“Ένας Μεξικανός με το σομπρέρο του είναι αραχτός σε μία όμορφη παραλία και ψαρεύει με το καλάμι και την πετονιά του. Ένας Αμερικανός τουρίστας, επιχειρηματίας, τον πλησιάζει με διάθεση να τον συμβουλεύσει και γίνεται μεταξύ τους ο εξής διάλογος:
Αμερικανός: Πόσα ψάρια βγάζεις κάθε μέρα;
Μεξικανός: Όσα χρειάζομαι για να τρώω
Αμερικανός: Γιατί δεν ρίχνεις ταυτόχρονα περισσότερες πεπονιές να πιάνεις περισσότερα;
Μεξικανός: Και τι να τα κάνω;
Αμερικανός: Θα τα πουλάς, θα μαζέψεις χρήματα, θα αγοράσεις βάρκα και δίχτυα, θα πιάνεις και θα πουλάς περισσότερα ψάρια και θα βγάζεις ακόμη περισσότερα χρήματα.
Μεξικανός: Και μετά;
Αμερικανός: Μετά θα αγοράσεις ένα καίκι και θα αυξήσεις πολύ τα χρήματα που θα βγάζεις.
Μεξικανός: Και μετά;
Αμερικανός: Μετά θ’ αγοράσεις περισσότερα καίκια, θα κάνεις μεγάλο στόλο και θα γίνεις πλούσιος.
Μεξικανός: Και μετά;
Αμερικανός: Μετά θα δουλεύουν άλλοι για σένα και εσύ θα κάθεσαι και θα απολαμβάνεις.
Μεξικανός: Γιατί; Τώρα τι κάνω; “
===
Για να ζήσουμε τη ζωή μας όπως τη θέλουμε, πρώτα πρέπει να ξέρουμε το πως θέλουμε να ζήσουμε. Για να κάνουμε τα όνειρα μας πράξη, πρέπει πρώτα να έχουμε όνειρα. Για να ολοκληρωθούμε ως άνθρωποι και να πραγματώσουμε τις δυνατότητες μας, χρειάζεται να ανακαλύψουμε ποιο είναι το νόημα της ζωής για εμάς.
Καλή ζωή σημαίνει βεβαίως, να κάνουμε τα όνειρα μας πραγματικότητα, αλλά ταυτόχρονα σημαίνει να κάνουμε και την πραγματικότητα μας όνειρο, ζώντας και απολαμβάνοντας την κάθε στιγμή. Να δίνουμε νόημα στα μεγάλα αλλά και στα μικρά καθημερινά πράγματα. Να απολαμβάνουμε τον αέρα που αναπνέουμε, τον ήλιο, το φεγγάρι, τα άστρα που αντικρίζουμε, το κρασί που πίνουμε, τη μουσική που ακούμε, τους ανθρώπους που συναντούμε, τις σκέψεις που κάνουμε, τα πράγματα που δημιουργούμε, τη στοργή, την αγάπη και την εκτίμηση που παίρνουμε και δίνουμε. Να κάνουμε δηλαδή πράξη το “άδραξε τη μέρα” που κήρυσσε ο καθηγητής πρωταγωνιστής στην ταινία “ο κύκλος των χαμένων ποιητών”.
Δυστυχώς η ζωή μας είναι μικρής διάρκειας και κάθε στιγμή που φεύγει δεν ξανάρχεται. Όσο περισσότερες ευχάριστες και απολαυστικές στιγμές ζήσουμε, τόσο πιο πλούσια η ζωή μας. Αλλά στις δύσκολες στιγμές, όπως αυτές της θλίψης, της λύπης, της οργής, του θυμού, μπορούμε να τις βιώνουμε λιγότερο ή περισσότερο θετικά, λιγότερο ή περισσότερο γοητευτικά.
Ακόμα και στη εργασία μας -ανεξαρτήτως του αν αποτελεί επιλογή μας ή την κάνουμε εξαναγκαστικά για την επιβίωση- μπορούμε να βρούμε θετικές πτυχές, όπως η χρησιμότητα και η συμβολή της στα αποτελέσματα, οι επαφές με τους συναδέλφους, η δημιουργία και η βελτίωση με νέες ιδέες και πειραματισμούς, το ευχάριστο και διασκεδαστικό κλίμα.
_____
Από το βιβλίο του Δημήτρη Μπουραντά “Επί σκηνής χωρίς πρόβα”
by Αντικλείδι , https://antikleidi.com
Συναφές: Διδακτική ιστορία: “Μια αγελάδα μια φορά…”
Συναφές: “Μάθημα Φιλοσοφίας” ή “το νόημα της ζωής”
