“Πού καιρός για επανάσταση! Και γιατί άλλωστε; Να διορθωθεί τι και με ποιο τρόπο; Όλες οι επαναστάσεις καταλήγουν στην κατάκτηση της ανεγκέφαλης, όπως είπαμε Κυρίας. Της Εξουσίας.
Τι νομιμοποιεί έναν προπονητή να φωνάζει και να βρίζει τον αθλητή του; Να τον μειώνει επιδεικτικά μπροστά σε όλους, να τον περιφρονεί και να τον ειρωνεύεται;
Συναισθήματα όπως η θλίψη, ο θυμός, η ζήλια,ο φθόνος, ο φόβος & το άγχος όχι μόνο θεωρούνται ανεπιθύμητα & απωθητικά αλλά επιπλέον θεωρούνται σημάδι ευαλωτότητας και ανεπάρκειας για αυτούς που τα βιώνουν. Κι όμως, όσο καλό είναι το να...
1 -Τα παιδικά χρόνια στην Αρακατάκα
Η αγάπη είναι πάνω απ’όλα! Να βρει κανείς την αγάπη στον άλλον είναι ευτυχία… Να αγαπήσει και να αγαπηθεί, να δώσει και να δοθεί σε μία σχέση, σχέση ζωής.
Η Ελλάδα υπήρξε πράγματι, σε όλες τις εποχές, μια χώρα στενά συνδεδεμένη με τη μουσική και τον χορό. «Η ζωή μου δεν αξίζει τίποτε χωρίς τη μουσική», τραγουδάει ο Χορός στον Ηρακλή του Ευριπίδη. Το να ζεις χωρίς μουσική για τους αρχαίους Έλληνες...
Σε έναν κόσμο που τα διαζύγια καταλήγουν η εύκολη λύση όταν προκύπτουν δυσκολίες και προβλήματα στον γάμο, η διατήρηση του ισχυρού αυτού δεσμού είναι κάτι που χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια. Είναι λογικό ύστερα από αρκετά χρόνια η καθημερινή...
Η Saffiyah Khan είναι η γυναίκα που το χαμόγελο της έγινε σύμβολο της αντιφασιστικής δράσης. Το καλύτερο σκίτσο για αυτή, έρχεται από τη Χριστίνα Τσέβη.
Υπάρχει στο εξής ένα παγκόσμιο πρόβλημα της κούρασης, όπως υπάρχει ένα παγκόσμιο πρόβλημα της πείνας. Παραδόξως, η ύπαρξη του ενός αποκλείει το άλλο: η ενδημική, ανεξέλεγκτη κούραση είναι, μαζί με την ανεξέλεγκτη βία […], χαρακτηριστικό των...
Σήμερα, καθώς πήγαινα τον γιο μου στο μάθημα Κουνγκ Φου, άκουσα μια γριά να πλησιάζει στο ανοικτό παράθυρο μιας κρεπερί και να ρωτάει τον νεαρό που δούλευε εκεί: «Πώς πάει;» «Ε, πώς να πάει, καλά, τι να λέει…» «Ζεις;» τον ρώτησε η γριά. «Τι;»...
Kοντεύουν πάνω από δύο χιλιάδες χρόνια, από τότε που το πλατωνικό Συμπόσιο μας δίδασκε, πως εκείνος ή εκείνη που δεν έχουν γνωρίσει την πείρα του έρωτα αδυνατούν να δράσουν με τρόπο τέτοιο ώστε να ελευθερωθεί από μέσα τους η δυναμική της Ιδέας...
Οι «Μέρες Επιταφίου» ήταν μια παραγγελία του Μάνου Χατζιδάκι για να έγραφε εκείνος μουσική πάνω στους στίχους του Νίκου Γκάτσου και να παρουσίαζε, με την Ορχήστρα των Χρωμάτων, ένα έργο κατάλληλο για τη Μεγάλη Εβδομάδα (1990). Κάτι που, τελικά...
Φέτος έκανα μια γαϊδουριά. Ξέχασα, πριν αναχωρήσω για το εξωτερικό, για τις διακοπές του Πάσχα, να πάω στη βαφτισιμιά μου λαμπάδα. Το θυμήθηκα ενώ το αεροπλάνο μου βρισκόταν στις αρκετές χιλιάδες πόδια, οπότε δεν μπορούσα να κάνω τίποτε για να...
«Στον κόσμο των παιδιών τίποτα δεν γίνεται με μεγαλύτερη ακρίβεια αντιληπτό και αισθητό, όσο η αδικία» έλεγε ο Πιπ, ο ήρωας του μυθιστορήματος «Μεγάλες Προσδοκίες» του Κάρολου Ντίκενς.
«Εν αρχή ην το ψέμα», μου έλεγες. Το μικρό, το μεγάλο, το γενεσιουργό , το απλό, το πολύχρωμο, το γκρίζο, το κοινό, το μοιρασμένο, το διαιρούμενο, το διφορούμενο και το εις μιαν ανίατη και αντικανονική κοινωνία προσφερόμενο. Κι εγώ σε πίστευα...
Είμαι, λόγου χάρη, τρομερά εγωπαθής. Είμαι φιλύποπτος και εύθικτος, σαν καμπούρης ή σα νάνος, μα, σας βεβαιώνω, μου ’τυχαν κάτι τέτοιες στιγμές, που, αν τύχαινε να μου ’διναν μια φάπα, ίσως να ευχαριστιόμουν γι’ αυτό.
Μια σκηνή που πάντα με συγκινούσε χωρίς να ξέρω ακριβώς το γιατί ήταν όταν τα πρωινά τύχαινε να περάσω από κανένα σχολείο την ώρα που οι γονείς άφηναν τα μικρά τους στην πόρτα κι εκείνα φορτωμένα με τις δυσανάλογα μεγάλες τσάντες τους έτρεχαν...
Ο Ησίοδος γεννήθηκε στη Βοιωτία, σε μια χρονολογία που είναι αδύνατο να προσδιορίσουμε, αλλά που τοποθετούμε συνήθως στα μέσα στου 8ου αιώνα, σ’ αυτό το σημείο δηλαδή, την σπουδαιότητα του οποίου για την ιστορία του αρχαίου ελληνικού κόσμου...