Ο ΑΛΙΟΣΑ ήταν ο μικρότερος αδερφός. Τον φώναζαν Τσουκάλι γιατί η μάνα του τον έστειλε κάποτε να πάει ένα τσουκάλι γάλα στη γυναίκα του διάκου κι αυτός σκόνταψε κι έσπασε το τσουκάλι. Η μάνα του τον έδειρε και τα παιδιά άρχισαν να τον πειράζουν «Τσουκάλι». Του ’μεινε από τότε το παρατσούκλι «ο Αλιόσα το Τσουκάλι». Περισσότερα
Κατηγορία -Διδακτικές ιστορίες και μύθοι
Ιστορία
Οργάνωση
Ό κ. Κ. είπε κάποτε: Αυτός πού σκέφτεται δεν ξοδεύει ούτε μια σταλιά φως παραπάνω, ούτε ένα κομμάτι ψωμί παραπάνω, ούτε μια σκέψη παραπάνω. Περισσότερα
ΠΑΡΑΒΟΛΗ: Εάν γαρ και πορευθώ εν μέσω σκιάς θανάτου … ΚΒ’ Ψαλμός Δαυίδ
Εσείς που διαβάζετε είστε ακόμα ανάμεσα στους ζωντανούς: όμως εγώ που γράφω θα έχω προ πολλού περάσει στη χώρα των σκιών. Γιατί, στ’ αλήθεια, παράξενα πράγματα θα συμβούν και μυστικά θα γίνουν γνωστά και πολλοί αιώνες θα παρέλθουν, προτού αυτά τα απομνημονεύματα φανερωθούν στα μάτια των ανθρώπων. Περισσότερα
Υπήρχε κάποτε ένας πολύ πλούσιος αγρότης που είχε μια μεγάλη φάρμα. Ο αγρότης αυτός ήταν συλλέκτης αλόγων. Σε ολόκληρή του τη ζωή συγκέντρωνε στη φάρμα του άλογα από ολόκληρο τον κόσμο. Του έλλειπε λοιπόν μια συγκεκριμένη σπάνια ράτσα αλόγου για να ολοκληρώσει τη συλλογή του. Περισσότερα
ΕΝΑΣ ΑΡΧΑΙΟΣ κινεζικός μύθος μιλά με μεταφορικό τρόπο για τα αινίγματα της τάξης και του χάους.
Τα παλιά χρόνια, λέει ο μύθος, ο κόσμος των καθρεφτών και ο κόσμος των ανθρώπων δεν ήταν χωρισμένοι· αυτό έγινε αργότερα. Περισσότερα
Aς δούμε τι απαντάει ο Αριστοτέλης στο περί μέθης
Οι φιλόσοφοι, με αφορμή την οινοποσία και το τελικό στάδιο αυτής, τη μέθη, ασχολήθηκαν με το ερώτημα, αν θα πρέπει να μεθάει ο σοφός. Η ερώτηση αυτή αποτελείται από δύο τμήματα, από τα οποία αναδεικνύεται η ηθική αρετή και κατά συνέπεια η φρόνηση και η παιδεία του σοφού. Περισσότερα
Η Αλήθεια ήταν θεότητα στην Ελληνική Μυθολογία, ιδεατή ανθρωπόμορφη προσωποποίηση της αλήθειας των αρχαίων Ελλήνων φερόμενη προστάτις της έννοιας. Σύμφωνα με τον Πίνδαρο ήταν κόρη του Δία. Ο Πλούταρχος την αναφέρει ως “Τροφό του θεού Απόλλωνα”, μαζί με την Κορυθάλεια. Περισσότερα
Ἦταν ἕνας βιολιστὴς μὲ παρδαλὰ ροῦχα καὶ μὲ ὑψηλὸ σκοῦφο. Στὸ λαιμό του κρατοῦσε σφιγμένο τὸ βιολί του καὶ μὲ τ᾿ ἄλλο χέρι τὸ δοξάρι. Κουρδιζόταν κι ἔπαιζε σὰν ἀληθινὸς βιολιστής. Κι ὅμως δὲν ἦταν ἀληθινός. Ἦταν ἀπὸ ξύλο. Ἀπὸ ἕνα πολὺ σπάνιο ὅμως ξύλο: τὸ ξύλο τῆς Ἀγάπης. Τί εἶναι αὐτὸ τὸ ξύλο κι ἀπὸ τί δένδρο κόβεται δὲν ξέρω. Ξέρω μόνο πὼς κάθε τί τὸ καμωμένο ἀπὸ τέτοιο ξύλο μπορεῖ ν᾿ ἀγαπήση σὰν ζωντανὸς ἄνθρωπος. Περισσότερα
Στα νησιά του Σολομώντα, στο νότιο Ειρηνικό, μερικοί χωρικοί εφαρμόζουν μια μοναδική μέθοδο υλοτομίας. Αν ένα δέντρο είναι τόσο χοντρό, που δεν μπορεί να κοπεί με τσεκούρι, οι ντόπιοι το ρίχνουν κάτω βάζοντάς του τις φωνές. (Δε βάζω το χέρι μου στο Ευαγγέλιο, αλλά ορκίζομαι ότι το διάβασα.) Περισσότερα
Βαδίζω σ’ ένα μοναχικό δρόμο. Απολαμβάνω τον αέρα, τον ήλιο, τα πουλιά. Απολαμβάνω που τα πόδια μου με πάνε όπου εκείνα θέλουν. Στη μια άκρη του δρόμου βρίσκω ένα σκλάβο που κοιμάται. Πλησιάζω και διαπιστώνω ότι ονειρεύεται. Από τα λόγια και τις εκφράσεις του μαντεύω…
Περισσότερα
Μια φορά και έναν καιρό, σε ένα μακρινό ψαροχώρι, ένας ψαράς πήγαινε κάθε βράδυ στη θάλασσα και έριχνε τα δίχτυα του στο νερό. Όταν ο άνεμος φυσούσε από τη στεριά, δεν έπιανε τίποτα. Όταν ο άνεμος ερχόταν από τα βάθη της θάλασσας, τότε τα δίχτυα του γέμιζαν χιλιάδες ψάρια. Περισσότερα
Μια φορά και ένα καιρό ένας σοφός είχε τέσσερις μαθητές, οι οποίοι υπερείχαν σε ικανότητες συγκριτικά με τους υπόλοιπους. Μια μέρα, λοιπόν, συγκεντρώθηκαν και οι τέσσερις και ο σοφός απευθύνθηκε στον πρώτο του μαθητή, «Πες μου τι βλέπεις όταν εξετάζεις τον κόσμο». Περισσότερα
‘Ο κ. Κ. και ή φύση
“Όταν ρώτησαν τον κ. Κ. ποια ήταν ή σχέση του με τη φύση εκείνος αποκρίθηκε: Θα μου άρεσε βγαίνοντας από το σπίτι μου ν’ αντικρίζω κάπου-κάπου και μερικά δέντρα. Προπαντός γιατί με το ν’ αλλάζουν από μέρα σε μέρα κι από εποχή σ’ εποχή πλησιάζουν πολύ στην πραγματικότητα. Περισσότερα
Ο Πολεμιστής του Φωτός, χωρίς να το θέλει, κάνει ένα λάθος βήμα και βυθίζεται στην άβυσσο…
Τα φαντάσματα τον τρομάζουν, η μοναξιά τον βασανίζει. Επειδή αγαπούσε τον Καλό Αγώνα, δεν πίστευε ποτέ ότι θα μπορούσε να του συμβεί κάτι τέτοιο, κι όμως συνέβη. Τυλιγμένος στο σκοτάδι, έρχεται σ’ επικοινωνία με τον δάσκαλό του. Περισσότερα
Αν, καταχρηστικά, μας ζητούσε κάποιος να χωρίσουμε τους ανθρώπους σε κατηγορίες, οι κατηγορίες θα μπορούσε να είναι οι εξής: οι πολύ άτυχοι, οι λίγο άτυχοι και οι τυχεροί. Με οδηγό τη ρήση του Ντοστογιέφσκι “μονάχα ένα φοβάμαι: να είμαι ανάξιος της οδύνης και των μαρτυρίων μου”, οι κατηγορίες θα μπορούσαν να διαμορφωθούν και ως εξής: αυτοί που αδυνατούν να απεγκλωβιστούν από μια δυσλειτουργική ψευδαίσθηση, αυτοί που ζουν με μια λειτουργική ψευδαίσθηση και αυτοί που αντιλαμβάνονται τελικά ότι η δυσλειτουργία στη ζωή τους προέρχεται από μια ψευδαίσθηση. Περισσότερα
“Λοιπόν, Ερυξίμαχε” είπε ο Αριστοφάνης “πράγματι έχω σκοπό να μιλήσω κάπως διαφορετικά απ’ ό,τι και συ και ο Παυσανίας μιλήσατε. Έχω δηλαδή τη γνώμη, ότι η ανθρωπότητα δεν έχει αντιληφθεί καθόλου τη σπουδαιότητα του Έρωτος. Περισσότερα
Η πιο γνωστή από τις παραλλαγές του μύθου για τη γέννηση του Ασκληπιού είναι παράξενη, αλλόκοτη και τόσο αξιοθαύμαστη, ώστε γοήτευσε τον Πίνδαρο, που αφιερώνει στη διήγησή της ένα μεγάλο μέρος του Πυθιόνικου 3. Περισσότερα