Ήταν μία έντονη χρονιά για εμάς, εδώ στη Γερμανία. Η Μπάγιερν πήρε το Τσάμπιονς Λινγκ, η Μέρκελ τις εκλογές και το ποτάμι κάμποσους Βαυαρούς στις τρομερές πλημμύρες του Ιουνίου. Αν δεν έχεις τίποτις καλύτερο να κάμεις, έλα να βολτάρουμε στο χριστουγεννιάτικο Βερολίνο, να σου τα πω πιο διεξοδικά.
Στις πλατείες και τις λεωφόρους της πόλης έχουν στηθεί εδώ και βδομάδες τα ξύλινα κιόσκια που πουλάνε λογής λογής καλούδια σε τσιμπημένες τιμές. Εδώ φέρνουμε τον μικρό Όττο και την μικρή Κρίστα για να τους κεράσουμε ζαχαρωτά και καραμελωμένους ξηρούς καρπούς. Ή ν’αγοράσουμε στολίδια για το δέντρο και στεφάνια να τα κρεμάσουμε όξω από την πόρτα.
Παρότι το κρύο είναι τσουχτερό, οι δρόμοι της πόλης είναι καθημερινώς γιομάτοι με κόσμο. Χαρούμενο και καλοντυμένο κόσμο. Που ψωνίζει και απολαμβάνει το κρίστμας ντεκορέισον. Και γιατί να μην είμαστε χαρούμενοι άλλωστε;
Θα σου μιλήσω με φακτς: (α) η ανεργία μας βρίσκεται στο πέντε τοις εκατό, που είναι η δεύτερη καλύτερη επίδοση στον αναπτυγμένο κόσμο μετά την Ιαπωνία, (β) το εμπορικό μας πλεόνασμα χτυπάει το ζαλιστικό επίπεδο του 1 δις ευρώ και βάλε, που σημαίνει ότι μόνο η Κίνα μάς ξεπερνάει και οριακά, και (γ) το εισόδημα του μέσου Γερμανού έχει αυξηθεί μέσα σε μία δεκαετία κατά σαράντα εννιά τοις εκατό (κάτσε να στο γράψω και αριθμητικώς για να το καταλάβεις: 49%), έναντι ενός 27% που αυξήθηκε ας πούμε το εισόδημα του μέσου Αμερικανού για να έχεις να συγκρίνεις ποιος την έχει μεγαλύτερη. Την ανάπτυξη, ντε!
Ναι, το πρόσωπο της χρονιάς εδώ στη Γερμανία είναι η εικονιζόμενη. Όχι η Λέιντι Γκάγκα καλέ, εκεί δίπλα! Ούτε η Μισέλ Ομπάμα και η βασίλισσα της Ολλανδίας. Η καλή μας Αγγέλα! Που μπορείς να την αγοράσεις και σε στολίδι για το χριστουγεννιάτικο δέντρο σου, να την έχεις να σου χαμογελάει και να καθησυχάζεσαι. Ότι κι αν δεν κατέβει ο Άγιος Βασίλης από την καμινάδα, θα σου εξασφαλίσει εκείνη στα σίγουρα το δώρο σου!
Βεβαίως και την ψηφίζουμε! Διότι ειλικρινά, αν είχε και το δικό εισόδημα αυξηθεί κατά πενήντα τοις εκατό μέσα σε δέκα χρόνια κι αν ζούσες σε ένα οργανωμένο κράτος που βελτιώνει διαρκώς το βιοτικό σου επίπεδο, πες μου γιατί να μην το ρίξεις δαγκωτό στη φράου Μέρκελ. Άλλωστε, οι πολλοί υποστηρικτές της εδώ στη Γερμανία, της αποδίδουν και ακόμα έναν θρίαμβο: τη διάσωση του Ευρώ και της ευρωπαϊκής οικονομίας από τις τοξικές συνέπειες των άσωτων του Νότου.
Θέλεις να σου αγοράσω κανένα κράπφεν να μασουλάς; Ή θέλεις κάτι αλμυρό: ίσως ένα μπρέτσελ με λιωμένο τυρί; Ένα φλιτζάνι ζεστό γκλουβάιν;
Οι φούρνοι σιάχνουν ένα σκασμό θεμάτικ γλυκά με φράουλες και ράσμπερις και άχνη ζάχαρη. Και φουρνίζουν και ψωμιά σε σχήμα δέντρου ή αστεριού. Δύσκολα αντιστέκεσαι σε όλη αυτήν την υπερπαραγωγή -άσε που το κρύο, εμένα μου ανοίγει και την όρεξη.
Στην ανατολική πλευρά της πόλης, πίσω από την Αλεξάντερ Πλατς, τα πράγματα βεβαίως είναι πιο υποτονικά. Αλλά αν βολτάρεις προς το λατρεμένο Μίττε, την πιο γουάου γειτονιά του Βερολίνου με τις εσωτερικές αυλές, τις μπυραρίες και τις γκαλερίς, θα ιδείς κάμποσο κόσμο -κυρίως νεαρόκοσμο- να διασκεδάζει και να τρώει και να ψωνίζει.
Ναι, ακόμα και το άλλοτε μίζερο Ανατολικό Βερολίνο έχει αρχίσει να γίνεται πιο χαριτωμένο και πιο πολύχρωμο. Και να απολαμβάνει ολοένα και μεγαλύτερο κομμάτι του γερμανικού σαξές στόρι.
Αλλά ας επιστρέψουμε στο Δυτικό Βερολίνο και στην Κου’νταμ, την πιο εμπορική λεωφόρο της πόλης. Με τις υπέροχες βιτρίνες, τα πολυκαταστήματα και τα εμπορικά κέντρα. Εδώ έχουν την έδρα τους και οι μεγάλες επιχειρήσεις της χώρας. Οι τράπεζες, οι ασφαλιστικές, οι πολυεθνικές.
Η Γερμανία της κυρίας Μέρκελ είναι πρωτίστως μία ισχυρή οικονομία. Με τον τραπεζικό κλάδο να κυριαρχείται από την Deutsche Bank και την Commerzbank και τον ασφαλιστικό κλάδο από την Allianz και την Munich Re. Κι αν αλλού, σου μιλάνε για ελεύθερη αγορά και καλλιέργεια του ανταγωνισμού, εδώ -αλλά να μείνει μεταξύ μας- είμαστε υπέρ ενός ιδιότυπου συγκεντρωτισμού. Σε λίγους και καλούς παίκτες. Τη Siemens στα ηλεκτρόνικς, την Volkswagen, την BMW και την Daimler στα αυτοκίνητα, την Deutsche Telecom στις τηλεπικοινωνίες.
Και άσε τους άλλους να ανοίγουν τις αγορές τους για μας. Άστους να πασχίζουν για μεγαλύτερη ευελιξία στην αγορά εργασίας τους. Τη στιγμή που εδώ στη Γερμανία, η δική μας αγορά εργασίας παραμένει εξαιρετικά προστατευμένη και δύσκαμπτη: το να απολύσεις είναι δύσκολο, το να προσλάβεις ενθαρρύνεται σφόδρα! Εξού και οι περισσότερες επιχειρήσεις έχουν περισσότερο προσωπικό από όσο ενδεχομένως χρειάζονται. Εξού και τα επιδόματα ανεργίας είναι τόσο υψηλά που φθάνουν σχεδόν τον κατώτατο μισθό της Ελλάδας. Μένεις σπίτι σου και σου δίνουμε 600 ευρώ.
Θα με ρωτήξεις, καλά βρε πτηνό, κι εκεί στη Γερμανία, φτωχούς δεν έχετε; Ασφαλώς και έχομεν! Αλλά το κράτος, τους εξασφαλίζει στέγαση (σε διαμέρισμα) και τις βασικές παροχές (τη ΔΕΗ τους και το νερό τους) κερασμένες. Αν δε, είσαι μητέρα και έχεις πάνω από δύο παιδιά, είναι σα να σου κλήρωσε το κρατικό λαϊκό λαχείο: δεν χρειάζεται να δουλέψεις λέμε! Και όχι, δεν το λέω χαριτολογώντας: μόνο ένα αστείο ποσοστό 5-6% των γυναικών που έχουν δύο παιδιά, εργάζονται. Διότι εδώ στη Γερμανία, θεωρείται απόλυτα φυσιολογικό να μείνεις σπίτι και να αφοσιωθείς στα παιδιά σου -δεν θα σε τρέχουμε στη δουλειά από τον τέταρτο ή πέμπτο μήνα μετά την γέννα, να μην ξεύρεις πού να αφήσεις τον μπέμπη σου.
Κι αν νομίζεις ότι είμαστε ζούπερ ευτυχισμένοι και πάντα γελαστοί, οφείλω να σου πω ότι ακόμα κι εμείς εδώ γκρινιάζουμε συχνά για το σύστημα, θεωρώντας ότι δεν είναι τόσο καλό όσο ας πούμε εκείνο των Νορβηγών (μισητοί Βίκινγκς) ή των Σουηδών (μισητοί ΑΒΒΑ). Εχθρός του καλού είναι το καλύτερο, έτσι δεν λένε;
Κι αν νομίζεις ότι δουλεύουμε πολλές ώρες, πάλι λάθος είσαι. Στη Γερμανία δουλεύουμε λιγότερο χρόνο από ό,τι εσείς στο Νότο. Αλλά φυσικά, είμαστε πιο πειθαρχημένοι και πιο αφοσιωμένοι στο αντικείμενο της εργασίας μας. Που σημαίνει ότι δεν κάμουμε πέντε διαλείμματα για τσιγάρο, μήτε αρχίζουμε τη μέρα μας με κους κους και πρωινό σερφάρισμα στο διαδίκτυο.
Τι εννοείς, θέλεις την πιστωτική μου; Αναγνώστα, εγώ σου μιλάω για τόσο ιμπόρταντ τόπικς κι εσύ έχεις πάλι το νου σου στις βιτρίνες και τις αγορές; Άντε, θα σου αγοράσω ό,τι θέλεις: ο μισθός μου εδώ στη Γερμανία είναι περίπου διπλάσιος από τον δικό σου στην Ελλάδα, οπότε η αγοραστική μου δύναμη βάζει κάτω τη δική σου, την πατάει και γελάμε μαζί της.
Και μην φανταστείς ότι το κόστος ζωής είναι πολύ υψηλότερο. Ειδικά στο Βερολίνο, το ρίαλ εστέιτ παραμένει σχετικά φθηνο -καμία σχέση με τα Λονδίνα ή με τίποτις Χαλάνδρια, Ψυχικά και Γλυφάδες- με αποτέλεσμα τα κόστη να μην επιβαρύνονται πολύ από τέτοια πάγια έξοδα όπως ας πούμε τα νοίκια και τα κοινόχρηστα. Επίσης έχομεν σχετικά φθηνό φυσικό αέριο για τη θέρμανσή μας και η τιμή της βενζίνης είναι κι αυτή χαμηλότερη από την αντίστοιχη στην Ελλάδα. Στο σούπερμάρκετ, δίνω περίπου τα ίδια με εσένα. Και βεβαίως δεν έχω ένα κάρο έξοδα που έχεις εσύ, όπως π.χ. φροντιστήριο για τα παιδιά (τι σημαίνει “φροντιστήριο”; δεν το έχουμε εδώ στη Γερμανία!) ή φακελάκι για το γιατρό (πλάκα κάμεις που θα του δώκω έξτρα λεφτά στην τσέπη!).
Η βόλτα μας φθάνει στο τέλος της. Σε βλέπω που έχεις γίνει μπλε από το κρύο. Δεν είναι από το κρύο, αλλά από το κακό σου; Που δεν ζεις μόνιμα εδώ; Μην μου στεναχωριέσαι αναγνώστα, έχει και η Γερμανία τ’αρνητικά της φυσικά. Αλλά λυπάμαι που θα στο χαλάσω, δεν είναι τόσα πολλά. Ναι-ναι, δεν έχομεν παραλίες και κλαμπομάγαζα και Ρέμους. Δεν έχομεν φραπέδες και κοψίδια. Δεν έχομεν ζέστη και τόσες λιακάδες και μεσογειακό ταπεραμέντο. Αλλά έχομεν κάτι που εσύ στην Ελλάδα, στερείσαι: την γαλήνη και τη σιγουριά ενός κράτους που φροντίζει για τους πολίτες του.
Μέσα από την Πύλη του Βραδεμβούργου, κοιτάζω το μεγάλο χριστουγεννιάτικο δέντρο που έχει στηθεί στην αρχή της λεωφόρου Ούντερ ντεν Λίντεν. Και λυπάμαι πραγματικά. Που στην Ελλάδα είμαστε καταδικασμένοι στους Αντώνηδες και τους Αλέξηδες. Στους Παπανδρέου και τους Καραμανλήδες. Στις εθνικές μας μιζέριες και στους φανατισμούς μας. Που κι αν στολίζουμε τα δέντρα και τα μπαλκόνια μας, δεν θα μας επιτρέψουν ποτές να γιορτάσουμε το μέλλον μας και τις ζωές μας.
_____
Πηγή: http://pigkouinos.blogspot.gr/
Αντικλείδι , https://antikleidi.com
Συναφές:
Ο μικρός ταξιδιώτης στη Γερμανία
Γιατί έφυγα από την Ελλάδα, πολύ πριν την κρίση (και γιατί δεν θα ξαναγυρίσω)
Πραγματικά, το άρθρο σου από πλευράς τελικού νοήματος είναι επιεικώς γελοίο. Σχηματικά θα το παρομοίαζα με ένα χοντρό παιδάκι που τρώει παγωτό και κοροϊδεύει ένα πιο παιδάκι που είναι νηστικό.
Εσείς οι Γερμαναράδες είστε περίεργοι τύποι. Αυτοικανοποιείστε με την ευμάρεια σας, η οποία όμως δε σας αρκεί. Έτσι γεμίζετε τα αεροπλάνα για την Ελλάδα τα καλοκαίρια, όχι όμως για τις παραλίες και τις ξαπλώστρες, αλλά για να “αγοράσετε” λίγη ποιότητα ζωής, όσον αφορά στις ανθρώπινες σχέσεις την αληθινή επαφή με τη φύση και το περιβάλλον και εν τέλει για λίγη πραγματική ζωή. Ασε μας λοιπόν στην ησυχία μας και μη βγάζεις, με προβοκατόρικα άρθρα, δημόσια όλα τα συμπλέγματά σου. Κράτα και λίγα για το εαυτό σου. To “Grichishe Wein” τα λέει όλα.
Η Ελλάδα είναι ο Παράδεισός σας. Το ξέρεις καλά, το νιώθεις και δε μπορείς να κάνεις τίποτα για αυτό παρά να γράφεις άρθρα…. για αυτό που σου λείπει για αυτό που σε σιγοκαίει και δε μπορείς να έχεις.
Ρώτα λοιπόν τους Βερολινέζους φίλους σου συνταξιούχους που ψάχνουν κατοικία στην Κρήτη και την Πελλοπόνησο για να περνούν τα Καλοκαίρια τους ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΧΕΙΜΩΝΕΣ εδώ, που άρχισαν ΌΛΑ!
ΥΓ Βλέπω όμως ότι δεν κάνεις τις βολτούλες σου με τον ΟΤΤΟ και την ΚΡΙΣΤΑ στο Κρόϊτσμπεργκ.
Το χειρότερο μάλιστα κουσούρι μας δεν το αναφέρει το άρθρο. Καταντήσαμε να φθονούμε το καλύτερο και όχι να το εκτιμούμε και να το θαυμάζουμε. “Να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα” που έλεγε ο συγχωρεμένος αείμνηστος Χριστόδουλος…..
΄΄Μηδένα προ του τέλους μακάριζε. ΄΄ Σόλων ο Αθηναίος.