Αγαπάτε αληθινά το σύντροφό σας ή απλώς έχετε “κολλήσει” μαζί του;


Μήπως αναρωτηθήκατε ποτέ εάν είστε ερωτευμένος/η με το σύντροφό σας ή είστε απλά προσκολλημένος/η σε εκείνον/η;

Η αγάπη είναι πολύ περίπλοκη, ας δούμε μερικές από τις διαφορές μεταξύ προσκόλλησης  και πραγματικής αγάπης, ελπίζοντας ότι αυτές οι εξηγήσεις θα μας επιτρέψουν να κοιτάξουμε βαθύτερα στην τρέχουσα σχέση μας ή να δημιουργήσουμε μία πραγματική, βασισμένη στην αγνή αγάπη, σχέση στο μέλλον.

1. Όντας ερωτευμένος/η απελευθερώνεσαι, καθώς απο την άλλη πλευρά η προσάρτηση σχετίζεται με τον έλεγχο. Όταν αγαπάμε ειλικρινά ο ένας τον άλλο, μας επιτρέπει να είμαστε ο πραγματικός μας εαυτός.  Ο σύντροφος σας ενθαρρύνει να είστε αυτός/η που αυθεντικά είστε και θα σας βοηθήσει με κάθε συμπεριφορά και τρόπο να προσεγγίσετε ό,τι πραγματικά θέλετε και εξαιτίας αυτής της πλήρους υποστήριξης δεν θα φοβηθείτε να φανερώσετε τις αδυναμίες σας. Η αμοιβαία εμπιστοσύνη αναπτύσσεται και γίνεται ένα ισχυρό έναυσμα για προσωπική ανάπτυξη και των δύο σας.

Η πραγματική αγάπη δεν σχετίζεται ποτέ με τον έλεγχο. Στην πραγματικότητα η αγάπη υπερνικά τον έλεγχο. Η ικανότητα του συντρόφου σας να σας δεχτεί ακριβώς όπως είστε και να σας ενθαρρύνει να κυνηγήσετε τα όνειρά σας και οτιδήποτε σας αρέσει να κάνετε, σας επιτρέπει να παρατήσετε την ανάγκη για έλεγχο στη ζωή σας.

Η προσκόλληση από την άλλη πλευρά, μας ωθεί στη συμπεριφορά του ελέγχου. Προσπαθώντας να αποθαρρύνουμε τον σύντροφό μας από το να ξοδεύει χρόνο με τους φίλους του/της ή να μένει μόνος παίζοντας παιχνίδια ή θέτοντας ένα μη υγιές επίπεδο εστιασμένο στην ευχαρίστησή τους. Μπορεί ακόμα και να προσπαθήσουμε να τους χειραγωγήσουμε με σκοπό να μείνουν μαζί μας οποιαδήποτε στιγμή, οπουδήποτε, ανεξάρτητα απο τί θέλουν εκείνοι να κάνουν, ανεξάρτητα από τα συναισθήματά τους.

2. Η αγάπη είναι φυσικά ανιδιοτελής, αλλα η προσκόλληση είναι εγωιστική.

Όταν είμαστε ερωτευμένοι επικεντρωνόμαστε πλήρως στο να κάνουμε το άλλο πρόσωπο ευτυχισμένο. Έχουμε την τάση να σκεφτόμαστε πάντα τρόπους να διασφαλίσουμε ότι ο σύντροφός μας αισθάνεται οτι τον αγαπούν και να νιώθει πλήρης. Δεν κρατάμε το βαθμό της αγάπης που δίνουμε ή ελέγχοντας ποιός βοηθάει περισσότερο, μαχόμενοι ποιός θα έπρεπε να πλύνει τα πιάτα, ποιος θα αποφασίσει που θα βγείτε έξω ή ποιός κάνει περισσότερα απο τον άλλο. Δέν εκβιάζουμε συναισθηματικά τον σύντροφό μας ή προσπαθούμε να τον χειραγωγήσουμε ή επιδιώκουμε να κυριαρχήσουμε στη σχέση. Έν ολίγοις, η πραγματική αγάπη είναι ανιδιοτελής με την έννοια ότι δεν μας απασχολεί ποιός κάνει αυτό ή το άλλο.  Θέλουμε απλά να δώσουμε και να κάνουμε τον άλλο χαρούμενο.

Αλλά στην άλλη περίπτωση κάποιου που απλώς συνδέεται με τον άλλο, είμαστε συγκεντρωμένοι στους τρόπους με τους οποίους μπορούν να μας κάνουν εκείνοι ευτυχισμένους. Ξεκινάμε να γινόμαστε βαριά εξαρτημένοι από το σύντροφό μας και ακόμα και αν προσπαθούμε να τον/την ελέγξουμε, επικεντρωνόμαστε ολοκληρωτικά στο να θέσουμε ως δική τους προτεραιότητα την ευτυχία μας. Αντί να αντιμετωπίζουμε τα δικά μας θέματα, χρησιμοποιούμε το σύντροφό μας ώστε να βελτιώσουμε την αυτοεκτίμησή μας και να «γεμίσουμε μία τρύπα» που έχουμε. Τους υποχρεώνουμε και τους κάνουμε υπεύθυνους της ευτυχίας μας και γινόμαστε απογοητευμένοι και θυμωμένοι εάν αποτύχουν να μας φέρουν πλήρως ό,τι επιθυμούμε ή να μας κάνουν να αισθανθούμε όπως θέλουμε να αισθανθούμε.


3. Η αγάπη είναι αμοιβαία ανάπτυξη, η προσκόλληση  είναι λένε  πως, όταν είστε ερωτευμένοι εσείς και ο σύντροφός σας, θα αναπτυχθείτε ταυτόχρονα. Και αυτή η ανάπτυξη προκύπτει όταν και οι δύο μας προσπαθούμε να γίνουμε οι καλύτερες εκδοχές του εαυτού μας, θα γίνουμε καλύτεροι από ό,τι θα μπορούσαμε να γίνουμε απο μόνοι μας. Όσο ταχύτερα θα μπορούσε αυτό να γίνει, ο σύντροφός μας τονώνει την εσωτερική μας ανάπτυξη και την ικανότητά μας να προσαρμοζόμαστε σε πράγματα που ούτε θα μπορούσαμε να σκεφτούμε ότι θα μπορούσαμε να κάνουμε απο μόνοι μας. Επίσης μας βοηθάει να δούμε ότι οτιδήποτε κάναμε, το καταφέραμε μαζί, με ή χωρίς την πλήρη επίγνωση του συντρόφου μας, και εμείς θα κάναμε το ίδιο για εκείνους.

Στην εντελώς αντίθετη πλευρά της προσάρτησης, πιέζουμε τους εαυτούς μας να ελέγχουν τα πάντα και η ανικανότητά μας να λύσουμε τα δικά μας προβλήματα περιορίζει την ανάπτυξη και του/της συντρόφου μας και συνήθως τους κατηγορούμε πώς δεν μας βοηθούν, ανεξάρτητα του τί πραγματικά κανουν. Τα ανεπίλυτα θέματα μας προκαλούν ανίατες εξαρτήσεις της σημαντικότητάς μας από άλλους. Έτσι δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός πως ο περιορισμός της κοινής ανάπτυξης και των δύο μερών, καθιστά δύσκολο να αγαπάει ο ένας τον άλλο με υγιή τρόπο.

4. Η αγάπη πάντα επιβιώνει, αλλά η προσκόλληση είναι παροδική.

Η αληθινή αγάπη πάντα θα επιβιώνει στο πέρασμα του χρόνου. Εσείς και ό/η σύντροφός σας μπορεί να περάσετε δύσκολες στιγμές, να νιώσετε πληγωμένοι, αλλά θα ξεπεράσετε μαζί τις αναταράξεις και θα βρείτε τον εαυτό σας να αγαπάει και να αγαπιέται βαθιά ή ίσως και να διακόψετε ολοκληρωτικά. Μπορεί να είναι προσωρινό ή μόνιμο, αλλά τουλάχιστον ήσασταν πραγματικά ερωτευμένος. Παρόλα αυτά, το πρόσωπο που αγαπήσατε θα έχει πάντα μία θέση στην καρδιά σας  και θα του εύχεστε τα καλύτερα για το υπόλοιπο της ζωής του και οι μνήμες απο αυτό το πρόσωπο θα χαραχθούν και δεν θα σβήσουν ποτέ.

5. Η αγάπη μειώνει τον εγωισμό, ενώ η προσκόλληση τον ενισχύει.

Όταν είμαστε ερωτευμένοι γινόμαστε λιγότερο εγωκεντρικοί. Η σχέση είναι το καύσιμο να μειώσετε τον εγωισμό σας, να προωθήσετε την ανάπτυξή σας και να ενθαρρύνετε τον εαυτό σας να γίνει λιγότερο εγωιστής και περισσότερο τρυφερός. Η σχέση που έχετε με τον σύντροφό σας  πυροδοτεί θετικές αλλαγές και στους δύο σας. Πιο σημαντικό είναι το γεγονός,  πως και οι δύο σας θα έχετε το κουράγιο να μοιραστείτε τις αδυναμίες σας, να εκθέσετε τα τρωτά σημεία σας και να επικοινωνείτε με την καρδιά.

Αντίθετα, οι σχέσεις που είναι βασισμένες στην προσκόλληση συνήθως καταδυναστεύονται από τον εγωισμό. Αυτός είναι ο λόγος που πολλοί άνθρωποι εμπλέκονται σε μία συνεχή ροή ανικανοποίητων σχέσεων, κάθε μία από τις οποίες περιλαμβάνει τα ίδια, επαναλαμβανόμενα προβλήματα. Το δύσκολο είναι να κοιτάξουμε μέσα μας και να επιλύσουμε τα θέματά μας. Αυτό δημιουργεί εξάρτηση μέσα στη σχέση σας, η οποία δημιουργεί το αίσθημα και την πεποίθηση ότι δεν μπορούμε να είμαστε χαρούμενοι με το σύντροφό μας. Βασιζόμαστε στο σύντροφό μας, ώστε να λύσουμε τα δικά μας προβλήματα. Επειδή όμως τα προβλήματα αυτά μπορούν να επιλυθούν μόνο από εμάς, με ή χωρίς τη βοήθεια του/της συντρόφου μας δεν μπορούμε επιρρίπτουμε την ευθύνη στο σύντροφό μας να μας βοηθήσει να ξεχάσουμε τις δυσκολίες ή τα προβλήματά μας.

Σε περίπτωση που δεν είστε ερωτευμένοι τώρα, ας ελπίσουμε πως θα βρείτε το άλλο σας μισό με το οποίο θα χτίσετε μία υπέροχη σχέση. Αλλά, προς το παρόν, γιατί να μην  δουλέψετε να γίνετε μία καλύτερη έκδοση του εαυτού σας;  Όλοι μας γνωρίζουμε πως «ό,τι είμαστε προσελκύουμε», οπότε σε αυτήν την περίπτωση, θα ήταν σοφότερο να γίνουμε το άτομο που ευχόμαστε να προσελκύσουμε.

_______________________

   Πηγή: flowmagazine.gr

by Αντικλείδι , https://antikleidi.com

Συναφές: 

Γιωσαφάτ – Γιατί και πως διαλέγουμε σύντροφο

Γιατί επιλέγουμε λάθος συντρόφους

Σχετικά Άρθρα

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -


- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

1 σχόλιοΣχολιάστε

  • Κατά τη γνώμη μου, σωστότερο είναι διαμορφώνοντας το χαρακτήρα μας να καταλήξουμε σε κάποιες, για εμάς, βασικές και αδιαπραγμάτευτες αρχές. Με προσωπική μελέτη και παρατήρηση του κόσμου και των γύρω μας και συγχρόνως και του εαυτού μας. Όχι με παθητική αποδοχή ό,τι διαβάζουμε ή όποιας κατήχησης ή κάθε συρμού. Αυτές να είναι ο σκληρός πυρήνας της προσωπικότητάς μας. Ο υπόλοιπος χώρος της να είναι πρόθυμος και πρόσφορος και ανοιχτός σε κάθε διαφορετικότητα και για συζήτηση κάθε νέου προβληματισμού.
    “Όλοι μας γνωρίζουμε πως ¨ό,τι είμαστε προσελκύουμε¨, οπότε σ΄αυτή την περίπτωση, θα ήταν σοφότερο να γίνουμε το άτομο που ευχόμαστε να προσελκύσουμε” γράφει το κείμενο. Αυτό, όμως, ακούγεται είτε “εγωιστικό”, αφού αναζητούμε κάποιον που να μας μοιάζει σαν προσωπική επιβεβαίωση – επικράτηση είτε “υποτακτικό”, αφού φαινόμαστε διατεθειμένοι να “γίνουμε” οτιδήποτε προκειμένου να προσελκύσουμε το αντικείμενο του πόθου μας.
    Πάντα κατά τη γνώμη μου, μιλώντας για “έρωτα” αναφερόμαστε σε “πάθος” άρα σε αρρωστημένη κατάσταση, που ό,τι συνδέσει κάποια στιγμή θα “νοσήσει”. Σοφότερο είναι να μιλάμε για “αγάπη” και σ’ αυτή την περίπτωση δεν χρειάζεται να το “προσελκύσουμε”, γιατί το αγαπημένο πρόσωπο, που το ξεχωρίσαμε με βάση το διαμορφωμένο χαρακτήρα μας, θα το έχουμε για πάντα “κοντά μας”.