Ο ποιητής και συγγραφέας Νίκος Καββαδίας πήρε στα 29 του χρόνια το δίπλωμα του ασυρματιστή και από τότε δεν σταμάτησε να ταξιδεύει, κυρίως με φορτηγά πλοία. Η μόνη περίοδος που έμεινε μακριά από τη θάλασσα ήταν κατά τη διάρκεια του πολέμου του ’40, όταν ξεμπάρκαρε για να στρατευτεί.
Το ποίημα συμπεριλαμβάνεται στη συλλογή «Πούσι» (1947) και αφιερώνεται «Στο κορίτσι από το Βόλο». Το “Καραντί” παρά ταύτα δεν έχει προφανή ερωτικό χρωματισμό μέχρι τους τελευταίους έξι στίχους, όπου αναδύεται και πάλι το γνωστό, αινιγματικό, πληθυντικό Εσύ του Καββαδία, το οποίο — και εδώ — αποτυγχάνει, αστοχεί και απομακρύνεται τόσο αιφνιδιαστικά όσο εισάγεται.
