“Γιατί αργούν Μαμά ;” Ένα κείμενο που πρέπει να διαβάσουν όλοι οι οδηγοί


Απόγευμα στην Εθνική οδό Αθηνών Λαμίας στο ρεύμα προς Πειραιά. Όλα τα αυτοκίνητα σταματημένα . Σοβαρό τροχαίο . Νταλίκα δίπλωσε και έπεσε πάνω σε ένα Ι.Χ.

Στο ΙΧ είναι τρεις άνθρωποι παγιδευμένοι μέσα στις λαμαρίνες. Ο Πατέρας πολύ βαρυά αιμόφυρτος ίσα που αναπνέει. Η μάνα προσπαθεί να κοιτάξει πίσω προς την κόρη τους. Βλέπει μόνο το ποδαράκι της μικρής.

Το 7άχρονο κοριτσάκι τους στο πίσω κάθισμα εγκλωβισμένο αιμορραγεί. Κάποιοι προσπαθούν να τους βγάλουν από τα συντρίμμια αλλά είναι αδύνατον. Χρειάζονται κοπτικά εργαλεία που μόνο οι διασώστες πυροσβέστες διαθέτουν.

Ξάφνου η Μητέρα ακούει την τρεμάμενη φωνή της μικρής Μαρίας : Μαμά πονάω . . . . .

Η Μητέρα κλαίγοντας προσπαθεί να δώσει κουράγιο στο κοριτσάκι της . Κάνε λίγο υπομονή Μαράκι μου σε λίγο θα φθάσει η Πυροσβεστική και το ασθενοφόρο και θα μας βγάλουν.

Η ώρα περνάει ……..

Μαμά ψελλίζει γιατί δεν ακούω τον Μπαμπά; Κοιμάται Μαράκι μου γιαυτό .

Πως να πει στην κορούλα της ότι ο Μπαμπάς της δεν άντεξε και έσβησε….

Μαμά πονάω πολύ λέει με ακόμη πιο αδύνατη φωνή….

Ξέρω Μωράκι μου κάνε λίγο υπομονή ακούω τις σειρήνες έρχονται.

Γιατί Μαμά αργούν; Είναι πολύ ώρα που τις ακούμε Μαμά …. Γιατί αργούν Μαμά ;;;

Πως να πει στην Μαρία ότι δεν μπορούν να περάσουν το ασθενοφόρο και η πυροσβεστική επειδή κάποιοι ηλίθιοι έχουν κλείσει την Λ.Ε.Α. ;

Η ώρα περνάει . . . .

Η Μαμά ακούει για τελευταία φορά την τρεμάμενη πλέον πολύ αδύνατη φωνή της μικρής Μαρίας από το πίσω κάθισμα που αιμορραγεί …. Μαμά κρυώνω σκέπασε με κρυώνω Μαμά . . . . .


Ύστερα δεν την ακούει πια . . .

Πέρασαν άλλα 10 λεπτά . . . ..

Το πυροσβεστικό όχημα επιτέλους φτάνει…….

Η Μητέρα φωνάζει απελπισμένη : Βγάλτε πρώτα το παιδί μου .

Οι πυροσβέστες κόβουν πυρετωδώς τις λαμαρίνες και απελευθερώνουν το κοριτσάκι…..

Όμως η μικρή Μαρία δεν αναπνέει πια ……. Δεν άντεξε να περιμένει άλλο …….. Έφυγε μαζί με τον Μπαμπά της …..

Η μόνη που σώθηκε ήταν η Μητέρα απαρηγόρητη να ρωτάει ενώ την μετέφεραν στο ασθενοφόρο : Γιατί αργήσατε τόσο Γιατί;;;;

Προσπαθήσαμε Κυρία μου αλλά είχαν κλείσει ως συνήθως την Λ.Ε.Α. και δεν μπορούσαμε να περάσουμε . . . . .

Σήμερα ήταν η Μαρία ……..

Αύριο θα είναι το δικό σου παιδί . . . .

Μην κλείνεις την Λωρίδα απόγνωσης

Μην κλείνεις την Λωρίδα Εκτάκτου Ανάγκης .

Η Λ.Ε.Α. είναι για ασθενοφόρα για πυροσβεστικά οχήματα . ….

_______________

  ~ Hovespian Kallergis

     Πηγή: flashnews.gr

by Αντικλείδι , https://antikleidi.com

Συναφές: 

“Έκρηξη” Ιαβέρη: Ο Έλληνας τρίβλακας οδηγός με κινητό, τσιγάρο και καφέ!

Σοκαριστικό σποτ για την οδική ασφάλεια

Σχετικά Άρθρα

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -


- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

1 σχόλιοΣχολιάστε

  • Ζούμε στην χώρα του “να μην σου τύχει”. Η κουλτούρα του λαού, μια κουλτούρα φτιαγμένη από την κομματοκρατία και των ωχαδερφισμό της μεταπολίτευσης, είναι αυτή που ευθύνεται για όλα.

    Δυστυχώς σε αυτήν την χώρα, για αρκετά ακόμα χρόνια, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΩΤΗΡΙΑ. Μη σου τύχει.

    Να γράψω το τετριμμένο; Ας το γράψω. Η Ελλάδα είναι 1η παγκοσμίως στα ατυχήματα με αυτοκίνητα. Τι φταίει;
    Εμείς φταίμε.
    Οι ελλείψεις υποδομών είναι βέβαια τραγικές. Η πολιτική ανυπαρξία είναι σε ιστορικό ζενίθ.
    Το μεγάλο πρόβλημα όμως είναι η κακή απολίτιστη κουλτούρα του λαού μας.
    Το πρόβλημα είναι η άρνηση προσωπική αλλαγής και βελτίωσης.

    Υ.Γ. έχω προσωπική εμπειρία με ατυχήματα. Τον πατέρα μου, πεζό, τον χτύπησε αυτοκίνητο έξω από έξοδο του πανεπιστημιακού νοσοκομείου Ιωαννίνων. Ποιος φταίει; Όλοι και κανείς. Στον δρόμο δεν υπάρχει πεζοδρόμιο σε καμία από τις δύο πλευρές. Δεν υπάρχει διάβαση πεζών σε κανένα σημείο ούτε σε απόσταση 100άδων μέτρων. Έπρεπε να περάσει; Έπρεπε, γιατί δεν υπήρχε άλλος δρόμος και απέναντι είναι η στάση του αστικού, στο φαρμακείο, στην τράπεζα, κλπ, αλλά, να πρόσεχε περισσότερο. Η οδηγός που τον χτύπησε έβγαινε από δρόμο που είχε στοπ και ευτυχώς πήγαινε αργά. Κοιτούσε από την δεξιά πλευρά γιατί από εκεί τα αυτοκίνητα έρχονται με ταχύτητες άνω των 80χλμ ενώ υπάρχει σήμα για 50χλμ. Πάτησε πιο πολύ γκάζι για να προλάβει να μπει και όσο κοίταζε αριστερά για να μην της έρθει επάνω ένα άλλο αυτοκίνητο που ενώ έπρεπε να πάει μέχρι 50χλμ πήγαινε με 80χλμ, χτύπησε, αριστερά τον πεζό πατέρα μου. Έκανε καλά; Ναι, γιατί από το συγκεκριμένο σημείο δεν βγαίνεις αλλιώς, εκτός από τον τρόπο που βγήκε η οδηγός, αλλά, να πρόσεχε περισσότερο.

    Το αποκορύφωμα. Ενώ ήταν έξω από το πανεπιστημιακό νοσοκομείο Ιωαννίνων, το ασθενοφόρο που ήρθε μετά από 25 λεπτά, (όχι γιατί άργησε, αλλά γιατί, για να περάσει τους δρόμους των Ιωαννίνων όσο γρήγορα και πάει πάντα θα υπάρχει καθυστέρηση από κάποιον “ΕΛΛΗΝΑ” που βιάζεται να κάνει την εργασία του και παρεμποδίζει τον δρόμο), τον πήγαν στο άλλο νοσοκομείο στην άλλη άκρη της πόλης, γιατί “αυτό εφημέρευε”.

    Που θέλω να καταλήξω.
    Η χώρα αυτή πάσχει από κουλτούρα προσωπική, από κρατικές υποδομές και αυτή την εποχή από ακυβερνησία.
    Όποτε όλα είναι στην τύχη. ΜΗ ΣΟΥ ΤΥΧΕΙ, λοιπόν.

    Όσο για τον πατέρα μου, είναι στην εντατική και περνάμε το μαρτύριο της σταγόνας. Θα γίνει καλά (μας λένε) αλλά πολύ αργά (καταστολή, τραχειοστομίες κλπ) και σταθερά (νευροχειρουργική, αποκατάσταση κλπ) και εφόσον δεν γίνει κάτι τραγικό μέχρι τότε (έχει χτυπήσει σοβαρά στο κεφάλι).

    ΜΗ ΣΟΥ ΤΥΧΕΙ!

    Η σοφή γιαγιά μου έλεγε: “Καλοξημέρωμα και καλονύχτωμα να έχουμε παιδάκια μου”