Ο ανύπαρκτος λαός

dimou


Έχουμε -στην Ελλάδα- μια περίεργη αντίληψη για το γενικό συμφέρον. Απλώς το αγνοούμε. Βλέπουμε μόνο τα επιμέρους συμφέροντα. Και όχι μόνο όταν (όπως είναι φυσικό) μας αφορούν. Ακόμα κι όταν μας βλάπτουν.

Ένα παράδειγμα: οι ρυθμίσεις της εργαλειοθήκης ΟΟΣΑ για το γάλα. «Θα βλάψουν τους γαλακτοπαραγωγούς!». Ναι, αλλά θα ωφελήσουν όλους τους καταναλωτές, που θα βρίσκουν φθηνότερο γάλα.

Ποιο είναι το γενικό συμφέρον; Μα, προφανώς, των καταναλωτών. Αυτοί είναι οι συντριπτικά περισσότεροι. Οι (συμπαθείς κατά τα άλλα) γαλακτοπαραγωγοί οφείλουν να αναδιοργανωθούν. Να βελτιώσουν την ποιότητα και την παραγωγικότητά τους ώστε να γίνουν ανταγωνιστικοί. Μόνον έτσι θα σταθούν απέναντι στο εισαγόμενο γάλα. Η κρατική προστασία, σε αυτή την περίπτωση, μόνο φαινομενικά τους ωφελεί – μακροχρόνια τους βλάπτει.

Ανάλογη περίπτωση τα φαρμακεία. Οδυρμός για τα συμφέροντα των φαρμακοποιών. Ποιος νοιάζεται για το συμφέρον των καταναλωτών; Λίγο χαλάρωσε η συντεχνιακή προστασία και ξαφνικά βρίσκαμε φάρμακο όποτε το χρειαζόμαστε!

Υπερασπιζόμαστε τα δίκαια των ταξιτζήδων, των δικηγόρων και συμβολαιογράφων, και πολλών άλλων τάξεων – και δεν πολεμάμε για τα δικά μας. Υποστηρίζουμε με τον επάρατο συναισθηματισμό μας όποιον μας είναι συμπαθής. Βάζουμε τον κυρ Μήτσο τον γαλατά πάνω από την πολυεθνική Νεστλέ. Αλλά δεν του κάνουμε καλό, διότι έτσι δεν θα καταφέρουν ποτέ οι κυρ Μήτσοι να φτιάξουν μία ελληνική Νεστλέ.

Ζητείται τίμιος

Ζητείται τίμιος


Μεταρρυθμίσεις δεν γίνονται -κι ούτε θα γίνουν- γιατί όλο και κάποια ιδιωτικά συμφέροντα βλάπτονται, κάποιος ξεβολεύεται και φωνάζει. Το σύνολο (που μπορεί να ωφελείται από τη μεταρρύθμιση) δεν έχει φωνή. Πόσο οργανωμένοι είναι οι πελάτες των δικηγόρων ή των ταξιτζήδων; Πού είναι η «κοινωνία πολιτών»;


Σωστά λέει ο Στέλιος Ράμφος ότι στην Ελλάδα δεν υπάρχει δημόσιος χώρος. Υπάρχουν μόνο πολλοί αλληλοσυγκρουόμενοι ιδιωτικοί. Ο καθένας υπερασπίζεται το σόι του, τη φάρα, την κλίκα, το χωριό, τη συντεχνία του. Κι όταν απουσιάζει ο δημόσιος χώρος, πού να σταθεί το δημόσιο συμφέρον;

Πολύ πριν από τον Ράμφο, ο Ρουσώ είχε διακρίνει την «γενική θέληση» (volonté générale) από την ιδιωτική (volonté particulière) και τη «θέληση όλων» (volonté de tous). Η πρώτη εκφράζει το γενικό συμφέρον – μία ιδανική συνισταμένη. Η δεύτερη το ατομικό και η τρίτη είναι απλώς το άθροισμα όλων των ιδιωτικών βουλήσεων, χωρίς συγκερασμό απόψεων – δηλαδή το κατακερματισμένο χάος. Η σημερινή Ελλάδα.

Οι πολιτικοί μας μιλάνε για τον «λαό», απευθύνονται στο «λαό». Ενώ βέβαια γνωρίζουν ότι «λαός» δεν υπάρχει. Γι’ αυτό συναλλάσσονται με τους πελάτες τους και στον λαό πουλάνε αέρα σε λαμπερή συσκευασία – όπως μπαλόνια…

 ~ Νίκος Δήμου – protagon

Αντικλείδι , https://antikleidi.com

Συναφές: 

Οικονομική ανάλυση της διαφθοράς στην πολιτική

Σχετικά Άρθρα

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -


- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

1 σχόλιοΣχολιάστε

  • Λέει ο κύριος Δήμου ότι “οι ρυθμίσεις της εργαλειοθήκης του ΟΟΣΑ για το γάλα θα βλάψουν τους γαλακτοπαραγωγούς αλλά θα ωφελήσουν όλους τους καταναλωτές που θα βρίσκουν φτηνότερο γάλα.”

    Δεν με έχει πείσει κανείς ότι το φτηνότερο γάλα εκτός από τη Nestle θα εξυπηρετεί και εμένα τον καταναλωτή. Η φτηνότερη τιμή πολλές φορές αντιστοιχεί σε χαμηλότερη ποιότητα! Αλλά ακόμη και αν δεν συνιστά έκπτωση στην ποιότητα, αν συνεπάγεται εξαθλίωση ή και εξόντωση των (ιδίως μικρο-)παραγωγών; Την “κοινωνία των πολιτών” αυτό δεν πρέπει να την ενδιαφέρει;

    Οποιοσδήποτε ιδιώτης να μπορεί να ανοίξει φαρμακείο. Ε, τότε γιατί ο Φαρμακοποιός σπουδάζει σε ΑΕΙ. Αφού κατ΄ αυτόν τον τρόπο εμμέσως πλην σαφώς υπονοείται ότι δεν είναι παρά ένας “αλμπάνης” ας κλείσουν οι σχετικές πανεπιστημιακές σχολές ώστε να εξοικονομηθεί και δημόσιο χρήμα! Ας διατίθενται τα φάρμακα στις λαϊκές αγορές δίπλα στις πατάτες και τα μαρούλια. Αφού “η κοινωνία των πολιτών” μειωθέντος του κόστους θα είναι ευτυχής και κατά συνέπεια ασφαλής (αφού η ασφάλεια περιέργως συναρτάται με το χαμηλότερο κόστος) ας γίνει!

    Ας ανοίξει πλήρως το επάγγελμα του ταξιτζή και ας επανέλθουμε στη χαριτωμένη περίοδο των “πειρατών”, ας γίνουν όλοι δικηγόροι, συμβολαιογράφοι (έτσι και αλλιώς έλλειψη έχουμε) και ας πάει περίπατο το περί ασφάλειας δικαίου δημόσιο ενδιαφέρον. Προέχει η φτήνια (αν και αυτή “τρώει τον παρά”, όπως λέει “η κοινωνία των πολιτών”!).

    Πριν γίνουν όλα αυτά όμως μήπως θα έπρεπε “η κοινωνία των πολιτών” πριν αποφασίσει το οτιδήποτε να αξιώνει έγκυρη, αντικειμενική και σφαιρική ενημέρωση;
    Και αφού ενημερωθεί πλήρως και ασφαλώς μήπως η απόφασή της δεν θα έπρεπε να στηρίζεται σε αποκλειστικά ακραία καπιταλιστικά (άπληστης κερδοφορίας) κριτήρια;
    Μήπως “η κοινωνία των πολιτών” πρέπει να πάψει να ακούει τις αγνές φωνές των καλοθελητών που στρέφουν τον έναν εναντίον του άλλου κατά το δόγμα “διαίρει και βασίλευε”;

    Το ότι υπάρχουν στρεβλώσεις στην αγορά και υπερβολικές κάποιες φορές αξιώσεις ή και “κατακτήσεις” συντεχνιών δεν πρέπει να οδηγήσει σε νέες υπερβολές προς το αντίθετο άκρο και στην κολλιγοποίηση της μιας κατόπιν της άλλης κάθε κατηγορίας εργαζομένων.

    Μέτρο όλων η σωστή ενημέρωση, αλλά με προσωπική φροντίδα και επιμέλεια καθενός, γιατί ελάχιστες φωνές, που σπεύδουν “εξ επαγγέλματος” να μας διαφωτίσουν, δεν είναι υστερόβουλες.