Η τελευταία μέρα της γης (Και το τι Επακολούθησε)

 Πριν αρχίσω αυτή την εξιστόρηση, θα πρέπει να ομολογήσω ότι ο τίτλος είναι λίγο παραπλανητικός. Ο πλανήτης Γη θα συνεχίσει να υπάρχει και να εξελίσσεται για δισεκατομμύρια χρόνια μετά την παρέλευση αυτών των γεγονότων, ενώ έχουν ήδη περάσει δύο δεκαετίες από τη στιγμή που ο τελευταίος καταγεγραμμένος άνθρωπος εγκατέλειψε για πάντα το πλανητικό του λίκνο. Όμως, η ανθρωποκεντρικότητα των ιστορικών και η έφεση των ενημερωτών προς το δραματικό στοιχείο, όρισε αυτή η συγκεκριμένη ημέρα να κατέχει το βαρύγδουπο τίτλο της τελευταίας μέρας της Γης. Οπότε και εγώ, για να αποφύγω κατηγορίες περί αλλοίωσης του ψυχοκοινωνικού υποβάθρου των ιστορικών γεγονότων, θα κρατήσω τη σύμβαση.


Είκοσι χρόνια νωρίτερα από κανενός το μυαλό δεν θα περνούσε η ιδέα ότι το τέλος του επίγειου πολιτισμού θα ερχόταν μέσα σε λίγα λεπτά. Ίσως επειδή κανενός το μυαλό δεν μπορούσε να χωρέσει τη μεγαλοφυΐα ενός εννοιολογικού καλλιτέχνη, ο οποίος, αφού παρακινούμενος από τη πλήξη του κάλυψε όλη τη Κασπία θάλασσα με ένα στρώμα σαντιγί, οικοδόμησε ένα αντίγραφο του πύργου του Άιφελ σε σχήμα ‘βήτα’ στη Τανζανία, και φρόντισε προσωπικά ώστε κάθε πιγκουΐνος μίας αποικίας 20000 μελών να φοράει παπιγιόν, έστρεψε το βλέμμα του προς το διάστημα και χαμογέλασε με μία σαρδόνια έκφραση έμπνευσης. Σπάζοντας τη μονοτονία του μωβ χρώματος της φωτορύπανσης, εκατοντάδες αστεροειδείς-ορυχεία, φερμένοι από τη ζώνη μεταξύ Άρη και Δία, έλαμπαν σε ακανόνιστες θέσεις στον ουρανό, αναπληρώνοντας στη φαντασία κάποιων την απουσία των παλιών αστερισμών. Τότε, ο εν λόγω εννοιολογικός καλλιτέχνης αποφάσισε να δώσει τάξη στο χάος, ρυθμίζοντας τις τροχιές των αστεροειδών ώστε να διαγράφουν μία τέλεια κλίμακα από τη Γη στον ουρανό, με ό,τι συνειρμικές προεκτάσεις αυτό ενέπλεκε. Γρήγορα πήρε την απαραίτητη χρηματοδότηση από το πολιτιστικό ταμείο του Ο.Η.Ε. και αφιερώθηκε στο έργο του.

Ο χρόνος πέρασε δημιουργικά, και σύντομα όλα τα βλέμματα στο νυχτερινό ημισφαίριο της Γης καθηλώθηκαν στο μαγευτικό θέαμα της πρώτης, φευγαλέας εκατονταστρικής συνόδου. Αρκετοί άνθρωποι χαροποιήθηκαν. Μερικά κανάλια διέκοψαν το πρόγραμμά τους για να δείξουν εικόνες. Και ένας προωθητήρας στον πιό απομακρυσμένο αστεροειδή λειτούργησε ανάποδα, επιβραδύνοντας το φορτίο του, που συνεπώς άρχισε να πέφτει. Λίγα λεπτά αργότερα συγκρούστηκε με τον πιό κάτω αστεροειδή και άρχισαν και οι δύο να πέφτουν. Σύντομα όλοι οι αστεροειδείς προσέκρουαν στην επιφάνεια της Γης  σαν μία βροχή από φεγγάρια. Τότε όλα τα κανάλια διέκοψαν το πρόγραμμά τους. Θρυλείται ότι τα παλλιροϊκά κύματα ήταν ορατά από την επιφάνεια του Άρη. Είναι μάλλον περιττό να αναφέρουμε τα συναισθήματα των ανθρώπων μπροστά σ’αυτή την εξέλιξη. Το 99% δεν τη γλίτωσε. Οι υπόλοιποι κατέφυγαν στη Σελήνη και τη νεοϊδρυθείσα πόλη της Πανδίας, που μέχρι τότε κατοικείτο μόνο από σεληνιασμένους ρομαντικούς και επιστήμονες.

Και έτσι ξεκίνησε η εικοσαετία που έμεινε στην ιστορία με τον μη κολακευτικό τίτλο: “Η Αναγκαστική Λύση της Σελήνης”. Οι πλανητολογικές προσομοιώσεις που έγιναν στους υπερυπολογιστές της Πανδίας έδιναν ως κατώτερο χρονικό όριο για την παλινόρθωση της οικολογικής ισορροπίας στη Γη, σε ανεκτές για τους ανθρώπους συνθήκες, τα δέκα χιλιάδες χρόνια. Και τότε γεννήθηκε το εξής ερώτημα στους στριμωγμένους και εκνευρισμένους επιζώντες: η ζωή στη Γη είχε ήδη αρχίσει να γίνεται βαρετή. Τι θα κάναν τώρα για δέκα χιλιάδες χρόνια πάνω σε ένα αξιολύπητο δείγμα πλανήτη, όπου και ο αέρας μοιραζόταν με το δελτίο; Τη λύση έδωσε ένας συνταξιούχος αρτοποιός που πρότεινε να μετασκευάσουν ένα από τα δύο φεγγάρια του Άρη σε διαστημόπλοιο-πόλη, μέσα στο οποίο η ανθρωπότητα θα πλανώταν για αιώνες στο αχανές διάστημα, αναζητώντας μία νέα Γη. Βέβαια το ταξίδι θα διαρκούσε χιλιετίες, ενώ α αέρας θα εξακολουθούσε να μοιράζεται με το δελτίο, αλλά παραδόξως η ιδέα έγινε δημοφιλής, και σύντομα άρχισαν οι εργασίες κατασκευής του διαστημοπλοίου.

Από τα φεγγάρια του Άρη επιλέχθηκε ο Φόβος (ο οποίος για τη περίσταση μετονομάστηκε σε “Χαρωπός Ενθουσιασμός”), και μέσα σε δύο δεκαετίες το κούφιο εσωτερικό του είχε διαμορφωθεί σε ένα πλήρες, αυτοσυντηρούμενο οικοσύστημα, με τεχνητή βαρύτητα και τα λοιπά, ενώ πολυάριθμοι πυρηνικοί αντιδραστήρες παρείχαν ενεργοδότηση και προώθηση στο υπερμαζικό αυτό κατασκεύασμα. Και έτσι, την ημέρα που έμεινε στην ιστορία ως ‘η τελευταία μέρα της Γης’, οι τελευταίοι κάτοικοι της Πανδίας επιβιβάστηκαν στη νέα τους πλανώμενη κατοικία, και εγκατέλειψαν για πάντα τη βαρυτική επίδραση της Γης, αναχωρώντας στη πιό θρυλική και παράτολμη περιπέτεια της συλλογικής ανθρωπότητας.

Αλλά αυτή δεν είναι η ιστορία μας.

Kαθώς το “Χαρωπός Ενθουσιασμός” απομακρυνόταν στον αστροσκεπή ουρανό της Σελήνης, ο τολμηρός πλανητολόγος/ορειβάτης/σπηλαιολόγος Άρης Πεντελέον εξερχόταν από την πολύμηνη εξερεύνηση των απόκρυφων σπηλαίων του σκοτεινού βόρειου ημισφαιρίου της Σελήνης, με την ενοχλητική διαίσθηση ότι κάτι πολύ σημαντικό είχε ξεχάσει. Όταν ξεπρόβαλλε, για πρώτη φορά ύστερα από μήνες, το μουσάτο του πρόσωπο στον ανοιχτό ουρανό της επιφάνειας και διέκρινε τη μεγάλη λάμψη να απομακρύνεται σιωπηλά στο μακρινό διάστημα, η πρώτη του αντίδραση ήταν ένα, αυτόματα αυτοσυνειδησιακό, ‘Γαμώτο!’.


   Έπρεπε να’ταν πιό κοινωνικός. Έπρεπε να είχε ειδοποιήσει κάποιον για την εξερευνητική του αποστολή, που θα φρόντιζε να αναφέρει την απουσία του στο μητρώο της Πανδίας. Πιό σημαντικά, έπρεπε να είχε κάνει κάποια μέρα το κόπο να εγγραφεί στο εν λόγω μητρώο, κάτι που είχε αρχικά αποφύγει, μιά και βρισκόταν στη Σελήνη πριν αρχίσουν να καταφθάνουν οι πρόσφυγες από τη Γη. Αλλά προφανώς δεν είχε κάνει τίποτα από όλα αυτά, μιά και η υπόλοιπη ανθρωπότητα πέταγε μακριά, αγνοώντας πλήρως την απουσία του, και δεν μπορούσε και να γκρινιάξει σε κανέναν γι’αυτό! Ναι, η κατάσταση είχε εξελιχθεί ασφαλώς δυσαρέστως για τον έρημο πλανητολόγο, οπότε συλλογίστηκε ότι το καλύτερο που θα είχε να κάνει ήταν να επιστρέψει στη σπηλιά του, όπου επιτέλους ευδοκιμούσε η πειραματική του καλλιέργεια αναερόβιων σεληνιακών μυκητών, και να αισθανθεί άσχημα γι’αυτό.

   Και έτσι η πρώτη μέρα του τελευταίου ανθρώπου στη περιφέρεια της Γης, πέρασε με ανησυχητικές σκέψεις και βραστά μανιτάρια. Τη δεύτερη μέρα, αποφάσισε να κάνει το μεγάλο ταξίδι πίσω στη Πανδία, όπου θα περνούσε τις υπόλοιπες ημέρες της ζωής του στο πολιτισμένο και εκλεπτυσμένο περιβάλλον που πάντοτε απέφευγε. Το ταξίδι της επιστροφής, με ένα σεληνιακό όχημα περασμένης τεσσαρακονταετίας, ήταν μακρινό και επικίνδυνο, μα πιό πολύ ήταν πληκτικό, καθώς η Πανδία βρισκόταν στο άλλο ημισφαίριο της Σελήνης, και δεν είχε τίποτα να κάνει παρά το να τρώει μανιτάρια μέχρι να φτάσει. Τελικά, όμως, έφτασε στο μεγαλοπρεπή περίγυρο της Πανδίας, και βρέθηκε με ολόκληρη την εγκαταλειμμένη πολιτεία στα χέρια του (ιδίως αφού κανείς από τους τελευταίους εξερχόμενους δεν είχε κάνει τον κόπο να κλειδώσει τις πόρτες). Κάπως έτσι, μία νέα εποχή ανέτειλε για την ανθρωπότητα.

   Η επίσημη ιστορία της εποχής του Πεντελέοντα Α’, καταγεγραμμένη από τον επίσημο ιστορικό δρα. Πεντελέοντα, περιέχει ελλιπείς πληροφορίες για την περίοδο που μεσολάβησε μεταξύ του ‘Μεγάλου Ταξιδιού με τα Απογοητευτικά Μανιτάρια’ και της μεγαλειώδους ενθρόνισης του νέου ηγέτη της ανθρωπότητας (εντός του Ηλιακού Συστήματος, με μικρά γράμματα και σε παρένθεση το τελευταίο). Οι λίγες νύξεις, μας επιτρέπουν να φανταστούμε μία αρχική περίοδο διακριτικής παρουσίας σε λίγους συγκεκριμένους χώρους της απέραντης πολιτείας, που ακολουθήθηκε από ενεργοδοτικές υπερβολές στα εναπομείναντα ηλεκτρικά και ηλεκτρονικά συστήματα της πόλης, εξερευνητικούς περιπάτους ολοένα αυξανόμενης κλίμακας, φευγαλέα πειράματα πάνω σε πολλούς και ασύνδετους κλάδους της επιστήμης, με κανένα καταγεγραμμένο αποτέλεσμα, και τέλος ποικιλόμορφους βανδαλισμούς, και ατελείωτες ώρες καραόκε. Είναι επικίνδυνο να εικάσουμε τη διάρκεια αυτής της περιόδου από τις πλημμελείς καταγραφές αυτής της αναρχικής κατάστασης. Η επόμενη περίοδος, όμως, σηματοδοτεί την επιστροφή στον οργανωμένο πολιτισμό, και φωτίζεται αναλόγως από την ανανεωμένη ενασχόληση με την επιστήμη της ιστορίας.

   Σε μία μεγαλειώδη τελετή στο κυβερνείο της Πανδίας, πλαισιωμένος από τις κινούμενες εικόνες και τα ολογράμματα μεγάλων μορφών της αρχαίας ανθρώπινης ψυχαγωγίας, ο Άρης Πεντελέον ανακυρήχθηκε Πεντελέον Α’, Πλανητάρχης του Διπλού Συστήματος Γης-Σελήνης.

    Η νέα κυβέρνηση έφερε μία πνοή αλλαγής στη κοινωνία και τον πολιτισμό του διπλού συστήματος Γης-Σελήνης. Οι κοινωνικές δομές και το ποινικό δίκαιο αναπλάστηκαν κατά ρηξικέλευθους τρόπους, που έγιναν όμως ομαλά δεκτοί από το σύνολο του πλυθησμού, που παραδέχθηκε, σε σχετικές δημοσκοπήσεις, την ουτοπική σοφία της νέας διακυβέρνησης. Η επιστήμη προωθήθηκε με την έκδοση του μεγάλου άτλαντα των σπηλαίων του σκοτεινού βόρειου ημισφαιρίου της Σελήνης, ενώ αίσθηση προκάλεσε η μικρή επανάσταση στη παραγωγή γενετικά τροποποιημένων αναερόβιων μυκητών, μία πολλά υποσχόμενη τεχνολογία, σύμφωνα με την επιστημονική επιτροπή του πλανηταρχείου. Η οικονομική πολιτική της νέας κυβέρνησης, με έμφαση στην ανακύκλωση υπαρχόντων υλικών και στην αυτοεξυπηρέτηση των πολιτών, είχε τεράστια επιτυχία. Τέλος, η εξωτερική πολιτική περιορίστηκε στην αναβίωση του παλαιού προγράμματος S.E.T.I., με την διαρκή προσπάθεια επικοινωνίας με τις εξωγήινες ευφυείς μορφές ζωής, που φημολογείτο ότι κατευθύνονταν κάπου προς το άστρο του Μπάρναρντ, μέσα σε ένα μικρό κούφιο φεγγάρι. Για πολλά χρόνια το διπλό σύστημα Γης-Σελήνης απολάμβανε μία ήσυχη ανάπτυξη, διακοπτόμενη μόνο από ελάχιστες, σποραδικές τάσης αυτοκαταστροφής, που ποτέ όμως δεν προκάλεσαν επίδραση στο μέγεθος του πληθυσμού του κράτους. Στο έβδομο έτος διακυβέρνησης, όμως, του Πεντελέοντα Α’, τα πάντα άλλαξαν δραματικά.

    Εκείνο το έτος παρατηρείται η αιφνίδια παύση της κυκλοφορίας των χρονικών της κυβέρνησης, ενώ αρχαιολογικές ενδείξεις συνηγορούν στη μυστηριώδη κατακόρυφη ελάττωση του πληθυσμού του Διπλού Συστήματος Γης-Σελήνης. Μοναδική πηγή πληροφοριών για τα αίτια της ξαφνικής πτώσης αυτού του μοναδικού πολιτισμού προσφέρουν οι καταγραφές του συστήματος επικοινωνιών του κυβερνείου της Πανδίας. Πολλοί έγκριτοι ιστορικοί αμφισβητούν την αξιοπιστία αυτών των πηγών, παραμένουν όμως το μοναδικό στοιχείο, μέσω του οποίου επιχειρούμε την ακόλουθη αναπαράσταση της τελευταίας μέρας του τελευταίου ανθρώπου στη περιφέρεια της Γης.

    Ο πλανητάρχης είχε παραθέσει επίσημη δεξίωση για αξιωματούχους της κυβέρνησης, δεξίωση που έγινε δεκτή με τη συνηθισμένη εθιμοτυπική ακινησία, μια και οι αξιωματούχοι ήταν φτιαγμένοι από ξηρή σεληνιακή λάσπη. Ακολούθησε το πολιτιστικό πρόγραμμα, που επιμελήθηκε ο ίδιος ο πλανητάρχης. Πάντα άνθρωπος του καθήκοντος, ο πλανητάρχης μετέβηκε έπειτα στο κυβερνείο, όπου επιθεώρησε την ευρυθμία του τελευταίου ελέγχου ρουτίνας του S.E.T.I. Και τότε, όταν ήταν πιά έτοιμος να αποσυρθεί για τη νύχτα, οι ενδείξεις του S.E.T.I. ξαφνικά έκαναν σαν τρελές και τεράστια φωτεινά αντικείμενα υλοποιήθηκαν στο κενό διάστημα, γεμίζοντας με το λευκό τους φως τον ουρανό πάνω από την Πανδία. Οι πρώτες αντιδράσεις του πλανητάρχη μπορούν, δυστυχώς, μόνο να εικασθούν. Σύντομα όμως, το κανάλι διαστημικής επικοινωνίας άνοιξε αυτόματα, μεταδίδοντας το εξής μήνυμα από τα μεγάλα λευκά διαστημόπλοια:

   “Άνθρωποι της Γης! Πιστοί μάρτυρες του Αληθινού Θεού! Η μέρα της κρίσης είναι ενώπιόν σας! Ήρθαμε να πολεμήσουμε για τη σωτηρία της Ανθρωπότητας!”

   Η απάντηση του πλανητάρχη, εξέφραζε τα ειλικρινή συναισθήματα όλης της ανθρωπότητας:

   “Εε… Χαίρετε. Είστε σίγουροι ότι είστε στο σωστό πλανήτη;”

   “Είμαστε τα στρατεύματα του Ουρανού, συγκεντρωμένα για την ύστατη μάχη. Ιδού, η ουράνια Ιερουσαλήμ κατέρχεται εις τους πιστούς, που θα κατοικήσουν πλησίον του θρόνου του Θεού, εις τους αιώνας των αιώνων

   Ένας μεγάλος αστραφτερός κύβος εμφανίσθηκε στον ουρανό, στολισμένος με σμάραγδο, μαργαριτάρια, και άλλα παρόμοια μπιχλιμπίδια, σε υπερθετικά πλήθη και μεγέθη.

   Ο Πεντελέον ήταν ακόμη απορημένος.

  Έχετε κάτι να κάνετε με κάποια θρησκεία; Φοβάμαι πως ποτέ δεν είχα δώσει μεγάλη προσοχή σ’αυτές τις ιστορίες…

   “Δεν έχουμε ‘κάτι να κάνουμε με κάποια θρησκεία’! Έχουμε να κάνουμε με τη μία μοναδική θρησκεία του Αληθινού Θεού!”

   “Και είστε σίγουροι πως πρέπει να το κάνετε εδώ;”

   “Και βέβαια! Ο Θεός είναι παντογνώστης και αλάνθαστος! Οι εντολές μας ήταν να μαζευτούμε σε κάποια τοποθεσία ‘Αρμαγεδδών’ στο πλανήτη Γη, όπου θα δώσουμε τη καθοριστική μάχη με τις δυνάμεις του σκότους και θα ιδρύσουμε τη χιλιετία ειρήνης και μακαριότητας για τους πιστούς του Αρνίου.”

   “Ά. Ενδέχεται να υπάρχει ένα μικρό πρόβλημα στην ιστορία που μου λέτε. Βλέπετε, η ανθρωπότητα δεν μένει πιά εδώ

   Μικρή αμήχανη παύση από τον ομιλητή των λευκών διαστημοπλοίων. 

   “Τι πάει να πει ‘η ανθρωπότητα δεν μένει πιά εδώ’;”

   “Μετακόμισε. Έγινε μία αρκετά δυσάρεστη καταστροφή στη Γη, οπότε μαζέψαν τα πράγματά τους και αποχώρησαν προς άγνωστη κατεύθυνση.” 

   Μία ακόμα μικρή αμήχανη παύση. 

   “Είναι κάποιου είδους αστείο αυτό;”

   “Όχι. Ο πλανήτης είναι άδειος. Κοιτάξτε και μόνοι σας αν θέλετε.”

   “Οι οδηγίες μας ποτέ δεν είναι εσφαλμένες. Έρχονται κατευθείαν από το Θεό!”

   “Λίγα χρόνια νωρίτερα αν ερχόσασταν θα τους προφταίνατε. Τώρα, λυπάμαι για το κόπο που κάνατε, βλέπω πως στολίσατε και τα διαστημόπλοιά σας ιδιαιτέρως για τη περίσταση, αλλά δεν μπορούμε να σας εξυπηρετήσουμε. Αν καθώς φεύγετε τους συναντήσετε σε ένα πλανώμενο κούφιο φεγγάρι, πέστε τους και για μένα, αν έχετε τη καλοσύνη.” 

   Ο μακρινός συνομιλητής εξακολουθούσε να αμφιβάλλει. 

   “Για μιά στιγμή. Εσύ, ποιός είπαμε ότι είσαι;”

   “Είμαι ο Πεντελέον Α’, πλανητάρχης του Διπλού Συστήματος Γης-Σελήνης, κοσμοκράτωρ του Ηλιακού Συστήματος.”

   “Οπότε εσύ είσαι αυτός που έχει όλη την επίγεια εξουσία;”

   “Ναι.”

   Μία τελευταία μικρή παύση, καθώς ο ομιλητής ακούγεται να ξεφυλλίζει κάποιες σελίδες εντολών. Τελικά, απευθυνόμενος εντός του διαστημοπλοίου του, και προφανώς και στον υπόλοιπο στόλο, διακύρηξε θριαμβευτικά: 

   “Παιδιά, είναι ο Αντίχριστος! Μπουζουριάστε τον!” 

   Κάποιοι συγκεχυμένοι θόρυβοι αποτελούν τις τελευταίες ηχητικές καταγραφές του συστήματος επικοινωνιών, ενώ τα δεδομένα του S.E.T.I. αποκαλύπτουν αυξημένη ηλεκτρομαγνητική δραστηριότητα για λίγα λεπτά, και έπειτα τη σιγή ενός αιώνα μάταιων αυτοματοποιημένων μετρήσεων. 

Επίλογος 

   Πολλά χρόνια μετά την αναχώρηση του ‘Χαρωπού Ενθουσιασμού’ στο κοσμικό του ταξίδι, νέες πλανητολογικές προσομοιώσεις έδειξαν ότι τελικά θα απαιτούνταν μόνο λίγες εκατοντάδες χρόνια για την επαναφορά της Γης σε κατάσταση ισορροπίας, και συνεπώς όλη αυτή η ιστορία με το κούφιο φεγγάρι ήταν εντελώς περιττή. Η παλαιά γενιά, που έζησε τον ενθουσιασμό της κατασκευής του διαστημοπλοίου και την ιστορική απαρχή της αποστολής, δεν έδωσε στο γεγονός μεγάλη σημασία, καθότι επέμενε στο ρομαντικό ιδεώδες της εγκατάλειψης του λίκνου της ανθρωπότητας για την αναζήτηση της δόξας των άστρων. Αυτή η γενιά όμως κάποτε πέθανε, και τα εγγόνια τους αποφάσισαν να γυρίσουν πίσω, εμμένοντας στο ρομαντικό ιδεώδες της επιστροφής της ανθρωπότητας στο πλανητικό της λίκνο. Έτσι, ο ‘Χαρωπός Ενθουσιασμός’ έστριψε στο βαρυτικό πεδίο του άστρου του Μπάρναρντ (το οποίο εξάλλου δεν είχε και κανένα παρατηρήσιμο ενδιαφέρον), και μπήκε σε τροχιά για τη Γη.

   Άλλα τόσα χρόνια αργότερα, τα εγγόνια της προηγούμενης γενιάς είχαν τη δική τους γνώμη πάνω στο θέμα, και μία κάποια δυσανασχέτηση για τις αποφάσεις που είχαν παρθεί από τους παππούδες τους για τους ίδιους, αλλά μιά και πλησίαζαν στη Γη αποφάσισαν να τους κάνουν τη χάρη, και να κάνουν τουλάχιστον μία επίσκεψη στο παλιό τους κόσμο. 

   Η επιστροφή των ανθρώπων στα ερείπια της Πανδίας έφερε στο φως τη θαυμαστή ιστορία της εξωτικής αυτοκρατορίας του πλανητάρχη Πεντελέοντα Α’, και τα αρχεία εκείνης της μοναδικής εποχής, όπου η ανθρωπότητα ήταν χωρισμένη σε δύο απομακρυσμένες οντότητες, χωρίς τη παραμικρή επικοινωνία μεταξύ τους. Το ενδιαφέρον και η φαντασία όλων των ανθρώπων γραπώθηκαν από αυτό τον ιδιόμορφο και βραχύβιο πολιτισμό, και πολυάριθμες μελέτες διεξήχθησαν για να αποκαλύψουν τις συνθήκες και τα επιτεύγματά του, αν και το πιό πολυπόθητο αρχαιολογικό εύρημα, ο τάφος του τελευταίου πλανητάρχη, ποτέ δεν ευρέθηκε, τροφοδοτώντας πολλές θεωρίες, φήμες και προλήψεις. 

   Και οι θρυλικές τελευταίες καταγραφές του κυβερνείου της Πανδίας, αν και οι πιό πολλοί ερευνητές εμφανίζονται πεπεισμένοι ότι δεν μπορεί να είναι αυθεντικές, δεν παύουν να διεγείρουν τη συλλογική υποβόσκουσα σκέψη ότι κάτι δεν πήγε καθόλου όπως έπρεπε στο σύμπαν των ανθρώπων.

ΣΤΑΥΡΟΣ ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΥΔΗΣ  – ΑΘΗΝΑΙ  2006

Πρώτη δημοσίευση: Νεανικοί Λογοτεχνικοί Διαγωνισμοί 2002-2009 …τα βραβευμένα, Ιωνικός Σύνδεσμος 2009

by Αντικλείδι , http://antikleidi.wordpress.com

Συναφές:

Ο Dr. Manhattan και τα στοιχειώδη σωματίδια της ύλης

Μαρσέλ Προυστ – “Αναζητώντας το Χαμένο Χρόνο”

Ένα ταξίδι γύρω απο τον πλανήτη μας.

Σχετικά Άρθρα

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -


- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -