Το κοινωνικό πείραμα με το άστεγο παιδί που κρύωνε

590_31125337a0a56737a60f2a9cf7543702


Στις περισσότερες μεγάλες πόλεις, δεν είναι ασυνήθιστο, πλέον,  να δεις ένα άστεγο να κάθεται στην άκρη του πεζοδρομίου. Όμως, η OckTV ήθελε να δει πώς θα αντιδρούσαν οι πολίτες αν έβλεπαν ένα παιδί να κάθεται στο πεζοδρόμιο, στο τσουχτερό κρύο που πλήττει τη Νέα Υόρκη, χωρίς παλτό. Γι αυτό κι έκαναν αυτό το πείραμα…

Το τι συνέβη μπορεί να σας σοκάρει. Κανένας δεν προσπάθησε να βοηθήσει το παιδί, μόνο, μετά από 2 ώρες, τον πλησίασε για να τον βοηθήσει ένας… άστεγος!

Το βίντεο αυτό, το έχουν παρακολουθήσει πάνω από τρία εκατομμύρια άνθρωποι στο διαδίκτυο.

———-

 

_________

  Πηγή:  enikos.gr

by Αντικλείδι , https://antikleidi.com

Συναφές: 

Άστεγος εναντίον Επαγγελματία:ένα κοινωνικό πείραμα με απογοητευτικό αποτέλεσμα

Το πείραμα του βιασμού 

Σχετικά Άρθρα

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -


- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

2 CommentsΣχολιάστε

  • Μαρτυρίες στρατιωτών αναφέρουν ότι λίγο καιρό αφότου έχουν πάει στο μέτωπο, συνηθίζουν πλέον στη θέα της ασχήμιας, του θανάτου, του πόνου. Αυτό βέβαια τους κάνει συν τω χρόνω αναίσθητους, και γι’ αυτό συχνά υποφέρουν σ’ όλη τους τη ζωή μετά. Ένα είδος αποκτήνωσης δηλαδή. Σε πιο ήπια, αλλά εξίσου δραματική μορφή ουσιαστικά, είναι κι αυτό το κοινωνικό φαινόμενο εδώ: η συνεχιζόμενη κοινωνική αδικία φέρνει όλο και περισσότερους συνανθρώπους μας σε απόγνωση, άστεγους, άνεργους, άπορους, ανήμπορους, κ.τ.λ. Όσο το φαινόμενο συνεχίζει και εντείνεται, οι υπόλοιποι, μη εξαθλιωμένοι, κάμπτουν τις συναισθηματικές τους αντιστάσεις για να μην επηρεαστούν κι οι ίδιοι, κλείνουν δηλαδή ηθελημένα ή αθέλητα τις συναισθηματικές τους διόδους χωρίς όμως να αντιλαμβάνονται ότι έτσι όχι μόνο δεν αυτοπροστατεύονται από το πικρό θέαμα, αλλά αποκτηνώνονται. Η αδιαφορία που αποκαλύπτεται στο βίντεο δείχνει ανθρώπους φοβισμένους, έντρομους, δυστυχισμένους και μόνους. Ίσως τελικά αυτοί εκεί οι περαστικοί να είναι περισσότερο για λύπηση απ’ ό,τι το άστεγο παιδί, και εννοείται πολύ πιο αξιολύπητοι από τον άστεγο που συντρέχει το παιδί. Μάλιστα, αυτός όχι μόνο για λύπηση δεν είναι, αλλά είναι παράδειγμα προς μίμηση γιατί παραμένει Άνθρωπος. Το μεγαλύτερο ανθρώπινο μεγαλείο πάντως, είναι όχι όταν συμπάσχουμε και συντρέχουμε τον συνάνθρωπό μας, αλλά όταν παρότι ΔΕΝ συμπάσχουμε, τον συντρέχουμε. Αυτό που οι ειδικοί ονομάζουν “ενσυναίσθηση”, και που στον Χριστιανισμό έφτασε στα ακρότατα όρια με το “αγαπάτε τον εχθρό σας”, που δεν βασίζεται στην υποτιθέμενη αδυναμία ενώπιον ενός δυνατού, αλλά στην αμετάκλητη και συνειδητή επιλογή αποχής από το κακό, μέρος του οποίου είναι και η αδιαφορία, καθότι όταν μπορώ να συντρέξω και δεν το κάνω, συμβάλλω παθητικά στο κακό που είτε συντελείται είτε επίκειται. Και νομιζω ότι ο κόσμος κινδυνεύει περισσότερο απο αυτούς που είναι παθητικοί συνεργοί στο κακό (αδιαφορία), παρά από όσους είναι δράστες του κακού.