Μαγευτικές εικόνες από το ανεξερεύνητο ηλιακό μας σύστημα.


Ο καλλιτέχνης Ron Miller μας ταξιδεύει σε μέρη που ακόμα δεν έχει φτάσει ο άνθρωπος. Χρησιμοποιώντας δεδομένα από δορυφορους της NASA,  η φαντασία του καλλιτέχνη μας επιτρέπει να επισκεφτούμε μέρη απίστευτης ομορφιάς.

1. Τα δαχτυλίδια του Κρόνου

Είστε κρουαζιέρα στην τροπόσφαιρα του Κρόνου κάτω από την  πιο εκπληκτική δομή δακτυλίου που υπάρχει στο ηλιακό μας  σύστημα. Ελάχιστα αξιοθέατα μπορείτε να βρείτε το ίδιο εκπληκτικά. Τα λεύκα, παγωμένα δαχτυλίδια υψώνονται 75.000 χιλιόμετρα πάνω από το κεφάλι σας. Η λάμψη των δακτυλιδιών φωτίζει τα πάντα γύρω σας.  Ούτε ένα ούτε δύο αλλά έξι φεγγάρια ανατέλλουν στον ουρανό. Το φως από την αντανάκλαση του ήλιου πάνω στην ομίχλη των κρυστάλλων αμμωνίας, σχηματίζει ένα πανέμορφο ουράνιο τόξο . Βομβαρδίζεστε από σύννεφα αμμωνίας που κινούνται  με ταχύτητα μεγαλύτερη από 1.500 χιλιόμετρα την ώρα.  Αυτοί είναι μερικοί από τους πιο γρήγορους ανέμους στο ηλιακό σύστημα.  30.000 χιλιόμετρα πιο κάτω από εσάς, σε πιέσεις που δεν θα μπορούσε να επιβιώσει άνθρωπος βρίσκεται ένας  ωκεανός υγρού μεταλλικού υδρογόνου. Φυσικά δεν μπορεί να υπάρξει προσγείωση σε αυτόν τον πλανήτη.

Εκπληκτική εικόνα από το Cassini (πραγματική). Ο Κρόνος σ όλο του το μεγαλείο . Η γη διακρίνεται ως κουκίδα

2. H ερυθρά Κηλίδα του Δία

Η ίδια η έκταση του μεγαλύτερου αντικυκλώνα του ηλιακού μας συστήματος είναι δύσκολο  να κατανοηθεί από έναν ταξιδιώτη. Από αυτό το σημείο που βρίσκεστε, μόνο ένα μικρό μέρος της μεγάλης Ερυθρά Κηλίδας του Δία (αριστερά) μπορεί να παρατηρηθεί. Υψώνεται τουλάχιστον οκτώ χιλιόμετρα πάνω από τα σύννεφα. Οι κεραυνοί που πέφτουν θα μπορούσαν να κονιορτοποιήσουν μ ένα κροτάλισμα μια πόλη από τη βάση της στο κάτω μέρος των νεφών. Οι άνεμοι στην εξωτερική άκρη του αντικυκλώνα στροβιλίζονται με περισσότερα από 400 χιλιόμετρα την ώρα. Η κηλίδα περιστρέφεται αριστερόστροφα μία φορά κάθε επτά ημέρες. Η αναταραχή που δημιουργήθηκε από αυτό το μέγα-κυκλώνα είναι βάναυση, ο ήχος, εκκωφαντικός. Αυτή η τερατώδες καταιγίδα, η οποία μαίνεται στο νότιο ημισφαίριο του Δία, για τουλάχιστον 400 χρόνια θα μπορούσε να χωρέσει μέσα της τουλάχιστον δύο πλανήτες στο μέγεθος της Γης.  Δεν υπάρχει καμία ένδειξη ότι θα σταματήσει.

3.Το φαράγγι Valles Marineris στον Άρη

Είναι συχνό φαινόμενο, άνθρωποι στη θέα του Grand Canyon στην Αριζόνα να πέφτουν στα γόνατά  και να κλαίνε. Αναρωτιέται κανείς τι θα κάνει ο πρώτος ταξιδιώτης που θα φτάσει στην κοιλάδα Mariner ατενίζοντας αυτό το φαράγγι.  Σχεδόν 6 χιλίομετρα βαθύ και τόσο πλατύ ώστε σε ορισμένα σημεία θα πρέπει να ζοριστείτε για να δείτε την άλλη πλευρά, αυτό το γιγάντιο τεκτονικό ρήγμα θα εκτείνοταν στη γη από τη Νέα Υόρκη μέχρι την Καλιφόρνια -το ένα τέταρτο της διαδρομής γύρω από τον πλανήτη –  έτσι ώστε ο ήλιος ανατέλλει στη μια άκρη έξι περίπου ώρες πριν από την άλλη άκρη του. Σε μεγάλο τμήμα αυτής της έκτασης προφανώς κύλησε νερό κάποτε. Η εικόνα συμπληρώνεται με μια παγωμένη ομίχλη στην κοιλάδα καθώς στο βόρειο άκρο πέφτει ο ήλιος.

4.Τα Geysers (θερμοπίδακες) του Εγκέλαδου

Μπορείτε να το αισθανθείτε προτού να το δείτε: μια απαίσια υπόκωφη βροντή, αντηχεί βαθιά στο στήθος σας ανεβαίνοντας από τα πόδια σας. Δεν υπάρχει ήχος εδώ. Και μετά έρχεται η έκρηξη: δύο τεράστια λοφία πάγου εκρήγνυται μέσα από την επιφάνεια του Εγκέλαδου, ​​ξερνώντας κρύσταλλα πάγου στο διάστημα με περισσότερο από 1.000 μίλια την ώρα. Η σιωπηλή βία φωτίζεται από τον μακρινό ήλιο μας. Με μόλις το 1/16 της βαρύτητας του δικού μας φεγγαριού, η πεζοπορία στον Εγκέλαδο δεν θα είναι και το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο, μάλλον θα χρειαστεί να δεθείτε καλά στα jetpacks και να φροντίσετε να αποφύγετε τις κοιλάδες που γεννούν αυτά τα πανίσχυρα geysers.

5.Τα Geysers (θερμοπίδακες) του Τρίτωνα

Οι επισκέπτες στο μεγαλύτερο από τα φεγγάρια του Ποσειδώνα, τον Τρίτωνα, θα πρέπει ν αντιμετωπίσουν μια σειρά από κρυο – πίδακες που πιθανόν ν αποτελούνται από παγωμένο άζωτο και σκοτεινές οργανικές ενώσεις. Αυτοί οι πίδακες που «καπνίζουν» μπορεί να ακούγονται από χιλιόμετρα μακριά, καθώς εκτοξεύονται για πάνω από 8.000 μέτρα στην λεπτή ατμόσφαιρα πριν οι κορυφές τους φυγαδευτούν από τους ανέμους που πνέουν. Το μεθάνιο και το άζωτο καλύπτουν σαν χιόνι αυτόν τον κόσμο του οποίου η επιφάνειακή θερμοκρασία πέφτει στους μείον 200 βαθμούς Κελσίου.


6.Οι κορυφές του αιώνιου φωτός

Όχι μακριά από το σπίτι, στο δικό μας φεγγάρι, υπάρχει μια μοναδική κατάσταση. Το 1994 στον κρατήρα  Peary κοντά στο βόρειο πόλο ανακαλύφθηκαν, οι λεγόμενες κορυφές του αιώνιου φωτός , η μοναδική γνωστή περιοχή στο ηλιακό σύστημα που ο ήλιος δεν δύει ποτέ (μπορεί να υπάρχουν και στον Ερμή τέτοιες περιοχές, αλλά ακόμη δεν τις έχουμε δει). Αυτό το ασυνήθιστο φαινόμενο προκύπτει επειδή ο άξονας περιστροφής του φεγγαριού έχει μόλις και μετά βίας μια κλίση (σχηματίζει γωνία 1,5 μοιρών) σε σχέση με το επίπεδο της τροχιάς του αλλά και της Γης γύρω από τον ήλιο. Αυτό το μέρος σίγουρα θα γίνει τουριστική ατραξιόν, συζητείται μάλιστα να γίνει εκεί και η πρώτη σεληνιακή βάση. Οι θερμοκρασιακές μεταβολές στην περιοχή είναι συγκριτικά μικρές, ίσως και μόν 20 βαθμούς, καθιστώντας το ένα ιδανικό μέρος για εγκατάσταση. Η πιθανότητα παγωμένου νερού εδώ σίγουρα είναι ένα πρόσθετο πλεονέκτημα.

7. Κρατήρας Χέρσελ στον Μίμα

Οι ορειβάτες που λατρεύουν την περιπέτεια κι αποφασίσουν ν  ανέβουν στην κορυφή του  κέντρου του κρατήρα Χέρσελ (Herschel) στον Μίμα (ένα από τα φεγγάρια του Κρόνου) θα βρεθούν στα 6.000 μέτρα πάνω από το χάσμα του. Περιτριγυρισμένοι από τα τοιχώματα του κρατήρα, που ανέρχονται μεγαλοπρεπώς σε σχεδόν 5.000 μέτρα  και με τον Κρόνο στο βάθος, οι ταξιδιώτες σίγουρα θ αναρωτηθούν, πώς άντεξε ο Μίμας  μια τέτοια σύγκρουση, τόσο σφοδρή που του δημιούργησε αυτόν τον κρατήρα των 139-χιλιομέτρων πλάτους, που καταλαμβάνει σχεδόν το ένα τρίτο της διαμέτρου του.

8.Ανατολή στον Ερμή

Ανατολή και δύση ηλίου για τον Ερμή είναι θεάματα προς τέρψη και παρατήρηση. Δυόμιση φορές μεγαλύτερος στον ουρανό από ό, τι φαίνεται στη Γη, ο ήλιος φαίνεται να αυξάνεται και να γίνεται διπλάσιος κατά τη διάρκεια της «Ερμητικής» ημέρας (ίση με 58,7 γήινες ημέρες). Αυξάνεται, κάνει ένα τόξο στον ουρανό, στάματά,  κινείται πίσω προς την ανατολή, σταματά και πάλι και  τέλος κάνει επανεκκίνηση το ταξίδι του προς τη σωστή πορεία. Αυτοί οι εναέριοι ελιγμοί συμβαίνουν επειδή ο Ερμής περιστρέφεται τρεις φορές για κάθε δύο περιστροφές γύρω από τον ήλιο και επειδή η τροχιά του είναι πολύ ελλειπτική.

by Αντικλείδι , http://antikleidi.wordpress.com

Συναφές: Μεγέθη στο σύμπαν

Σχετικά Άρθρα

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -


- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

3 CommentsΣχολιάστε