Ο πολλαπλασιαστής της ασυναρτησίας

pseudodali8


Όντως, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) έκανε ένα σοβαρό λάθος στην ελληνική περίπτωση. Θεώρησε ότι, επειδή η ελληνική οικονομία συμμετείχε στην ευρωζώνη και η Ελλάδα ήταν μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ) από το 1981, είχε να κάνει με μια συνηθισμένη δυτικού τύπου οικονομία. Οδυνηρό λάθος.

Η ελληνική οικονομία, από πολλές πλευρές είχε και έχει περισσότερα κοινά γνωρίσματα με τις πρώην κομμουνιστικού τύπου οικονομίες της Ανατολικής και της Κεντρικής Ευρώπης, παρά με δυτική οικονομική οντότητα. Η παραοικονομία, η κλεπτοκρατία, η εκτεταμένη κρατική παρέμβαση και η πολύ χαμηλή ανταγωνιστικότητα, σε συνδυασμό με μία αναποτελεσματική και διεφθαρμένη γραφειοκρατία, ήταν τα πιο αδρά χαρακτηριστικά των οικονομιών του «υπαρκτού σοσιαλισμού», οι οποίες πέρασαν δύσκολες περιόδους προσαρμογής μετά την κατάρρευση των καθεστώτων. Κατά κύριο δε λόγο, το μεγάλο πρόβλημα των χωρών αυτών ήταν η βελτίωση της ανταγωνιστικότητάς τους, η οποία αποτελεί και την βασικότερη προϋπόθεση για την πορεία μιας οικονομίας προς την ανάπτυξη.

off-to-another-dimension

Όπως αναγνωρίζεται από τις περισσότερες σχολές οικονομικής σκέψης, το ανταγωνιστικό ρυθμιστικό πλαίσιο κάθε χώρας, στον βαθμό που διευκολύνει την ανάπτυξη ανταγωνιστικών συνθηκών στην λειτουργία των βασικών της αγορών, συμβάλλει στην αύξηση της παραγωγικότητας και των επενδύσεων και ενισχύει την αναπτυξιακή δυναμική της οικονομίας και την κοινωνική ευημερία. Η εξασφάλιση της λειτουργίας υγιών ανταγωνιστικών συνθηκών σε όλους τους κλάδους αποτελεί την ισχυρότερη βάση για την βελτιστοποίηση της κατανομής των παραγωγικών πόρων στην οικονομία και για την ενίσχυση των κινήτρων που οδηγούν σε ταχύτερη ανάπτυξη προς όφελος του κοινωνικού συνόλου. Γενικά, ο ανταγωνισμός αποτελεί βασικό προσδιοριστικό παράγοντα του οικονομικού περιβάλλοντος της χώρας, που προσδιορίζεται επίσης από τα βασικά συγκριτικά της πλεονεκτήματα και από τον βαθμό αναπτύξεως της οικονομικής και κοινωνικής της υποδομής. Αυτό το περιβάλλον μπορεί να είναι φιλικό για την ανάπτυξη επιχειρηματικών δραστηριοτήτων και για την αύξηση των επενδύσεων και της απασχόλησης στην χώρα, ή μπορεί να είναι αρνητικό και να καθιστά την χώρα μη ελκυστική ως τόπο εγκαταστάσεως επενδύσεων, εγχώριων και ξένων.

Αυτό το περιβάλλον, λοιπόν, στην Ελλάδα –όπου η οικονομική ύφεση ήταν παρούσα από το 2008– βρισκόταν σε πολύ χαμηλό επίπεδο, με τον κρατισμό και τις ανελαστικότητές του να καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα δραστηριοτήτων. Ο ανταγωνισμός απουσίαζε από πολλούς κλάδους της οικονομίας, κυρίως δε από τις συγκοινωνίες, τις μεταφορές, την εκπαίδευση, την χρηματοδότηση του αγροτικού τομέα, τις ταχυδρομικές υπηρεσίες και το Σύστημα Κοινωνικών Ασφαλίσεων.

Step Up 4

Ακόμα χειρότερα, η κυβέρνηση του Γιώργου Α. Παπανδρέου πρότεινε και υπέγραψε μνημόνια με μοναδικό κίνητρο να καλύψει δανειακές ανάγκες, παρά να πραγματοποιήσει ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις. Έτσι, αντί να περιορίσει τις δημόσιες δαπάνες προτίμησε να διαλύσει τον ιδιωτικό τομέα της οικονομίας, γεγονός που οδήγησε και σε τεράστια φυγή κεφαλαίων από την Ελλάδα. Οι εκτεθειμένες σε τοξικά κρατικά ομόλογα τράπεζες έγιναν και αυτές με την σειρά τους προβληματικές, με αποτέλεσμα η οικονομία να αντιμετωπίζει σοβαρότατο και οξύτατο πρόβλημα ρευστότητας. Εξ αυτού δε του προβλήματος ενισχύεται η φοροδιαφυγή και υποφέρουν τα δημόσια έσοδα.

Αυτό σημαίνει ότι, αν ζητηθεί από το ΔΝΤ να αλλάξει ο πολλαπλασιαστής δημοσιονομικής προσαρμογής, τότε η Ελλάδα θα αποκλειστεί για μία μακρά περίοδο από τις αγορές, θα χρειαστεί νέο «κούρεμα» του χρέους της και, ως εκ τούτου, οι απαραίτητες για την βελτίωση της ανταγωνιστικότητάς της μεταρρυθμίσεις θα μετατεθούν άγνωστο για πόσο χρόνο.

Όσοι ασχολούνται με την οικονομία και κυρίως με την μακροοικονομική της διάσταση, γνωρίζουν πολύ καλά ότι ο πολλαπλασιαστής εξαρτάται από την σύνθεση της δημοσιονομικής προσαρμογής, με τις σχετικές μελέτες να δείχνουν ότι τα προγράμματα που βασίζονται στις περικοπές δαπανών έχουν μικρότερη αρνητική επίπτωση στο ΑΕΠ και άρα μεγαλύτερη πιθανότητα επιτυχίας από τα αντίστοιχα που στηρίζονται στην αύξηση των φόρων. Ο ίδιος ο Κέϋνς, αν ζούσε, θα εξηγούσε σε αυτούς που συνεχώς τον επικαλούνται ότι το ελληνικό μείγμα δημοσιονομικής προσαρμογής με βασικό κριτήριο την διατήρηση συντεχνιακών συμφερόντων ξεφεύγει πλήρως της περίφημης κεϋνσιανής θεωρίας του πολλαπλασιαστή.

 του Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου  

 Πηγήeuropeanbusiness.gr

Αντικλείδι , https://antikleidi.com

Συναφές: 

Τα ΜΜΕ και οι μη μεταρρυθμίσεις  

2013: Η χρονιά του οικονομικού πολέμου 

Η τεχνολογία και οι εργασιακές προκλήσεις 

Γιατί απέτυχαν τα διεθνή οικονομικά μοντέλα

Σχετικά Άρθρα

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -


- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

10 CommentsΣχολιάστε

  • Σαν καλά τα λες, αν και λίγο συντηρητικούλια. Περίμενε τώρα να δεις τί σχόλια έχεις να ακούσεις από τα εξαγορασμένα πολιτικο-συνδικαλιστικά αργομίσθαρνα.

  • Δεν νομίζω ότι αυτή σου η ανάλυση έχει και απόλυτο δίκιο. Ξέχασες να βάλεις κατ’ αρχάς τους μεγαλοεργολάβους, με τα τεράστια ποσά που λυμαίνονταν, αυτοί πράγματι χωρίς ανταγωνισμό. Τις εταιρείες μαμούθ που λυμαίνονταν τις προμήθειες, πράγματι χωρίς ανταγωνισμό, με παράλληλο χρηματισμό των κρατούντων. Όλα αυτά και πολλά άλλα ανάλογα, σίγουρα δεν δείχνουν όσα ισχυρίζεσαι. Άλλωστε οι συγκοινωνίες στην Ελλάδα είναι ελεύθερες, Τι εννοείς; Τα ΚΤΕΛ και ο ΟΑΣΘ δεν είναι ιδιωτικά μήπως; Τα πλοία το ίδιο. Τα μεν ΚΤΕΛ οργιάζουν κάθε φορά στην αύξηση των εισιτηρίων και τα πλοία έχουν να πληρώσουν μισθούς ένα εξάμηνο. Τι άραγε να φταίει για αυτό; Μόνο ο ΟΑΣΘ λειτουργεί σωστά και αυτό με την σκληρή δουλειά των εργαζόμενων, χωρίς παρεμβάσεις κυβερνητικές όμως γιατί δεν μπορούν να κάνουν. Σίγουρα θα λες τα αστικά στην Αθήνα. Μα αυτά είναι Δημόσια μόνο σαν οργανισμός. Είναι λημέρι της κάθε κυβέρνησης για την τακτοποίηση υμετέρων σε Υψηλά αμειβόμενες θεσούλες. Το μάρμαρο μέχρι σήμερα το πληρώνει ο επιβάτης και οι εργαζόμενοι με τις πάμπολλες αυθαιρεσίες των Διοικήσεων, σε εξοπλισμό, δρομολόγια, κόστος εισιτηρίων. Από που προκύπτει η έλλειψη ανταγωνισμού στον Αγροτικό τομέα; Με το να πρέπει να ανταγωνιστούν οι αγρότες, τις απαράδεκτες παροχές που τους δίνουν; (Βλέπε πετρέλαιο) Οι μεσάζοντες, που οι ίδιες οι κυβερνήσεις έφτιαξαν και στηρίζουν; Με τις επιδοτήσεις και τα ξεριζώματα της Ε.Ε. και των “Εθνικών” κυβερνήσεων χωρίς εναλλακτικές προτάσεις; Ας μην αναλύσουμε δε το θέμα Παιδεία και ΕΣΥ. Γιατί στην μεν Παιδεία κάνανε τα πάντα όχι για να μην μπουν τα ξένα Πανεπιστήμια στη χώρα, το αντίθετο έγινε, αλλά το πρώτιστο μέλημα ήτανε να ξεριζώσουνε τα Ελληνικά Πανεπιστήμια. Όσο για το ΕΣΥ μιά χαρά λειτουργούν στη χώρα μας οι Ιδιωτικές κλινικές, διαγνωστικά κέντρα και Νοσοκομεία, αλλά με πολύ λιγότερες ουσιαστικές παροχές από τα δημόσια. Εκτός της χλίδας του περιβάλλοντος χώρου. Σε αυτό βέβαια δεν φταίνε οι εργαζόμενοι. Απλά αναρωτήθηκες πόσοι μπορούν να προσεγγίσουν, όχι να θεραπευτούν, εκεί;
    Δεν ξέρω και δεν με ενδιαφέρει αν το σύστημα μοιάζει με κομμουνιστικό ή μίζερο καπιταλιστικό. Λίγη σημασία έχει. Το σύστημα εδώ και 40 χρόνια, έκανε τα πάντα να τρώει μόνο του, αφήνοντας τον πολίτη στην άκρη, αποκοιμισμένο. Αυτή είναι η ουσία. Εκεί είναι το πρόβλημα. Σήμερα για δικούς τους λόγους με πιο σκληρά μέτρα και μεθόδους προσπαθεί να εξαθλιώσει τελείως τον ΠΟΛΙΤΗ, για να μπορεί να κερδίσει ακόμα περισσότερα. Όταν αδίστακτα ζητά να πιεί το αίμα του κάθε ανήμπορου πολίτη, όταν δεν υπάρχει ανθρωπισμός, εμένα λίγο με νοιάζει πως λέγεται το σύστημα. Αυτό όμως που καταλαβαίνω ΑΠΟΛΥΤΑ, αν και δεν είμαι Οικονομολόγος, είναι ότι το πρόβλημα δεν είναι να ξεπουλήσουμε τα πάντα με όποιο τίμημα. Το πρόβλημα είναι σαν ΛΑΟΣ να βάλουμε όρια ανθρωπιάς και αλληλεγγύης έτσι ώστε ο κάθε άνθρωπος να παραμένει άνθρωπος μέχρι το τέλος της ζωής του. Αυτό είμαι σίγουρο ότι δεν θα μου το λύσει ούτε η Μέρκελ, ούτε το ΔΝΤ, ούτε το Άγιο Πνεύμα. ΘΑ το λύσει ο ΛΑΟΣ ΜΟΝΟ, ΑΝ ΞΕΠΟΥΛΗΣΕΙ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΚΥΒΕΡΝΗΣΑΝΕ 40 ΧΡΟΝΙΑ ΤΩΡΑ, και ΟΧΙ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ ΤΟΥ!!!

    • Αγαπητέ Σταμάτη, η τελευταία σου παράγραφος ,είναι η ΟΥΣΙΑ του θέματος που μας απασχολεί….φαντάζομαι όλους? ΠΟΤΕ ΘΑ ΜΙΛΗΣΕΙ Ο ΛΑΟΣ????? Ε??? ΠΟΤΕ????

    • Αν δεν πάψουμε να ρίχνουμε πάντα τις ευθύνες στους ‘άλλους’ και δεν αποκτήσουμε αυτογνωσία, δεν πρόκειται να δούμε άσπρη μέρα.

      Δυστυχώς αρκετοί συμπολίτες μας αρνούνται ακόμα να αποδεχτούν ότι αρμενίζαμε στραβά, και ότι γι’ αυτό δεν έφταιγαν μόνο οι “άλλοι”.

    • Οι μεγαλοεργολάβοι, οι εταιρείες μαμούθ, τα ΚΤΕΛ, ο ΟΑΣΘ κτλ. συνιστούν ακριβώς την οικονομία ανατολικού τύπου που περιγράφει με ακρίβεια το άρθρο. Πράγματι, όλα αυτά τα χρόνια βιώνουμε στην πραγματικότητα μια κομμουνιστικού τύπου οικονομία. Ακόμη κι’αν δεν κυβέρνησε πότε το ΚΚ, κυβερνά αντ’ αυτού η συγκεκριμένη νοοτροπία μέσω των συνδικάτων.

  • Δεν είναι δυνατόν,στην κατάσταση που μας ‘εφεραν, όχι μόνο τα μνημόνια εδώ και 3 χρόνια,αλλά και η είσοδός μας στην ζώνη του ευρώ, να επιμένουμε στο δέσιμο της χώρας μας στο ευρώ, με τις ολέθριες συνέπειες στους ανθρώπους της χώρας μας,στο ξεπούλημε κάθε πηγής πλούτου που διαθέτουμε και την παραδοση της εθνικής μας κυριαρχίας….να παρακολουθούμε ΑΠΛΑ όσα γίνονται….που είναι η επαναστατική διάθεση των ελλήνων να προστατεύσουν την γη τους,τα σπίτια τους και το ανθρώπινο δυναμικό τους,όπως έκαναν στους τελευταίους πολέμους???? για την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, ρε γαμ…..!!!
    καλά για το πολιτικό προσωπικό δεν γίνεται καν λόγος….ούτε πατριωτισμό διαθέτουν αλλά ούτε και αρχ…..α……..ο λαός που βρίσκεται??? θα αφήσει και την τελευταία σταγόνα αίματος??? πριν αντιδράσει???
    Ωσ πότε παληκάρια κλπ.κλπ.κλπ ????

  • Δεν με έπεισες αγαπητέ Πάνου με τα επιχειρήματα σου.Αν κατάλαβα καλά συμφωνείς ότι οι Κυβερνώντες για 40 χρόνια έχουνε την ευθύνη. Το αρχικό άρθρο δεν έλεγε όμως αυτό. Το αρχικό άρθρο μετέφερε τις ευθύνες στον Πολίτη. Σε αυτό συμφωνείς; Εγώ πάντως όχι. Τα συνδικάτα δεν αλλοτριαθήκανε από μόνα τους αλλά από τον πάροχο της εποχής εκείνης που ήτανε το ΠΑΣΟΚ που τους επέβαλε με άπειρους εκβιασμούς προς τους εργαζόμενους. Ας δούμε με ανοιχτά τα μάτια, για να λύσουμε το πρόβλημα. Με ξεπουλήματα του Δημόσιου πλούτου δεν θα πάμε και πολύ μακριά. Κάποτε θα τελιώσει το ξεπούλημα και τότε τι θα μας ζητήσουν την Ψυχή; μάλλον πρέπει να το ξανασκευτείς!!

    • Ναι Σταμάτη, συμφωνώ με τη διαπίστωση ότι φταίμε οι πολίτες. Γιατί τελικά είναι και η λογικότερη, αν όχι η μόνη εξήγηση, όταν τα προβλήματα [διαφθορά, παραοικονομία, ανοχή στη βία, αδιαφορία για το περιβάλλον κλπ] είναι τόσο διάχυτα σε όλη την κοινωνία σε βαθμό που την προσδιορίζουν. Ακόμη κι’αν δεν είχε υπάρξει ο Ανδρέας και το ΠΑΣΟΚ οφείλω να παραδεχτώ, για να είμαι αντικειμενικός και ειλικρινής, ότι η κοινωνία θα είχε βγάλει από τα σπλάχνα της άλλον στη θέση του. Τα αξίωνε όσα καθ’ υπερβολή της χορηγούσε. Το ότι ζούσαμε πχ όλοι μας και ιδίως τα Ταμεία, πέραν των δυνατοτήτων μας και της παραγωγικότητας της οικονομίας μας το γνωρίζαμε από δεκαετίες. Η όχι; Πώς αντιδρούσαμε εν όψει εκλογών ως πολίτες; Ποιούς ψηφίζαμε; Επιμένω λοιπόν. Εμείς φταίμε.