Τα τελευταία νέα από τα σχολεία των Φινλανδών μιλάνε για κατάργηση των μαθημάτων! Ακόμα δεν έχουν καταλήξει, αλλά ο προσανατολισμός είναι σωστός. Τα ερωτήματα που προκύπτουν για μας εδώ στον ιδιόρρυθμο νότο, είναι δύο: Τι είναι αυτό που κάνει αυτούς τους λαούς να πειραματίζονται χωρίς αγκυλώσεις και πώς είναι δυνατόν να σχεδιάζουν ένα σχολείο χωρίς κλασικά μαθήματα;
Oι απαντήσεις είναι τόσο απλές, όσο θα μπορούσαν να διατυπωθούν από έναν έξυπνο μαθητή δημοτικού, πριν χάσει τον αυθορμητισμό του. Πειραματίζονται από ανάγκη. Γιατί προσπαθούν συνεχώς να «παίξουν» με το καινούργιο για να μη βαριούνται. Και ακόμα, βλέπουν αυτό που υπάρχει γύρω τους και το βάζουν ως μάθημα στα σχολεία.
Οι Φινλανδοί μπορούν και συζητούν χωρίς να κοροϊδεύει ο ένας τον άλλον. Μεγάλο προνόμιο. Κάποιοι λοιπόν, παρατήρησαν ότι στη ζωή οι άνθρωποι βιώνουν φαινόμενα, συστήματα και καταστάσεις και όχι γνωστικά αντικείμενα. Ότι τα Μαθηματικά, η Γλώσσα, η Φυσική και η Βιολογία είναι βάσεις γνώσεων αλλά δεν είναι ζωή. Και ότι θα ήταν πιο λειτουργικό για τους μαθητές, να εντάξουν όλες τις κλασικές επιστημονικές γνώσεις σε μελέτες των φαινομένων.
Να μερικά παραδείγματα φαινομένων και συστημάτων που υπάρχουν στην πραγματικότητα που μας περιβάλει. Οικονομία, πολιτικός λόγος, οικολογία, πολιτισμικό περιβάλλον, μιντιακός λόγος, διαφήμιση, τεχνολογία και κατασκευές, φυσικά φαινόμενα, επιχειρηματικότητα. Όλα αυτά μπορούν να αποτελέσουν επιλογές ενός σχολείου ως θέματα δράσης για όλη τη σεζόν. Εκεί μέσα λοιπόν, θα μπορούσαν να ενταχθούν τα γνωστικά αντικείμενα, αποκαλύπτοντας την βιωματική χρήση τους στην πραγματικότητα. Πρώτα το παράδειγμα και μετά η θεωρία. Πρώτα η επαφή με την πράξη και μετά η άσκηση της θεωρίας.
Άντε να τα πεις εδώ αυτά. Ο καθένας θα βρει κάτι να σου απομονώσει για να χάσεις τη στόχευση. Είναι πανέτοιμος να πει όχι. Την ευκαιρία ψάχνει. Κι εδώ είναι ο μεγάλος καημός για τη συμπλεγματική Ελλάδα που αντιστέκεται σε όλους και όλα. Η αποθέωση του μερικού και της περιπτωσιολογίας.
Τελειώνουν το Λύκειο οι δικοί μας μαθητές και ξεχνούν όλα τα αποσπασματικά γνωστικά στοιχεία που έμαθαν στα δώδεκα χρόνια του σχολείου. Δεν μιλάω για τους άριστους, για τους πολλούς λέω. Δεν ξέρουν τι θα πει επιχείρηση, web banking, δεν ξέρουν να διαβάσουν ένα άρθρο, να ερμηνεύσουν έναν πολιτικό λόγο, να κάνουν μια συναλλαγή, να αξιολογήσουν μια ταινία ή να κατανοήσουν ένα φυσικό φαινόμενο. Οι μαθηματικές πράξεις, οι παράγραφοι, οι νόμοι της Φυσικής πήγαν χαμένοι στις ατελείωτες ώρες της βαρεμάρας στις άχαρες σχολικές τάξεις. Είναι δηλαδή, λειτουργικά «αναλφάβητοι» και ανεπαρκείς στην βιωματική κατανόηση του κοινωνικού γίγνεσθαι.
Τα νέα σχολεία έχουν ανάγκη από θέματα και φαινόμενα και οι Φινλανδοί θα το κάνουν πρώτοι. Δεν το σκέφτηκαν πρώτοι αλλά θα το πραγματοποιήσουν πρώτοι. Γιατί έχουν απαλλαγεί από την αρρώστια του συντηρητισμού και της φοβίας της εξέλιξης. Θα βάλουν τον σύγχρονο δάσκαλο να διαχειριστεί τη γνώση μέσα στην πραγματικότητα και όχι την πραγματικότητα στη γνώση!
Η διαφορά μας όμως από τους Φινλανδούς είναι ποιοτική και ανήθικα προκλητική. Η παρατήρηση, η έρευνα και η πράξη θέλει θάρρος αποδοχή και συναίνεση. Όχι ειρωνεία και σνομπισμό από τα κακόμοιρα ανθρωπάκια που έχουν γεμίσει τα σχολεία και τις εκπαιδευτικές επιτροπές του Υπουργείου Παιδείας. Έχουμε μια κοινωνία που πολεμάει για τους συνταξιούχους και αδιαφορεί για τους νέους. Ελάχιστος χώρος υπάρχει για ιδέες και πρωτότυπες σκέψεις στα σχολεία. Μόνο για βαθμούς, εμβατήρια και παρελάσεις…
Το λάθος είναι πως ο πρωτογονισμός και ο «φονταμενταλισμός» που βιώνουμε λογαριάζει τον άνθρωπο περισσότερο ως ιδέα και όχι ως φαινόμενο. Χρειαζόμαστε διαφωτισμό για να αλλάξουμε. Και στα σχολεία. Και στη δημοκρατία μας…
__________
Πηγή: protagon.gr
by Αντικλείδι , https://antikleidi.com
Συναφές:
Η παιδεία πριν από την εκπαίδευση
Γιατί το ‘ανορθόδοξο’ εκπαιδευτικό σύστημα της Φινλανδίας είναι το καλύτερο στον κόσμο
“Γιατί έχουν απαλλαγεί από την αρρώστια του συντηρητισμού και της φοβίας της εξέλιξης.” Το πρόβλημα είναι μεγαλύτερο και χαίρει βαθύτερης ανάλυσης. Το βλέπουμε, όσο επιτρέπουμε στον εαυτό μας να μην αποσπάται απο..”εκπομπές μαγειρικής” διαρκώς και παρατηρούμε με μια κάποια αυθεντική και αμερόληπτη, όσο μας επιτρέπει ο εαυτός μας, ματιά.
https://www.youtube.com/watch?v=cUJaNw3xJ0U
Το ανέβασα ακριβώς γιατί σε λίγα λόγια περιγράφει αυτή ακριβώς την πραγματικότητα. Είναι ένα συμπέρασμα φυσικά στο οποίο ο χαρακτήρας έφτασε επειδή έζησε την κοινωνία απο μέσα και όχι απο ένα μακρινό παλάτι ή χώρο. Οι “αιρετικές” φωνές δεν θέλουν το κακό των άλλων ξέρετε. Αντίθετα ασχολούνται με την καθημερινότητα ακριβώς επειδή ενδιαφέρονται για την ποιότητα ζωής και των άλλων, του συνόλου. Παράδειγμα ο Καρλίν ή ο Χίκς για τους οποίους, πιθανόν, να ακούσετε πολλές αρνητικές περιγραφές. Τι έλεγαν όμως? Γιατί το έλεγαν? Στεκόμαστε ποτέ να σκεφτούμε πέρα απο τις δογματικές απόψεις μας? Βλέπουμε ποτέ τις δογματικές απόψεις μας? Αυτό εννοείται και για τον ομιλών.
Anyway, μεγάλο-τεράστιο-σημαντικό θέμα η εκπαίδευση και σίγουρα ο Κέν Ρόμπινσον είναι απο τους λίγους σοβαρούς ανθρώπους που δίνουν μάχη για αυτό γνωρίζοντας που μπορεί να οδηγήσει.
Κοιτάχτε, είναι μια αλυσιδωτή αντίδραση ουσιαστικά. Η εκπαίδευση. Παράδειγμα, αυτή την στιγμή έχει ζωντανά μια ομιλία στο RSA με θέμα, “Voters are angry. Is direct democracy the solution?
How can we empower the public regarding issues that affect their day-to-day lives? Voter frustration with politics has been growing for years. Research demonstrates that what voters really want is more say over what is done in their name as well as the power to hold their MPs to account. Is it time for a shift towards a more direct democracy?
Maverick MP Zac Goldsmith visits the RSA to ask – is it time for a shift towards a more direct democracy?”
Προσπαθεί να εξερευνήση την προέλευση της απάθειας των πολιτών. Το σύστημα, το πολιτικό σύστημα έχει σχεδιαστεί έτσι ώστε να προκαλεί την απάθεια εν τέλει των πολιτών. Δεν χρειάζεται κάν να διαβάσουμε Καστοριάδη για να το αναγνωρίσουμε. Το ένα φέρνει το άλλο και όταν κάτι ξεκινάει με το μυαλό ενός μικρού παιδιού….οτι το ποτίσεις, αυτό θα βγεί. Η ενηλικίωση πλέον είναι οργισμένα νιάτα. Δεν ξέρω αν είμαι ο μόνος που βλέπω όλο και περισσότερο θυμωμένους ανθρώπους με ελάχιστες ικανότητες επικοινωνίας?
Αντίθετα, γνωρίζετε, πως οι Ιδιωτικές εταιρείες κατανοούν πως το να έχουν λόγο στο τι ψηφίζεται είναι κρίσιμο. Και τους γίνεται ακόμα πιο εύκολο ακριβώς επειδή το σύστημα έχει επιτύχει ήδη να αναισθητοποιήσει τους πολίτες οι οποίοι, δυστηχώς για εμένα, καταφεύγουν στο να φτιάχνουν απλά ΜΚΟ. Που απο το τίποτα ίσως να είναι και καλύτερο. Αλλά οι εταιρείες βλέπετε όταν έχει να κάνει με το τι τους φέρνει κέρδος το ψάχνουν βαθιά. Thus, lobbying came into being. Οι Ιδιωτικές εταιρείες και πολυεθνικές έχουν τον έλεγχο πλέον. Με τον ίδιο τρόπο που η Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος δεν είναι του Δημοσίου. Που Δημόσιο σημαίνει των πολιτών που ζούν τοπικά εκεί, σε αυτό το κομμάτι γής.
Anyway, ξανά, είναι πολύ βαθύ το θέμα…