Ιστορία
Εκαθότανε μια φορά κοντά στα βούρλα, δίπλα σε μια πηγή, η Μέριμνα. Cura τηνε γράφει ο λατίνος μυθοποιός, Κι εμείς οινεοέλληνες, ή ελληνοεβραίοι αλλιώς, τηνε λέμε Φροντίδα, ή Έγνοια.
Η Μέριμνα εσύμπαιζε στα δάχτυλα της τον πηλό. Και με το χάζι και το παίζοντας έπλασε ένα αγαλματάκι. Εστέκοταν και το θωρούσε. Περισσότερα
Φοβόμαστε να αλλάξουμε επειδή πιστεύουμε ότι μετά από την πολλή προσπάθεια και τις θυσίες ξέρουμε τον κόσμο μας, τον κόσμο του σήμερα.
Και ακόμη και αν αυτός ο κόσμος μπορεί να μην είναι ο καλύτερους από όλους τους κόσμους και ακόμη και αν δεν είμαστε απόλυτα ικανοποιημένοι με αυτόν, τουλάχιστον αυτός ο κόσμος δεν θα μας δώσει άλλες δυσάρεστες εκπλήξεις. Περισσότερα
Μια φορά και έναν καιρό, ο καπετάνιος και οι αξιωματικοί ενός πλοίου έγιναν τόσο ματαιόδοξοι από την ικανότητά τους στην ναυτική τέχνη, τόσο ανόητα ασεβείς και τόσο εντυπωσιασμένοι με τους εαυτούς τους που οδηγήθηκαν στην τρέλα. Περισσότερα
Πέρασε καιρός και η γη άρχισε να κατοικείται από ανθρώπους, αφού οι μεγαλύτερες και οι μικρότερες θεότητες, οι δυνάμεις και οι μορφές του σύμπαντος, οι αρχέγονες παρουσίες της ζωής ένιωθαν αδιάκοπα το κίνητρο του έρωτα και της αναπαραγωγής. Αλλά η επιλογή κάποιου μεταξύ των αθανάτων είχε γίνει αυστηρά επιλεκτική. Σύμφωνα με τον Παυσανία (2, 15,5), οι τοπικοί μύθοι ανέφεραν ότι ο πρώτος άνθρωπος που κατοίκησε την Αργολίδα ήταν ο Φορωνέας, γιος του θεού-ποταμού Ίναχου και της νύμφης Μελίας. Περισσότερα
Όταν πήρε το Νόμπελ Φυσικής το 1918, ο Μαξ Πλανκ άρχισε περιοδεία σε όλη τη Γερμανία. Οπουδήποτε τον καλούσαν, έδινε την ίδια διάλεξη πάνω στη νέα θεωρία της κβαντικής μηχανικής. Μάλιστα σε τέτοιο βαθμό, που ο σοφέρ του είχε μάθει απέξω το περιεχόμενο της ομιλίας του. «Πρέπει να έχετε βαρεθεί, κύριε Πλανκ, να λέτε συνεχώς τα ίδια. Σας προτείνω, στην προσεχή διάλεξη στο Μόναχο, να αλλάξουμε ρόλους. Θα καθίσετε στην πρώτη σειρά, φορώντας το κασκέτο του σοφέρ. Θα είναι μια αλλαγή και για τους δυο μας. Τι λέτε;» Περισσότερα
Στις απαρχές του κόσμου, η γη ήταν μια γυμνή πεδιάδα. Όλα ήταν σκοτεινά. Δεν υπήρχε ούτε ζωή, ούτε θάνατος. Ο ήλιος, το φεγγάρι και τα αστέρια κοιμούνταν κάτω από τη γη. Όλοι οι προαιώνιοι πρόγονοι κοιμούνταν και αυτοί, μέχρι που τελικά ξύπνησαν από την ίδια τους την αιωνιότητα και ξεπρόβαλαν στην επιφάνεια. Περισσότερα
Ένα από τα θεμελιώδη γεγονότα της ελληνικής μυθολογίας είναι οι γάμοι του Δία και της Ήρας, του βασιλικού ζεύγους που είχε εξουσία πάνω στους θεούς και τους ανθρώπους. Περισσότερα
Τά λουλούδια των αγρών είχαν μεγάλη φιλονικία μεταξύ τους. Ποιό τάχα απ όλα είναι τό ευγενέστερο ; Τό καθένα έλεγε τόν έαυτό του καί εφερνε πρός υποστήριξη τά καλοχρωματισμένα ανθη του, τά δροσερά του φύλλα ή τή γλυκιά ευωδιά του. Περισσότερα
Πριν από πολλά πολλά χρόνια, ζούσαν ένα αγόρι κι ένα κορίτσι. Το αγόρι δεκαοχτώ χρονών και το κορίτσι δεκαέξι Το αγόρι δεν είναι ιδιαίτερα όμορφο, και το κορίτσι δεν είναι ιδιαίτερα όμορφο. ‘Ένα μοναχικό και συνηθισμένο αγόρι κι ένα μοναχικό και συνηθισμένο κορίτσι, σαν αυτά που υπάρχουν παντού. Ωστόσο πιστεύουν ακράδαντα πως κάπου σ’ αυτό τον κόσμο υπάρχει ένα κορίτσι η ένα αγόρι, που τους ταιριάζει 100%. Ναι, πιστεύουν σ’ ένα θαύμα. Κι αυτό το θαύμα ήρθε. Περισσότερα
Μία νεαρή γαρίδα έκανε μία σκέψη: «Γιατί στην οικογένειά μου όλοι περπατούν ανάποδα; Εγώ θέλω να μάθω να περπατάω ίσια και μπροστά, όπως όλα τα άλλα ζώα και βάζω στοίχημα την ουρά μου πως θα τα καταφέρω».
Περισσότερα
Ενας άντρας πάει στον ψυχίατρο επειδή νομίζει ότι είναι νεκρός.” Μετά από μερικές συναντήσεις ο ψυχίατρος καταλαβαίνει πως ο άρρωστός του είναι αμετακίνητος από το παραλήρημά του. Του λέει λοιπόν: «Θα έχετε ακούσει βέβαια πως οι νεκροί δεν ματώνουν». Περισσότερα
Αμέσως μόλις πέθανε, ο Χουάν βρήκε τον εαυτό του σε ένα υπέροχο μέρος, περιβαλλόμενο από όλη την άνεση και ομορφιά που είχε ονειρευτεί.
Περισσότερα
Ὅπως τὸ διηγοῦνται, ὅσοι τὸ ἔφθασαν, ἐν ἠλικίᾳ ὄντες εἰς Ἀθήνας τῷ 1870, ὁ νεκρὸς τοῦ ἑνὸς τῶν ληστῶν τοῦ Δηλεσίου, κομισθέντων εἰς Ἀθήνας κατὰ Μάιον, εἶχε τὸ πρόσωπον παραδόξως φαιδρὸν καὶ γελαστόν. Τὴν ὥραν ποὺ τοὺς ἐτουφεκοβολοῦσαν τ᾿ ἀποσπάσματα, ἐλλοχεῦον ὄπισθεν πυκνῶν θάμνων καὶ βράχων τὸ παλληκάρι ἐκεῖνο τῆς Ρούμελης, ἴσως διότι τὸ ταμπούρι του τοῦ ἐφαίνετο πολὺ ἀσφαλές, τίς οἶδε τί εἶχε σκεφθῆ, ἢ τί σοβαρὸν εἶδεν, ἢ τί ἀστεῖον ἤκουσε παρά τινος γείτονος συντρόφου του, κ᾿ ἐγέλασεν, ὅπως οἱ ἄνθρωποι γελοῦν. Περισσότερα
Καλὰ τὸ ἔλεγεν ὁ μπαρμπα-Μηλιός, ὅτι τὸ ἔτος ἐκεῖνο ἐκινδύνευον νὰ μείνουν οἱ ἄνθρωποι οἱ χριστιανοί, οἱ ξωμερίτες, τὴν ἡμέραν τοῦ Πάσχα, ἀλειτούργητοι. Καὶ οὐδέποτε πρόρρησις ἔφθασε τόσον ἐγγὺς νὰ πληρωθῇ, ὅσον αὐτή· διότι δὶς ἐκινδύνευσε νὰ ἐπαληθεύσῃ, ἀλλ᾽ εὐτυχῶς ὁ Θεὸς ἔδωκε καλὴν φώτισιν εἰς τοὺς ἁρμοδίους καὶ οἱ πτωχοὶ χωρικοί, οἱ γεωργοποιμένες τοῦ μέρους ἐκείνου, ἠξιώθησαν καὶ αὐτοὶ νὰ ἀκούσωσι τὸν καλὸν λόγον* καὶ νὰ φάγωσι καὶ αὐτοὶ τὸ κόκκινο αὐγό. Περισσότερα
Tέσσερα κεριά έλιωναν αργά, αργά. Ο χώρος ήταν τόσο ήσυχος που μπορούσε να ακουστεί η συζήτησή τους. Το πρώτο κερί είπε:
Η σωτηρία της μητέρας τους και η οικοδόμηση των τειχών δε στάθηκαν ικανά να προστατέψουν τους δίδυμους από το κακό που απειλούσε πάντα τους βασιλιάδες της Θήβας. Ο Αμφίονας πήρε για γυναίκα του μια ξένη, που είχε έρθει από τη Λυδία και ήταν ευγενούς καταγωγής, τη Νιόβη, κόρη του Τάνταλου κι επομένως εγγονή σε ευθεία γραμμή του Δία και αδελφή του Πέλοπα, τον οποίο αγάπησε ο Ποσειδώνας και είναι ο πρωταγωνιστής της μυθολογίας της Ολυμπίας. Περισσότερα
Βέβαια, ἡ τύχη της τὸ εἶχε κοντὰ εἰς ὅλα τ᾿ ἄλλα βάσανά της, νὰ εὑρεθῇ καὶ τὸ σπίτι της αὐτό, ὅπου ἐκατοικοῦσεν, εἰς μέρος τόσον παράμερον, καὶ τόσον ξανοιχτὸν συνάμα· σιμὰ εἰς τὸν αἰγιαλόν, κατέναντι εἰς μικρὰν πλατεῖαν, καὶ ἀνάμεσα εἰς δύο ἐργαστήρια, τὸ ἓν σιδηρουργεῖον, τὸ ἄλλο βαρελάδικον. Διότι ὅλα αὐτὰ τὰ διάφορα μέρη ἦσαν ὡς κυψέλαι, ὡς σφηκοφωλεαί, ὅπου ἐμαζώνοντο καθημερινῶς ὅλες «οἱ κλῆρες»* τῆς γειτονιᾶς καὶ τοῦ χωρίου, κ᾿ ἐθορυβοῦσαν, κ᾿ ἐχαλνοῦσαν τὸν κόσμον. Περισσότερα
Πριν εισβάλει στη Θήβα ο στρατός των Επιγόνων, ο μάντης Τειρεσίας παρότρυνε τους πολίτες να εγκαταλείψουν την πόλη’ και ακολούθησε και ο ίδιος τους πρόσφυγες. Όταν νϋχτωσε, έφτασαν στην πηγή Τιλφούσσα ο Τειρεσίας διψούσε, ήπιε νερό από την πηγή και πέθανε. Σύμφωνα με τον Ησίοδο (απόσπ. 276), ο υπεραιωνόβιος μάντης έζησε όσο εφτά γενιές ανθρώπων’ και ο Παυσανίας (9,16,1) μαρτυρεί ότι στη Θήβα έδειχναν ακόμα τον τόπο όπου συνήθιζε να ερμηνεύει το πέταγμα και τις φωνές των πουλιών. Περισσότερα
