Η Μεγάλη Νύχτα (Χειμερινό Ηλιοστάσιο)


Η σημερινή νύχτα θα είναι η μεγαλύτερη του έτους. Την ημέρα ο Ήλιος θα φτάσει στο σημείο της ετήσιας τροχιάς του που ονομάζεται «Χειμερινό Ηλιοστάσιο», οπότε αρχίζει και επίσημα η εποχή του Χειμώνα.

Ημερολογιακά το Χειμερινό Ηλιοστάσιο κυμαίνεται σήμερα μεταξύ της 20ης και 23ης Δεκεμβρίου, αν και η τελευταία φορά που είχαμε το Χειμερινό Ηλιοστάσιο στις 23 Δεκεμβρίου ήταν το 1903 και η επόμενη θα είναι το 2303. Ακόμη πιο σπάνια είναι η 20η Δεκεμβρίου με την επόμενη να συμβαίνει το 2080. Οι διαφοροποιήσεις αυτές οφείλονται στο Γρηγοριανό Ημερολόγιο του οποίου το κάθε έτος έχει 365 ημέρες εκτός από τα δίσεκτα έτη με τις 366 ημέρες τους. Τα πράγματα, όμως, δεν ήσαν πάντα έτσι.

Ας τα πάρουμε, λοιπόν, από την αρχή.

Από την αρχαιότητα ακόμη ο υπολογισμός του Έτους έγινε με την παρατήρηση της επίδρασης που έχει πάνω στη Γη η περιφορά της γύρω από τον Ήλιο, η επίδραση δηλαδή του κύκλου των εποχών! Οι εποχιακές αυτές αλλαγές είχαν για τους αρχαίους τεράστια σημασία, ιδιαίτερα μάλιστα μετά την εμφάνιση της γεωργίας πριν από 10.000 περίπου χρόνια. Γι’αυτό, κι επειδή η σπορά, η συγκομιδή και οι άλλες γεωργικές ασχολίες εξαρτιόνταν από τις αλλαγές των εποχών, η διάρκεια ενός ηλιακού έτους έπρεπε να μετρηθεί επακριβώς.

Η Γη συμπληρώνει μία πλήρη περιφορά γύρω από τον Ήλιο σε περίπου 365,25 ημέρες. Κάθε μέρα η Γη βρίσκεται σε διαφορετική θέση από αυτήν που βρισκόταν την προηγουμένη. Έτσι από κάθε νέα θέση αντικρίζουμε τον Ήλιο από διαφορετική γωνία κι έτσι μας φαίνεται ότι ο Ήλιος βρίσκεται μπροστά από διαφορετικά άστρα (καθώς κινείται από τη Δύση προς την Ανατολή), λόγω ακριβώς της κίνησης της Γης πάνω στην τροχιά της. Κάθε φορά που η Γη συμπληρώνει μία πλήρη περιφορά γύρω από τον Ήλιο, μας φαίνεται ότι ήταν ο Ήλιος αυτός που συμπλήρωσε έναν κύκλο γύρω από τη Γη. Ο κύκλος αυτός ονομάζεται «εκλειπτική», και απεικονίζει την προέκταση πάνω στην ουράνια σφαίρα, της γήινης τροχιάς γύρω από τον Ήλιο.

Αν παρατηρήσουμε την εκλειπτική και τη συγκρίνουμε με τον ουράνιο ισημερινό (την προέκταση του γήινου ισημερινού πάνω στην ουράνια σφαίρα), θα δούμε ότι οι δύο αυτοί κύκλοι δε συμπίπτουν, αλλά αντίθετα τέμνονται, σχηματίζοντας γωνία ίση με 23,5 περίπου μοίρες, λόγω της κλίσης που έχει ο άξονας της Γης σε σχέση με το επίπεδο που σχηματίζει η εκλειπτική. Η γωνία αυτή ονομάζεται «λόξωση της εκλειπτικής», και τα δύο σημεία στα οποία τέμνονται οι δύο κύκλοι ονομάζονται «ισημερινά σημεία». Στο πρώτο σημείο ο ουράνιος ισημερινός τέμνει την εκλειπτική εκεί όπου ο Ήλιος βρίσκεται στις 20-21 Μαρτίου. Το σημείο αυτό ονομάζεται «εαρινό ισημερινό σημείο», κι από την ημέρα αυτή αρχίζει η Άνοιξη. Εκ διαμέτρου αντίθετα η τομή γίνεται όταν ο Ήλιος βρίσκεται στις 22-23 Σεπτεμβρίου. Το σημείο αυτό ονομάζεται «φθινοπωρινό ισημερινό σημείο», και από την ημέρα αυτή αρχίζει το Φθινόπωρο.

Από το εαρινό ισημερινό σημείο και μετά, ο Ήλιος φαίνεται καθημερινά να σκαρφαλώνει όλο και πιο πάνω στο βόρειο ημισφαίριο του ουρανού. Οι μέρες μεγαλώνουν, οι νύχτες μικραίνουν και ο καιρός γίνεται όλο και πιο θερμός. Περίπου τρεις μήνες αργότερα, στις 20- 21 Ιουνίου, ο Ήλιος φτάνει στο βορειότερο σημείο της εκλειπτικής από το οποίο θα αρχίσει πλέον να κατέρχεται, «τρεπόμενος» και πάλι προς τον ισημερινό. Το σημείο αυτό, στις 20-21 Ιουνίου, ονομάζεται θερινό τροπικό σημείο ή απλά θερινή τροπή, επειδή ο Ήλιος τρέπεται και πάλι προς τον ισημερινό, και από την ημέρα αυτή αρχίζει το καλοκαίρι. Επειδή μάλιστα για μερικές ημέρες πριν και μετά τη θερινή τροπή ο Ήλιος φαίνεται να αργοστέκεται πάνω στην εκλειπτική σαν να είναι έτοιμος να σταματήσει, το θερινό τροπικό σημείο ονομάζεται επίσης και θερινό ηλιοστάσιο.


Μετά τη θερινή τροπή, ο Ήλιος συνεχίζει να κατεβαίνει προς το Νότο, και στις 22-23 Σεπτεμβρίου φτάνει στο φθινοπωρινό ισημερινό σημείο, οπότε, όπως και στο εαρινό ισημερινό σημείο, έχουμε ίση μέρα και νύχτα: ισημερία. Αλλά η κάθοδος του Ήλιου συνεχίζεται, μέχρις ότου, στις 21-22 Δεκεμβρίου, φτάνει στο νοτιότερο σημείο της τροχιάς του που ονομάζεται χειμερινό τροπικό σημείο, ή απλά χειμερινή τροπή ή χειμερινό ηλιοστάσιο. Από την ημέρα αυτή αρχίζει ο Χειμώνας. Αλλά από κει κι έπειτα ο Ήλιος σταματάει να κατέρχεται και ξαναρχίζει και πάλι να σκαρφαλώνει, κάθε μέρα όλο και πιο ψηλά.

Στη διάρκεια του Χειμώνα, οι ακτίνες του Ήλιου πέφτουν πάνω στο βόρειο ημισφαίριο της Γης με πλάγιο τρόπο, ενώ συμβαίνει το αντίθετο στο νότιο ημισφαίριο οπότε εκεί έχουν Καλοκαίρι. Στη διάρκεια της Άνοιξης ο Ήλιος βρίσκεται ακριβώς πάνω από τον ισημερινό της Γης, οπότε και τα δύο ημισφαίρια παίρνουν με τον ίδιο τρόπο της ζωογόνες ακτίνες του Ήλιου. Στη διάρκεια του Καλοκαιριού ο Ήλιος ευνοεί το βόρειο ημισφαίριο, οι ακτίνες του πέφτουν πάνω μας περισσότερο κάθετα, και ενώ εμείς έχουμε Καλοκαίρι, στο νότιο ημισφαίριο έχουν Χειμώνα. Τέλος, το Φθινόπωρο, ο Ήλιος βρίσκεται και πάλι πάνω από το γήινο ισημερινό, με ισομερή κατανομή της θερμότητας και στα δύο ημισφαίρια.

Δεν είναι λοιπόν καθόλου παράξενο που ο Ήλιος λατρεύτηκε από τους αρχαίους σαν θεός, μια που γι’ αυτούς ο Ήλιος ήταν ο δημιουργός των εποχών του έτους και του κύκλου των φαινομένων και των εναλλαγών που σχετίζονται με αυτές, από τη σπορά ως τη βλάστηση και από την ανθοφορία ως τη συγκομιδή. Οι Αιγύπτιοι τον ονόμασαν Ρα, Ατόν, ή και Όσιρη ακόμη. Οι Βαβυλώνιοι τον αποκαλούσαν Σαμάχ, Βαάλ, Μαρδούκ και Νεργκάλ. Οι Ινδοί Βράχμα και Βισνού. Και οι Πέρσες Μίθρα. Για τους αρχαίους Έλληνες, κατά περιστάσεις, ήταν ο Δίας ή ο Πλούτων, ο Βάκχος, ο Διόνυσος, ή και ο Φοίβος Απόλλων.

Ανεξάρτητα όμως από την ονομασία που του δόθηκε, όλοι ανεξαιρέτως οι λαοί καθιέρωσαν προς τιμή του Ήλιου, περίφημες και πολλές γιορτές, ιδιαίτερα στις περιόδους των εναλλαγών από τη μια εποχή στην άλλη. Οι μεγαλύτερες από τις γιορτές αυτές γίνονταν σε όλες τις χώρες και τις φυλές στην εποχή  του χειμερινού ηλιοστάσιου, στις 25 Δεκεμβρίου. Ήταν η γιορτή της γέννησης του Ήλιου, και όχι αδικαιολόγητα. Γιατί όσο ο χειμώνας πλησίαζε και ο Ήλιος του μεσημεριού φαινόταν όλο και πιο χαμηλά στον ορίζοντα, τόσο και οι μέρες μίκραιναν και το κρύο αύξανε. Ήταν η σκληρή εποχή για τον άνθρωπο με τις πολύ μικρές ημέρες και τις ατέλειωτες νύχτες. Οι φροντίδες πολλαπλασιάζονταν, οι ανησυχίες αυξάνονταν και ένα αόριστο συναίσθημα φόβου καταλάμβανε τον αρχαίο άνθρωπο με τα ανύπαρκτα σχεδόν αμυντικά του μέσα και τις περιορισμένες πηγές διατροφής. Γι’ αυτό αναπέμπονταν προσευχές και ιερές παρακλήσεις, ανάβονταν φωτιές και προσφέρονταν θυσίες προς το θεό Ήλιο για να μη χαθεί οριστικά από τον ορίζοντα. Και πράγματι: μετά από μικρό δισταγμό ο θεός ενέδιδε. Στο κατώτατο σημείο του, στον αστερισμό του Αιγόκερου, στις πύλες του Ήλιου όπως τον ονόμαζαν οι Χαλδαίοι, «άλλαζε» απόφαση, άρχιζε να σκαρφαλώνει και πάλι προς τα πάνω, και οι μέρες μεγάλωναν. Μια νέα τάξη πραγμάτων θα έμπαινε και πάλι, ωραία όπως και στα προηγούμενα χρόνια, οπότε η Γη θα ανθοφορούσε ξανά χάρη στις ζωογόνες ακτίνες του Ήλιου.

Δεν είναι λοιπόν καθόλου παράξενο το γεγονός ότι οι αρχαίοι λαοί γιόρταζαν ιδιαίτερα τις μέρες αυτές του χειμερινού ηλιοστασίου. Και αυτή την παράδοση των αρχαίων λαών συνέχισαν οι Έλληνες με τα Κρόνια, και ιδιαίτερα οι Ρωμαίοι με τα Σατουρνάλια και τα Βρουμάλια και την κεντρική γιορτή της 25ης Δεκεμβρίου “Dies Natalis Invicti Solis”, δηλαδή την «Ημέρα της Γέννησης του Αήττητου Ήλιου». Τα Σατουρνάλια ήταν η αρχαιότερη γιορτή των Ρωμαίων και την απέδιδαν στον Ρωμύλο ή στους Πελασγούς. Ξεχώρισε όμως από τις άλλες αγροτικές γιορτές τους το 217 π.Χ. Οι γιορτές αυτές έπαιρναν πανηγυρικό χαρακτήρα και είχαν κατακτήσει ολόκληρο τον ελληνορωμαϊκό κόσμο. Άρχιζαν με τα Βρουμάλια από τις 24 Νοεμβρίου έως τις 17 Δεκεμβρίου και ακολουθούσαν τα Σατουρνάλια από τις 18 έως τις 24 Δεκεμβρίου. Κατά την κεντρική ημέρα της γιορτής του «αηττήτου ηλίου» στις 25 Δεκεμβρίου, εορταζόταν το γεγονός της τροπής του ηλίου, που άρχιζε και πάλι να ανεβαίνει στον ουρανό, να μεγαλώνουν οι ημέρες, και μαζί τους οι ζωογόνες ακτίνες του ήλιου ξανάκαναν τη Γη να καρποφορήσει.

Την 1η Ιανουαρίου γιορτάζονταν οι Καλένδες, στις 3 τα Βότα, στις 4 τα Λορεντάλια και στις 7 Ιανουαρίου τελείωνε η περίοδος αυτή των εορτών.  Επειδή λοιπόν οι πρώτοι χριστιανοί ήσαν εκτός νόμου στη Ρώμη, και δεν τους επιτρεπόταν να συναντιούνται ή να εκκλησιάζονται μαζί οι συναντήσεις τους γίνονταν κρυφά και σε μικρές ομάδες στις κατακόμβες τους, όπου και τελούσαν τις θρησκευτικές τους εορτές. Για να αποφύγουν, λοιπόν, τους διωγμούς αποφάσισαν να γιορτάζουν τα Χριστούγεννα στις 25 Δεκεμβρίου, όταν οι Ρωμαίοι ήσαν απασχολημένοι με τις δικές τους γιορτές των Σατουρναλίων. Μ’ αυτόν τον τρόπο ήλπιζαν να μην ανακαλυφτούν από τους εορτάζοντες Ρωμαίους. Θα αναρωτιέστε, όμως, γιατί το χειμερινό ηλιοστάσιο δεν συμβαίνει σήμερα στις 25 Δεκεμβρίου, όπως στην εποχή του Χριστού, αλλά στις 22 Δεκεμβρίου;

Το πρόβλημα αρχίζει με το Ιουλιανό Ημερολόγιο που εισήγαγε ο Ιούλιος Καίσαρ το 44 π.Χ. που είχε όμως κι αυτό τις δικές του ατέλειες γιατί έχανε μία ημέρα κάθε 128 χρόνια. Το Ιουλιανό λοιπόν ημερολόγιο είχε θεσπίσει το χειμερινό ηλιοστάσιο στις 25 Δεκεμβρίου, αλλά με την πάροδο των ετών το προστιθέμενο μικρό λάθος είχε μεταθέσει την πραγματική ημερομηνία της χειμερινής τροπής. Ετσι λοιπόν το 325 μ.Χ. το έτος που έγινε η Οικουμενική Σύνοδος της Νίκαιας, το χειμερινό ηλιοστάσιο είχε μετατεθεί και συνέβαινε στις 22 Δεκεμβρίου. Η μετάθεση όμως του Χειμερινού Ηλιοστασίου συνεχίστηκε χωρίς να διορθωθεί μέχρι και το έτος 1582, οπότε η χειμερινή τροπή συνέβαινε στις 12 Δεκεμβρίου. Τότε ο Πάπας Γρηγόριος ΙΓ’ εισήγαγε μία νέα μεταρρύθμιση, γι’ αυτό και το νέο ημερολόγιο, αυτό που χρησιμοποιούμε σήμερα, ονομάζεται Γρηγοριανό, και χάνει μία μόνον ημέρα στα 4.000 χρόνια. Για να γίνει μιά καινούρια αρχή, η Γρηγοριανή μεταρρύθμιση έτρεψε τη θέση  του ημερολογίου προς τα εμπρός με βάση το έτος της Συνόδου της Νικαίας κι όχι το έτος εισαγωγής του Ιουλιανού ημερολογίου, το 44 π.Χ. Γι’ αυτό και το Χειμερινό Ηλιοστάσιο συμβαίνει σήμερα στις 22 Δεκεμβρίου, και ο πρωταρχικός λόγος για τον εορτασμό των Χριστουγέννων στις 25 Δεκεμβρίου έχει πιά χαθεί.

Διονύση Π. Σιμόπουλου
Διευθυντή Ευγενιδείου Πλανηταρίου

Πηγή : πιθανώς το eugenfound

Αντικλείδι , https://antikleidi.com/

Σχετικά :  

Σήμερα 21/6, θερινό ηλιοστάσιο

 Μεγέθη στο σύμπαν

Σχετικά Άρθρα

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -


- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

12 CommentsΣχολιάστε

  • Σύμφωνα με το ημερολόγιο των Μάγια, το 2012, την Μεγάλη Νύχτα (21/12/2012), θα γίνει η συντέλεια του κόσμου !

    Δεν το έχω ψάξει, ελπίζω να μην ισχύει !

  • “Κατακλυσμιαίες εκρήξεις ηφαιστείων, μαγνητικές καταιγίδες, ακτινοβολία από το διάστημα… Μόλις σε 1 χρόνo θα έρθει η συντέλεια του κόσμου, σύμφωνα με όσα προφητεύει ο Λόρενς Ε. Τζόζεφ, Αμερικανός φυσικός και συγγραφέας του βιβλίου Apocalypse 2012. Αυτή η πεποίθηση βασίζεται στις γραφές του ημερολόγιου των Μάγια, του μυστηριώδους προκολομβιανού λαού που άκμασε στην Κεντρική Αμερική από το 1800 π.Χ. ως το 1450 μ.Χ. Σύμφωνα με αυτές στις 20 Δεκεμβρίου 2012 ολοκληρώνεται ο κύκλος της Μεγάλης Μέτρησης. Επιπλέον, την επόμενη ημέρα από αυτή την ημερομηνία είναι το χειμερινό ηλιοστάσιο και ο Ήλιος θα είναι ευθυγραμμισμένος με το κέντρο του Γαλαξία για πρώτη φορά μετά από 26.000 χρόνια… ”

    Όμως δεν τα πιστεύω ….

  • Yes! Υes!!!!
    Τα τελευταία χρόνια που ακούγονται αυτές οι “φήμες” ψάχνω να βρω κάποιον που να τα πιστεύει πραγματικά ώστε να κάνουμε μια πολύ συμφέρουσα συμφωνία γι αυτόν.
    Θα του κάνω τη χάρη λοιπόν να μου μεταβιβάσει την άχρηστη περιουσία του από 1/1/2013 (αφού θα καταστραφούμε και δεν θα μείνει κανείς )πληρώνοντας σήμερα το 1/100 της αξίας της ώστε να την χαρεί τώρα που μπορεί!!
    Κανείς ενδιαφερόμενος??
    Για περάστε, για περάστε, πλούσια δώρα, κληρώνει το 2012!!!

    * Κι ένα ημερολόγιο Μάγια (που θα σταματάει 21/12/2012!) δωρεάν!!

  • Το συγκεκριμένο ημερολόγιο πρέπει να πούμε δεν έχει βρεθεί έως τώρα πουθενά. Τον 16ο αιώνα οι Ισπανοί κατακτητές κατέστρεψαν σχεδόν όλα τα ντοκουμέντα. Επιπλέον, την συγκεκριμένη ημερομηνία με αστρονομικά δεδομένα δεν υπάρχει κανένα περίεργο φαινόμενο στον ουρανό, αν και οι συζυγίες των πλανητών είναι ένα συνηθισμένο φαινόμενο, οπότε αν η καταστροφή θα οφείλεται στις συζυγίες έπρεπε η Γη να είχε καταστραφεί πολλές φορές στο παρελθόν. Υπάρχουν συζυγίες ανάμεσα σε πλανήτες ανά δύο ή ανά τρεις το 2012, αλλά όλων των πλανητών δεν έχουμε αυτήν την ημερομηνία.

    Οι Μάγια χρησιμοποιούσαν πολλά ημερολόγια, που είχαν πρακτική χρησιμότητα, όπως για την γεωργία, για τα θρησκευτικά και κοινωνικά γεγονότα. Τα περισσότερα από τα ημερολόγια των Μάγια ήταν σύντομα. Για παράδειγμα, ένα ημερολόγιο (το Tzolk’in) κρατούσε 260 ημέρες και ένα άλλο (το Haab’) που αντιστοιχούσε προσεγγιστικά στο ηλιακό έτος δηλαδή 365 ημέρες. Στη συνέχεια, συνδύαζαν τα δύο ημερολόγια για να φτιάξουν το “Ημερολόγιο του Κύκλου”, ένας κύκλος διαρκούσε 52 Haab (περίπου 52 χρόνια, ή κατά προσέγγιση η διάρκεια ζωής ενός ανθρώπου τότε). Εκτός από τα συστήματα αυτά, οι Μάγια είχαν επίσης τον “Κύκλο της Αφροδίτης”. Δηλαδή οι αστρονόμοι τους σχημάτιζαν ένα ημερολόγιο με βάση τη θέση της Αφροδίτης στο νυχτερινό ουρανό. Είναι πιθανόν να έκαναν το ίδιο και με τους άλλους πλανήτες στο Ηλιακό Σύστημα.

  • Tι είναι αυτό το ημερολόγιο των Μάγια;
    Θεωρείται το ακριβέστερο ημερολόγιο που δημιουργήθηκε ποτέ, από οποιονδήποτε γνωστό πολιτισμό, συμπεριλαμβανομένου και του δικού μας. Βασίζεται σε τρείς κύκλους: Έναν κεντρικό κύκλο 365 ημερών, έναν «ιερό» κύκλο 260 ημερών κι έναν Μεγάλο Κύκλο 5.125 ετών.

    Και τι σχέση έχει με το 2012;
    Στις 21 Δεκεμβρίου του 2012 ολοκληρώνεται ένας Μεγάλος Κύκλος.

    Και λοιπόν;
    Σύμφωνα με τη Μυθολογία των Μάγια, οι Μεγάλοι Κύκλοι τελειώνουν με καταστροφή. Τέσσερις φορές έχουν προσπαθήσει οι θεοί να δημιουργήσουν τον Κόσμο κι επειδή το μοντέλο τους βγαίνει προβληματικό, στο τέλος του πειράματος το καταστρέφουν.

    Λίγο άχρηστοι δεν ήταν οι θεοί των Μάγια;
    Οι θεοί τους μπορεί να ήταν άχρηστοι, αλλά οι αστρονόμοι τους ήταν αιώνες μπροστά. Είχαν υπολογίσει με ακρίβεια τους κύκλους της Σελήνης και της Αφροδίτης, πλανητικές συνόδους και διελεύσεις, εκλείψεις, ηλιοστάσια και ισημερίες μέχρι το 2012. Με γυμνό μάτι.

    Πως έτσι;
    Εκτός από τα εξελιγμένα μαθηματικά τους, είχαν και το προνόμιο της τοποθεσίας σε σχέση με την παρατήρηση του Ήλιου. Οι περισσότερες πόλεις τους ήταν πάνω στον Τροπικό του Καρκίνου και σε αυτά τα γεωγραφικά πλάτη, κατά τη διάρκεια του θερινού και του χειμερινού ηλιοστασίου, ο Ήλιος περνάει ακριβώς πάνω από τα κεφάλια τους το μεσημέρι και δεν σχηματίζει σκιά. Οι αστρονόμοι των Μάγια παρατήρησαν ότι το χειμερινό ηλιοστάσιο μετακινείται με πολύ αργό ρυθμό στον ουράνιο θόλο και σε αυτόν τον ρυθμό στήριξαν τον Μεγάλο Κύκλο των 5.125 ετών.

    Το χειμερινό ηλιοστάσιο δεν είναι η μεγαλύτερη νύχτα του χρόνου;
    Είναι. Σύμφωνα με τη Μυθολογία των Μάγια, ο Κόσμος στον οποίο ζούμε θα τελειώσει όταν το χειμερινό ηλιοστάσιο θα ευθυγραμμιστεί με το Σκοτεινό Ρήγμα του Γαλαξία μας.

    Τι είναι αυτό πάλι;
    Η Πύλη του Κάτω Κόσμου για τους Μάγια. Το «Κέντρο» του Γαλαξία μας, το οποίο τοποθετείται στις 26 μοίρες του αστερισμού του Τοξότη.

    Μας δουλεύετε; Το Κέντρο του Γαλαξία μας δεν είναι ορατό ούτε με τηλεσκόπιο!
    Δεν είναι ορατό ούτε και με υπεριώδεις ακτίνες, όμως οι αστρονόμοι των Μάγια είχαν υπολογίσει σωστά όχι μόνο την θέση του, αλλά και το πότε θα «πέσει» πάνω του το χειμερινό ηλιοστάσιο.

    Το 2012;
    Ναι. Και το υπολόγισαν σωστά διότι η φαινομενική μετακίνηση των ηλιοστασίων (και των ισημεριών) οφείλεται στην απόκλιση του άξονα της Γής κατά την περιστροφή της. Η σύγχρονη επιστήμη ονομάζει το φαινόμενο «μετάπτωση των ισημεριών» (precession of equinoxes). Οι αστρονόμοι των Μάγια είχαν μετρήσει με ακρίβεια την ταχύτητα της μετάπτωσης, χωρίς να είμαστε βέβαιοι ότι είχαν συναίσθηση του τι μετρούσαν. Το σίγουρο είναι ότι η απόκλιση του άξονα διαγράφει έναν πλήρη κύκλο σε περίπου 25.800 χρόνια. Σύμφωνα με τη Κοσμολογία των Μάγια, η Δημιουργία αποτελείται από πέντε Μεγάλους Κύκλους των 5.125 ετών, δηλαδή 25.625 χρόνια.

    Τα οποία συμπληρώνονται το 2012;
    Το 2012 θα έχουν περάσει περίπου 25.800 χρόνια από την τελευταία φορά που το χειμερινό ηλιοστάσιο «έπεσε» πάνω σε αυτό που οι Μάγια αποκαλούσαν Σκοτεινό Ρήγμα.

    Και πως ακριβώς θα μας ξεκάνουν οι θεοί των Μάγια;
    Θα μας πνίξουν. Σύμφωνα με την τελευταία σελίδα του Κώδικα της Δρέσδης, του πιο σημαντικού κειμένου των Μάγια που διασώθηκε από το μένος των Ισπανών Ιεροεξεταστών, το Τέλος του Κόσμου θα έρθει με νερό.

    Τώρα που το θυμήθηκα, οι Μάγια δεν εξαφανίστηκαν;
    Όχι, ακριβώς. Για λόγους που παραμένουν άγνωστοι, εγκατέλειψαν τα αστικά κέντρα του νότου γύρω στο 900μ.Χ.
    Είναι όλα μύθοι ή μήπως να σκέφτομαι για Κιβωτό;
    Μύθοι που βασίζονται σε πραγματικά αστρονομικά φαινόμενα. Και σύμφωνα με τον μύθο, οι θεοί των Μάγια θα ξαναπροσπαθήσουν να φτιάξουν τον Κόσμο κι αυτή τη φορά θα το πετύχουν το πείραμα.

    http://www.klik.gr/magazine

  • Yπάρχει σοβαρός άνθρωπος που να πιστεύει σε τέτοιες θεωρίες ? !

  • το ανεκδοτο της ημερας απο την εκπομπη του Γ.Παπαδακη… Η Ελλαδα δεν θα καταστραφει απο τους Μαγια…γιατι ειμαστε 100 χρονια πισω…!!! Και ολα οσα λεγονται ειναι βλακειες.Αν θυμαστε και το 2000 που εμπαινε νεα χιλιετια ελεγαν διαφορα οτι θα ερθει η συντελεια του κοσμου κλπ κλπ…. μα δεν εγινε τιποτα. Και τι σημασια εχουν κατι που ειχαν γραφτει πριν τοσα χρονια? Σημερα εχουμε πολιτισμο,τεχνολογια…αν οντως ερχεται η συντελεια του κοσμου ,η καταστροφη κλπ,τοτε ας παμε ντε να μεταναστευσουμε σε αλλο πλανητη.Αυτο οι Μαγια γιατι δνε το εγραψαν να μας σωσουν? Να μας φωτισουν βρε παιδι μου,μην πανικοβληθουμε με οσα ειπανε… ο κοσμος εχει τρομαξει με ολο αυτο και περιμενουν αυριο να συμβει το μοιραιο.Αντε να κανουμε καμμια προσευχουλα λεω εγω και να ξεχασουμε τισ βλακειες..!