Στον δρόμο πίσω από τις τότε φυλακές Αβέρωφ , επι της οδού Κυρίλλου Λουκάρεως , υπήρχε μιά άλλη υπόγεια ταβέρνα , πολύ μικρότερη και με πολύ λιγότερα φαγητά ! Ε και ;
Εμείς φτιάχναμε την παρέα , εμείς φτιάχναμε και την ταβέρνα..
Να φανταστείτε , τραγούδια προβαρισμένα πολύ καλά , παιγμένα άψογα με πολλά όργανα , και επι πλέον , σ’αυτήν και μόνο σ’αυτήν την ταβέρνα , ο Διονύσης Καλημέρης* έπαιζε το νούμερό του , προβαρισμένο κι αυτό λέξη προς λέξη , με promoter τον Μιχάλη Καραμανλή*….
Υπήρχε τότε στην Γαλλία , μια πρωτοποριακή ποιητική σχολή , που λεγόντουσαν Λεττριστές ( απο την Γαλλική λέξη “Lettres” που σήμαίνει ” γράμματα” )
Αυτοί ισχυριζόντουσαν οτι τα κανονικά ποιήματα δεν έλεγαν απολύτως τίποτα , ενώ λέξεις εύηχες , δηλαδή με τα …γράμματα ωραία τοποθετημένα ,αλλά χωρίς κανένα απολύτως νόημα , είχαν πολλά περισσότερα να πούν..
Εννοείται οτι βρέθηκαν στην Ελλάδα αμέσως ..οι μιμητές τους – και οχι όποιοι κι όποιοι , π.χ. ο ποιητής Ναπολέων Λαπαθιώτης , που έγραψε το παρακάτω , ας πούμε… ποίημα :
ΒΑΟ, ΓΑΟ , ΔΑΟ
Ζινώντας αποβίδονο σαβίνι,
Κι απονιβώντας ερομιδαλιό,
Κουμάνισα το βίρο του λαβίνι
Με σάβανο γιδένι του Θαλιό.
Κι ανέδοντας έν΄άκονο λαβίνι
Που ραδαγοσαλιούσε τον αλιό,
Σινέρωσα τον άβο του ραβίνι
Σ΄ένα άφαρο δαμένικο ραλιό!
Σουβέροδα στ΄αλίκοπα σουνέκια
Μες΄στ΄ άλινα που δεν εσιβονεί
Βαρίλωσα τ΄ακίμορα κουνέκια !!
Και λαδαμποσαλώντας την ονή ,
Καράμπωσα το βούλινο διράνι,
Σαν άλιφο τουρένι που κιράνει !!
Οπως βλέπετε , υπάρχει ρυθμός , υπάρχει ομοιοκαταληξία , υπάρχουν πολύ ωραίες λέξεις και πολλά άλλα πράγματα , αλλά – μην προσπαθήσετε – δεν υπάρχει απολύτως κανένα νόημα !
Στην ταβέρνα τώρα , ανάλογα με την ατμόσφαιρα που είχε δημιουργηθεί ανάμεσα σε εμάς και στους υπόλοιπους πελάτες , ερχόταν η στιγμή που παρακαλούσαμε τον Καλημέρη ,να μας πεί το ..πατριωτικό ποίημα : “Της Σημαίας το κοντάρι “. Το πόσην ώρα τον παρακαλούσαμε , ήταν κι αυτό προβαρισμένο – στην αρχή δεν δεχόταν με τίποτα να το πεί , επειδή ..ντρεπόταν . Οταν με τα πολλά τον..πείθαμε , ανέβαινε σε μιά καρέκλα , και περίμενε να τελειώσουν τα χειροκροτήματα και να γίνει απόλυτη ησυχία …. για να αρχίσει..
Οι αλλοι πελάτες είχαν τρομερή περιέργεια να ακούσουν .. το πατριωτικό ποίημα.. Φανταστείτε εναν αξιοπρεπέστατο , καλοντυμένο – πάντα με γραββάτα – κύριο , πάνω σε μιά καρέκλα , να απαγγέλλει ενα πατριωτικό ποίημα , κάνοντας χειρονομίες που έκαναν τα παιδάκια , στις ..σχολικές γιορτές !Σςςςςς ! ακουγόταν σ’όλη την ταβέρνα.. Και ο Καλημέρης άρχιζε την απαγγελία του , ξεκινώντας με τον τίτλο :
Τ η ς Σ η μ α ί α ς τ ο Κ ο ν τ ά ρ ι
( αυτό άλλωστε ήταν και το μόνο , που τελικά θα μπορούσε ο κόσμος να καταλάβει απο το.. ποίημα..)
Ολα ..προβαρισμένα.. Οταν οι άλλοι πελάτες άρχιζαν να κοιτιούνται με απορία επειδή δεν καταλάβαιναν λέξη , αναλάμβαναν οι γυναίκες της παρέας, να ρωτάνε δυνατά την παρέα τους , αλλά και τους ξένους απο τα διπλανά τραπέζια , αν έχουν ποτέ ξανακούσει πιό δυνατούς..πατριωτικούς στίχους ! Οι ξένοι ησύχαζαν – προς στιγμήν – θεωρώντας οτι αυτοί φταίνε , που δεν καταλαβαίνουν..
Ο Καλημέρης τελείωνε εν τω μεταξύ το ποίημα με τις λέξεις: “…. …. το παλικάρι , ” Τ η ς Σ η μ α ί α ς τ ο Κ ο ν τ ά ρ ι “.. ( οι τελευταίοι στίχοι αργά-αργά , επίσημα και πιό δυνατά)
Το τί γινόταν τότε , δεν περιγράφεται : Εμείς όρθιοι χειροκροτούσαμε ουρλιάζοντας : “Σκίστε τους εχθρούς της Πατρίδας μας “, κι αυτές οι… πουτάνες οι δικές μας , σπαράζανε στο κλάμα , απο Εθνικό ενθουσιασμό…
Σ’ένα τέτοιο κλίμα , ήταν εύλογο να ..πεισθούν οι ξένοι , οτι αυτοί έφταιγαν που δεν είχαν καταλάβει το ..μεγαλείο του ποιήματος , και στο τέλος χειροκροτούσαν κι αυτοί και φώναζαν …ακόμα πιό δυνατά κι απο εμάς !!
Δ.Β.
* Διονύσης Καλημέρης: Λέγεται οτι ήταν πρώην αξιωματικός των υποβρυχίων , απο αυτούς που έδιωξε ο Καραμανλής ως..κομμουνιστές ! Αφού η Πατρίδα τον έδιωξε απο το Ναυτικό ,αυτός ασχολήθηκε με τις …χορωδίες ! Ηταν μέλος σχεδόν σε όλες ! Επρόκειτο περί ενός συμπαθεστάτου , μορφωμένου ,σοβαρού και πάντα καλοντυμένου κυρίου , που μπορούσε να λέει…τερατουργήματα, χωρίς να γελάει καθόλου ! Κάποτε σ’ενα σπίτι , οι κυρίες είχαν διαφωνία για ενα θέμα και μιά…κακότυχη απο αυτές, σκέφτηκε να ρωτήσει αυτόν τον ευγενέστατο και σοβαρότατο κατά τα άλλα κύριο , που καθόταν στην πλαϊνή καρέκλα , ποιά ήταν η γνώμη του ..Ο Καλημέρης άκουσε το πρόβλημα , σκέφτηκε , και γνωμοδότησε… : ” Είναι αναλόγως τον κώλο.. μαντάμ ” ! Εκτός απο τα… Λετριστικά ποιήματα , που τα είχε επεκτείνει και τα απήγγειλε σε…Αρχαία Ελληνικά ( που τα .. ερμήνευε στον κόσμο ο Καραμανλής , καταλαβαίνετε πώς ) , είχε πολλά άλλα νούμερα στο ρεπερτόριό του , με κορυφαίο , την εκκλησιαστική μας χορωδία να ψέλνει pianissimo και με κατάνυξη το…”Σε υμνούμεν” και ο Καλημέρης να μιμείται τα …ακατανόητα σε εμάς λόγια που λέει ο παπάς , μέσα στο το ιερό , κουνώντας το ιερό πανί , τον “αέρα” όπως λέγεται , μόνο που τα λόγια που έλεγε ο Καλημέρης , δεν ήταν καθόλου …ακατανόητα ! Οταν πέθανε , στην κηδεία του είχαν έρθει να τον ψάλλουν, όλες οι χορωδίες στις οποίες είχε τραγουδήσει… Ηταν πολύ συγκινητικό…
* Μιχάλης Καραμανλής: Δικηγόρος που ασχολήθηκε κυρίως με αστικά, αδερφός του γνωστού ποινικολόγου Κώστα Καραμανλή… Ο Μιχάλης , ως δικηγόρος του Παναθηναϊκού, ήταν εκείνος που 
υπεστήριξε στο δικαστήριο τις Ελληνικές ρίζες του Juan Ramon Rocha – Bublis . Τότε αρκούσε να φέρει κάποιος ενα πιστοποιητικό οτι κάποιος στενός συγγενής ενος παίκτη είχε Ελληνικό αίμα και αυτός έπαιρνε αμέσως άδεια να παίξει στο Ελληνικό πρωτάθλημα, ως… ομογενής! Έμεινε ιστορική η φράση του προς τον Πρόεδρο , που κύτταζε με ..δυσπιστία ενα πιστοποιητικό του Δήμου Αιγάλεω που είχε προσκομίσει ο Παναθηναϊκός , για τον παίκτη … Του λέει ο Πρόεδρος : Κύριε συνήγορε , δεν μου φαίνεται οτι ο άνθρωπος αυτός είναι Ελληνας… Και ο Καραμανλής με…. φρίκη: Ποιός κύριε Πρόεδρε δεν είναι Ελληνας ;;; Ο Γιάννης ο Μπουμπλής ;; Αυτός είναι πιό Ελληνας κι απο εσάς και απο εμένα !!
Κι όταν τον ρώτησα μετά αν δεν φοβήθηκε μήπως τον κλείσει μέσα ο Πρόεδρος , για..προσβολή του Δικαστηρίου , μου είπε :”Αν φοβήθηκα λέει ;;Χέστηκα !!” Μιά ιστορία ακόμα στην οποία ο Καραμανλής δεν έπαιξε βασικό ρόλο αλλά ήταν απλά παρών, έγινε στο κουρείο του Γρηγόρη Ιωαννίδη, στον ημιόροφο της στοάς Πανεπιστημίου 42 .. Οταν κάποιος απο εμάς πήγαινε για κούρεμα ή για ξύρισμα , ειδοποιούσε και τους… άλλους και έτσι μαζευόμασταν 5-6 άτομα , ο Καμπουρόπουλος , ο Θάνος Πετράκης , τενόρος της Λυρικής, ο Θάνος Σερμιέ , βαρύτονος της Λυρικής , ο Καραμανλής, εγώ , κλπ. και τραγουδούσαμε , παίζοντας μιά κιθάρα που είχε ο Γρηγόρης στο κουρείο του , και πίνοντας ούζα απο το ουζάδικο απο κάτω…. Την ημέρα εκείνη είχε έρθει να ξυριστεί ο Μάριος Αγγελόπουλος , διάσημος σκηνογράφος , ενδυματολόγος και σκηνοθέτης ,σε όλα σχεδόν τα Ελληνικά θέατρα , και στα Κρατικά , καθώς και στην Λυρική σκηνή …Ηταν μυθικό πρόσωπο , την εποχή εκείνη ! Ελα όμως που ο Γρηγόρης ακούγοντας εμάς να τραγουδάμε , τον άφηνε κάθε τόσο και ερχόταν να πεί κι αυτός λίγο, μαζί μας!! Αφού τον παίδεψε τον άνθρωπο, εδέησε να τελειώσει! Τότε σηκώθηκε ο Αγγελόπουλος απο την πολυθρόνα, πλήρωσε, άνοιξε την πόρτα και είπε – έξαλλος – πρίν φύγει: Άκου Γρηγόρη, άλλη φορά, όταν θα θέλω να ξυριστώ, θα πηγαίνω στον… Καλομοίρη!!
~~~~~~~~
Επιστροφή στην κεντρική σελίδα “Από το….. μπαούλο του Δ.Β.“