Μπορεί ένας πίνακας ζωγραφικής να είναι σαν εφιάλτης;
Προειδοποίηση: Οι παρακάτω 26 πίνακες είναι τρομακτικοί , αηδιαστικοί, ανατριχιαστικοί. θα δοκιμάσουν τους πιο απόκρυφους φόβους σας…Καλό θα ήταν να μην τους δουν ανήλικοι κι ευαίσθητα άτομα.
Οι τρώγοντες ρικότα (μαλακό τυρί) -Vincenzo Campi 1580
Χένρι Φουσέλι, Ο Εφιάλτης, 1781
o μάγειρας – Giuseppe Arcimboldo
παιδί από τη Βουλγαρία τρώει έναν αρουραίο – Salvador Dali 1939
Νεαρό κορίτσι τρώει ένα πουλί (Η ευχαρίστηση) -Rene Magritte 1927
γέρος τρώει σούπα -Francisco Goya 1823
Ο Κρόνος καταβροχθίζει τον γιο του – Πέτερ Πάουλ Ρούμπενς 1638
Μέδουσα – Caravaggio 1598
Ο πίνακας του Caravaggio παίρνει τη μορφή ασπίδας και η Μέδουσα παρουσιάζεται στιγμιαία ζωντανή και τρομαγμένη. Ο θρύλος λέει ότι ο Καραβάτζιο χρησιμοποίησε το είδωλό του ως μοντέλο.
κομμένα κεφάλια -Τεοντόρ Ζερικώ
Εκείνη μοιάζει λες και μόλις αποκοιμήθηκε στο μαξιλάρι της ενώ εκείνος σαν να ροχαλίζει δυνατά. Εκτός βέβαια από το ότι τα μάτια του είναι ορθάνοιχτα, κι αποσβολωμένα από τον τρόμο βλέποντας τη στιγμή του θανάτου.. Αυτές οι δύο ψυχές, αυτά τα δύο κεφάλια, αυτά τα δύο αντικείμενα, μοιάζουν με λείψανα μιας εκτέλεσης.
Ο Διομήδης κατασπαράζεται από τα άλογά του, του Gustave Moreau
Τα άλογα του Διομήδη ήταν τέσσερα όντα της ελληνικής μυθολογίας. Είναι κυρίως γνωστά μέσα από τις διηγήσεις για τον Ηρακλή, καθώς η σύλληψη τους αποτέλεσε τον όγδοο άθλο του
«Σπουδή βασισμένη στην προσωπογραφία του πάπα Ιννοκέντιου Ι’ του Βελάσκεθ» – Francis Bacon (1953)
Ο Francis Bacon αναζητά το σύμπαν, την κακή όψη της ζωής και την τραγωδία της ύπαρξης. Η κοινή οπτική του προ σώ που εξαφανίζεται, η φαινομενική ο λό τη τα της προσω πι κό τη τας του ατόμου συν θλίβεται. Παρα μέ νουν μόνο θραύ σμα τα, κάτι περισσότερο από απλά ίχνη, ικανά για πλήρη, ξαφνική και βίαιη ταυ το ποί ηση.
Η φιγούρα που «ουρλιάζει», που «πασχίζει» μπροστά στον θεατή προκαλεί έντονα συναισθήματα ενώ παρά τη βαρύτητα του θεάματος, ο θεατής δεν μπορεί να πάρει το βλέμμα του από το έργο κυρίως εξαιτίας της γοητευτικής αισθητικής που παρουσιάζει η τεχνική του καλλιτέχνη.
Ο πειρασμός του Αγίου Αντωνίου – Matthias Grunewald
Ο φιλεύσπλαχνος αυτός πίνακας κοσμούσε τον τοίχο ενός ιδρύματος για ασθενείς παραμορφωτικών ασθενειών, γι’ αυτό και το σχήμα των δαιμόνων μοιάζει με κακοσχηματισμένες σκέψεις. Επίσης, ένας δαίμονας παρουσιάζεται πληγιασμένος και με γκρι δέρμα, συμβολίζοντας την ασθένεια. Ο πίνακας θεωρείται ότι ουσιαστικά αμφισβητεί την υπερβολική σωματική καταπόνηση, που επηρεάζει την ψυχική υγεία.
Francisco de Goya, Ο Κρόνος καταβροχθίζει τον γιο του (1819-1823)
η επιβολή του μυαλού πάνω στην ύλη – Otto Rapp 1973
Η σφαγή των αθώων – Peter Paul Rubens
Η σφαγή των νηπίων απεικονίζει το επεισόδιο της βιβλικής σφαγής της Βηθλεέμ, όπως αναφέρεται στο Ευαγγέλιο του Ματθαίου
Δαβίδ με το κεφάλι του Γολιάθ – Καραβάτζιο –1607
Η μονομανία της ζήλιας -Θεόδωρος Γκεγικό 1822
Η “παράφρων γυναίκα” , έχει το στόμα της τεταμένο, τα μάτια της κατακόκκινα από τον πόνο. Ενα από τα πολλά πορτρέτα που έφτιαξε ο ζωγράφος με ψυχικά ασθενείς τα οποία βγάζουν μια περίεργη υπνωτιστική δύναμη.
Ο θάνατος του Μαρά – Edvard Munch
Κραυγή – Edward Munch
Η Κραυγή είναι μία σειρά από εξπρεσιονιστικούς ζωγραφικούς πίνακες του Νορβηγού Έντβαρτ Μουνκ , που απεικονίζει μια αγωνιούσα μορφή με φόντο ουρανό σε χρώμα κόκκινο του αίματος. Θεωρείται από μερικούς πως συμβολίζει το ανθρώπινο είδος κάτω από τη συντριβή του υπαρξιακού τρόμου . Το τοπίο στο υπόβαθρο είναι το Οσλοφγιόρντ, όπως αυτό φαίνεται από το λόφο του Ekeberg, στο Όσλο .
Σε μια σελίδα στο ημερολόγιό του με την επικεφαλίδα Νίκαια 22.01.1892, ο Μουνκ περιγράφει την έμπνευσή του για τον αρχικό πίνακα: “Περπατούσα σ’ ένα μονοπάτι με δυο φίλους – ο ήλιος έπεφτε – ξαφνικά ο ουρανός έγινε κόκκινος σαν αίμα – σταμάτησα, νιώθοντας εξαντλημένος, και στηρίχτηκα στο φράχτη – αίμα και γλώσσες φωτιάς πάνω από το μαύρο-μπλε φιόρδ και την πόλη – οι φίλοι μου προχώρησαν, κι εγώ έμεινα εκεί τρέμοντας από την αγωνία – κι ένιωσα ένα ατέλειωτο ουρλιαχτό να διαπερνά τη φύση.”
Κόλαση ή Τρίπτυχο της γήινης ματαιοδοξίας και θείας σωτηρίας – Hans Memling – 1485
Η εκδορά του διεφθαρμένου δικαστή Σισάμνη- Τζέραλντ Ντέιβιντ, 1498
Η εκδορά του διεφθαρμένου δικαστή Σισάμνη από τον Gerard David βασίστηκε σε μια ιστορία του Ηροδότου για έναν δικαστή, ο οποίος δωροδοκήθηκε κι έβγαλε μια άδικη ετυμηγορία. Ως τιμωρία, ο βασιλιάς τον έγδαρε ζωντανό.
“…τον Σισάμνη, που είχε το αξίωμα του βασιλικού δικαστή, ο βασιλιάς Καμβύσης, επειδή δωροδοκήθηκε κι έβγαλε άδικη κρίση, τον έσφαξε, τον έγδαρε ολόκληρο, και το γδαρμένο δέρμα του το έκοψε λουρίδες λουρίδες και τις τέντωσε στο θρόνο, όπου καθόταν και δίκαζε· [5.25.2] και στο θρόνο που τέντωσε το δέρμα του Σισάμνη ο Καμβύσης όρισε να ᾽ναι δικαστής, στη θέση τους Σισάμνη, που τον σκότωσε και τον έγδαρε, ο γιος του, δίνοντάς του εντολή να θυμάται σε ποιό θρόνο κάθεται και δικάζει” ( Ηρόδοτος – Βιβλίο Ε: Τερψιχόρη)
Η εκδορά του Μαρσύα – Tισιανός
Ο Μαρσύας έπαιζε τον διπλό αυλό και καυχήθηκε πως υπερτερούσε του Απόλλωνα στη λύρα ή την κιθάρα και προκάλεσε το θεό σε αγώνα. Διαιτητές ορίστηκαν οι μούσες, ο λαός της Νύσης, το όρος Τμώλος και ο βασιλιάς της Φρυγίας Μίδας. Ο Απόλλων νίκησε την «κιθάραν στρέψας» πράγμα που δεν μπορούσε να κάνει ο Μαρσύας με τους αυλούς. Κατά τον Διόδωρο το Σικελιώτη, ο θεός νίκησε επειδή τραγούδησε με τη συνοδεία λύρας, ενώ ο Μαρσύας αδυνατούσε να κάνει το ίδιο με τον αυλό. Η προσυμφωνημένη τιμωρία ήταν τρομερή. Ο Μαρσύας γδάρθηκε ζωντανός, κρεμασμένος από δένδρο και από το δέρμα του κατασκευάστηκε ασκός.
O θάνατος κι ο φιλάργυρος -Hieronymus Bosch 1516
Ο Θάνατος κι ο Φιλάργυρος του Ιερώνυμου Μπος είναι ένα ανατριχιαστικό παράδειγμα της φράσης “Memento Mori” (θυμήσου το θάνατο).Αυτό το είδος της τέχνης υπενθύμιζε στον θεατή τη βεβαιότητα του θανάτου και την ματαιότητα της επίγειας ζωής.
Δείτε κι άλλους πίνακες του Bosch εδώ
Δάντης και Βιργίλιος στην Κόλαση – Ουιλιάμ-Αντόλφ Μπουγκερώ, 1850
Ο πίνακας περιγράφει με ζοφερά χρώματα μια σκηνή εμπνευσμένη από την Κόλαση της Θείας Κωμωδίας του Δάντη. Ο θεατής είναι μάρτυρας μιας πολύπλοκης σκηνής, της οποίας επίκεντρο είναι ένα στιγμιότυπο της ανελέητης πάλης δύο καταραμένων ψυχών, του Καπότσιο που αμάρτησε γιατί ήταν αιρετικός και επιδίδονταν στην αλχημεία, και του Τζιάννι Σκίκκι, ο οποίος προκειμένου να σφετερισθεί την κληρονομιά ενός νεκρού δεν δίστασε να καπηλευθεί την ταυτότητά του. Ο Δάντης με τον Βιργίλιο στέκουν στα αριστερά παρακολουθώντας με φρίκη, ενώ ο Τζιάννι Σκίκκι επιτίθεται με μανία στον Καπότσιο συνθλίβοντας και σχεδόν ξεσκίζοντάς τον. Ένας νεκρός κείτεται στο χώμα, ενώ στα παρασκήνια διαδραματίζονται άλλες τρομακτικές σκηνές. Ένας δαίμονας πετάει στον αέρα σαρκάζοντας.
Ο αποκεφαλισμός του Ολοφέρνη από την Ιουδίθ – Caravaggio
Ken Currie-1995
Οι πίνακες του Currie ασχολούνται κατά κύριο λόγο με το πώς το ανθρώπινο σώμα επηρεάζεται από την ασθένεια , τη γήρανση και τη σωματική κάκωση. Ο συγκεκριμένος υποτίθεται ότι είναι η αυτοπροσωπογραφία του…
Μπου χου χου …..
by Αντικλείδι , https://antikleidi.com
Συναφές:
