Θυμός

Στίχοι – μουσική: Δημήτρης Ζερβουδάκης . Αφηγείται ο Χάρης Κατσιμίχας

Ζερβουδάκης Δ. & Χ. Κατσιμίχας – Θυμός ( Ζωής παιχνίδια-2013 )

Tρέχοντας φτάνω στην πηγή!
Αλαφιασμένος, ξαναμμένος,
με το κορμί μου να ποθεί
το άπιαστο νερό…

Kαι το νερό με αναγνώρισε!
«Σε θυμάμαι…» μου είπε!
«Από την πρώτη φορά
που καθρεφτίστηκες μέσα μου,
καθώς έσκυψες να πιείς
και εγώ σού έβρεξα τα πόδια!

Με θάμπωνε ο ήλιος
που κρυβόταν πίσω σου,
μα θυμάμαι καλά το πρόσωπο σου!
Θυμάμαι τα χέρια σου,
όταν με σήκωσες στις χούφτες σου.

Γλιστρούσα ανάμεσα από τα δάχτυλά σου,
γιατί δεν ήξερες πώς να με κρατήσεις!
Ερχόσουν δίπλα μου,
άναβες μια φωτιά μόνοι,
μαζί, τα αστέρια να μετράμε!

Τη δύναμη ένοιωσα και τη χαρά του έρωτά σου!
Έδιωξα το θυμό σου … Ήπια από το γέλιο σου …
Ξέπλυνα τη λύπη από τα δάκρυά σου.

Ώσπου μια φορά, για πρώτη φορά,
κι εγώ γλυκά σε αποκοίμισα !
Από τότε συντροφεύω τα όνειρά σου!

Ελπίζω να μην χάθηκες, να μην ξέχασες,
στο παιχνίδι σου με το φως!
Να θυμάσαι πως εγώ, πάντα θα ζω!
Πάντα θα βλέπω και θα ακούω!

Και πάντα θα θυμάμαι!»
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Πέρασα χρόνια στο θυμό, άγονες μέρες.
Άγονες μέρες στο τι έπρεπε να γίνει!
Χάνοντας πάντα τη χαρά αυτού που τώρα ζω…

Πάντα να νοιάζομαι για αυτό που δεν μπορώ
Πάντα να κάνω το ανέφικτο, παιχνίδι!
Άγονες μέρες στο τι έπρεπε να γίνει…

Αλήθεια λέω…
Εγώ την έκλεβα από πάντα την ζωή μου!
Όλοι μαζί, όλοι μαζί με απαγορέψατε θαρρώ…
Μα εγώ ήμουν ένας… Και άλλος ένας…
Ήμουν εδώ… Ήμουν αλλού…
Ήμουν για πάντα και παντού!

Λοιπόν ξορκίζω την τρελή μου φαντασία,
πάλι να σπρώχνω το κορμί μου στην πορεία!
Κι όλο συμβαίνει μαγικά να είμαι πάντα εδώ…

Γίνομαι φλόγα και σκιρτώ, να μην παγώσω.
Κάνω καθρέφτη της βιτρίνας το κενό!
Σπασμένοι δρόμοι μοναχά, υπήρχαν πάντα εδώ.