12-13 Αυγούστου: Ο ουρανός βρέχει…Περσείδες.

Όπως κάθε χρόνο τέτοια εποχή έτσι και φέτος ήρθε η ώρα να στρέψουμε το βλέμμα μας τα βράδια στον ουρανό και να δούμε τις περσείδες.  Το φαινόμενο των “πεφταστεριών”, δηλαδή μικρών μετεώρων, που φωτίζουν με την καύση τους το πέρασμα τους στην ατμόσφαιρα της γης. Οι νύχτες που γίνεται πιο έντονο το φαινόμενο είναι στις 12 και στις 13 (κυρίως) αυτού του μήνα.  Η παρακάτω εικόνα μας κατευθύνει στο που πρέπει να στρέψουμε τα μάτια μας για να το παρακολουθήσουμε καλύτερα

Φέτος δυστυχώς δεν θα είναι ιδανικές οι συνθήκες να παρατηρήσουμε το φαινόμενο, λόγω της μεγάλης φωτεινότητας του φεγγαριού (θα έχουμε πανσέληνο). Οπότε θα μπορούμε να δούμε μόνο τα μεγάλα και φωτεινότερα αντικείμενα .

Το 2011, ο μέγιστος Ζενίθιος Ωριαίος Ρυθμός  (δηλαδή πόσα θα πέφτουν την ώρα) υπολογίστηκε σε περίπου 50-80 για την Παρασκευή, και σιγά σιγά τα επόμενα βράδια θα μειώνεται (10 την ώρα την Δευτέρα 15/8)

Αναλυτικότερα για το φαινόμενο από την wikipedia:

Οι Περσείδες είναι μια βροχή διαττόντων (μετέωρα ή πεφταστέρια όπως είναι κοινώς γνωστά στην παράδοση, όπου όταν βλέπεις ένα μπορείς να κάνεις μια ευχή που θα πραγματοποιηθεί). Στην πραγματικότητα δεν είναι αστέρια που «πέφτουν». Πρόκειται για μικρά κομμάτια (μέχρι και σε μορφή σκόνης) τα οποία είναι απομεινάρια του κομήτη Σουίφτ-Τάτλ  και όταν εισέρχονται στην ατμόσφαιρα της Γης με τεράστιες ταχύτητες καίγονται εξαιτίας της τριβής με την ατμόσφαιρα μέσα σε δευτερόλεπτα. Όποια από αυτά είναι αρκετά μεγάλα ώστε να φτάσουν στην επιφάνεια της Γης ονομάζονται μετεωρίτες , ενώ όσα είναι τόσο λαμπρά που φαίνονται να σχίζουν τον ουρανό ονομάζονται βολίδες. Συνήθως στο μέγιστο της βροχής πέφτει ένα μετέωρο το λεπτό. Ονομάζονται Περσείδες, επειδή το ακτινοβόλο σημείο τους προβάλλεται στον αστερισμό Περσέα, φαίνεται δηλαδή σαν να έρχονται από την κατεύθυνση αυτή.

Το μεγαλύτερο μέρος του υλικού αυτού από τον κομήτη Σουίφτ-Τάτλ περιπλανάται στον διαπλανητικό χώρο εδώ και χίλια περίπου χρόνια αφότου εγκατέλειψε τον κομήτη. Υπάρχει ωστόσο και μία σχετικώς νέα συνιστώσα, μία λωρίδα υλικού που αποσπάσθηκε από τον κομήτη το έτος 1862. Ο ρυθμός των μετεώρων όταν η Γη συναντήσει αυτή την, πυκνή ακόμα, λωρίδα είναι πολύ υψηλότερος από ό,τι κατά την υπόλοιπη βροχή.

Αναφέρονται παρατηρήσεις των Περσείδων εδώ και περίπου 20 αιώνες, με αρχαιότερη αναφερόμενη από την Άπω Ανατολή.

Η αρχή της βροχής είναι ορατή από τα μέσα Ιουλίου κάθε χρόνο, με την κορύφωση μεταξύ 9 και 14 Αυγούστου, οπότε ο ρυθμός των μετεώρων φθάνει τα 60 και πλέον ανά ώρα. Εξαιτίας της τροχιάς του κομήτη, από την οποία εξαρτάται η θέση του ακτινοβόλου σημείου, οι Περσείδες παρατηρούνται κυρίως να διασχίζουν το Βόρειο Ημισφαίριο της ουράνιας σφαίρας. Καθώς συμβαίνει με όλους τους διάττοντες αστέρες, ο ρυθμός τους μεγιστοποιείται κατά το χρονικό διάστημα αμέσως πριν την αυγή..

by Αντικλείδι, http://antikleidi.wordpress.com