Όλοι συμφωνούν ότι η ενωμένη Ευρώπη είναι σε ένα δύσκολο σημείο της ιστορίας της -κάποιοι θα έλεγαν σε οριακό– και την ίδια στιγμή παραδέχονται ότι δεν λείπουν οι προτάσεις, για να βγει η μεγάλη ευρωπαϊκή ιδέα από το αδιέξοδο ή το τέλμα ή ακόμη την πορεία προς τη διάλυση και να προχωρήσει προς ένα καλύτερο μέλλον…
Κατηγορία -Επικαιρότητα
Μέχρι το 2007, οι Ευρωπαίοι απολάμβαναν ένα ζηλευτό βιοτικό επίπεδο για δύο λόγους: ο πρώτος ήταν η μοναδική στην Ιστορία πολιτική συναίνεση για αναδιανομή του παραγόμενου πλούτου, μέσω των κοινωνικών μεταβιβάσεων. Ο δεύτερος ήταν ότι παραγόταν αρκετός πλούτος για να συντηρηθεί αυτό το μοντέλο. Περισσότερα
Τα στοιχεία που διέρρευσαν από μια σημαντική έρευνα την οποία ανέλαβαν δημοσιογράφοι από διάφορες εφημερίδες, μεταξύ των οποίων και της Le Monde, ανέδειξαν την τεράστια διεθνή κλίμακα της offshore τραπεζικής. Κατά την διευθύντρια σύνταξης της γαλλικής εφημερίδας, Natalie Nougayrède, αυτό θα πρέπει να θεωρηθεί ως μια προειδοποίηση ότι τα πολιτικά μας συστήματα βρίσκονται υπό απειλή.
Από το «μολών λαβέ» του αείμνηστου Λεωνίδα της Σπάρτης ώς το «Οχι» του Ιωάννη Μεταξά, η άρνηση έχει κατοχυρωθεί στη συλλογική μας συνείδηση ως η ύστατη πράξη του ηρωισμού. Ασχέτως αποτελεσμάτων εννοείται. Περισσότερα
Δεν θα πω για τους άλλους. Λίγο με ενδιαφέρει η ποιότητα και η στάση τους σε τέτοιες στιγμές. Ούτε και περίμενα καλύτερη αντιμετώπιση. Όσο και να τους βρίσω, χαϊδεύω τα αυτιά μας και τίποτα δεν αλλάζει. Θα πω για εμάς, και συγχωρήστε με: Περισσότερα
Την δική του ανάλυση για τα τεκταινόμενα της οικονομίας παραθέτει ο Ανεξάρτητος Οικονομικός αναλυτής, Γιώργος Προκοπάκης*, ο οποίος μελέτησε τις προτάσεις της Τρόικας καθώς και τις αντιπροτάσεις της Κυβέρνησης.
Ρίτσα Μασούρα: Το κείμενο που ακολουθεί, είναι η ομιλία μου για την εκδήλωση: “Γυναίκα και εργασία: Προοπτικές εξέλιξης- Ανεργία”, που έκαναν οι Ανοιχτοί Ορίζοντες για την ημέρα της Γυναίκας και που μου έκαναν την τιμή να με βραβεύσουν.
Να ξεχάσουμε την Ελλάδα που κάποτε αγαπήσαμε, αυτή τη χώρα που πολλοί από εμάς εξακολουθούμε να αγαπάμε. Τι χειρότερο μπορεί να φέρει αυτή η κρίση από την υποτίμηση του όποιου πατριωτικού αισθήματος μπορεί ο καθένας να κουβαλάει μέσα του; Στον τρόπο που σκέφτεται, στον τρόπο που συμπεριφέρεται, στον τρόπο που αντιδρά.
Στο κέντρο του κόσμου όντες και ομφαλοσκοπούντες, ως συνήθως, μπορούμε να ερμηνεύσουμε τα γεγονότα και να προβλέψουμε τις εξελίξεις μόνο με βάση τις επιθυμίες μας και τις πιο εμφανείς από τις κινήσεις που είμαστε σε θέση να διακρίνουμε, στην φτωχή, επαρχιακή μας πολιτική σκηνή. Σε αυτήν αποκλειστικά. Τίποτε εξωτερικό δεν μας αγγίζει.
Πρέπει να το ομολογήσουμε. Εδώ και τρία χρόνια τίποτε στην Ελλάδα δεν είναι όπως πριν. Βόμβες, σφαίρες, καλάσνικοφ, πυρκαγιές στο κέντρο της Αθήνας,, επιθέσεις σε μετανάστες, μαχαιρώματα, επίθεση με όπλα από παραστρατιωτικές ομάδες όπως στις Σκουριές. Η βία έχει εγκατασταθεί στην καθημερινότητά μας με μια ζοφερή μεγαλοπρέπεια, ώστε κινδυνεύουμε από έναν επικίνδυνο μιθριδατισμό να τη θεωρήσουμε φυσιολογική. Είναι αφελείς όσοι δεν βλέπουν ότι το επόμενο βήμα θα είναι το αίμα. Αρκεί μια λάθος κίνηση. Ένα πτώμα το οποίο θα είναι η σπίθα που θα βάλει φωτιά στον κάμπο. Περισσότερα
Επειδή και εγώ είμαι «αγανακτισμένος», από μαζοχισμό ίσως, κάθισα και ξαναδιάβασα τρία βιβλία. Το ένα είναι «Η Ψυχολογία των Όχλων» του Γουστάβου Λεμπόν, βιβλίο που γράφτηκε το 1895, σε μία περίοδο όπου η Γαλλία βρισκόταν σε οξύτατη κοινωνικο-πολιτική κρίση. Το δεύτερο είναι «Η Επαναστατημένη Μάζα και η Τεράστια Σημασία των Βλακών εν των Συγχρόνω Βίω» του Ευάγγελου Λεμπέση. Περισσότερα
Πόσο συχνά ακούμε για ελληνικές τεχνολογικές επιχειρήσεις που «γεννήθηκαν» στο πανεπιστήμιο και δεν έχουν ακόμη καν προλάβει να φτιάξουν κανονική γραμμή παραγωγής για τα προϊόντα τους να λαμβάνουν σημαντικά κεφάλαια από το εξωτερικό, και μάλιστα από αμερικανική Πολιτεία; Σπάνια ή σχεδόν ποτέ. Περισσότερα
Από τη μία η τρομοκρατία των αυτοαποκαλούμενων αναρχικών και αντιεξουσιαστών και από την άλλη τα εγκλήματα και ο καθημερινός τσαμπουκάς της Χρυσής Αυγής. Δολοφονίες μεταναστών, ληστείες τραπεζών, ομηρίες επιθέσεις σε ιατρείο των «Γιατρών του Κόσμου». Προχθές οι νεοναζί πήγαν στο νοσοκομείο της Τρίπολης να ελέγξουν αν μετανάστριες εργάζονται ως νοσοκόμες. Και η διευθύντρια του Νοσοκομείου, αντί να φωνάξει την αστυνομία και να τους πετάξει έξω, τους καλοδέχθηκε και έκανε συνάντηση εργασίας μαζί τους. Περισσότερα
Οι Ελληνες που υποφέρουν εξαιτίας των επώδυνων συνεπειών της οικονομικής κρίσης βλέπουν στο πρόσωπο του Αλέξη Τσίπρα τον νεαρό σωτήρα τους. Ο ηγέτης του ΣΥΡΙΖΑ, ωστόσο, χάρη στις αμείλικτες επιθέσεις του στη λιτότητα, θεωρείται ο πιθανότερος ηγέτης της επόμενης κυβέρνησης.
Είδαν πολλά τα μάτια μου. Βλέπεις, κοντεύω είκοσι χρόνια εδώ μέσα. Από την πρώτη στιγμή που με φέρανε, αντιλήφθηκα ότι θα έχω άπλετο χρόνο για να παρατηρώ τα άτομα και τις εκφράσεις τους. Ανέκαθεν μου άρεσε εξάλλου να εστιάζω στις ιδιαίτερες, αυθόρμητες μικρές στιγμές των άλλων, ειδικά όταν προσπαθούν να κρυφτούν αλλά δεν ξέρουν ότι εσύ τούς παρακολουθείς πίσω από διπλούς καθρέφτες. Περισσότερα
Τον Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο δεν τον γνώριζα. Ούτε τον Νίκο Ρωμανό. Ξέρω όμως ή μπορώ να φανταστώ τι σημαίνει να δολοφονείται ένας νέος έτσι, παράλογα. Να τον βλέπεις να ξεψυχάει δίπλα σου και μετά να βιώνεις μια ολόκληρη καφκική διαδικασία με συνηγόρους ή μάρτυρες να εξαπολύουν κάθε είδους βρώμικες προτάσεις ή να παίζουν με κάθε είδους νόμιμες διαδικασίες για να πετύχουν ένα βρώμικο αποτέλεσμα.
Τα σύγχρονα κράτη πρόνοιας αντιμετωπίζουν μία κοινή πρόκληση, ήτοι την δυσαρέσκεια των πολιτών με την προελαύνουσα αποδόμηση των κοινωνικών κεκτημένων και ταυτόχρονα την εύλογη ανασφάλεια μπροστά σε ένα αβέβαιο μέλλον.