H Brene Brown, καθηγήτρια στο πανεπιστήμιο του Χιούστον, έχει περάσει τα τελευταία δέκα χρόνια μελετώντας τα εξής τέσσερα συναισθήματα και χαρακτηριστικά: ευπάθεια, θάρρος, αυθεντικότητα, ντροπή. Σε μια ενδιαφέρουσα ομιλία, που συγκαταλέγεται στις 10 πρώτες του TED με τις περισσότερες επισκέψεις, ίσως η πιο σημαντική της παρατήρηση της είναι η εξής: “Δεν είστε τέλειοι, είστε φτιαγμένοι να αγωνίζεστε, αξίζετε αγάπη”.
– – – – –
– – – – –
by Αντικλείδι , https://antikleidi.com
Συναφές:
Γιατί κάνουμε ό,τι κάνουμε (TED)
Πως να ‘αγοράσετε’ την ευτυχία
TEDx Thessaloniki:Η δημιουργικότητα είναι μεταδοτική
Adora Svitak : Τι μπορούν να μάθουν οι ενήλικες από τα παιδιά
Reblogged this on INOX PAN.
Χρειάζεται να έχουμε το θάρρος και το κουράγιο να παραδεχτούμε το αυτονόητο, το γεγονός ότι είμαστε ατελείς. Τουναντίον προσπαθούμε στις σχέσεις μας με τους άλλους , αλλά πολλές φορές και στη προσωπική σχέση μας με τον εαυτό μας , να αποδείξουμε ότι είμαστε τέλειοι. Να θυμηθούμε ότι στη γλώσσα μας την Ελληνική δεν είναι τυχαίο ότι η λέξη τέλειος και τέλος είναι όμοιες ετυμολογικά , απλούστατα επειδή φαίνεται ότι αν υπάρχει κάποια πιθανότητα να προσεγγίσουμε τη τελειότητα , αυτό μπορεί να συμβεί μόνο όταν επέρχεται το τέλος.
Το ότι είμαστε ατελείς όμως σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να μας εμποδίσει να προσπαθήσουμε να είμαστε επαρκείς. Είναι εφικτό να πετύχουμε την επάρκεια , που στη προκειμένη έννοιά της αντιστοιχεί στη δυνατότητα που όλοι έχουμε να αντιμετωπίσουμε τις δυσκολίες που εμφανίζονται στη ζωή μας και να δίνουμε λύσεις , που μπορεί να μην είναι τέλειες , αλλά κάλλιστα μπορεί να είναι επαρκείς στην επίλυση των προβλημάτων τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή.
Για να το κάνουμε αυτό όμως πρέπει να είμαστε σε θέση να αναλάβουμε το ρίσκο. Το ρίσκο να επικριθούμε για τη προσπάθειά μας, το ρίσκο να φανεί στα μάτια των άλλων ότι έχουμε αποτύχει , το ρίσκο να δοκιμάσουμε να κάνουμε κάτι που ίσως δεν δώσει τελικά το ποθητό αποτέλεσμα .
Καλώς ή κακώς όμως φαίνεται ότι μπορεί η απραξία να μας προφυλάσσει από τη ντροπή , τη κριτική , το φόβο , την απογοήτευση αλλά παράλληλα μας εμποδίζει να νοιώσουμε τη χαρά της επιτυχίας και της δημιουργίας , την ικανοποίησης που δίνει η προσφορά , η αγάπη , η αίσθηση ότι ανήκουμε κάπου , που μας αποδέχονται όχι επειδή είμαστε τέλειοι, αλλά επειδή είμαστε ανθρώπινοι.
Επιπλέον η προσπάθεια που κάνουμε να αποστασιοποιηθούμε για να μη νοιώσουμε τα αρνητικά σκληρά συναισθήματα , έχει σαν αποτέλεσμα να μη καταφέρουμε να νοιώσουμε στη θέση τους τα θετικά συναισθήματα της χαράς, της ηρεμίας, της αγάπης, παρά το γεγονός ότι καταφεύγουμε σε υλικές απολαύσεις . Πρόσκαιρα αυτές οι υλικές απολαύσεις δίνουν μια διέξοδο , αλλά η διάρκειά της είναι μικρή και πρέπει να επανέλθουμε με περισσότερες υλικές απολαύσεις με επίδραση ακόμη μικρότερης διάρκειας και πάει λέγοντας παγιδευμένοι σε ένα φαύλο κύκλο.
Έτσι γινόμαστε απλούστατα δυστυχισμένοι.
Παρακολούθησα με πολύ ενδιαφέρον την ομιλία, αλλά θα συμφωνήσω σε μεγάλο βαθμό και με το παραπάνω σχόλιο.