10 πράγματα που αναφέρει η οικονομική επιστήμη για την ευτυχία


Τα χρήματα μπορούν να αγοράσουν την ευτυχία, αλλά μέχρι ποιο σημείο; Πράγματι η πολύ δουλειά μας κάνει δυστυχισμένους; Θα είμαστε πιο ευτυχισμένοι, αν ξεκινήσουμε τη δική μας επιχείρηση; Ας δούμε τι λέει η πρόσφατη έρευνα.

  Τα στοιχεία παρουσιάστηκαν σε μελέτη του New Economics Foundation.

1) Σε γενικές γραμμές, οι πολίτες των πλουσιότερων χωρών είναι πιο ευτυχισμένοι.

Αυτό αντικατοπτρίζεται και στο παρακάτω γράφημα που προέκυψε από μελέτη του ΟΟΣΑ και συσχετίζει το εισόδημα με την ικανοποίηση από την ζωή.  Όμως πρέπει να αναρωτηθούμε αν πράγματι η ικανοποίηση από την ζωή προέρχεται μόνο από το υψηλό εισόδημα. Οι περισσότερες  από τις πλούσιες χώρες είναι δημοκρατίες με ισχυρά ατομικά δικαιώματα, καθώς και άλλα χαρακτηριστικά που αποδεδειγμένα βελτιώνουν την ποιότητα της ζωής των πολιτών τους.

2) Σε γενικές γραμμές, οι πλουσιότεροι είναι πιο ευτυχισμένοι.

Όμως οι νέοι και οι ηλικιωμένοι επηρεάζονται και έλκονται λιγότερο από το πολλά χρήματα.

3) Η ικανοποίηση από τα χρήματα βαίνει φθίνουσα όσο αυτά αυξάνονται.

Η ικανοποίηση από το υψηλό εισόδημα αυξάνεται μέχρι να φτάσει αυτό κάποιο όριο. Με βάση τα αμερικάνικα δεδομένα, αυξάνεται περίπου μέχρι τα 75.000 δολάρια, ίσως και μέχρι τα 120.000 δολάρια. Εφόσον ξεπεραστεί το όριο, δεν προκύπτει από την έρευνα  σημαντική διαφοροποίηση στην ικανοποίηση. Τότε υπεισέρχονται  άλλοι παράγοντες – όπως η ποιότητα του γάμου και της υγείας – που γίνονται πιο σημαντικοί από τα χρήματα. Ένας άλλος λόγος που η ευτυχία δεν αυξάνεται σημαντικά μετά από κάποιο όριο, είναι ότι οι πλουσιότεροι άνθρωποι αξιοποιούν τα χρήματά τους για να μετακινηθούν προς ακριβότερες περιοχές, στις οποίες  όμως δεν αισθάνονται πλέον πλούσιοι.

  • 3α) Η φθίνουσα καμπύλη ισχύει ακόμα και για τις χώρες, … Περισσότερη ανάπτυξη σε μία ανεπτυγμένη χώρα που το μέσο εισόδημα έχει ξεπεράσει κάποιο υψηλό όριο,  δεν έχει ως αποτέλεσμα να αυξηθεί η μέση ευτυχία τω πολιτών.
  • 3β) … όμως είτε μπορεί να υπάρχουν εξαιρέσεις , είτε  ολόκληρη η θεωρία μπορεί να είναι λάθος!. Κάποιες μελέτες έδειξαν ότι σε ορισμένες χώρες, όπως στην Ιαπωνία και την Ιταλία, η ευτυχία αυξάνεται όσο αυξάνεται και το ΑΕΠ της χώρας.

4) Η εισοδηματική ανισότητα μειώνει την ευημερία, ενώ οι μεγαλύτερες δημόσιες δαπάνες αυξάνουν την ευημερία.

Στα συμπεράσματα αυτά έχουν καταλήξει πολλές έρευνες … όμως τίθενται υπό αμφισβήτηση αρκετές φορές.  Ενδιαφέρον στοιχείο είναι ότι αν κάποιος θεωρεί ότι μπορεί να ανεβεί εισοδηματικό επίπεδο, τότε εμφανίζεται πιο ανεκτικός στο εισοδηματικό χάσμα που παρατηρείται στην κοινωνία.

5) Η ανεργία φέρνει μιζέρια.

Στις περισσότερες μελέτες, τίποτα δεν συσχετίζεται περισσότερο με τη δυστυχία, όσο η ανεργία. Εκτός ίσως από την κακή υγεία. Σημαντικό στοιχείο είναι το εξής: Εφόσον υπάρχουν και άλλοι πολλοί άνεργοι γύρω μας, τότε  νιώθουμε καλύτερα παρόλο που δεν έχουμε δουλειά. Έτσι, αν κάποιος ζει σε περιοχή υψηλής ανεργίας, αυτό θα μπορούσε ενδεχομένως να «εξουδετερώσει» τις αρνητικές επιπτώσεις που θα προκύψουν αν μείνει και ο ίδιος άνεργος.

6) Ο πληθωρισμός μας κάνει δυστυχισμένους.

Αλλά η επίδρασή του είναι μικρότερη σε σχέση με την ανεργία. Τα στοιχεία  δείχνουν ότι ο μεγάλος και ασταθής πληθωρισμός μειώνει την ευημερία. Όμως σε χώρες με γενικά σταθερές τιμές, ο πληθωρισμός έχει μικρή επίδραση στην ευτυχία.


7) Όταν εργαζόμαστε περισσότερες ώρες αισθανόμαστε πιο ευτυχείς … όμως η υπερβολή μας κάνει δυστυχείς.

Όταν οι εργαζόμενοι μετακινούνται από μια εργασία μερικού χρόνου απασχόλησης σε μια εργασία πλήρους απασχόλησης, είναι πιο ευτυχισμένοι. Ακόμα και οι υπερωρίες  μπορούν να προσφέρουν ικανοποίηση στον εργαζόμενο. Εντούτοις όταν οι ώρες εργασίας αυξάνονται πάρα πολύ, η χαρά της εργασίας υποχωρεί.

8) Όσοι διανύουν πολλά χιλιόμετρα για να πάνε στην δουλειά τους, είναι λιγότερο ευτυχισμένοι.

Οι μελέτες για αυτό το θέμα είναι πολύ ενδιαφέροντες. Οι επιστήμονες υγείας λένε ότι ο μεγάλος χρόνος μετακίνησης δεν ευνοεί την ευτυχία, αλλά μπορεί να προκαλέσει ακόμα και αρρώστιες. Μία μελέτη κατέληξε ότι ο μαγικός αριθμός για τον χρόνο μετακίνησης είναι το 22. Εάν ο χρόνος για να φτάσουμε στην δουλειά μας είναι πάνω από 22 λεπτά, τότε υπάρχει αισθητή πτώση στην αναφερθείσα ευημερία.

9) Οι αυτοαπασχολούμενοι είναι πιο ευτυχισμένοι.

Όταν οι εργαζόμενοι πιστεύουν ότι είναι καλοί στη δουλειά τους και ότι τα αφεντικά τους, είναι ικανοποιημένα από αυτούς, τότε αισθάνονται πιο ικανοποιημένοι.Έτσι είναι αναμενόμενο, όταν είναι οι ίδιοι αφεντικό του εαυτού τους, να είναι ακόμα πιο ευτυχισμένο. Μια σημαντική μελέτη του ΟΟΣΑ διαπίστωσε ότι οι αυτοαπασχολούμενοι “συνήθως αναφέρουν υψηλότερα επίπεδα συνολικής ικανοποίησης από την επαγγελματική δραστηριότητα τους». Όμως, μια άλλη μελέτη έδειξε ότι μόνο οι αυτοαπασχολούμενοι που τα πηγαίνουν καλά στην δουλειά τους, είναι πιο ευτυχισμένοι.

10) Το χρέος μας ρίχνει ψυχολογικά.

Έχει σημασία από που προέρχεται το χρέος. Το χρέος από στεγαστικό δάνειο δεν επηρεάζει πολύ την ευτυχία. Όμως το χρέος από πιστωτικές κάρτες  την επηρεάζει σημαντικά. Είτε έτσι είτε αλλιώς, το υψηλό χρέος συσχετίζεται έντονα με συναισθήματα άγχους και κατάθλιψης.

by Αντικλείδι , https://antikleidi.com

Συναφές: 

Η εξίσωση ανάπτυξης ΑΕΠ και ευτυχίας

Το γονίδιο της ευτυχίας

Περί ευδαιμονίας

Το μυστικό της ευτυχίας

Ευτυχία, Φιλοσοφία και Επιστήμη

Η κατάκτηση της ανθρώπινης ευτυχίας κατά τον Έλληνα φιλόσοφο Επίκουρο

10 συνήθειες για πολυάσχολους ανθρώπους για περισσότερη ευτυχία

Η ευτυχία είναι το ταξίδι, όχι ο προορισμός

Τέσσερις τρόποι που μπορεί η ευτυχία να μας βλάψει

Σχετικά Άρθρα

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -


- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

6 CommentsΣχολιάστε

  • Επίκαιρο το άρθρο…
    Αφού από ένα σημείο και πάνω η αύξηση του εισοδήματος δεν φέρνει ικανοποίηση, γιατί δεν βλέπουμε αυτούς που πράγματι ξεπερνούν κατά πολύ αυτό το όριο να επιθυμούν να επιστρέψουν κάτι στην κοινωνία, αλλά αντιθέτως να προσπαθούν να αποφύγουν ακόμη και την εκπλήρωση των νόμιμων φορολογικών τους υποχρεώσεων?
    Κάποιος κακόβουλος θα απαντούσε ίσως με τη λέξη “απληστία” ή “φιλοτομαρισμός”..