Ekso Oi Ksenoi !!!

Σατιρικό, αυτοσαρκαστικό άρθρο.

____________

[ 1 ] Let’s face it: δύσκολο-ξεδύσκολο, βαρύ-ξεβαρύ, δε μπορούμε να ξεφύγουμε από το γεγονός ότι είμαστε οι καλύτεροι — δεν είναι δυνατόν να ξεφύγουμε από το αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι είμαστε, ναι: είμαστε ο πραγματικός Περιούσιος Λαός, ο Λαός της Επαγγελίας (κι ας το προσεταιρίζονται άλλοι αυτό, κάτι τσαρλατάνοι, κάτι τυχαίοι, κάτι αστείοι: η αλήθεια, κύριοι, βοά), ο Πρώτος και Τελευταίος Λαός που Ευλόγησε ο Κύριος.

Χαρίσαμε ανιδιοτελώς στον κόσμο —στον κόσμο που φοβόταν το σκοτάδι κι έτρεμε μέσα στην υγρασία του ανορθολογισμού και της ζούγκλας, υπό τη διαρκή απειλή των φιδιών και των Τατάρων—, χαρίσαμε, λέω, τα Φώτα του Πολιτισμού. Τα Πολύφωτα. Τη δημοκρατία. Τη φιλοσοφία. Το θέατρο. Την ποίηση. Το δράμα. Την περικεφαλαία με δόντια αγριοχοίρου. Την περικεφαλαία με λοφίο. Το άρμα μάχης. Την ασπίδα. Τους κίονες. Τη σάρισα. Τα μαντεία. Τους ναούς. Τους θεούς. Τις θεές. Και άλλες χίλιες χιλιάδες ωραία πράγματα, πράγματα ακριβά — πράγματα ελληνικά. Και ανιδιοτελώς, ξαναλέω, όλ’ αυτά.

Οπότε, κι ας μην το κουράζουμε άλλο: επειδή δε γίνεται πια να τα πάρουμε πίσω από τους ηλίθιους ξιπασμένους Ευρωμογγόλους, που να μη σώσουν, που κακό χρόνο να ’χουν, που να σκάσουν και να πλαντάξουν και άσπρη μέρα να μη σώσουν να δουν μέχρι πέμπτης γενεάς, ας σταματήσουμε, απλούστατα, να τους στηρίζουμε με την ύπαρξή μας. (Ότι μόνον μέσω ημών υπάρχουν, και όχι αφ’ εαυτού τους: αξίωμα που το ξέρει πολύ καλά, και πρώτη απ’ όλους, η φραμασόνικη Λέσχη Μπίλντεμπεργκ).

Οι λύσεις είναι δύο: ούτε τρεις είναι, ούτε δεκατρείς. Έχουμε και λέμε:

[ 2 ] Λύση Πρώτη: Κλείνουμε τα σύνορα. Με φράχτες, με τάφρους, με περίπολα, με πολιτοφυλακές, με δράκους τού Κόμοδο — δε με νοιάζει πώς, με νοιάζει να. Σε κάθε περίπτωση: κανείς δε μπαίνει, κανείς δε βγαίνει. Ακολούθως, αποχωρούμε μόνοι μας από τις συφοριασμένες Αγορές (ήτοι, μέσα σε ένα δευτερόλεπτο: χρέος 0 -μηδέν-, έλλειμμα 0, δανεικά 0, ουκ αν λάβεις παρά του μη έχοντος, glücklich zu sehen, je suis enchanté), και χτίζουμε όλοι μαζί μια Καινούργια Ελλάδα. Μια περήφανη Ελλάδα! Μια Ελλάδα για τις Ελληνίδες και για τους Έλληνες. Γιατί μαζί μπορούμε. Η γη μας, ως γνωστόν, φτάνει και περισσεύει να μας καλοταΐζει για αιώνες και για χιλιετίες: για μιαν αιωνιότητα. Τα νερά μας —τα καλύτερα του πλανήτη— φτάνουν και περισσεύουν για να ψαρεύουμε με καθετή, για να κάνουμε βαρκάδα και για να θαυμάζουμε τα μοναδικά στον κόσμο ηλιοβασιλέματά μας, που οι άλλοι όλοι θα αναπολούν πλέον μόνο από ξεθωριασμένες καρτ-ποστάλ. Τα νησιά μας (που άμα αθροίσεις τις ακτογραμμές τους θα δεις ότι είναι δέκα φορές η περίμετρος της Γης, ή αλλιώς η απόσταση από τη Γη στη Σελήνη διαιρεμένη με το 3,14) μας χωράνε όλους, μαζί με τα γυναικόπαιδά μας και με τα περήφανα τα γηρατειά μας, για να κάνουμε αξέχαστες διακοπές όλα τα ηλιόλουστα καλοκαίριά μας — και όχι μόνο ένα μήνα και δύο: περισσότερους, πολύ περισσότερους. Οπότε όλα τα ’χουμε. Φαΐ-πιοτί, λεφτά, δουλειές, μπιτς-μπαρ, τα πάντα. (Επιμελώς, όπως βλέπετε, αποφεύγω να αναφερθώ στην εκμετάλλευση του ορυκτού και άλλου υπεδαφίου πλούτου μας: πετρέλαια, βενζίνες, φυσικά αέρια, πολύτιμους λίθους, μαργαριτάρια, κρυπτονίτες και τα σχετικά. Δε θέλω να σας κουράζω, αφενός, η δε εκμετάλλευσή τους, αφετέρου, είναι θέμα άλλου δοκιμίου — και σχετικώς εμπιστευτικού… καταλαβαίνετε).

[ 3 ] Όμως (γιατί εδώ μπαίνει ένα Μεγάλο Όμως) έχουμε σε περίσσεια και κάτι ακόμα… Κάτι που δεν το θέλουμε. Κάτι που το σιχαινόμαστε. Κάτι που φταίει για όλα. Κι επειδή οι άλλοι φοβούνται να σας το πουν καθαρά, εγώ, γέννημα-θρέμμα της Πλατείας (απόγονος, δε, του των Πλαταιών θριάμβου: τίποτε δεν είναι σχετικό, όλα κουμπώνουν, όλα δένουν), παιδί Ελλήνων από σόι και (συγγνώμη, μα δε μ’ αρέσουν τα ψέματα) ωραιότατος σαν Έλληνας (και πολλά άλλα, που τέλος πάντων δεν είναι της ώρας), αναλαμβάνω να σας το πω. — Λοιπόν· εξηγούμαι. Μαχαίρι. Όλους τους. Όλους τούς ξένους. Όχι νάρκες στα σύνορα με την τουρκιά, όχι ακτοφυλακές και νηοπομπές στην υφαλοκρηπίδα και αηδίες: μαχαίρι. Νόμος είναι το δίκιο του Έλληνα, ψέματα; Κι αυτά τα κουλτουριάρικα περί Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και τρέχα-γύρευε, που μας γύρισαν αιώνες πίσω, κομμένα — κομμένα μαζί με τους ξένους λαιμούς. Στη Νέα Ελλάδα θα ’χουμε Ελληνικά Δικαιώματα, ή Καθόλου Δικαιώματα. Τέλος. — Αυτή λοιπόν ήταν η πρώτη λύση, την οποία μάλιστα υποστηρίζει, αν και δε σου το λέει απερίφραστα (γιατί σε θεωρεί αρκούντως παρηκμασμένο) ένα σημαντικό-σημαντικότατο ποσοστό των κομμάτων που κατεβαίνουν στις επικείμενες Εκλογές — και που θα τα ψηφίσεις. (Κι αν οι μεν σφάξουν τους ξένους με μαχαίρια, ενώ οι δε θα τους θερίσουν από την πείνα, μικρό το κακό: μιλάμε για γενοκτονία σε κάθε περίπτωση — είτε γίνει με τον αγκυλωτό σταυρό, είτε με το σφυρί και το δρεπάνι. Οπότε όλα καλά. Όλα καλά, και όλα ελληνικά. Ζήτω η Ελλάς!) Πάμε τώρα και στην άλλη.

[ 4 ] [ Μα προσοχή, παρακαλώ: σε κάθε περίπτωση, ό,τι και να επιλεγεί τελικώς από τον σοφό λαό, ο Ιερός Σκοπός θα πραγματοποιηθεί άμεσα: χωρίς εμάς, χωρίς δηλαδή το παρελθόν τους, χωρίς την ιστορική-αισθητική-ηθική τους βάση, οι βρομεροί Ευρωπαίοι και το χαΐρι τους —που δεν κιοτεύουν αλλά τολμούν, οι κανάγιες, να μας ζητούν πίσω, έστω και με αρνητικό επιτόκιο, έστω και χαρίζοντάς μας μπιρ-παρά τα 2/3, τα δανεικά που μας χορηγούν αφειδώς τριάντα χρόνια τώρα, για να βατεύουν οι συνδικαλιστές μας τις πόρνες από την πρώην ΕΣΣΔ στα πεντάστερα—, τα βάρβαρα αυτά ευρωκτήνη, έλεγα, θα αφανιστούν, θα εκμηδενιστούν, θα λιώσουν — όπως τούς αξίζει: σα να μην υπήρξαν ποτέ ].

[ 5 ] Λύση Δεύτερη, και Τελική: Ντυνόμαστε Μεγαλέξαντροι και Μπουμπουλίνες, και αυτοκτονούμε μαζικά καταπίνοντας φαρμακωμένη κοακόλα και ληγμένες μεθαδόνες, ακούγοντας απ’ το ράδιο Ζορμπά και Ζουράρι και Αλέξη και Κανέλλη και Πανοκαμμένο και Καρατζαφεύγα, και χορεύοντας έξαλλα εθνικούς κύκλιους χορούς. Ειδικά οι Υπερήφανοι Έλληνες, πασών των αποχρώσεων, ας δώσουν άμεσα το Καλό Παράδειγμα. Το Έθνος θα τους ευγνωμονεί.

   kyriakosathanasiadis.gr

by Αντικλείδι , http://antikleidi.wordpress.com

Συναφή: 

‘Να προσέχετε τα κόμματα ! ‘

Οι σχολές των ψυχαναλυτών και τ΄ αποτελέσματα τους!