Ύβρις και Νέμεσις

“Τον τελευταίο καιρό παρατηρώντας πως η πλειοψηφία των συμπολιτών μας βιώνει τις συνέπειες της κρίσης έχω αρχίσει ν αμφιβάλλω αν ποτέ θ αλλάξουν τα πράγματα σ αυτή τη χώρα και ότι, αν δεν έχει έρθει ήδη, η Νέμεσις είναι κοντά, και η τίσις θα πέσει αδιακρίτως σε κεφάλια δικαίων και αδίκων.

Και η Νέμεσις είναι το επακόλουθο της ύβρεως. Μια ύβρη που συντελέστηκε τόσα χρόνια σ αυτό το καταχρεωμένο ανοργάνωτο κράτος των ανορθολογιστών κατοίκων που ανακάλυψαν τα καθρεφτάκια των κονκισταδόρων και πήραν να τα φορούν όλα μαζί…. επιδεικνύοντας το κιτσαριό τους.

Αν ο οποιοσδήποτε εχέφρων άνθρωπος δει για παράδειγμα τους παροικούντες εν τω facebook και τα λοιπά δίκτυα κοινωνικής δικτύωσης θ απορήσει πράγματι σε ποιον πλανήτη ζει η πλειοψηφία των κατοίκων του!

Οι περισσότεροι έχοντας μια αλλοιωμένη αντίληψη της πραγματικότητας και παράλληλα επιδεικνύοντας μια τεράστια αυτοπεποίθεση για την άποψή τους, επιδερμικά προσπαθούν συνεχώς να καταλογίσουν ευθύνες σ οποιοδήποτε άλλο εκτός από το δικό του υπερπροστατευμένο τσιφλίκι – παραμάγαζο -παροικία.

Για παράδειγμα:

• Βλέπω ένα σωρό τελευταία να έχουν σηκώσει την γαλανόλευκη,  επιδεικνύοντας άραγε τι;  Eίναι προέκταση του ανδρισμού ή της πίστη τους; Φοβάται έτσι βρε ο Σοιμπλε κι η Μέρκελ νομίζετε; (Αντε αφήστε τον φλάμπουρα και τα καριοφίλια κάτω ορέ παλικάρια, δεν είναι το λάβαρο της επανάστασης που πρέπει να σηκώσουμε αυτή την ώρα, να συλλογιστούμε πρέπει πρώτα! )
• Βλέπω άλλους που αναρτήσανε εικόνες της βουλής να καίγεται ή να τους περιμένουν απ έξω με τσεκούρια και δρεπάνια ως άλλοι θεριστές.
• Άλλοι έστησαν κρεμάλες κι ικριώματα ή εικόνες από το Γουδί έχοντας προκαταβολικά καταδικάσει κάποιους (που πιθανώς ήταν η επιλογή τους λίγο πριν ή αυτοί που τους “βόλεψαν”) στο δικό του δικαστήριο αλλοφροσύνης, γιατί έτσι θεωρεί ότι επιτάσσουν οι θρησκευτικές ή ιστορικές καταβολές του, επαναφέροντας το μεσαίωνα.
• Άλλοι σε πορτρέτα πολιτικών γράφουν τη λέξη προδότης ή διάφορα εμετικά συνθήματα, λες και κατέλυσε κάποιος το σύνταγμα και δεν είναι νόμιμα εκλεγμένοι οι πολιτικοί.
• Άλλοι αναμεταδίδουν βίντεο και φράσεις  χρυσαυγίτικης έμπνευσης ευελπιστώντας ότι θα λειτουργήσουν ως πολεμική κραυγή και οι εχθροί θα τρομάξουν αφήνοντας μας πίσω τα λάφυρα που θα μας ξαναφέρουν στην πρότερη κατάσταση λύνοντας μ αυτό τον τρόπο τα προβλήματά μας.
• Άλλοι λαϊκίστικα κατηγορούν τους ξένους (των βελανιδιών) γιατί θέλουν το αγγλικό δίκαιο κι όχι το ελληνικό (ώστε να τους κοροϊδέψουμε και πάλι αν χρειαστεί…).
• Άλλοι χλευάζουν γενικώς τους πάντες μέσα με μια έπαρση.
• Άλλοι περιμένουν τα πετρέλαια να μας σώσουν και προσθέτουν μηδενικά πίσω απο μικρότερους αριθμούς,  σε δήθεν έρευνες για τα πλούτη της Ελλάδας (και χρυσό κι ασήμι αλλά και σμύρνα…έχουμε παρακαλώ).
• Άλλοι περιμένουν τις πολεμικές αποζημιώσεις πολλαπλασιασμένες κατά το δοκούν.
• Άλλοι ψάχνουν απεγνωσμένα έναν Παπαδόπουλο, ένα Χίτλερ, ένα Στάλιν να ρθει και να μας βάλει σε τάξη καθαρίζοντας βέβαια τους μισούς κακομούτσουνους γνωστούς , γείτονες κλπ αναρχικά στοιχεία …
• Άλλοι αναρτούν προφητείες από τον Παίσιο και τον Πατροκοσμά ευελπιστώντας μήπως σε κάποια αυτοεκπληρούμενη προφητεία ?
• Άλλοι ψάχνουν την λύση σε κάποιους απίθανους διαγραφέντες πολιτευτές οι οποίοι ανακάλυψαν έναν επαναστατικό λόγο μόλις διαγράφηκαν λες και ήρθε το άγιο πνεύμα και τους έδωσε την επιφοίτηση, μετατρέποντάς τους σε σύγχρονους Τσε Γεκβάρα, ξεχνώντας ότι οι μέτριοι και οι χειροκροτητές τους τόσα χρόνια δεν είναι αυτοί που μας κυβερνούν;
• Κι άλλοι συνεχίζουν να ψάχνουν να βρουν ούφο στη Ρωσία…(άσχετο) ζώντας στις δικές τους ψευδαισθήσεις. Μάλλον θα διαβάζουν πράβντα περιμένοντας τη βοήθεια από το ξανθό γένος…
• Όλοι αυτοί οι απίστευτοι φυσικά αποποιούμενοι την δική τους συμμετοχή στο πολιτικό γίγνεσθαι τώρα ξαφνικά βγήκαν εξαγνισμένοι από κάποια κολυμπήθρα του σιλωάμ και θέλουν να καταδικάσουν ποιους άραγε;
• Ο περισσότεροι εύχονται να γυρίσουμε στη δραχμή θεωρώντας ότι εμείς ως ευνοημένοι αυτού του σύμπαντος ή αυτού του θεού δεν χρειαζόμαστε καμία συνεργασία και θα τα βγάλουμε πέρα μόνοι μας ως υπεράνθρωποι που ήμαστε ,κατευθείαν απόγονοι του Περικλή και του Λεωνίδα (ποτέ του Καραγκιόζη και του Χατζατζάρη…).
• Υποτίθεται άνθρωποι του ‘πνεύματος’ που περιμένουμε μια σωστή κρίση, βγήκαν κι αυτοί στους “τοίχους” και τους βλέπουμε να  ξεκατινιάζονται μεταξύ τους και να βρίζονται απίστευτα προσπαθώντας να κερδίσουν λίγες εντυπώσεις…
• Δημοσιογράφοι της πλάκας συνεχίζουν να σχολιάζουν στα παράθυρα θεωρώντας ότι δεν συμμετείχαν στη διαμόρφωση αυτού που ζούμε, λες και δεν  είναι συνένοχοι ως επιβουλευτές της λαικής καθοδήγησης , ως διαμορφωτές της συνείδησης και του κλίματος που επικρατεί , ως καταστροφείς.
• Δήθεν έγκυροι αναλυτές και παντογνώστες παραμυθιάζουν λαικίζοντας τον κόσμο.
• Blogs και sites επώνυμων-ανώνυμων βγαίνουν και καταγγέλλουν δανειακές συμβάσεις, μνημόνια, παραπλανώντας τον απαίδευτο κόσμο ότι έχουμε πλήθος εναλλακτικών ή ότι θα μπορούσαν κάποιοι άλλοι κάπως αλλιώς να τα καταφέρουν καλύτερα (δεν ξέρουμε βέβαια πως…).
• Όλοι “κατσικώνονται” απέναντι κάνοντας εύκολη κριτική και καταγγέλλοντας χωρίς να προσπαθούν να κατανοήσουν ή να λειτουργήσουν δημιουργικά.

Μειονεκτήματα της φυλής μας όπως αυθάδεια, περιφρόνηση, απαξίωση των άλλων απόψεων, αλαζονεία, προχειρότητα, απερισκεψία, αδιαφορία, ατομισμός και εμμονή στις δικές μας ατεκμηρίωτες απόψεις,  συνεχίζουν κι αυτή την ύστατη ώρα να είναι στην πρώτη γραμμή . Αλήθεια ο δέκτης του λαϊκισμού είναι λιγότερο συνυπεύθυνος απο τον λαϊκιστή? για ποιον τα λέει ο πολιτικός αν όχι γι αυτόν που τ αποζητά;

Ο Σοπενάουερ έλεγε (αστειευόμενος;) ότι ο κόσμος αρέσκεται στο να ακολουθεί την άποψη της πλειοψηφίας , δεν θέλει να σκέφτεται , καλύτερα να σκοτωθεί παρά να μπει στην διαδικασία να βάλει σε κίνηση τον εγκέφαλο του.

Θεωρείτε ότι δεν ξέρουμε που να στρέψουμε την οργή και χρειάζεται κάποιο εξιλαστήριο θύμα; Έχουν τόση άγνοια λόγω έλλειψης γνώσης που να καλύπτει εντελώς την ορθοκρισία μας ή είναι άμυνα απέναντι στον εαυτό τους; Μήπως το θηρίο (που λέγεται παλαιό καθεστώς ) σφαδάζει από τους πόνους της αλλαγής;

Αυτή η εικόνα που ζούμε δεν περιγράφεται επακριβώς στον γνωστό μύθο; Πιστεύω ότι το δίπτυχο Ύβρις – Νέμεσις κτύπησε ανελέητα τη χώρα (η τίσις , δηλαδή η φωνή που λέει ότι έρχονται οι Ερινύες, εκείνα τα προειδοποιητικά σημάδια, μάλλον δεν παρατηρήθηκε καν στη γειτονιά μας ..και δεν την αναφέρω)

Διαπράξαμε ύβρη, κάναμε υπέρβαση των ορίων μας χωρίς ίχνος μετάνοιας να διαφαίνεται. Ερχόμαστε γοργά αντιμέτωποι πλέον με τις συνέπειες αυτών των πράξεων, με τον εαυτό μας & μας περιμένει η Νέμεσις ως άλλη συμπαντική δικαιοσύνη για να φέρει την ισορροπία. Το έλεος και η κάθαρση δεν ξέρω αν θα υπάρξει.

Τέλος ας διαβάσουμε το μύθο κι ας αναλογιστούμε ο καθένας πόσο “υβριστής” υπήρξε στη χώρα των δανείων και πόση Νέμεση του αξίζει…:

Η ύβρις ήταν βασική αντίληψη της κοσμοθεωρίας των αρχαίων Ελλήνων. Όταν κάποιος, υπερεκτιμώντας τις ικανότητες και τη δύναμή του (σωματική αλλά κυρίως πολιτική, στρατιωτική και οικονομική), συμπεριφερόταν με βίαιο, αλαζονικό και προσβλητικό τρόπο απέναντι στους άλλους, στους νόμους της πολιτείας και κυρίως απέναντι στον άγραφο θεϊκό νόμο -που επέβαλλαν όρια στην ανθρώπινη δράση-, θεωρούνταν ότι διέπραττε «ὓβριν», δηλ. παρουσίαζε συμπεριφορά με την οποία επιχειρούσε να υπερβεί τη θνητή φύση του και να εξομοιωθεί με τους θεούς με συνέπεια την προσβολή και τον εξοργισμό τους.Η βίαια, αυθάδης και αλαζονική αυτή στάση/συμπεριφορά, που αποτελούσε για τον αρχαίο ελληνικό κόσμο παραβίαση της ηθικής τάξης και απόπειρα ανατροπής της κοινωνικής ισορροπίας και γενικότερα της τάξης του κόσμου, πιστευόταν ότι (επαναλαμβανόμενη, και μάλιστα μετά από προειδοποιήσεις των ίδιων των θεών) οδηγούσε τελικά στην πτώση και καταστροφή του «ὑβριστοῦ»(ὓβρις > ὑβρίζω > ὑβριστής).

Αποδίδοντας την αντίληψη σχετικά με την ύβρη και τις συνέπειές της, όπως τουλάχιστον παρουσιάζεται στην αρχαιότερή της μορφή, με το σχήμα ὓβρις→ἂτη→νέμεσις→τίσις μπορούμε να πούμε ότι οι αρχαίοι πίστευαν πως μια «ὓβρις» συνήθως προκαλούσε την επέμβαση των θεών, και κυρίως του Δία, που έστελνε στον υβριστή την «ἂτην», δηλαδή το θόλωμα, την τύφλωση του νου. Αυτή με τη σειρά της οδηγούσε τον υβριστή σε νέες ύβρεις, ώσπου να διαπράξει μια πολύ μεγάλη α-νοησία, να υποπέσει σε ένα πολύ σοβαρό σφάλμα, το οποίο προκαλούσε την «νέμεσιν», την οργή και εκδίκηση δηλαδή των θεών, που επέφερε την «τίσιν», δηλ. την τιμωρία και τη συντριβή/καταστροφή του. Από την κλασική εποχή και μετά, σε πολλές περιπτώσεις οι έννοιες Άτη, Δίκη και Νέμεσις φαίνεται να αποκτούν στη συνείδηση των ανθρώπων ισοδύναμη σημασία, αυτήν της θείας τιμωρίας. Η λέξη ύβρις πέρα από τη λόγια νεοελληνική χρήση της με τις σημασίες «βρισιά» (κυρίως στον πληθυντικό αριθμό «ύβρεις») και συνακόλουθα «κάτι που θίγει την τιμή και την αξιοπρέπεια κάποιου» -οι οποίες είναι φυσιολογικές εξελίξεις της αρχαίας σημασίας-, αρκετές φορές χρησιμοποιείται και στην εποχή μας, σε πιο προσεγμένο επίπεδο λόγου, με την αρχαιοελληνική σημασία της για να χαρακτηρίσει ανάλογες αλαζονικές συμπεριφορές συνανθρώπων μας.

Ελάχιστα γνωρίζουμε για τη Νέμεσι, αυτή την αρχαιότατη θεότητα, που προσδιορίζεται άλλοτε ως Ιχναίη, άλλοτε ως Αδράστεια ή Ραμνουσία. Η ετυμολογία, η ρίζα του ονόματος «νέμω», δήλωνε αρχικά τη δίκαιη διανομή, τη μοιρασιά που γίνεται βάσει νόμιμης εξουσίας. Με τον καιρό απέκτησε τη σημασία της ανάληψης δικαστικής δράσης εκ μέρους της εξουσίας, ώστε να απονεμηθεί δικαιοσύνη. Ως λέξη η «Νέμεσις» έχει αντικειμενική αξία και όχι υποκειμενική. Αναφέρεται στο φορέα της εξουσίας που την ασκεί. Μεταφορικά λέγοντας «Νέμεσι» εννοούμε τη θεία δίκη. Το επίθετο Αδράστεια που της αποδόθηκε, «εκείνη από την οποία κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει», ανήκε μάλλον αρχικά στη φρυγική θεότητα Κυβέλη και της αποδόθηκε μεταγενέστερα. Η Νέμεσις ως θεότητα προσωποποιούσε μαζί με άλλες (Θέμιδα, Ειμαρμένη κ.ο.κ.) την έννοια της δικαιοσύνης και αποκαθιστούσε την τάξη (της φύσης, της ανθρώπινης κοινωνίας, του κόσμου), όταν αυτή διασαλευόταν. Τότε τιμωρούσε την υπεροψία και την αλαζονεία των ανθρώπων (την ύβριν). Αν κάποιος αδικεί τους άλλους συνεχώς, και κάποια στιγμή η ίδια η ζωή του θέσει οδυνηρό φρένο στη στρεβλή πορεία του, τότε μιλάμε για «θεία δίκη». Σύμβολα της θεάς είναι ο πήχυς και το χαλινάρι. Τα σύμβολα αυτά είναι ενδεικτικότατα της λειτουργίας της να προσμετρά τις ανθρώπινες σκέψεις, συναισθήματα, δράσεις και να θέτει ένα όριο στην αχαλίνωτη ασυδοσία του εγωισμού των ανθρώπων. Έτσι η έπαρση των θνητών έναντι των Κοσμικών Νόμων (ύβρις) και η κατάφωρη αδιαφορία για το Κοινό Καλό, σαρώνονται με τη δράση της Νέμεσης και εδώ μοιάζει με Συμπαντική Ζυγαριά που απονέμει αέναα Δικαιοσύνη.”

by Pyrrho

by Αντικλείδι , https://antikleidi.com

Συναφές:

Υπάρχει ελπίδα για την Ευρώπη αυτές τις σκοτεινές μέρες;

Κυριαρχία και χρέος