Αφιέρωμα στο κρασί: 4. Ετικέτα οίνου και Σερβίρισμα


Το τέταρτο μέρος του αφιερώματος αναφέρεται στην ετικέτα και το σερβίρισμα του οίνου.

Ετικέτα οίνου – Εισαγωγή

Ετικέτες Οίνων Ονομασίας Προέλευσης και Τοπικών Οίνων

Ετικέτες Επιτραπέζιων Οίνων

Ειδικές ενδείξεις Οίνων

Ενδείξεις Παλαίωσης (Reserve, Grande Reserve, Κάβα)

Κτήματα, Αμπελώνες, Αρχοντικά, Πύργους, Μοναστήρια ή Κάστρα

Σερβίρισμα του οίνου – Ο οινοχόος

Το κρασί στο τραπέζι

Το άνοιγμα της φιάλης

Αερισμός και μετάγγιση

Τα ποτήρια του κρασιού

Η θερμοκρασία σερβιρίσματος του κρασιού

Αρμονία κρασιών και εδεσμάτων και οι υψηλές αρχές της

=======================================================================

Ετικέτα οίνου – Εισαγωγή

Η εμφιάλωση και η τυποποίηση του κρασιού οδήγησαν στην καθιέρωση της ετικέτας σαν συνοδευτικό του προϊόντος. Η ετικέτα συνεπώς (σήμανση) είναι η ταυτότητα του «επώνυμου» κρασιού. Από τη σύσταση της ΕΟΚ (1962) καταβλήθηκε συστηματική προσπάθεια να ενοποιηθούν, σ’ ένα κοινό σύστημα, οι όροι που αφορούν στην παραγωγή και εμπορία του κρασιού, στην επεξεργασία και την προέλευση του, στον έλεγχο της ποιότητας και της κυκλοφορίας του. Το σύστημα αυτό των νομοθετικά θεσπισμένων ενδείξεων, οι οποίες διαφέρουν ανάλογα με την κατηγορία και τον τύπο κρασιού, έπρεπε να απεικονίζεται στη σήμανση, στην ετικέτα δηλαδή, του κρασιού κατά τρόπο ομοιογενή για όλες τις χώρες-μέλη.

Η ετικέτα, λοιπόν, εκτός των άλλων, μπορεί να δίνει όσο το δυνατόν περισσότερες πληροφορίες για το κρασί που περιέχεται στην φιάλη (ή στην εκάστοτε επιτρεπόμενη συσκευασία), να κάνει γνωστά στον καταναλωτή τον τύπο του κρασιού, πιθανώς την προέλευσή του, τον εμφιαλωτή του και τα γευστικά του χαρακτηριστικά κ.ά. Για ευνόητους, εξάλλου, λόγους η ετικέτα πρέπει να είναι ελκυστική χωρίς να γίνεται παραπλανητική.

Οι ενδείξεις της ετικέτας διακρίνονται σε υποχρεωτικές και σε προαιρετικές ή συμπληρωματικές.

Οι υποχρεωτικές ενδείξεις πρέπει να αναγράφονται στην κύρια ετικέτα. Οι άλλες, οι συμπληρωματικές που προαιρετικά θέλει να προσθέσει ο οινοποιός, μπορούν να αναγράφονται στην κύρια ετικέτα ή στην «κόντρα», που επικολλάται στο πίσω μέρος της φιάλης.

Ετικέτες Οίνων Ονομασίας Προέλευσης και Τοπικών Οίνων

Στις ετικέτες των οίνων Ονομασίας Προέλευσης και των Τοπικών Οίνων πρέπει να αναγράφονται οι ακόλουθες υποχρεωτικές ενδείξεις:

το τοπωνύμιο της Ονομασίας Προέλευσης ή η γεωγραφική ένδειξη της καταγωγής τους π.χ. Νάουσα, Πελοποννησιακός Τοπικός Οίνος.

Στην περίπτωση των οίνων Ονομασίας Προέλευσης, ακριβώς κάτω από το τοπωνύμιο αναγράφεται η κατηγορία του κρασιού δηλ: Ονομασία Προέλευσης Ανωτέρας Ποιότητας ή Ονομασία Προέλευσης Ελεγχόμενη.

Όταν η παραγωγή του κρασιού πληρεί τις ανάλογες προϋποθέσεις τότε αναγράφεται η ένδειξη: Κτήμα, Αρχοντικό, Πύργος, Μοναστήρι ή Κάστρο.

το όνομα και τη διεύθυνση του εμφιαλωτή

ο όγκος της φιάλης π.χ. 750ml

ο αλκοολικός τίτλος του κρασιού π.χ. 11,5%

στην ένδειξη ελληνικό προϊόν (εάν το κρασί κατευθύνεται στην εκτός Ελλάδος αγορά).

Επιπλέον οι φιάλες των οίνων Ονομασίας Προέλευσης φορούν «ιππαστί» στο στόμιο τους ειδική ταινία ελέγχου του Υπουργείου Γεωργίας ενώ στις ετικέτες των Τοπικών Οίνων αναγράφεται ένας κωδικός ελέγχου.

Προαιρετικά ο κάθε οινοποιός μπορεί να αναγράφει:

το εμπορικό του σήμα

τον τύπο του οίνου, π.χ. ερυθρός ή λευκός, γλυκός ή ξηρός

την/τις ποικιλία/ες σταφυλιού από τις οποίες προέρχεται

τη χρονιά της εσοδείας του κρασιού, εφόσον το κρασί έχει παραχθεί εξ ολοκλήρου ή τουλάχιστον κατά 85% από σταφύλια που έχουν τρυγηθεί την αναφερόμενη χρονιά


Στην οπίσθια ετικέτα, εάν φυσικά υπάρχει, μπορούν να αναγραφούν πληροφορίες για τον τόπο παραγωγής του κρασιού, την παραγωγή και την πιθανή παλαίωσή του, τις ποικιλίες σταφυλιού από τις οποίες προέρχεται. Ακόμη προτάσεις για το σερβίρισμα του, για το γευστικό του πάντρεμα με τα κατάλληλα εδέσματα. Θεωρείται ότι ο κάθε οινοπαραγωγός έχει το δικαίωμα, αν όχι και την υποχρέωση, να παρέχει όσο το δυνατόν περισσότερες πληροφορίες, για να διευκολύνει τον καταναλωτή στην εκτίμηση της ποιότητας του κρασιού.

Ετικέτες Επιτραπέζιων Οίνων

Στην ετικέτες των Επιτραπέζιων οίνων πρέπει να αναγράφονται οι ακόλουθες υποχρεωτικές ενδείξεις:

το εμπορικό όνομα του κρασιού

η ένδειξη Επιτραπέζιος Οίνος που πληροφορεί για την κατηγορία του κρασιού

το όνομα και η διεύθυνση του εμφιαλωτή

ο όγκος της φιάλης

ο αλκοολικός τίτλος του κρασιού

η ένδειξη ελληνικό προϊόν, στην περίπτωση που κατευθύνεται στην εκτός Ελλάδος αγορά.

Εκτός από αυτές είναι δυνατόν να αναγράφονται και άλλες ενδείξεις προαιρετικές, όπως το εμπορικό σήμα του εμφιαλωτή, συστάσεις προς τους καταναλωτές για το σερβίρισμα του κρασιού και τον συνδυασμό του με συγκεκριμένα πιάτα κλπ.

Κωδικοποίηση

Η κωδικοποίηση, γνωστή σαν Γραμμωτός Κώδικας ή “ΕΑΝ” (European Article Numbering) (ΕΑΝ-13) ή (ΕΑΝ-8). Στην Ελλάδα χορηγείται από το “Ελληνικό Κέντρο Σημάνσεως Προϊόντων” (ΕΛΚΕΣΗΠ).

Η σημασία των δεκατριών ψηφίων είναι η ακόλουθη:

α) Τα τρία πρώτα ψηφία είναι ο Κωδικός Αριθμός Χώρας (για την Ελλάδα είναι το 520).

β) Τα επόμενα τέσσερα ψηφία είναι ο Αριθμός Βιομηχανίας. Η χορήγηση των παραπάνω επτά ψηφίων γίνεται από το ΕΛΚΕΣΗΠ.

γ) Τα πέντε ψηφία που ακολουθούν, αποτελούν τον Αριθμό Στοιχείων του Είδους. Καθορίζεται από τη βιομηχανία.

δ) Το δέκατο τρίτο ψηφίο είναι το Ψηφίο Ελέγχου.

Ειδικές ενδείξεις Οίνων

Ενδείξεις Παλαίωσης

Reserve

και Grande Reserve

Για τα κρασιά Ονομασίας Προέλευσης έχουν νομοθετηθεί οι ενδείξεις Reserve ή Επιλεγμένος και Grande Reserve ή Ειδικά Επιλεγμένος.

Η ένδειξη Reserve ή Επιλεγμένος αναφέρεται:

για τους λευκούς οίνους σε παλαίωση 1 χρόνου συνολικά εκ του οποίου τουλάχιστον 6 μήνες σε βαρέλια και 3 μήνες σε φιάλες

για τους ερυθρούς οίνους σε παλαίωση 2 χρόνων συνολικά εκ των οποίων τουλάχιστον 12 μήνες σε βαρέλια και 6 μήνες σε φιάλες.

Αντίστοιχα η ένδειξη Grande Reserve ή Ειδικά Επιλεγμένος αναφέρεται:

για τους λευκούς οίνους σε παλαίωση 2 χρόνων συνολικά εκ των οποίων τουλάχιστον 12 μήνες σε βαρέλια και 6 μήνες σε φιάλες

για τους ερυθρούς οίνους σε παλαίωση 4 χρόνων συνολικά εκ των οποίων τουλάχιστον 18 μήνες σε βαρέλια και 18 μήνες σε φιάλες.

Κάβα ή Cava

Η Κάβα είναι ένδειξη παλαίωσης στις ετικέτες των Τοπικών Οίνων.

Πιο συγκεκριμένα αναφέρεται:

για τους λευκούς και ροζέ οίνους σε παλαίωση 1 χρόνου συνολικά εκ του οποίου τουλάχιστον 6 μήνες σε βαρέλια και 6 μήνες σε φιάλες

για τους ερυθρούς οίνους σε παλαίωση 3 χρόνων συνολικά εκ των οποίων τουλάχιστον 12 μήνες σε βαρέλια και 12 μήνες σε φιάλες.

Κτήμα, Αμπελώνας, Αρχοντικό, Πύργος, Μοναστήρι ή Κάστρο

Αναγράφονται στην ετικέτα κρασιού αποκλειστικά Ονομασίας Προέλευσης ή Τοπικού, το οποίο φτιάχτηκε από σταφύλια αμπελώνα που ανήκει στο περί ου ο λόγος κτήμα, αρχοντικό…κλπ. όπου και έγινε η οινοποίησή του.

Σερβίρισμα οίνου

Το κρασί αποτελεί ένα ξεχωριστό προϊόν διατροφής. Δεν κατασκευάζεται, αντίθετα παράγεται με όλη τη φροντίδα του αμπελουργού και του οινοποιού. Μεταφέρει μέσα του τα μυθικά σύμβολα του πολιτισμού μας. Απαιτεί λοιπόν ιδιαίτερη προσοχή από την πλευρά του εστιάτορα και του οινοχόου ή του υπευθύνου για το σερβίρισμά του.

Ο οινοχόος

Ο οινοχόος είναι ένας υπάλληλος του εστιατορίου του οποίου ο ρόλος είναι να συμβουλεύει τον πελάτη, να παίρνει την παραγγελία και να εξασφαλίζει το σωστό σερβίρισμα των ποτών, ενίοτε να συμβουλεύει τον εργοδότη του για την αγορά των κρασιών και να διαχειρίζεται την κάβα των κρασιών.

Είναι γεγονός πως η ύπαρξη οινοχόου είναι συνδεδεμένη με τα πολυτελή εστιατόρια, κάτι πέρα για πέρα λάθος. Η διαβάθμιση που σχετίζεται με αυτό το επάγγελμα θα έπρεπε να γίνεται σε ποιοτικό επίπεδο: όσο καλύτερο και ακριβότερο είναι ένα εστιατόριο, τόσο καλύτερο και πιο πεπειραμένο οινοχόο θα έπρεπε να έχει. Σε καμία όμως περίπτωση δε δικαιολογείται η απουσία οινοχόου, ή έστω κάποιου ανθρώπου που να μπορεί να εκτελέσει χρέη οινοχόου, μέσα σε εστιατόρια μέσης, μεσο-υψηλής ή και υψηλής τιμής. Αυτό δυστυχώς είναι κάτι αρκετά κοινό, αφήνοντας τον πελάτη να περιπλανάται στη συχνά αχανή και όχι πάντα πληροφοριακή, λίστα κρασιών, από την οποία πρέπει να διαλέξει τι θα παραγγείλει για να συνοδεύσει το, όχι σπάνια, περίπλοκο και δυσνόητο πιάτο που ενδέχεται να επέλεξε από το μενού. Αν σκεφτεί κανείς επίσης το ποσό που καλείται να πληρώσει για αυτό το κρασί είναι φανερό πως οι απαίτηση για βοήθεια από έναν πραγματικά ειδικό κρίνεται κάτι παραπάνω από λογική.

Αν στο χώρο εστίασης δεν υπάρχει εξειδικευμένος οινοχόος, το προσωπικό πρέπει τουλάχιστον να κατέχει τη γκάμα και το στοκ των κρασιών, όπως και το μενού, ώστε να μπορεί να προτείνει, αν χρειαστεί, τι ταιριάζει με τι, όχι με γνώμονα ποιο είναι το ακριβότερο κρασί της λίστας.

Οι συμβουλές προς τους πελάτες σε ότι αφορά τα κρασιά

Στις ημέρες μας ο πελάτης είναι αχόρταγος για τις συμβουλές ενός επαγγελματία. Ανάμεσα στην πολυπλοκότητα των αρωμάτων και των ισορροπιών των κρασιών είναι πολύ σημαντικό ένας πελάτης, ακόμη και γνώστης να μπορεί να έχει την ευγενική και αιτιολογημένη κατεύθυνση και συμβουλή. Η δουλειά λοιπόν του οινοχόου είναι δύσκολη και απαιτεί εκμάθηση. Στην πραγματικότητα για να δώσει τη σωστή συμβουλή ο οινοχόος πρέπει μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα να εκτιμήσει την προσωπικότητα του πελάτη (και των προσκεκλημένων του), τα γούστα του, την αγοραστική του δύναμη (σε συνάρτηση με τα επιλεχθέντα πιάτα), το περιεχόμενο και τη φύση του γεύματος. Πρέπει επίσης να κερδίσει την εμπιστοσύνη του πελάτη. Όμως σε κάθε περίπτωση πρέπει να δώσει τη σωστή συμβουλή και να μη πιέσει την επιλογή.

Η παρουσίαση του κρασιού

Είναι ο πιο απλός και συγχρόνως ο πιο πολύπλοκος τρόπος για την προώθηση ενός κρασιού. Ο οινοχόος πρέπει να ξέρει να μιλά για την περιοχή παραγωγής του κρασιού και για τα υπόλοιπα κρασιά της. Είναι επίσης απαραίτητο το να περιγράφει το χρώμα, το άρωμα και τις εντυπώσεις που δημιουργεί το κρασί στο στόμα εξηγώντας ότι οφείλονται στο οικοσύστημα, την ποικιλία, την τεχνική οινοποίησης ή στην παλαίωση. Ο οινοχόος πρέπει επίσης να μπορεί να το συγκρίνει με τα υπόλοιπα κρασιά που ο πελάτης γνωρίζει. Χρειάζεται λοιπόν να έχει γνώσεις της αμπελοοινικής γεωγραφίας. Αυτή η γενική κουλτούρα είναι ένα επιπλέον πλεονέκτημα που θα αυξήσει την εμπιστοσύνη του πελάτη προς τον οινοχόο.

Ο Οινοχόος πρέπει να έχει γνώσεις στους ακόλουθους τομείς:

σερβίρισμα

ηνώση των κρασιών: αμπελοοινική γεωγραφία, γνώσεις αμπελουργίας (ποικιλίες οιναμπέλου), βασικές γνώσεις οινολογίας (οινοποίηση, παλαίωση σε βαρέλι), στοιχεία νομοθεσίας

βασικές γνώσεις κουζίνα

αρχές αρμονίας μεταξύ εδεσμάτων και κρασιών

σύνταξη του καταλόγου κρασιών

συντήρηση κρασιών

διαχείριση κάβας (αγορές, αποθέματα)

γνώση άλλων αλκοολούχων ποτών (οινοπνεύματα, λικέρ)

ξένες γλώσσες

Συμπληρωματικά προσόντα του είναι η γενική καλλιέργεια και η αγάπη για το κρασί.

Το κρασί στο τραπέζι

Η θερμοκρασία σερβιρίσματος του κρασιού

Το κάθε κρασί πρέπει να σερβίρεται στην κατάλληλη θερμοκρασία, αυτήν που θα αναδείξει καλύτερα τις αρετές του, χωρίς το προϊόν να αδικηθεί.

ΤΥΠΟΣ ΚΡΑΣΙΟΥ ΘΕΡΜΟΚΡΑΣΙΑ
Αφρώδες (ανάλογα με τα χαρακτηριστικά του) 6-9°C περίπου
Λευκό/ροζέ (ξηρό και φρέσκο) 9-11°C »
Λευκό (ξηρό, πλούσιο/ ημίξηρο, ημίγλυκο) 11-13°C »
Ερυθρό (ξηρό/ ημίξηρο, ημίγλυκο) 13-17°C »
Ερυθρό (ξηρό, ρωμαλέο, πλούσιο, νέο/παλαιωμένο) 17-19°C »
Γλυκό (ανάλογα με τα χαρακτηριστικά του) 6-12°C »

Το άνοιγμα της φιάλης

Οι επόμενες ενέργειες δεν πραγματοποιούνται παρά μόνο κατά τη στιγμή του σερβιρίσματος, παρουσία του πελάτη.

Η παρουσίαση της φιάλης του κρασιού στον πελάτη πρέπει να γίνει με ακρίβεια και κομψότητα. Το κρασί μεταφέρεται στο τραπέζι με προσοχή :

τα λευκά και μερικά ροζέ κρασιά σε ένα ειδικό δοχείο, τη σαμπανιέρα

τα ερυθρά κρασιά στο χέρι ή σε καλαθάκι.

Το κρασί παρουσιάζεται κλειστό, στον πελάτη που το παρήγγειλε, με την ετικέτα καλά ορατή, αναφέροντας ευκρινώς το όνομα και την χρονολογία του κρασιού.

Για το άνοιγμα της φιάλης, ο οινοχόος ακολουθεί τα εξής βήματα:

Αποκόπτει το καψύλλιο.

Σκουπίζει την κορυφή του λαιμού της φιάλης με μια καθαρή πετσέτα.

Τοποθετεί το τιρμπουσόν στη μέση του πώματος. Ø Βγάζει το πώμα προσεκτικά, ήρεμα με τη βοήθεια του μοχλού.

Απελευθερώνει το πώμα.

Μυρίζει τον φελλό, περιστρέφοντάς τον ελαφρά (αυτό επιτρέπει την ανίχνευση πιθανών δυσάρεστων οσμών).

Σκουπίζει πάλι τον λαιμό της φιάλης με την πετσέτα.

Το πώμα πρέπει να αφεθεί δίπλα στους πελάτες. Ο σερβιτόρος πρέπει να δοκιμάσει το κρασί, αν υπάρχει αμφιβολία, πχ: πολύ «γερασμένο» μπουκάλι, ή ύποπτη μυρωδιά φελλού στο κρασί.

Το σερβίρισμα του κρασιού γίνεται από τα δεξιά του ατόμου που σερβίρεται, έτσι ώστε να φαίνεται η ετικέτα. Ο οινοχόος σερβίρει πρώτα αυτόν που παρήγγειλε το κρασί, για να το δοκιμάσει, εκτός από την περίπτωση που έχουν δοθεί διαφορετικές οδηγίες. Εάν αυτός συμφωνήσει, τότε σερβίρει και τους υπόλοιπους και ξανασερβίρει τον πρώτο.

Το γέμισμα των ποτηριών γίνεται, κατά μέγιστο λόγο, στα 2/3. Σε περίπτωση διαδοχής διαφορετικών κρασιών (π.χ. άσπρο κρασί και στην συνέχεια ερυθρό), αντικαθιστά τα ποτήρια πριν από το σερβίρισμα του επόμενου κρασιού. Ο τρόπος σερβιρίσματος δεν πρέπει να είναι πιεστικός, προσπαθώντας να αδειάσει γρήγορα το μπουκάλι.

Αερισμός και μετάγγιση

Για ορισμένα ερυθρά κρασιά, πλούσια και μάλλον νεαρά, ένας αερισμός μπορεί να αποδειχθεί πολύτιμος καθώς θα αυξήσει την αρωματική ένταση και θα στρογγυλέψει τη γεύση του κρασιού. Σ’ αυτή την περίπτωση μετά από το άνοιγμα της φιάλης το κρασί μεταγγίζεται σε μία καράφα.

Αντίθετα, όσον αφορά στα κρασιά αρκετά παλιών σοδειών και μέσα στον κανόνα που απαιτεί από ένα κρασί να σερβίρεται διαυγές, η μετάγγιση μπορεί να κριθεί απαραίτητη, αφού ενδέχεται να υπάρχει ίζημα μέσα στη φιάλη, που είναι δείγμα υγιούς παλαίωσης και όχι ελάττωμα.

Εδώ ο οινοχόος ή όποιος τον αντικαθιστά:

φέρνει με προσοχή τη φιάλη στο τραπέζι χωρίς να της αλλάξει την αρχική της θέση.

παίρνει μια καθαρή καράφα κατά προτίμηση κρυστάλλινη, που ξεπλένει με λίγες σταγόνες κρασιού.

προχωρά στη μετάγγιση. Με την καράφα στο ένα χέρι, μεταγγίζει προσεκτικά το κρασί από τη φιάλη στην καράφα, προσέχοντας ώστε το κρασί να κυλάει πάνω στα τοιχώματα της καράφας.

με τη βοήθεια ενός κεριού τοποθετημένου πίσω από τον λαιμό της φιάλης, θα αντιληφθεί το ίζημα όταν αυτό θα πλησιάσει τον λαιμό της. Αυτό θα του επιτρέψει να σταματήσει την μετάγγιση πριν περάσει το ίζημα στην καράφα. Το κερί θα σβηστεί και ή άδεια φιάλη με το πώμα της θα αφεθούν πάνω στο τραπέζι.

Όλες αυτές οι εργασίες υπακούουν σε κανόνες που ο οινοχόος πρέπει να ακολουθεί έτσι ώστε να προσφέρει τις καλύτερες υπηρεσίες στον πελάτη. Με αυτόν τον τρόπο θα αποκτήσει την εμπιστοσύνη του πελάτη και θα συμβάλλει στην καλή φήμη του εστιατορίου.

Τα ποτήρια του κρασιού

Κατά μία έννοια κάθε είδος κρασιού θέλει και το κατάλληλο ποτήρι, που θα αναδείξει καλύτερα τα χαρακτηριστικά του. Όλα ωστόσο τα ποτήρια κρασιού πρέπει να είναι εντελώς διάφανα, χωρίς σχέδια ή ανάγλυφα, κατά προτίμηση κρυστάλλινα και πάντα κολονάτα (σχήμα τουλίπας, μικρότερης για τα λευκά και μεγαλύτερης για τα ερυθρά κρασιά).

Σημειώνεται πως το κατάλληλο ποτήρι για τα αφρώδη κρασιά είναι το λεγόμενο “flute” – ψηλός κάλυκας μικρής διαμέτρου – και όχι αυτό με το πλατύ κάλυκα που χρησιμοποιείται συχνά.

Αρμονία κρασιών και εδεσμάτων και οι υψηλές αρχές της

Κάθε πιάτο έχει τη δική του ισορροπία και τα δικά του αρώματα, ακριβώς όπως το κρασί. Έτσι ο συνδυασμός κρασιών και εδεσμάτων πρέπει απαραίτητα να υπαγορεύεται από την τέλεια αρμονία.

Στον συνδυασμό των εδεσμάτων και των κρασιών θα βρούμε μερικούς κλασικούς κανόνες οι οποίοι όμως δεν είναι απαραβίαστοι. Έτσι η φαντασία του μάγειρα ή του οινοχόου μπορεί να είναι συνεχής πηγή καινοτομιών που αφήνει χώρο για νέους γευστικούς δρόμους. Αποτελεί περισσότερο τέχνη παρά επιστήμη. Για να είναι καλά κατανοητή και στη συνέχεια να πραγματοποιηθεί, η αρμονία των γευμάτων και των κρασιών προϋποθέτουν τη βαθιά γνώση της γευστικής δοκιμής και των δύο συστατικών .

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ….

ΠΗΓΕΣ:  Δίκτυο, Βιοτεχνικό Επιμελητήριο Πειραιά

by Αντικλείδι , http://www.antikleidi.com

Το πρώτο μέρος θα το βρείτε εδώ:  Αφιέρωμα στο κρασί: 1. Ποικιλίες οινοποιήσιμων αμπελιών
Το δεύτερο μέρος θα το βρείτε εδώ: Αφιέρωμα στο κρασί: 2.Διαδικασία παραγωγής
Το τρίτο μέρος θα το βρείτε εδώ: Αφιέρωμα στο κρασί: 3.Αποθήκευση και διανομή του οίνου

Σχετικά Άρθρα

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -


- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

17 CommentsΣχολιάστε

  • Για καμια γευστική δοκιμή θα μας γράψετε ή τζάμπα περιμένουμε?

  • καμιά φιάλη κρασί δεν θα κληρώσετε ρε παιδιά?

  • όλο αυτό το τελετουργικό βοηθάει στην απόλαυση του κρασιού? σιγά…
    πάντως ενδιαφέρον, μας ταξιδεύει σ αλλο κόσμο ανθρώπων…

  • Φέτος στη Θεσσαλονίκη είχε διαγωνισμό οινοχόων και πράγματι ακολουθούσαν αυτά που περιγράφονται. Ο νικητής θα πήγαινε στο παγκόσμιο διαγωνισμό στην Ιαπωνία (δεν ξέρω αν άλλαξαν γνώμη μετά…). Οι τύποι πάντως είχαν τρομερές γνώσεις

  • Πράγματι κάπως έτσι ήταν τα πράγματα. Στον τελικό οι δοκιμασίες ήταν οι παρακάτω:
    1.Διόρθωση Λανθασμένης Λίστας Κρασιών με 10 λάθη
    2.Τυφλή γευστική δοκιμή 2 κρασιών ( Λευκό και Κόκκινο ) και αναγνώριση 5 αποσταγμάτων
    3.Άνοιγμα Σαμπάνιας
    4.Προτάσεις κρασιών για κάθε πιάτο ενός συγκεκριμένου Μενού
    5.Μετάγγιση Κόκκινου κρασιού
    6.Αξιολόγηση Χρήσης Ξένης γλώσσας ( Αγγλικά η Γαλλικά )
    7.Ερωτήσεις έκπληξη σε σχέση με την αμπελουργία
    !!

  • η χρονιά φέτος λένε ότι είναι καλή
    πχ ο Γεροβασιλείου θεωρεί το 2011 «κορυφαία χρονιά, σαν αυτή του 2006 και πολύ καλύτερη.
    «Ο ήπιος χειμώνας και η υγρή άνοιξη είχαν σαν αποτέλεσμα να καθυστερήσει η βλάστηση και η ανθοφορία κατά 7-8 ημέρες. Με τις κατάλληλες επεμβάσεις, καταλήξαμε σε οψίμηση 3-4 ημερών, σε σχέση με πέρυσι, συγχρόνως με την ελεγχόμενη παραγωγή. Έτσι για το Sauvignon Blanc, με το οποίο ξεκινήσαμε τον τρύγο στις 18 Αυγούστου, είχαμε αποδόσεις 550-600 κιλών ανά στρέμμα και εξαιρετική ποιότητα. Σταφύλι υγιές, πράσινο, με καλή οξύτητα στο 12.7% (ΔΑΤ)».

  • αντε να τελειώνει το καλοκαίρι να πιάσουμε κανενα ξυνόμαυρο, μπας και συμαζευτούν οι μπυροκοιλιές…

  • Δεν είδα να λέει για τη σωστή σειρά σερβιρίσματος. Δηλαδή αν κατά τη διάρκεια του γεύματος σερβιριστούν περισσότερα από ένα κρασιά, η σειρά που ακολουθείται είναι:
    – τα λευκά κρασιά πριν από τα ερυθρά
    – τα νεαρά, φρέσκα και ελαφρά πριν από τα παλαίωσης
    – τα μαλακά κρασιά πριν από κρασιά με τανίνες
    – τα ξηρά πριν από τα γλυκά

    σημαντικό!

  • Απο που βγήκε η λέξη κρασί αφου οι αρχαίοι το λέγαν οινος κι εμείς συνεχίζουμε τα διάφορα παραγωγά της?

    Το άλλαξαν οι βυζαντικοί “μπεκροκανάτες” μάλλον γιατι η λέξη οινος και τα παρεμφερή της στην χριστιανική θρησκεία ήταν μάλλον μεμπτά (όπως και τόσα άλλα..). Η λέξη κατάγεται, με μεσολάβηση των τύπων κρασίν<κρασίον, από τη λέξη κράσις=ανάμειξη, που με τη σειρά της είναι παράγωγο του ελληνικού θέματος κρα- (πρβλ. το ρήμα κεράννυμι=αναμειγνύω και το ουσ. κρατήρ=σκεύος ανάμειξης). Η ετυμολογία της λέξης αντανακλά τη συνήθεια των αρχαίων Ελλήνων να πίνουν το κρασί τους ανακατεμένο με νερό.

  • χμ…μου ανοίξατε την όρεξη
    λέω να χτυπήσω μια μαλαγουζιά που με περιμένει στο ψυγείο (ας είναι και πιο κρύα ρε παιδιά , δεν χάλασε ο κόσμος!