Πριν από 200 χρόνια ο Samuel Hahnemann, ένας Γερμανός γιατρός, εφηύρε μια μέθοδο φαρμακευτικής αγωγής βασισμένη σε αρχαίες, ανεδαφικές ιδέες όπως του Παράκελσου ότι «το όμοιο γιατρεύει το όμοιο». Ότι μια ουσία η οποία αρρωσταίνει τους υγιείς, γιατρεύει τους αρρώστους.
Η «ανακάλυψη» του Hahnemann έγκειται στο ότι μια ενεργή ουσία, αραιωμένη σε νερό, που προκαλεί παρόμοια συμπτώματα με της νόσου, γιατρεύει έναν οργανισμό που είναι ήδη άρρωστος. Δηλαδή ο κισσός μπορεί να γιατρέψει το εξάνθημα, επειδή (όταν δεν είναι αραιωμένος σε νερό) προκαλεί το εξάνθημα.
Ο Samuel Hahnemann το 1841
Εισαγόμαστε έτσι στον παράλογο κόσμο της ομοιοπαθητικής. Έτσι ονόμασε ο Hahnemann τη μέθοδό του, η οποία αναβίωσε παγκοσμίως τη δεκαετία του 1970 κυρίως χάρη σε έναν Έλληνα, τον Γιώργο Βυθούλκα. Η μέθοδος χρησιμοποιεί την αραίωση μιας ενεργής ουσίας σε αλκοόλ ή συνήθως σε νερό, έτσι ώστε στο τελικό διάλυμα να εμφανίζεται μόνο μια εξασθενημένη μορφή της. Ο ίδιος ο Hahnemann μιλούσε για αραίωση σε βαθμούς της κλίμακας C, δικής του επινόησης. Για τις περισσότερες περιπτώσεις πρότεινε διάλυμα 30C, που σημαίνει ότι κάθε μόριο της ενεργής ουσίας πρέπει να αραιωθεί σε 10030 μόρια νερού. Το πρόβλημα είναι ότι για να διατηρήσει κανείς αυτήν την αναλογία θα πρέπει να αραιώσει μια σταγόνα της ενεργής ουσίας σε νερό που αντιστοιχεί στην μάζα ολόκληρου του ηλιακού συστήματος! Δυστυχώς, στην εποχή του Hahnemann δεν γνώριζαν τι θα πει μόριο και άτομο και θεωρούσαν ότι κάθε ουσία μπορεί να αραιώνεται επ’ άπειρων σε νερό. Σήμερα, ακόμα και οι ίδιοι οι ομοιοπαθητικοί αναγνωρίζουν ότι δεν υπάρχει ούτε ένα μόριο της ενεργής ουσίας στο διάλυμα που πουλάνε.
Μα τότε πώς μπορούν να ισχυρίζονται ότι αυτό που πουλάνε έχει κάποια χρησιμότητα; Εδώ τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο παράξενα, καθώς αναφέρονται στη λεγόμενη «μνήμη του νερού», χάρη στην οποία όποιο συστατικό έχει περάσει μέσα από μια ποσότητα νερού αφήνει κάποιο ίχνος, μια μνήμη, μέσα του, ακόμα κι αν αυτό το ίχνος δεν εμφανίζεται σε κανένα όργανο παρατήρησης που διαθέτουμε. Αποδίδουν την ύπαρξη αυτής της μνήμης στην αδυναμία μας να αποδείξουμε ότι δεν υπάρχει. Και μάλιστα όσο πιο αραιωμένη είναι η ουσία τόσο πιο μεγάλη δύναμη έχει, αφού έτσι απελευθερώνεται μια νέα μορφή ενέργειας και εκπνευματίζεται η ύλη, αποκτώντας μια πνευματοειδή φαρμακευτική δύναμη. Ακόμα κι έτσι όμως μένει να εξηγήσουν γιατί θα πρέπει να αγοράσουμε το δικό τους σκεύασμα και να μην επιλέξουμε το νερό της βρύσης, αφού κάθε μόριο νερού που υπάρχει στη γη, χάρη στην αέναη ανακύκλωσή του, έχει έρθει σε επαφή με όλες τις ουσίες που υπάρχουν γύρω μας. Γιατί δεν τις θυμάται όλες έτσι κι αλλιώς;
Εδώ αισθάνομαι ότι πρέπει να ξεκαθαρίσω τη διαφορά μεταξύ εμβολίου και ομοιοπαθητικού φάρμακου, που από μερικούς συγχέονται. Τα εμβόλια φτιάχνονται από εξασθενημένους ή νεκρούς ιούς, τους οποίους εισάγουμε στο σώμα έτσι ώστε το ανοσοποιητικό σύστημα να τους «μάθει» και με αυτόν τον τρόπο, ο οργανισμός να γνωρίζει τον τρόπο να αντιμετωπίσει τον ιό όταν εισβάλει αυτούσιος,. Το ομοιοπαθητικό υποτίθεται ότι εισάγει στον οργανισμό μια ουσία που προκαλεί ασθένεια, σε κάποιον που είναι ήδη άρρωστος, με το αυθαίρετο αξίωμα ότι έτσι θα τον γιατρέψει. Καταλήγουν μάλιστα μερικοί, να παριστάνουν ότι με την ομοιοπαθητική μπορούν να γιατρέψουν λοιμώδη νοσήματα, αρθρίτιδα, σχιζοφρένεια, καρδιακή ανεπάρκεια, λευχαιμία, το σύνδρομο Down (!), το AIDS, ακόμα και μορφές καρκίνου. Πολλές είναι οι περιπτώσεις όπου οι ομοιοπαθητικοί αρνούνται την ωφελιμότητα των εμβολίων και αποτρέπουν όποιον κάνει το λάθος να τους πάρει στα σοβαρά από τον να στραφούν στο αντίπαλο δέος της παραδοσιακής ιατρικής. Αποτυχαίνουν όμως ξανά και ξανά να παρουσιάσουν ίχνος αποδείξεων για την αποτελεσματικότητα των φαρμάκων τους ενώ ο εμβολιασμός αποτελεί καταξιωμένη μέθοδο καταπολέμησης ασθενειών και πανδημιών, και έχει οδηγήσει στην εξαφάνιση από τον πλανήτη της πανώλης των βοοειδών και της ευλογιάς.
ΤΟ ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΟ ΚΑΡΤΟΥΝ – ΑΡΑΙΩΜΕΝΟ ΜΕ ΚΕΝΑ PIXEL 1.000.000 ΦΟΡΕΣ ΓΙΑ ΑΥΞΗΣΗ ΤΗΣ ΙΛΑΡΟΤΗΤΑΣ
Η ομοιοπαθητική δεν είναι επιστήμη, είναι πρακτική. Όλες οι μελέτες, όλες οι έρευνες και τα πειράματα που έχουν γίνει και στα ίδια τα ομοιοπαθητικά «φάρμακα» και στις ωφέλειες στους ασθενείς, δείχνουν ότι στην καλύτερη των περιπτώσεων αποτελούν εκφάνσεις του φαινόμενου placebo και στην χειρότερη αποτελούν κίνδυνο για τη δημόσια υγεία. Φαινόμενο placebo έχουμε όταν ένας ασθενής (ή ακόμα και ένας γιατρός) κάνει σφάλμα παρατήρησης, όταν δηλαδή αποδίδει τη βελτίωση ενός ασθενή σε μια αιτία που δεν είναι η πραγματική ή ακόμα και όταν παρατηρεί βελτίωση εκεί όπου δεν εμφανίζεται. Για παράδειγμα, πολλά νοσήματα που γιατρεύουν τα ομοιοπαθητικά είναι «αυτοϊώντα», γιατρεύονται δηλαδή από μόνα τους. Εξίσου μεγάλη επιτυχία έχουν σε παθήσεις όπου τα συμπτώματα εξαφανίζονται μόνο για να επανεμφανιστούν στη συνέχεια, δίνοντας την εντύπωση στον αφελή παρατηρητή ότι επήλθε ίαση. Δεν χρειάζεται όμως να το παιδεύουμε πολύ: Ο ομοιοπαθητικός Michael Winer γράφει στο βιβλίο του «ο ασθενής μπορεί να ωφεληθεί από την ομοιοπαθητική μέθοδο μέσα από το φαινόμενο placebo»!!!
Και φτάνουμε στους κινδύνους που παρουσιάζονται εξαιτίας της πίστης στην ομοιοπαθητική. Μια σύντομη έρευνα στο google θα εμφανίσει πληθώρα περιπτώσεων θανάτων ατόμων που προτίμησαν την εξωτική αυτή και «κοντινή στη φύση» μέθοδο, αρνούμενοι να αφεθούν στο έλεος της «συμβατικής χημικής ιατρικής». Δε λείπουν οι περιπτώσεις φυλακίσεων γονέων που αμέλησαν να απευθυνθούν σε γιατρό και στράφηκαν σε ομοιοπαθητικό πρακτικό με αποτέλεσμα να οδηγήσουν μέχρι και στο θάνατο τα παιδιά τους.
Ας πάρουμε σαν παράδειγμα την εννέα μηνών Gloria Thomas. Η μικρή Gloria εμφάνισε έκζεμα και ο ομοιοπαθητικός «γιατρός» της, ο οποίος επίσης ήταν και πατέρας της, της έκανε θεραπεία, δηλαδή της έδινε νερό, όμως η κατάσταση αντί να καλυτερεύει επιδεινώθηκε. Τον Μάιο του 2002 εισήχθη σε νοσοκομείο με μολύνσεις στο δέρμα και στα μάτια. Μετά από τρεις μέρες πέθανε από σηψαιμία που είχε προκαλέσει πνευμονική αιμορραγία. Ήταν μια περίπτωση που θα μπορούσε ίσως να έχει αντιμετωπιστεί αν είχε προληφθεί εγκαίρως, και εν πάσει περιπτώσει, το βρέφος δεν χρειαζόταν να υποφέρει περισσότερο από όσο θα έπρεπε. Το ίδιο θα μπορούσε να συμβεί σε οποιονδήποτε εμφανίζει κάποια φαινομενικά ακίνδυνα συμπτώματα που κρύβουν μια επικίνδυνη ασθένεια. Ο ομοιοπαθητικός συχνά αδυνατεί να διαγνώσει σωστά μια πάθηση, εξάλλου δεν απαιτείται να έχει τελειώσει καμιά Ιατρική σχολή. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο διάσημος Γ. Βυθούλκας, ο οποίος αποφοίτησε από το Ινδικό Ινστιτούτο Ομοιοπαθητικής. Ενδεικτικό επίσης είναι ότι μπορεί κάποιος να κάνει μεταπτυχιακό ομοιοπαθητικής (δεν υπάρχει ειδίκευση στην ομοιοπαθητική) μετά από παρακολούθηση 3ετούς προγράμματος της Ελληνικής Εταιρείας Ομοιοπαθητικής Ιατρικής, με τα μαθήματα να γίνονται σε κεντρικό ξενοδοχείο της Αθήνας.
Η ομοιοπαθητική κέρδισε έδαφος μαζί με τις υπόλοιπες new age ανοησίες: φενγκ σούι, αρωματοθεραπεία, χρωματοθεραπεία, μαγνητοθεραπεία, ρέικι, ολιστική ιατρική, ιριδολογία, κεριά στο αυτί (!), ο κατάλογος γίνεται όλο και πιο παράλογος.
Φυσικά θα μπορούσε να πει κανείς ότι δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα με το να απευθυνθεί στην ομοιοπαθητική όταν έχει το κοινό κρύωμα ή πονοκέφαλο και όχι μια ανίατη αρρώστια ή μια δύσκολη νόσο όπως είναι η σηψαιμία. Αυτό όμως είναι σαν να παραδέχεται ότι η ομοιοπαθητική είναι περιορισμένης εμβέλειας σε σχέση με τη συμβατική ιατρική, ότι φτάνει μέχρι ένα σημείο και από εκεί και πέρα αδυνατεί να ανταποκριθεί. Μα τότε γιατί να ασχοληθεί κανείς μαζί της; Γιατί να ρισκάρει κάποιος με την υγεία του και να μην πάει κατευθείαν σε γιατρό;
Η ομοιοπαθητική κέρδισε έδαφος μαζί με τις υπόλοιπες new age ανοησίες: φενγκ σούι, αρωματοθεραπεία, χρωματοθεραπεία, μαγνητοθεραπεία, ρέικι, ολιστική ιατρική, ιριδολογία, κεριά στο αυτί (!), ο κατάλογος γίνεται όλο και πιο παράλογος. Είναι μέρος της σύγχρονης λανθάνουσας «επιστροφής στη φύση», όπου ό,τι είναι πλαστικό και «χημικό» (σε εισαγωγικά γιατί στην πραγματικότητα όλα είναι χημικά) μας απομακρύνουν από τη φύση μας και ό,τι είναι πράσινο και μυρίζει ωραία βελτιώνει… την αύρα μας.
Η ομοιοπαθητική παρουσιάζεται κουστουμαρισμένη, σοβαροφανής και με χαμόγελα. Σε όποιο ερώτημα για λάθος διαγνώσεις, θανάτους και ανεκδοτολογικές περιπτώσεις, όπως παραπάνω της Gloria, απαντούν με μαρκετίστικες ατάκες όπως «Την ομοιοπαθητική να την εμπιστεύεσαι, τους ομοιοπαθητικούς να προσέχεις». Από πίσω όμως κρύβεται το κέρδος, η εκμετάλλευση ανθρώπων που είναι σε ανάγκη, ο δογματισμός, η έλλειψη μόρφωσης και η ευπιστία. Η ομοιοπαθητική πρέπει να μπει στη θέση που της ανήκει, μαζί με τα υπόλοιπα φαντάσματα που στέκονται ενάντια στον ορθολογισμό και την επιστήμη.
_____
Γράφει ο Κωνσταντίνος Σαπαρδάνης
Πηγή: eranistis.net
Αντικλείδι , https://antikleidi.com
Συναφές:
Νταξει ρε παιδια αλλα δε μπορει να μην εχει κανει κατι καλο καποια στιγμη, τα παρουσιαζετε πολυ χαλια ολα και ειμαι λιγο επιφυλακτικος. Αν και συμφωνω με οσα λετε, απλα τα θεωρω καπως μονομερη, αυτη την αισθηση τουλαχιστον ειχα μη γνωριζοντας λεπτομερειες
Πίστευα ότι σε αυτό το blog επιλέγατε τα θέματα που δημοσιεύατε. Και βρίσκομαι να διαβάζω έναν οικονομολόγο(!!!) να έχει επιστημονική άποψη σε ιατρικά θέματα!!! Όταν τον ρώτησαν με ποια ιδιότητα έγραψε το συγκεκριμμένο άρθρο είπε “…ως πολίτης”. Ως πολίτης κι εγώ λοιπόν θα του πω ότι λέει μπούρδες για placebo και νεράκι απλό. Η κόρη μου 7 ετών εμφάνισε στρεπτόκοκκο. Η κλασική ιατρική μας σύστησε μια ισχυρότατη αντιβίωση και η ομοιοπαθητικός μας έδωσε κάποια χαπάκια τα οποία πήρε η μικρή ως καραμελίτσες (αυτό της είπαμε). Σε 2 μήνες ο στρεπτόκοκκος είχε έρθει στις φυσιολογικές τιμές (0-200). Πως στο καλό δούλεψε αυτό το placebo στο παιδάκι; Και πως αντιμετωπίστηκε η ατοπική δερματίτιδα χωρίς κορτιζονούχες αλοιφές στην άλλη μου κόρη; (3 ετών τότε). Α! Επίσης η ομοιοπαθητικός μας είχε προτείνει (όχι απαγορεύσει) να μην κάνουμε 2 μόνο εμβόλια. Το BCG (Bacillus Calmette-Guerin ή BCG Vaccine) και το εμβόλιο για τον καρκίνο του τραχήλου της μήτρας.
Σήμερα 21 ετών η μία και 23 ετών η άλλη μου κόρη δεν έχουν πάρει ποτέ αντιβίωση. Με το νεράκι μια χαρά τα καταφέρανε μέχρι σήμερα … Τα παιδιά του Κ. Σαπαρδάνη μπορεί ο ίδιος να τα κάνει … φαρμακαποθήκες.
Εσείς δεν εμπιστεύεσθε τον οικονομολόγο και καλά κάνετε. Γιατί όμως εμπιστευεσθε τον υπομηχανικό κ. Βυθούλκα, τον πατέρα της ομοιοπαθητικής στην Ελλάδα. Σας συνιστώ να διαβάσετε το βιβλίο Η ΚΑΚΗ ΕΠΙΣΤΗΜΗ του Ben Goldacre από τις εκδόσεις Κλειδάριθμος, που είναι γραμμένο από εγγλέζο γιατρό και περιλαμβάνει πολλά θέματα όπως την ομοιοπαθητική, το placebo, τα συμπληρώματα διατροφής κ.α.
Λυπούμαστε για το κακεντρεχές ύφος του άρθρου που φιλοξενείτε. Απλώς για την ιστορία…
Στη Μ. Βρετανία: Η Ομοιοπαθητική είναι αναγνωρισμένη ως υποειδικότητα της Γενικής Ιατρικής από το 1950 και στα πλαίσια αναθεώρησης του όλου συστήματος των ιατρικών ειδικοτήτων υπάρχει η πρόθεση αναγνώρισης της Ομοιοπαθητικής ως πλήρους αυτόνομης ειδικότητας. Υπάρχουν πέντε ομοιοπαθητικά νοσοκομεία ενταγμένα στο Εθνικό Σύστημα Υγείας. Το 37% των Βρετανών γενικών ιατρών χρησιμοποιούν την Ομοιοπαθητική συστηματικά ή περιστασιακά.Επίσης για περισσότερο από έναν αιώνα η βασιλική οικογένεια ακολουθεί συστηματικά ομοιοπαθητική θεραπεία.
Στην Γερμανία η ομοιοπαθητική περίθαλψη καλύπτεται από το Σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης και όλες τις ιδιωτικές ασφάλειες.
Στη Γαλλία: το 32% των Γάλλων γενικών ιατρών συνταγογραφούν ομοιοπαθητικά φάρμακα συστηματικά ή περιστασιακά, τα οποία περιλαμβάνονται στην Γαλλική φαρμακοποιία.
Στο Βέλγιο: Το Βελγικό κοινοβούλιο ψήφισε τον 3/99 νομοσχέδιο για την αναγνώριση της μη συμβατικής ιατρικής με πρώτη την Ομοιοπαθητική και από ι/ι/οο όλα τα βελγικά ασφαλιστικά ταμεία καλύπτουν τις δαπάνες για ομοιοπαθητικά φάρμακα.
Σύμφωνα με δημοσκόπηση του 1998 το 42% των ερωτηθέντων εμπιστεύεται και ακολουθεί την Ομοιοπαθητική θεραπευτική.
Στην Ολλανδία: το 40% του πληθυσμού έχει επισκεφθεί ομοιοπαθητικό ιατρό, ενώ περίπου το 20 % των γενικών ιατρών χρησιμοποιεί την Ομοιοπαθητική Ιατρική. Εντυπωσιακό στοιχείο σε πρόσφατη έρευνα ήταν ότι περισσότεροι γονείς(40%) εμπιστεύονται τα παιδιά τους σε ομοιοπαθητικό ιατρό παρά σε συμβατικό (35%).
Στην Ισπανία και στην Αυστρία λειτουργούν ομοιοπαθητικά εξωτερικά ιατρεία σε γενικά νοσοκομεία.
Στην Ιταλία επίκειται η ψήφιση νόμου για την εισαγωγή της ομοιοπαθητικής στις ιατρικές πανεπιστημιακές σχολές και στα νοσοκομεία της χώρας και ήδη τρία πανεπιστήμια παρέχουν μεταπτυχιακή εκπαίδευση στην ομοιοπαθητική. Στο επιστημονικό επίπεδο, τα άλματα της.Ομοιοπαθητικής Ιατρικής είναι μεγάλα: Ήδη στη Γαλλία, εννιά πανεπιστήμια παρέχουν τριετές μεταπτυχιακό πρόγραμμα εκμάθησης της Ομοιοπαθητικής και στο τέλος των σπουδών απονέμουν πανεπιστημιακό δίπλωμα.
Στο Βέλγιο: Η Ομοιοπαθητική διδάσκεται στους τελειόφοιτους της Ιατρικής Σχολής του Catholic University of Louvain, το μεγαλύτερο Πανεπιστήμιο του Βελγίου.
Στην Ισπανία τέσσερα πανεπιστήμια έχουν μεταπτυχιακά τμήματα Ομοιοπαθητικής.
Στην Γερμανία και στην Αυστρία οι επίσημοι ιατρικοί σύλλογοι απονέμουν κατόπιν εξετάσεων τον τίτλο του ομοιοπαθητικού ιατρού ενώ οι φοιτητές της ιατρικής όλων των πανεπιστημίων εξοικειώνονται με την ομοιοπαθητική. Στο πανεπιστήμιο Exceter της Μ. Βρετανίας έχει δημιουργηθεί έδρα με αντικείμενο την έρευνα στη μη συμβατική ιατρική και στο πανεπιστήμιο του Liverpool έδρα ομοιοπαθητικής.
Στις ΗΠΑ: Σε έρευνα που δημοσιεύθηκε στο JAMA αναφέρει ότι στο 64% όλων των Ιατρικών Σχολών στις ΗΠΑ δίνονται στους φοιτητές τους μαθήματα εναλλακτικής ή συμπληρωματικής ιατρικής.Υπάρχουν πάνω από 200 ερευνητικές εργασίες σε έγκυρα ιατρικά περιοδικά που αποδεικνύουν την ευεργετική δράση του ομοιοπαθητικού φαρμάκου.
Στην Ελλάδα η ομοιοπαθητική φαρμακοτεχνία διδάσκεται από τον Τομέα της Φαρμακογνωσίας της Φαρμακευτικής Σχολής Αθηνών.
Μπορείτε να αναφέρετε κάποια links που αποδεικνύουν αυτά που γράψατε ;
Από μία μικρή έρευνα που έκανα, δεν φαίνεται να ισχύουν.
Δεν μπορεί, μη το ψάχνετε.
Η προσωπική μου εμπειρία δεν μου αφήνει περιθώρια αμφισβήτισης.Στα δώδεκα χρόνια που ακολουθώ την ομοιοπαθητική,με έχει θεραπεύσει από συσσωρευμένα σοβαρά χρόνια προβλήματα υγείας (γαστροεντερική παλλινδρόμηση,κολικούς, κ.α.) ΜΕ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΗ ΕΥΚΟΛΙΑ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ.(Θεραπεία 1 μηνός-σε αντιθεση με την σχεδον δυο ετων ταλαιπωρία με γαστροσκοπήσεις και ΑΠΕΙΡΑ χάπια,6 καθημερινά-εως αντικαταθληπτικά-των γαστρεντερολόγων,τα οποία δρούσαν μονο συμπτωματικά ).
Εξίσου αποτελεσματική και σε οξείες καταστάσεις,θα αναφέρω την πιο χαρακτηριστική.Οξεία επιδυδιμίτιδα.(λοίμωξη στον όρχι,με οίδημα)ο ουρολόγος μου συνέστησε Ciproxin 1000mg και άλλη μια αντιβίωση των 250mg ταυτοχρονα με επανεξέταση σε 1 μήνα).Ο ομοιοπαθητικός μου συνέστησε 1 ομοιοπαθητικό χαπι.(μια δοση).Οι ουρολόγοι (διευθυντής και υποδιευθυντής ουρολογικού σε πανεπιστημιακό νοσοκομείο) σάστισαν με τους υπέρυχους με διαφορά 2 ημερών και αρκέστηκαν στο οτι είμαι καλά και δεν χρειαζόμουν κάποια αγωγή επιπλέον.
Για εμένα,η ομοιοπαθητική δουλεύει.Δεν γνωρίζω τον μηχανισμό δράσης,αλλά είναι σίγουρο.Και αν είναι και placebo,ακόμη καλύτερα.Προτιμώ να θεραπευομαι με αραιωμένο νεράκι.
Ο καθένας μπορεί να λέει ότι θέλει και να κάνει ότι θέλει. Πάντως η ομοιοπαθητική είναι επικίνδυνη διότι εκείνος που την εφαρμόζει ακούγοντας τα παραμύθια αυτά παραμελεί και δεν εφαρμόζει τις μεθόδους της κλασσικής ιατρικής με ολέθρια για την υγεία και τη ζωή του αποτελέσματα.
Συμφωνώ ,ο καθένας μπορεί να λέει ο,τι θέλει,αλλά δεν εξερειστε εσείς απο αυτόν τον κανόνα.αν και το να αποκαλείτε τη μαρτυρία μου “παραμύθι” σας καθιστά μάλλον αγενή.
Η προσωπική μου εμπειρία δεν μπορεί να γίνει αντικείμενο συζήτησης, μιλω εξ ιδίας πείρας.κατα την άποψη μου η ομοιοπαθητική μπορεί να θεραπεύσει.αυτο το θεωρώ αξίωμα.
τον μηχανισμό δράσης της δεν μπορώ να τον ερμηνεύσω όπως προφανώς και η επιστήμονες.αυτό τι σημαίνει;πως ο,τι δεν ερμηνεύεται απο την επιστημονική κοινότητα είναι αναληθές;η επιστήμη έχει το μέγιστο προνομιο να γινεται αποδεκτη σαν η μόνη αλήθεια.σκεφτείτε όμως. τι θα ήταν η επιστήμη αν σταματούσε να αυταναιρειται και να αναπροσαρμόζεται;π.χ. Στα χρόνια της ανακάλυψης της ομοιοπαθητικής η αφαίμαξη ήταν μια επιστημονική μέθοδος που εφαρμοζόταν κατά κόρον απο τους γιατρους της εποχής.σημερα κάτι τέτοιο μας φαίνεται βάρβαρο και απαρχαιωμένο.υπηρξε όμως η αλήθεια της εποχής.Η βαρυτητα ας πούμε προϋπήρχε της επιστημονικής της απόδειξης.Αυτο που θέλω να πω είναι πως αν ο μηχανισμός δρασης της ομοιοπαθητικής αποτυγχάνει να αναγνωριστεί απο την σημερινή επιστημονική κοινότητα,αυτο συνιστά πρόβλημα της επιστήμης και όχι της ομοιοπαθητικής και δεν καταργεί τα πιθανά ωφελη της,έστω κι αν τεκμηριώνονται μονο εμπειρικα.Δεν ξέρω αν συνιστά επιστήμη υπό την στενή έννοια του όρου,αλλα σίγουρα συνιστά θεραπευτική μέθοδο με πολύ καλές επιδόσεις.οι μαρτυρίες είναι άπειρες και σε περιπτώσεις όπου η ανεπάρκεια της συμβατικής ιατρικής είναι εμφανέστατη-όπως στη δικη μου-. τι έχει να πει η ιατρική για τα αίτια που προκαλούν ασθένειες όπως ημικρανίες,ψωρίαση η το χρόνιο πυελικό άλγος και πως καταπολεμά τα ΑΙΤΙΑ που τις προκαλούν;
Εσείς,προσωπικά έχετε έρθει σε επαφή με την ομοιοπαθητική,η εκφέρετε γνωμη δημοσιως,για κάτι το οποίο αγνοείτε εντελώς;