μισοί (Δράση) , κάποιες απολύσεις ή προσλήψεις (κατά Σύριζα)?
• Χρειάζεται ή όχι ν ανοίξουν τα κλειστά επαγγέλματα?
• από που θα βρούμε τα χρήματα γι ανάπτυξη?
• από που θα πάρουν επιδοτήσεις οι αγρότες και λοιποί ?
• Τι θα γίνει αν διώξουμε (και πως) τους μετανάστες που ευαγγελίζονται μερικοί?
• πως θα πληρώνονται τα ταμεία και το κοινωνικό κράτος?
• θέλουμε ν απομονωθούμε κοινωνικοπολιτικά και να προσομοιάσουμε μια αφρικάνικη ή αραβική χώρα στα επόμενα χρόνια ή όχι?

Η επόμενη ψήφος δεν γίνεται να είναι αποδοκιμασίας και πάλι. Πρέπει να είναι ενεργητική και συνετή. Καλό βόλι σύντομα.