Σ΄ αρέσει η κρίση? yes i do!

Δεν είμαι παράφρον, η οικονομική κρίση που βιώνουμε με φοβίζει και με στεναχωρεί. Αυτή είναι η πραγματικότητα.  Όμως μέσα στην κρίση, διαπιστώνω καθημερινά (ενδόμυχα και πιθανώς με κάποια δόση χαιρεκακίας) ότι υπάρχουν και πράγματα που μ’ αρέσουν τελικά !

Όπως ότι μου αρέσει η ακυβερνησία γιατί:

– γιατί πιάνονται υποθέσεις που θα είχαν καταλήξει στις καλένδες και στην παραγραφή
– υποθέσεις φορολογικές ,
– υποθέσεις τοκογλυφίας (ποιος δεν πιστεύει ότι αν είχαμε ισχυρή κυβέρνηση δεν θα μεσολαβούσαν τηλεφωνική παρέμβαση του τύπου: “μήπως να ξαναδείτε την υπόθεση”?)

– γιατί εκτίθενται πολιτικοί και μαθαίνουμε (ή επιβεβαιώνουμε) το ποιον τους
– πρώην υπουργοί σαν τον απίθανο Κουλουρη “ξέρεις ποιος είμαι εγώ ρε? ” ,
– νυν υπουργοί σαν τον απίθανο Χρυσοχοιδη “δεν ήξερα” – (δεν ρώταγες?) ,
– “δεν πρόλαβα να μελετήσω όσο έπρεπε” – Κατσέλη ,
– “δεν τους γνώριζα” – Βελόπουλος ,
– “εγώ ποδοσφαιριστής ήμουν πριν, δεν ξέρω απ’ αυτά…” Ανατολάκης ,
– οι πολιτικοί αρχίζουν να μιλάνε με σκυμμένο κεφάλι σαν “σιγανοπαπαδιές”

– γιατί βλέπουμε τι μας περιμένει

– πρώην πρωθυπουργός δηλώνει ότι δεν ενδιαφέρεται για την καρέκλα, την ώρα που είναι γαντζωμένος πάνω της ,
– υποψήφιος πρωθυπουργός, διψασμένος και ανυπόμονος για την εξουσία, ζητάει πεισματικά εκλογές, σαν  το μωρό που θέλει να πιει το γάλα του τώρα ,
– υποψήφιοι μελλοντικοί αρχηγοί αντιπολίτευσης που τους πονάει ξαφνικά η κοιλιά και βρίσκουν καταφύγιο στο νοσοκομείο ,
– υποσχόμενοι νέοι αρχηγοί που κάποιος τους χαρακτήρισε ως “προέδρους 15μελούς” ,
– μια αριστερά με απόψεις του περασμένου αιώνα, αμετακίνητη, που θέλει να μας κάνει υπερήφανους Έλληνες με δραχμή, αλλά στο επίπεδο της Αλβανίας του Χότζα ,
– μια αρχηγό κόμματος που ο αδερφός της δεν θα την ψηφίσει γιατί είναι σε άλλο κόμμα! ,
– ένας άλλος αρχηγός που ενώ καταψηφίστηκε από την πλειοψηφία (της μειοψηφίας) έκανε δικό του τσαρδί μήπως τον ψηφίσουν αυτοί που δεν θέλουν να ψηφίσουν τους άλλους,
– μια σχιζοφρενική ακροδεξιά που ταλαντεύεται μεταξύ ‘μεσαίου’ χώρου και ακροαριστεράς

– πλανώνται υποψίες για τιμωρίες ατόμων που ούτε φανταζόμασταν
– ακόμη και πρωθυπουργών μετά των υπουργών τους ,
– καναλαρχών ,
– ατόμων με ανεξήγητα μεγάλη επιρροή στον δημόσιο βίο, που ανεβοκατέβαζαν ακόμα και κυβερνήσεις
μεγιστάνων

– δημιουργούνται
– νέα κόμματα ,
– νέες κινήσεις ,
– κοινωνικά παντοπωλεία και οργανώσεις αλληλεγγύης

– ο κόσμος συμμαζεύεται & ζυγίζει καλύτερα τα πράγματα βάζοντας τα στο σωστό μέγεθος
– τέλος οι Πόρσε και τα διακοποδάνεια ,
– πάμε επισκέψεις ή ψάχνουμε τον καφέ σε λογική τιμή ,
– πίνουμε τσίπουρο κι όχι ουίσκι που είναι πιο ακριβό ,
– άντε βρε, να ξανά – ανακαλύψουμε τις ελιές και το τουρσί , φτάνει το φουαντρέ γαλοπούλας!

– οι επιχειρηματίες αποδείχτηκε πόσο ανίκανοι, απροετοίμαστοι και διαπλεκόμενοι ήταν
– με τη σωρεία των εισαγωγών στο άρθρο 99 ,
– με το διασυρμό αρκετών απ αυτών και τον φόβο που τους διακατέχει πια μήπως θα είναι το επόμενο όνομα που θα φωνάξει ο εισαγγελέας ,
– που τα χάνουν αυτοί που δεν τ άξιζαν να τα κρατήσουν,
– με τύπους που πλέον αναρωτιέσαι πως έφτασαν εκεί (Λαυρεντιάδης και σια) ,
– που κι ο αγαπούλας με την πουράκλα επισκέφτηκε τον Κορυδαλλό ,
– τις ανενεργές 176 οφσορ του Κρανιδίου ,
– το κάζο με τις βουλγάρικες πινακίδες των αυτοκινήτων τους κάθε φορά που τους σταματάνε οι τροχονόμοι και τους ρωτάνε την υπηκοότητα τους.

– οι παπάδες δείχνουν επιτέλους την αλληλεγγύη τους 
– που κάνουν προσλήψεις παίρνοντας τους ελλειμματικούς χιτώνες του κράτους ,
– που εξαιρούνται από φόρους και χαράτσια

– αρχίσαμε ν αναζητούμε την ευθύνη
– αρχίσαμε να βλέπουμε λίγο τα στραβά μας ,
– να ζητάμε (ή να εκδίδουμε) αποδείξεις ,
– να μην δίνουμε (γιατί δεν έχουμε) φακελάκι

– οι ‘ελληναράδες’ κάνουν πια δεύτερες σκεψεις
– μήπως δεν είμαστε τελικά ο περιούσιος λαός (πολύ φάπα μας δίνουν ρε παιδιά, φατούρο κανονικά) ,
– μήπως οι άλλοι δεν τρώνε ακόμη βελανίδια
– ότι δεν θα μας σώσουν οι Ελ  και κάτι πρέπει να κάνουμε εμείς ,
– ότι η λαμπρή μας ιστορία δεν μας εξασφαλίζει ούτε το παρόν ούτε το μέλλον

– το lifestyle και η ψεύτικη γκλαμουριά πνέουν τα λοίσθια
– δεν αισθανόμαστε άσχημα πια που δεν ξέρουμε τις ερωτικές περιπέτειες του κάθε ‘καλλιτέχνη’,
– δεν έχουμε την ανάγκη να πληρώσουμε 250 ευρώ το μπουκάλι ουίσκι για να δούμε θέαμα μετρίου (τουλάχιστον) επιπέδου,
– δεν είναι πρώτο θέμα συζήτησης στις παρέες τα κουτσομπολιά των μεσημεριανών εκπομπών,
– βρίσκουμε πιο εύκολα τους φίλους μας τα Σαββατοκύριακα, αφού έκοψαν τις εκδρομές στα χιονοδρομικά και τους καφέδες στο εξωτερικό,
– γίναμε πιο αυστηροί με ότι προσβάλει την νοημοσύνη μας

– ανακαλύψαμε ξανά την  “καταγωγή” μας
– βλέποντας αναγκαστικά τα ανόητα τούρκικα σήριαλ αποδεχτήκαμε επιτέλους την “ανατολικότητα μας”
– ίσως  και την ομοιότητα μας.. με τους γείτονες

– καταργούνται (ή συζητιέται έστω να καταργηθούν) οργανισμοί “άνευ χαρτοφυλακίου”
– που δεν παίρνουν άλλους στο δημόσιο ( είχαμε φισκάρει βρε παιδιά, δεν είχε άλλες  καρέκλες)
– που ταράχτηκαν τα λιμνάζοντα νερά στο δημόσιο

– επιτέλους πληρώνουν το κάτι τις τους αυτοί που θα έπρεπε
– αυτός με την πισίνα και σπιταρόνα των 300 τμ (κλαίγονται οι χήρες κλαίγονται κι οι παντρεμένες…)
– ο μερσεντάκιας και ο καγιενίστας (ζητάνε έρανο τα πουλάκια μου…)

– βγαίνουν στη φόρα ωραίες ιστορίες ελληνικής μπαγαποντιάς με
– “τυφλούς ταξιτζήδες”
– χωριά ολόκληρα συνταξιούχων με την ίδια πάθηση
– πηγάδια με φάρμακα
– απίστευτες υπερτιμολογήσεις στον χώρο της υγείας
– εκ περιτροπής εργασία στην Βουλή, αφού δεν χωράει όλο το προσωπικό
– τι BBC τι κρατική τηλεόραση .. μια η άλλη (σε προσωπικό)
– και πόσα άλλα …

– ακούγονται φωνές που πριν θεωρούνταν γραφικές και βρίσκουν θέση στα τηλεοπτικά πάνελ και άνθρωποι του πνευματικού κόσμου
– σαν τον Ράμφο και την “παρέα του”
– καθηγητάδες και μαθητάδες
– συζητούμε για θέματα ταμπού, για λανθασμένες νοοτροπίες

– Τέλος μ αρέσει που
– ο κόσμος αντέδρασε στην δυσωδία του Ελληνικού ποδοσφαίρου, τα γήπεδα άδειασαν, δεν νοιάζει κανέναν ποιος θα πάρει το πρωτάθλημα,  ή αν η ΑΕΚ θα πέσει κατηγορία
– που ξαναπήραμε τα γερόντια σπίτι μας ή τους (έστω για να εισπράττουμε τη σύνταξη τους)

Όταν ο πολίτης λέει για τα ζητήματα του κράτους “Τι μ’ ενδιαφέρουν εμένα”, αυτό το κράτος είναι καταδικασμένο να χαθεί. Ζ.Ρουσσώ

Βέβαια, υπάρχουν πολλά για τα οποία θλίβομαι. Όμως δεν χρειάζεται να τα αναφέρω. Είναι τα ίδια που πληγώνουν τον κάθε Έλληνα που δεν συμμετείχε στο πάρτυ και δεν έχει την ασφάλεια των μεγάλων καταθέσεων στην Ελβετία (ή σε κάποιο άλλο φορολογικό παράδεισο).

Η Ελλάδα πέρασε δυσκολότερες περιόδους στο παρελθόν. Όπως και τότε, έτσι και τώρα μπορούμε να τα καταφέρουμε. Μακάρι να φανούμε αντάξιοι των περιστάσεων. Στο χέρι μας είναι.

Τέλος, ένα τραγούδι που θυμίζει λίγο “κάτι απο την δόξα της προηγούμενης δεκαετίας” ..

Mpaklavas

___

by Αντικλείδι , http://antikleidi.wordpress.com

Συναφές: 

Η κρίση των γαιδάρων

Πως να μιλάτε χωρίς να λέτε τίποτα…

Πόσο Έλληνες είναι οι εφοπλιστές μας?

Ανάβρα Μαγνησίας , ένα χωριό παράδειγμα προς μίμηση

Ο Κροίσος και ο Σόλων (ή o πιο ευτυχισμένος άνθρωπος της γης)

Φαντασία στην επίλυση απλών προβλημάτων.