Ζούμε σε μια χρονική στιγμή που καταγράφεται στην ιστορία της Ευρώπης ως εποχή της ευρωπαϊκής αποδομήσεως και στην ελληνική ιστορία θα μείνει γνωστή ως εποχή των μνημονίων. Αυτή είναι η πραγματικότητα, οφείλουμε να την αποδεχθούμε, να συμβιβαστούμε με αυτήν και να τη συζητήσουμε με νηφαλιότητα. Παράλληλα, η παγκόσμια οικονομική κρίση των εσχάτων αποκάλυψε με τρόπο κυνικό μα και οδυνηρό αυτό το οποίο ο καθένας μπορούσε να υποψιαστεί, είτε πρόκειται για άτομο είτε για συλλογική ομάδα είτε για έθνος.
Στις δύσκολες περιστάσεις η έννοια του κοινού συμφέροντος εύκολα ολισθαίνει και μετασχηματίζεται σε συμφέρον στενό και ατομικό και τότε η όποια κοινωνική συνοχή καταρρέει και τα πρόσωπα δοκιμάζονται στις συνθήκες της ταπείνωσης και της ένδειας.Αυτό μπορεί να το διαπιστώσει κανείς ανατρέχοντας στις συμπεριφορές ηγετών και κυβερνήσεων, μετά τη χρηματοπιστωτική κρίση του 2008, όπου κάθε κράτος επιχειρούσε να θωρακίσει τη οικονομία του και τις κατακτήσεις, βάζοντας στην άκρη το συλλογικό συμφέρον των συμμαχιών που είχαν μέχρι τότε διαμορφωθεί. Επιπλέον τρανή απόδειξη αποτελεί και η στάση που τήρησαν χώρες-μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης και της Ευρωζώνης ειδικότερα απέναντι στην Ελλάδα, όταν ανέκυψε από τις αρχές του 2010 το οξύ χρηματοδοτικό πρόβλημα. Η χώρα μας αντιμετωπίστηκε ως μια περιθωριακή οικονομία, η οποία δεν τηρούσε τους κοινούς κανόνες της Ενωσης και της Ευρωζώνης με αποτέλεσμα να οδηγηθεί σε οικονομικά αδιέξοδα. Εκτοτε εφαρμόστηκε ένα σκληρό πρόγραμμα λιτότητας, το οποίο με οικονομική βοήθεια από τις χώρες της Ευρωζώνης και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο οδήγησε σε μείωση του ελλείμματος του προϋπολογισμού, αλλά και σε σοβαρή μείωση του ΑΕΠ που υπερβαίνει κατά πολύ το 20%.
Σκληρές δεσμεύσεις
Η χώρα μας ανέλαβε σκληρές δεσμεύσεις έναντι των δανειστών, που όμως δεν μπόρεσε να υλοποιήσει σε μεγάλο βαθμό, λόγω και των εκλογικών αναμετρήσεων. Αποτέλεσμα ήταν να αρχίσουν και πάλι οι κριτικές και οι συστάσεις για την πιστή τήρηση των δεσμεύσεων, διαφορετικά δεν πρόκειται να δοθεί η οικονομική βοήθεια που ως γνωστόν χορηγείται τμηματικά, ανάλογα με την πρόοδο που επιτυγχάνεται. Οι επικεφαλής της τρόικας είναι στην Αθήνα και οριστικοποιούν τα μέτρα για την περίοδο 2013-2014, που όμως είναι σκληρά και τα οποία μέρα με τη μέρα οριστικοποιούνται. Η επίσκεψη την περασμένη εβδομάδα στην Αθήνα της καγκελαρίου της Γερμανίας έδωσε την ευκαιρία να αναδειχθούν και πάλι τα προβλήματα της οικονομίας, αλλά και η προώθηση των συμφερόντων της Γερμανίας, η οποία παίζει τον καθοδηγητικό ρόλο στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι. Οπως πριν από την επίσκεψη, έτσι και μετά εξακολουθούν να δημιουργούνται μεγάλες προσδοκίες σχετικά με τη στάση της Γερμανίας έναντι των δυσεπίλυτων προβλημάτων που αντιμετωπίζει η χώρα μας. Προβλήματα τα οποία δεν είναι μόνο της Ελλάδας, αλλά και άλλων χωρών-μελών της Ενωσης και κυρίως των χωρών του ευρωπαϊκού Νότου. Είναι προβλήματα τα οποία δοκιμάζουν τις αντοχές της Ευρωζώνης και της Ευρωπαϊκής Ενωσης γενικότερα. Είναι απότοκος μιας πολιτικής που χαράχθηκε και στηρίχθηκε σε λάθος βάση σε σχέση με τον τρόπο που δομήθηκε το σημερινό καθεστώς του ενιαίου νομίσματος, όπως υποστηρίζουν οικονομολόγοι των ΗΠΑ, αλλά και της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Ομως για την κρίση στην Ελλάδα δεν ευθύνεται μόνο το κοινό νόμισμα με τις υποχρεώσεις που προϋποθέτει, αλλά και το σαθρό σύστημα στο οποίο λαμβάνονταν αποφάσεις με γνώμονα πολιτικά και κομματικά κριτήρια. Είναι γεγονός ότι η Ελλάδα δεν προχώρησε ποτέ προς την πραγματική σύγκλιση, αλλά από την άλλη θα πρέπει να επισημανθεί ότι οι συνταγές που δόθηκαν στη χώρα μας όταν κορυφώθηκε η κρίση ήταν επαχθείς. Ενώ η προώθηση της δημοσιονομικής πειθαρχίας ήταν απαραίτητη, η συνταγή των δρακόντειων μέτρων εμβάθυνε την κρίση. Η κρίση στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες δημιούργησε την αφορμή να ανοίξει μια γενικότερη συζήτηση και διάλογος -που βρίσκεται σε εξέλιξη- για το πού οδηγείται η Ευρώπη και η Ευρωπαϊκή Ενωση. Στο διάλογο αυτό μετέχουν όλες οι χώρες και τα συλλογικά όργανα, που όμως η βαρύνουσα άποψη της Γερμανίας θα καθορίσει και τις κατευθύνσεις της Ευρωζώνης τα επόμενα χρόνια.
Από τις συζητήσεις της καγκελαρίου στην Αθήνα δεν προέκυψαν ουσιαστικά αποτελέσματα ως προς τη στάση της Γερμανίας τόσο για το ελληνικό πρόβλημα όσο και για το μέλλον της Ευρώπης. Η Γερμανίδα καγκελάριος έδωσε τη στήριξή της στην Ελλάδα, υπό την προϋπόθεση ότι θα σεβαστεί η χώρα μας τις επίπονες δεσμεύσεις που ανελήφθησαν από την κυβέρνηση Παπαδήμου τον περασμένο Μάρτιο. Δεσμεύσεις που φαίνεται ότι ο ελληνικός λαός δεν μπορεί να σηκώσει στις πλάτες του. Είναι πάνω από τις δυνατότητές του. Ομως η τρόικα επιμένει και απαιτεί από την τρικομματική κυβέρνησης Νέας Δημοκρατίας, ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜ.ΑΡ. Στο τέλος θα επιβάλει τις απόψεις της, που αποτελεί προϋπόθεση για την καταβολή της δόσης των 31,5 δισ. ευρώ και άλλων 5 δισ. ευρώ, που είναι αναγκαία για μια ανάσα στην οικονομία. Τα μέτρα που προβλέπονταν στο προσχέδιο του προϋπολογισμού είναι πλέον ξεπερασμένα. Το πακέτο των μέτρων είναι γεμάτο φόρους, μειώσεις μισθών και συντάξεων, καταργήσεις κεκτημένων δεκαετιών. Προβλέπει δραματικές αλλαγές στην αγορά εργασίας, πέρα από την ελαστικοποίηση που είναι αναγκαία ως συνεισφορά στο κοινοτικό κεκτημένο. Στόχος, η μείωση του ελλείμματος, η αναστροφή της φοράς του δημοσίου χρέους, η αύξηση της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας και η απελευθέρωση της αγοράς.
Αστοχία εκτιμήσεων
Το θέμα είναι να αποτραπεί η πλήρης κατάρρευση του κοινωνικού ιστού λόγω της εφαρμογής των μέτρων, διότι αυτό θα έχει καταστροφικές συνέπειες για το έθνος. Το οικονομικό επιτελείο έχει ευθύνη για τη διαπραγμάτευση, θα πρέπει να επισημάνει στους οικονομολόγους της τρόικας ότι οφείλουν σε αυτούς και στον ελληνικό λαό μια εξήγηση. Πώς είναι δυνατόν να πέφτουν κάθε χρόνο έξω στις προβλέψεις τους για τα μεγέθη της ελληνικής οικονομίας. Πώς είναι δυνατόν το πολυπληθές επιτελείο το οποίο βρίσκεται στη χώρα μας εδώ και πολύ καιρό να μην μπορεί να προσδιορίσει την πραγματική επίδραση των περικοπών δαπανών που επιβάλλονται στη χώρα μας στη διαμόρφωση του ΑΕΠ. Αυτό δεν είναι δική μας διαπίστωση, αλλά προκύπτει από την έκθεση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου Στην έκθεση που παρουσιάστηκε στο Τόκιο καταδεικνύεται ότι τόσο στην περίπτωση της Ελλάδος όσο και στις περιπτώσεις 27 άλλων κρατών-μελών το Ταμείο και οι κυβερνήσεις υποτιμούσαν σταθερά την επίπτωση που έχουν τα μέτρα λιτότητας στην οικονομική ανάπτυξη της χώρας.
Οπως προέκυψε, οι αποκαλούμενοι δημοσιονομικοί πολλαπλασιαστές, τα ποσοστά δηλαδή που χρησιμοποιούνται για να υπολογιστεί ο αντίκτυπος των δημοσιονομικών περικοπών στην ανάπτυξη, ήταν συστηματικά πολύ χαμηλοί, δηλαδή υποτιμούσαν την πραγματική ζημιά στην οικονομία. Αυτό είναι καίριο ζήτημα, καθώς όσο μικρότερος είναι ο πολλαπλασιαστής τόσο μικρότερος εμφανίζεται και ο αντίκτυπος της δημοσιονομικής προσαρμογής.
Ερευνα του ΔΝΤ
Κατά το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο οι κυβερνήσεις χρησιμοποιούσαν πολλαπλασιαστή 0,5% για να υπολογίσουν τον αντίκτυπο της λιτότητας, στην ανάπτυξη. Με απλά λόγια για κάθε ευρώ εξοικονόμησης από τις δημόσιες δαπάνες χάνονταν 50 σεντ από την παραγωγή. Ομως από τις τελευταίες έρευνες του IMF or “International Monetary Fund” or “Διεθν* Νομισματικο* Ταμείο*”&orderby=2′>ΔΝΤ προέκυψε ότι ο πολλαπλασιαστής ανάλογα με τη χώρα και την περίπτωση κυμαίνονταν από 0,9 μέχρι 1,7%. Για την Ελλάδα για κάθε ευρώ εξοικονόμησης από τις δημόσιες δαπάνες χάθηκε 1,7 ευρώ από την παραγωγή.
Σημειώνεται ότι η έγκυρη γαλλική εφημερίδα «Le Monde» επισημαίνει σχετικά με την τρόικα και τις πολιτικές που προωθούν ότι δεν μπορούν να κατανοήσουν ποια μέτρα μπορούν να είναι εύκολα στην εφαρμογή τους και ποια δεν είναι. Υπενθυμίζει ότι είναι σημαντικό κανένα μέτρα να μην παραβλέπει το γεγονός ότι η μαζική πτώχευση των Ελλήνων καταναλωτών αποτελεί έναν ανεμοστρόβιλο που θα μπορούσε να καταπιεί τη χώρα.
Αλλά πέραν αυτών, υπάρχουν και διεθνείς οργανισμοί και οίκοι οι οποίοι επισημαίνουν με τρόπο ουσιαστικό και επιχειρηματολογώντας το αδιέξοδο της ακολουθούμενης πολιτικής. Σημειώνει ότι τα μέτρα λιτότητας στην Ελλάδα είναι ήδη βαριά και η λήψη νέων πάνω από κάποιο όριο μπορεί να αποδειχθεί πολύ αντιπαραγωγική όσον αφορά στη μείωση του ελλείμματος και των επιπτώσεων στην οικονομική ανάπτυξη και στα φορολογικά έσοδα, προειδοποιούν την τρόικα και την Ευρωπαϊκή Ενωση, η οποία και έχει τον τελικό λόγο στις προωθούμενες αποφάσεις.
Aνάγκη στήριξης
Στη Σύνοδο Κορυφής της Πέμπτης και της Παρασκευής αναμένεται η εκδήλωση της αλληλεγγύης προς την Ελλάδα από τις χώρες-μέλη της Ευρωζώνης. Στη σύνοδο του Εurogroup την περασμένη Δευτέρα έγιναν θετικές δηλώσεις από τους καθ’ ύλην υπεύθυνους. «Είμαι εντυπωσιασμένος από τις επιδόσεις και τη θέληση της ελληνικής κυβέρνησης και των κομμάτων που τν στηρίζουν να κάνουν ό,τι είναι δυνατόν προκειμένου το πρόγραμμα να επανέλθει στις ράγες», ανέφερε ο κ. Γιούνκερ, προσθέτοντας ότι λειτούργησε (η κυβέρνηση) με έναν τρόπο που προκαλεί θαυμασμό. Ο αντιπρόεδρος της Κομισιόν Ολι Ρεν, δήλωσε ότι προχωρούμε με δεδομένη τη θέληση της κυβέρνησης, η οποία επιδεικνύει αποφασιστικότητα στην προώθηση των μέτρων που θα καταστήσουν την οικονομία βιώσιμη. Θα κάνουμε ό,τι είναι δυνατόν ώστε η συμφωνία να ολοκληρωθεί το συντομότερο.
Η επικεφαλής του ΔΝΤ, Κριστίν Λαγκάρντ, δήλωσε ότι έχει σημειωθεί πρόοδος, αλλά πρέπει να γίνουν κι άλλα σε όλους τους τομείς. Η ομάδα του ΔΝΤ που συμμετέχει στην τρόικα πήρε εντολή να παραμείνει στην Αθήνα μέχρι να ολοκληρωθεί η συμφωνία. Αναγνώρισε ότι οι διαπραγματεύσεις αυτού του τύπου είναι πάντα πολύπλοκες, όχι μόνο με την Ελλάδα, αλλά με όλες τις χώρες που διαπραγματεύεται το ΔΝΤ. Θα ήταν ευχής έργον οι τοποθετήσεις αυτές να γίνουν και από τους ηγέτες της Ε.Ε. Θα αποτελούσε μια πραγματική στήριξη της χώρας μας.
Δημήτρης Πλακούτσης – έντυπη έκδοση ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗΣ
by Αντικλείδι , http://antikleidi.wordpress.com
Συναφές:
Ευρωκρίση και η κατάρρευση της Ελλάδας
Μήπως έχουμε και την Ευρώπη που μας αξίζει;
Μόνο η εμβάθυνση της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης μπορεί να σώσει το ευρώ
Τέσσερις υπεύθυνοι για την ελληνική τραγωδία
Η Ελλάδα 10 χρόνια μπροστά – Τα θεμελιώδη αναπτυξιακά προβλήματα της ελληνικής οικονομίας
Reblogged this on ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ.