Μια σπάνια και σαφής μαρτυρία για το φορολογικό καθεστώς των χωριών στα περίχωρα της Θεσσαλονίκης του 1801

memoirseuropeanturkeyΙερισσός 1801, Philip Hunt & Josef Dacre Carlyle 


Την άνοιξη του 1801, την εποχή που πρέσβης ήταν ο λόρδος Έλγιν, δύο από τα σημαίνοντα μέλη του διπλωματικού σώματος της αγγλικής πρεσβείας στην Κωνσταντινούπολη, ο Dr. Philip Hunt και ο Dr. Josef Dacre Carlyle, εφοδιασμένοι με σουλτανικά έγγραφα και πατριαρχικές επιστολές, περιηγήθηκαν το Άγιον Όρος και τη Χαλκιδική, φθάνοντας μέχρι τη Θεσσαλονίκη, με αντικειμενικό σκοπό τη συλλογή παλαιών χειρογράφων.

Ο Philip Hunt, για τον οποίο γνωρίζουμε ελάχιστα, διετέλεσε πνευματικός της αγγλικής πρεσβείας στην Κωνσταντινούπολη μετά το 1799. Βοήθησε τον λόρδο Έλγιν στο έργο της αρπαγής πολλών ελληνικών αρχαιοτήτων, μεταφέροντας για λογαριασμό του στην Αγγλία αγάλματα, επιγραφές και εκκλησιαστικά χειρόγραφα.

Ο Josef Carlyle γεννήθηκε στο Carlisle της Μεγάλης Βρετανίας το 1759. Το 1775 εισήλθε στο Πανεπιστήμιο του Καίμπριτζ και το 1794 αναγορεύτηκε διδάκτορας Ανατολικών γλωσσών, με ειδίκευση στην αραβική. Το 1799 διορίστηκε στην αγγλική πρεσβεία της Κωνσταντινούπολης και συνόδεψε τον λόρδο Έλγιν στο ταξίδι του από το Λονδίνο στην Κωνσταντινούπολη. Οι λόγοι του διορισμού του ήταν προφανείς. Ήταν ο καταλληλότερος άνθρωπος για την έρευνα και τη μελέτη ελληνικών και συριακών χειρογράφων και θα βοηθούσε την αποστολή του Έλγιν και των συνεργατών του. Μετά το τέλος της περιήγησής του επέστρεψε στην Αγγλία. Πέθανε τέσσερα χρόνια αργότερα, έπειτα από ξαφνική ασθένεια, στις 12 Απριλίου 1804.

old-thessalonikiΜετά από παραμονή τριών εβδομάδων στον Άθω, οι Hunt και Carlyle ακολούθησαν τον δρόμο που οδηγούσε στη Θεσσαλονίκη από την Ιερισσό της Χαλκιδικής. Η έκδοση του Robert Walpole Memoirs Relating to European and Asiatic Turkey from Manuscript Journals (1817) περιλαμβάνει μαρτυρίες επιστημόνων που επισκέφθηκαν το ευρωπαϊκό και το ασιατικό τμήμα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Μεταξύ αυτών είναι και το κείμενο του Dr. Hunt με θέμα το Άγιο Όρος. Παρεμπιπτόντως ο συγγραφέας περιγράφει τη διαδρομή από την Ιερισσό προς τη Θεσσαλονίκη. Από το κεφάλαιο αυτό δημοσιεύεται στη συνέχεια ένα απόσπασμα που αναφέρεται στην Ιερισσό, λόγω του πλούτου των πληροφοριών του.

robertwalpoleΕπιλογή κειμένου:

[…] Η τιμή του σιταριού εδώ [στην Ιερισσό] είναι πεντέμισι γρόσια το κοιλό ή οκτώ σελίνια το μπούσελ. Το κρασί κοστίζει τρεις παράδες η οκά, μέτρο που ισοδυναμεί με δυόμισι λίμπρες. Ένα αρνάκι βάρους δύο οκάδων και ενός τετάρτου κοστίζει τέσσερα γρόσια ή έξι σελίνια. Δύο αβγά πουλήθηκαν για έναν παρά (μισή πένα), μια κότα δώδεκα παράδες. Οι εργάτες στα αμπέλια παίρνουν είκοσι παράδες (δέκα πένες) την ημέρα και επιπλέον κρέας και ποτό. οι κοινοί εργάτες δεκαπέντε παράδες (επτάμισι πένες) και τροφή. Μουλάρια κατάλληλα για ιππασία κοστίζουν από 150 ως 200 γρόσια το καθένα. ένα βόδι κατάλληλο για όργωμα 60 γρόσια, ένα άλογο για τη μεταφορά φορτίων από 50 ως 65 γρόσια.

Πριν φύγουμε από αυτό το χωριό [Ιερισσός] μας επισκέφθηκε η συντροφιά μιας «νύμφης» [ελληνικά στο κείμενο], οι φίλες της οποίας μας είπαν ότι χαιρέτιζαν την άφιξή μας και τη θεωρούσαν καλό οιωνό για την ευτυχία των νεόνυμφων. Η νύφη δεν είχε το πρόσωπό της καλυμμένο σε βαθμό που να το κρύβει. Όταν της κάναμε ένα δώρο, πήρε τα χέρια μας στο στόμα της και τα φίλησε. Έπειτα υποκλίθηκε και αποσύρθηκε σιωπηλή. Στη διάρκεια ολόκληρης της τελετής δεν άρθρωσε λέξη. Η σιωπή αυτή, όπως μας είπαν, διαρκούσε οκτώ μέρες από τον γάμο της.

Στο διάστημα αυτό οι παράνυμφοι και οι συγγενείς του άντρα της τη συνοδεύουν από σπίτι σε σπίτι, όπου κάθε αρσενικός ένοικος της δίνει μερικούς παράδες ή μερικά γρόσια, ανάλογα με την οικονομική κατάσταση της οικογένειας. Μικρά νομίσματα ήταν κρεμασμένα στις πλεξούδες των μαλλιών της, που κρέμονταν πάνω από τους ώμους της και στην πλάτη της, σχεδόν φτάνοντας στο έδαφος. Το κάλυμμα της κεφαλής της ήταν γεμάτο με μεγαλύτερα νομίσματα. Ανάμεσά τους υπήρχαν πολλά αρχαία νομίσματα, που ματαίως προσπαθήσαμε να αγοράσουμε, προσφέροντας αρκετά χρήματα. Μας είπαν ότι θεωρούσαν το κάλυμμα της κεφαλής της ως οικογενειακό θησαυρό και ότι ήταν παλαιό κειμήλιο, στο οποίο κατά καιρούς γίνονταν προσθήκες. Αλλά δεν θα γινόταν να χαθεί οποιοδήποτε από τα παλιότερα στολίδια του.

Το χαράτσι, ή κεφαλικός φόρος, που επιβάλλεται, ανέρχεται σε έξι γρόσια ανά ενήλικα. Ο πασάς της περιοχής εισπράττει επίσης γεωργικό φόρο από κάθε χριστιανό, σε αναλογία 1:7,5 επί της παραγωγής, ανεξάρτητα από το αν είναι Έλληνας ή Αλβανός, καθώς και 1:6 από τους μουσουλμάνους. Εκτός από τους φόρους αυτούς, κάθε αμπέλι πληρώνει στον πασά δύο γρόσια ανά διακόσιες οκάδες κρασί την εποχή του τρύγου. Αν το κρασί εξαχθεί, έστω και σε κοντινό νησί ή κάποιο λιμάνι της ίδιας χώρας, επιβαρύνεται με δασμό δύο παράδων ανά οκά […].

Πηγή: Hunt: Mount Athos, 226-227.

Thessaloniki_overview_CousineryΠαρατηρήσεις:

(α) Το απόσπασμα αυτό αποτελεί μια σπάνια και σαφή μαρτυρία για το φορολογικό καθεστώς των χωριών στα περίχωρα της Θεσσαλονίκης, καθώς και για τις τιμές και τους μισθούς. Το αναφερόμενο γρόσι περιείχε την εποχή εκείνη 5,9 γραμμάρια καθαρό ασήμι και χωριζόταν σε σαράντα παράδες. Η αντιστοιχία του με το χρυσό βενετικό δουκάτο ήταν επτά γρόσια προς ένα δουκάτο. Η αξία που είχε το γρόσι στα 1801 έναντι του χρυσού, θα του απέδιδε σήμερα ισοτιμία οκτώ ευρώ περίπου. Το κοιλό Κωνσταντινουπόλεως ήταν μέτρο χωρητικότητας, που αντιστοιχούσε σε 18-22 οκάδες δημητριακών. Κατά τόπους όμως υπήρχαν μεγάλες διαφορές. Οι αμοιβές ήταν εντυπωσιακά χαμηλές, αφού για να αγοράσει ένας εργάτης ένα αρνί, θα έπρεπε να εργαστεί επί οκτώ ημέρες, ένα βόδι ή ένα άλογο επί τέσσερις μήνες και ένα μουλάρι επί σχεδόν έναν χρόνο. Δώδεκα ή και περισσότερες ημέρες τον χρόνο θα έπρεπε να εργαστεί απαραίτητα για να εξασφαλίσει την πληρωμή του χαρατσιού. Παρ’ όλα αυτά η νύφη αρνήθηκε να πουλήσει τα αρχαία νομίσματα που στόλιζαν το κεφάλι της.

(β) Δεν γνωρίζουμε αν ο Dr. Hunt περιέγραψε τη Θεσσαλονίκη. Αλλά και αν τo έκανε, ο Walpole δεν επέλεξε το κείμενό του. Αξιοσημείωτο είναι επίσης το γεγονός ότι ο Carlyle, σε επιστολή που έστειλε από τη Θεσσαλονίκη στις 27 Απριλίου 1801 στον επίσκοπο του Durham, ενώ περιγράφει τα του Άθω, εν τούτοις δεν αναφέρεται καθόλου στην πόλη, αντίθετα από τη συνήθειά του.

(γ) Επίσης, ο Walpole δεν συμπεριέλαβε κανένα κείμενο για τη Θεσσαλονίκη σε έναν άλλο τόμο, με τον τίτλο Travels in Various Countries of the East (1820), ο οποίος, όπως φαίνεται από τον υπότιτλο (Being a Continuation of Memoirs Relating to European and Asiatic Turkey), αποτελούσε συνέχεια του προηγουμένου. Στον τόμο του 1820 ο Walpole παραθέτει τη μαρτυρία του περιηγητή Dr. John Sibthrop, που είχε ήδη πεθάνει. Ο τελευταίος έφυγε με πλοίο από το Άγιο Όρος παραμονή Δεκαπενταύγουστου του 1787 και την επομένη βρισκόταν στη Θεσσαλονίκη, όπου έμεινε μέχρι τις 30 Αυγούστου, οπότε και αναχώρησε για περιοδεία στο Αρχιπέλαγος. Ωστόσο, στον τόμο δεν αναφέρεται απολύτως τίποτε για τη 15ήμερη παραμονή του Sibthrop στη Θεσσαλονίκη, εκτός από την πληροφορία ότι τον συνόδευε ο κύριος Hawkins και ότι κατέλυσαν στο σπίτι του Βρετανού προξένου που ονομαζόταν Moore146. Ο τελευταίος άσκησε τα καθήκοντά του από το 1786 ως το 1788.

Ενδεικτική βιβλιογραφία:

Chalmers: Josef Dacre Carlyle.

Σιμόπουλος: Ξένοι ταξιδιώτες, τ. Γ’ 1, 94-119.

Τουρπτσόγλου-Στεφανίδου: Ταξιδιωτικά, 295-296.

Walpole: Travels. Angelou: Carlyle’s journal.

maked_spΕταιρεία Μακεδονικών Σπουδών- Η Θεσσαλονίκη των περιηγητών 1430-1930 / Συλλογικό έργο

Αντικλείδι , https://antikleidi.com

Συναφές: 

Έγκον Φριντέλ – Το χρήμα στην αρχαία Ελλάδα. Πόσο στοίχιζαν αγαθά κι υπηρεσίες;

Σχετικά Άρθρα

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -


- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -