Από το Βατερλό ως τον Μπάτζιο…


Αν πιάσεις στο δρόμο έναν τυχαίο άνθρωπο και τον ρωτήσεις ποιες δυο λέξεις του έρχονται στο μυαλό ακούγοντας τη λέξη Βατερλό, στις 99.9% των περιπτώσεων οι δύο λέξεις θα είναι «Ήττα» και «Ναπολέων».

Βατερλό. Μία λέξη. Μια τοποθεσία συνυφασμένη με την ήττα. Την πλήρη αποτυχία. Μια ήττα του μεγάλου στρατηγού Ναπολέων. Ο τυχαίος άνθρωπος το ξέρει. Αν τον ρωτήσεις όμως ποιος ήταν ο νικητής αυτής της μάχης; Πόσοι αλήθεια θα μπορέσουν να απαντήσουν σωστά δίνοντας το όνομα του άγγλου Ουέλινγκτον; Και όσοι απαντήσουν, ποιον γνώρισαν πρώτο; Για ποιόν άκουσαν πρώτα;

Που θέλω να καταλήξω; Ότι μεγάλο πράγμα η αποτυχία. Ιδιαίτερα δε όταν ημοίρα σου την σερβίρει στο πιάτο. Γιατί ο Ναπολέων το ήξερε. Είχε να αντιμετωπίσει δυο στρατούς (των άγγλων και των πρώσων), ο καθένας ισοδύναμος με τον δικό του. Ξέρει ότι αν ενωθούν αυτοί οι δύο στρατοί είναι ολότελα χαμένος. Οπότε σκέφτεται να τους χτυπήσει πριν ενωθούν. Θέλει να χτυπήσει πρώτα τους άγγλους και αφού ξεμπερδέψει μαζί τους να γυρίσει προς τους πρώσους (με το ίδιο στράτευμα πάντα). Πιθανότητες επιτυχίας κοντά στο μηδέν. Ο Ναπολέων όμως το επιχειρεί και η αποτυχία του είναι πλήρης.

Όπως και στην Ρωσία. Η τακτική «της καμένης γης», γίνεται γνωστή ακριβώς γιατί ο Ναπολέων αποτυγχάνει να την αντιμετωπίσει. Η «μεγάλη στρατιά» του καταστρέφεται υποχωρώντας και ο ίδιος επιστρέφει ηττημένος. Τον ρώσο στρατηγό ή τον τσάρο της εποχής των γνωρίζετε; …ούτε κι εγώ. Ο άνθρωπος αυτός έγινε περισσότερο γνωστός χάρη στις αποτυχίες του. Οι μεγάλες του νίκες σε Οστερλίτζ και Λειψία, είναι λιγότερο γνωστές απ’ ότι οι ήττες του σε Βατερλό και Ρωσία.
Θέλετε και άλλο παράδειγμα; Ο γερμανός στρατηγός (και έπειτα στρατάρχης) ‘Ερβιν Ρόμμελ (γνωστός και ως «η αλεπού της ερήμου») ήταν αυτός που έπαιξε σημαντικό ρόλο στη νίκη των γερμανών το 40’ στη Γαλλία. Ακόμα περισσότερο ήταν ο άνθρωπος που άλλαξε άρδην την κατάσταση υπέρ του άξονος στην Αφρική, με τα απίστευτα τεχνάσματα του, τις πονηριές του και την στρατηγική του. Σήμερα είναι γνωστός ως ο άνθρωπος που έχασε τη σημαντική μάχη του Ελ-Αλαμέιν. Την ίδια εποχή οι γερμανοί γνωρίζουν την συντριβή στο Στάλινγκραντ. Και όμως τον γερμανό στρατηγό (Φον Πάουλους) δεν τον μνημονεύεται σχεδόν κανείς.

Πολύ απλά γιατί ο ίδιος εκτελούσε απλά τις εντολές του Χίτλερ. Έκατσε και δέχτηκε την μοίρα του, χωρίς να κάνει κάτι. Αντίθετα ο Ρόμμελ μπαίνει στην μάχη με λιγότερο στρατό, λιγότερα άρματα, λιγότερα εφόδια και λιγότερο εν τέλει πετρέλαιο. Μια μάχη ολότελα και από πριν χαμένη. Και όμως αυτός την κυνηγά. Τον νικητή του Ελ-Αλαμέιν, τον άγγλο Μοντγκόμερι, ίσως τον γνωρίζουν αρκετοί. Ποτέ όμως δεν απέκτησε την φήμη του Ρόμμελ. Η μετριότητα του,  μα κυρίως η αδυναμία του να πάρει ρίσκα ίσως είναι οι λόγοι.

Ο Τσόρτσιλ κάποτε είπε ότι «η νίκη έχει πολλούς πατέρες, ενώ αντίθετα η ήττα είναι ορφανή». Ίσως και να είναι έτσι. Η ήττα πάντως ορφανή από ονόματα δεν είναι. Ένα εξ’ αυτών και η έκφραση «πύρρειος νίκη». Είναι πραγματικά ειρωνικό, ότι μια έκφραση που έχει μέσα τη λέξη νίκη, να είναι συνώνυμο της ήττας.


Ο Πύρρος μένει στην ιστορία ως ο αυτός που έχασε νικώντας. Για άλλη μια φορά η αποτυχία κάνει κάποιον διάσημο, ενώ προσωπικά αγνοώ το όνομα του ρωμαίου στρατηγού.


Η μεγάλη αποτυχία βρίσκει τη θέση της, όχι μόνο στα πεδία της μάχης, αλλά και σε καθημερινές πτυχές της ζωής, όπως τον αθλητισμό. Τελικός μουντιάλ το 1994. Ρομπέρο Μπάτζιο στήνει την μπάλα στα 11 μέτρα, εκτελεί, σημαδεύει τον ουρανό του Λος Άντζελες. Η Ιταλία χάνει τον τελικό και η Βραζιλία στέφεται πρωταθλήτρια κόσμου. Ο «μικρός βούδας» του ιταλικού ποδοσφαίρου έχει προσφέρει αμέτρητες όμορφες στιγμές στους απανταχού ποδοσφαιρόφιλους. Και όμως αυτή η στιγμή τον έχει σημαδέψει. Ως και διαφήμιση έγινε. Ο Μπάτζιο του μουντιάλ 94’, είναι ο Μπάτζιο που έχασε το τελευταίο πέναλτι του τελικού. Kανείς δεν θυμάται τον Μπάτζιο που πήρε την Ιταλία από το χέρι και την πήγε στον τελικό. Που νίκησε μόνος του διαδοχικά την Νιγηρία, την Ισπανία και την Βουλγαρία στο δρόμο για τον τελικό. Το ότι πριν από αυτόν έχασαν πέναλτι τόσο ο Μπαρέζι, όσο και ο Μασάρο κανείς δεν το θυμάται. Όλοι έχουν στο μυαλό τους τον Μπάτζιο που τόλμησε και απέτυχε.

Υπάρχουν και άλλες αμέτρητες περιπτώσεις, όπου αυτός που απέτυχε, αυτός που ηττήθηκε είναι γνωστότερος από αυτόν που πέτυχε, από αυτόν που νίκησε. Αυτός που πέτυχε ή που τουλάχιστον δεν απέτυχε είναι πολύ πιθανό να μην χρειάστηκε να κάνει τίποτα και να του ήρθαν όλα απλά βολικά. Όμως αυτός που απέτυχε σίγουρα έχει πράξει .

Τι θέλω να πω με όλα αυτά; Ότι η αποτυχία έχει την δίκη της ξεχωριστή γοητεία και ότι όσο πιο μεγάλη είναι, τόσο πιο αναγνωρίσιμη είναι. Με λίγα λόγια; Τολμήστε και δράστε. Και αν ποτέ τύχει και αντιμετωπίσετε το (σχεδόν σίγουρο) ενδεχόμενο μιας μεγάλης αποτυχίας, κάντε την ακόμα μεγαλύτερη δίνοντας το 100% του εαυτού σας. Που ξέρετε, ίσως βρεθεί και για σας μια θέση στην ιστορία.

           blogs.athensvoice.gr

by Αντικλείδι , http://antikleidi.wordpress.com

Συναφές: 

Η ευτυχία είναι το ταξίδι, όχι ο προορισμός

14 μαθήματα ζωής απο τον Βενιαμίν Φρανκλίνο

Κίργκεγκορ:«Το θέμα είναι να βρω μια αλήθεια δική μου, μια ιδέα, για την οποία μπορώ να ζήσω και να πεθάνω».

Περί ευδαιμονίας

Σχετικά Άρθρα

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -


- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

1 σχόλιοΣχολιάστε

  • Αποτυχία είναι το να σταματήσεις να προσπαθείς........ says:

    Επειδή είμαι κοινός θνητός , έχω αποδεχθεί ότι οι προσπάθειες που κάνω μπορεί να έχουν προσδοκώμενα ή όχι αποτελέσματα. Όταν το αποτέλεσμα λοιπόν είναι αντίθετο από αυτό που προσδοκούσα , προσωπικά δεν το θεωρώ αποτυχία. Συνεχίζω να προσπαθώ μέχρι να πετύχω το αποτέλεσμα που προσδοκώ. Άλλωστε και ο Έντισον συνέχισε τις προσπάθειες παρά τις ΄΄ αποτυχίες ΄΄ του να εφεύρει τον ηλεκτρικό λαμπτήρα. Ο Έντισον όμως δεν θεωρούσε αποτυχίες τις προσπάθειές του. Τις θεωρούσε σαν ΄΄ τρόπους που ανακάλυπτε , ώστε να μην ανάψει ο λαμπτήρας ΄΄.
    Εύλογα λοιπόν θα ρωτήσει κάποιος : Μα είναι δυνατόν να προσπαθεί κάποιος συνεχώς χωρίς να έχει το προσδοκώμενο αποτέλεσμα. Απαντώ ναι . Αρκεί σε κάποια φάση των προσπαθειών του να κατανοήσει ότι το αποτέλεσμα που προσδοκά , παύει να είναι το επιθυμητό για αυτόν.
    Σε κάποιον άλλο σχολιασμό θα μιλήσουμε για τη διαφορά ανάγκης και επιθυμίας. Σαν πρόγευση ανάγκη είναι οτιδήποτε μας εξασφαλίζει την επιβίωσή μας. Επιθυμία είναι ο τρόπος που θέλουμε εμείς να καλύψουμε τις ανάγκες μας.
    Να είστε καλά. Ευχαριστώ για τη φιλοξενία.